ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΟΥ -ΝΕΣΤΟΡΟΣ : ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΔΗΜ.ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ
Αγαπητοί Φίλοι,
Θα ήθελα εκ μέρους του Συνδυασμού
«ΝΕΣΤΟΡΙΟΣ ΣΟΦΙΑ» να ευχαριστήσω όλους τους όσους ψήφισαν τους
υποψηφίους μας αλλά και τους εθελοντές που βοήθησαν τον συνδυασμό μας
στην προεκλογική εκστρατεία τους τελευταίους πέντε μήνες. Ο Συνδυασμός
μας υποσχέθηκε την αλλαγή στο Δήμο και σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό το
καταφέραμε ήδη. Φέραμε την ανανέωση προσώπων αφού είμαστε ο μόνος
συνδυασμός που αποτελείτο μόνο από νέους υποψηφίους στην Τοπική
Αυτοδιοίκηση έτσι ώστε να διασφαλίσουμε την ανανέωση του Δημοτικού
Συμβουλίου.
Φέραμε την αλλαγή στο ύφος και στον τρόπο άσκησης
πολιτικής, αφού ο Συνδυασμός μας ήταν ο μόνος που δεν ενεπλάκει σε
κοκορομαχίες μέσω εφημερίδων ή άλλων μέσων, ενώ δεν είπε τίποτα αρνητικό
για κανένα ανθυποψήφιο καθ’ όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
Φέραμε την αλλαγή αφού φωτίσαμε τα προβλήματα των δημοτών και
επιμείναμε να τονίζουμε ότι Αντίπαλος μας είναι η κακή κατάσταση του
Δήμου Πύλου – Νέστορος, η άνιση ανάπτυξη μεταξύ διαμερισμάτων, πόλεων
και χωριών και η έλλειψη οργανωμένου σχεδίου Ανάπτυξης του Δήμου μας.
Φέραμε
την αλλαγή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αφού αρνηθήκαμε τις εξαρτήσεις.
Είμαστε ο μόνος συνδυασμός που δεν ζήτησε χρίσμα ή υποστήριξη από
κόμματα. Φέραμε την αλλαγή στην σχέση πολίτη και Υποψηφίων αφού είμαστε ο
μόνος συνδυασμός που καταθέσαμε αναλυτικό και ολοκληρωμένο Πρόγραμμα 20
σελίδων που μας δεσμεύει έναντι των ψηφοφόρων μας.
Αγαπητοί Φίλοι,
Όπως
γνωρίζετε με απόφαση του Λαού, ο συνδυασμός μας εξέλεξε δύο έδρες και
δεν θα συμμετάσχει στο δεύτερο γύρο των εκλογών. Υποψήφιοι Δήμαρχοι
είναι ο κ. Δημήτρης Καφαντάρης, νυν Δήμαρχος, και ο κ. Παναγιώτης
Καρβέλας. Οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν ποιός θα είναι ο
καταλληλότερος μαζί με τους εκλεγμένους συμβούλους του να διοικήσει τον
Δήμο τα επόμενα τέσσερα έτη. Αναμέναμε μέχρι εχθές μήπως οι δύο
Υποψήφιοι Δήμαρχοι επιθυμούν να μιλήσουν δημόσια, ή να κάνουν
τηλεδιάλογο, ή να ανακοινώσουν κάτι όσο υπάρχει ακόμα προεκλογικός
χρόνος.
Επειδή ο Συνδυασμός μας θέλει να κάνει πράξη την αλλαγή
και να ξεφύγουμε από τα σημερινά αναπτυξιακά αδιέξοδα πιστεύουμε ότι η
Διοίκηση του Δήμου πρέπει να περάσει σε μια νέα ομάδα ανθρώπων.
Ο
Συνδυασμός του κ Καφαντάρη έδωσε επί εννέα έτη ότι μπορούσε. Εμείς και
άλλοι τρεις συνδυασμοί κατεβήκαμε στις εκλογές για να βελτιώσουμε την
κατάσταση. Έτσι είχαμε δεσμευτεί, από την αρχή που ξεκινήσαμε τον
Συνδυασμό μας, ότι θα στηρίξουμε τον όποιο νέο Συνδυασμό θα περάσει στο
δεύτερο γύρο εάν δεν ήταν ο δικός μας. Σήμερα κάνουμε τα Λόγια μας Πράξη
όπως υποσχεθήκαμε.
Συμβουλεύουμε λοιπόν τους πολίτες ανεξάρτητα
εάν μας ψήφισαν ή όχι να μας ακολουθήσουν σε αυτή την επιλογή και να
ψηφίσουν τον Νέο Υποψήφιο που πέρασε στο δεύτερο γύρο, τον κ. Παναγιώτη
Καρβέλα για να φέρουμε την Αλλαγή στον Δήμο. Ευχόμαστε ο ίδιος και οι
εκλεγμένοι Δημοτικοί Σύμβουλοι να αποδειχθούμε άξιοι για το καλό του
τόπου.
Αγαπητοί
συμπατριώτες υπήρξα πάντα στην ζωή μου διαυγής και κρυστάλλινος ποτέ
δεν κρύφτηκα και δεν υπεκφευγα στα μεγάλα προβλήματα του τόπου πάντα
έδινα το παρόν με γνώμονα το κοινό συμφέρον του λαού και του τόπου,έτσι
και τώρα θα το πράξω.Την Κυριακή θα κληθούμε να πάρουμε θέση με την
ψήφο μας για την εκλογή του ''νέου'' δημάρχου ,μιλάμε ήδη για την
εκλογή ''ΝΕΟΥ'' δημάρχου και νέου δημοτικού συμβουλίου ,αν ήταν να πάμε
με το παλιό τι νόημα είχε να χαλάσουμε τις καρδιές μας ? έτσι και
αλλιώς όλοι οι υποψήφιοι φίλοι είμαστε και φίλοι θέλω να πιστεύω θα
συνεχίσουμε να είμαστε για το καλό του τόπου.Πρέπει να αφήσουμε την
πρώτη απογοήτευση η την πικρία που πιθανόν να διακατέχει κάποιους για τα
πρώτα αποτελέσματα και να κοιτάξουμε μπροστά για την μεγάλη ''ΑΛΛΑΓΗ''
που πρέπει να γίνει .
Συμμετείχα
απο την πρώτη στιγμή στις διαβουλεύσεις για τους σχηματισμούς
συνδυασμών , η πρώτη δέσμευση όλων ήταν και παραμένει για μένα ,όποιος
εκ των υποψήφιων περάσει στο δεύτερο γύρο οι επιλαχόντες θα τον
στηρίξουν έναντι του πρώτου απερχόμενου δημάρχου.
Αυτή την δέσμευση κρατώ και θυμίζω ,υπερψηφίζω για τον δεύτερο γύρο τον φίλο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΒΕΛΑ για νέο δήμαρχο Πύλου Νέστορος .
Εκλογές κάνουμε για να αλλάξουμε πρόσωπα και όχι να φέρουμε τα ίδια , ΑΛΛΑΓΗ ΛΟΙΠΟΝ
Eυχαριστω θερμά τις φίλες και τους φίλους που με στήριξαν με την ψηφο της επιλογής τους σε αυτές τις δημοτικές εκλογές ,εδώ κλείνει και ένας ιστορικός κύκλος συμμετοχής μου στα κοινά απο το 1977,και σας αποχαιρετώ με ένα ποίημα του Σεφέρη .
θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι με μεγάλη μας λύπη πληροφορηθήκαμε σήμερα το θάνατο του αγαπητού Γεωργίου Παπαθανασόπουλου,
αρχαιολόγου, και ιδρυτή του Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών,
και της Ενάλιας Εφορίας Αρχαιοτήτων. Υπήρξε ένας άνθρωπος με όραμα,
αρχές και ιδανικά, και σημάδεψε με την πορεία του, την διάδοση του
Ελληνικού πολιτισμού για πολλές δεκαετίες.
Η ομάδα του EstiaTV, και εγώ προσωπικά εκφράζω στους οικείους του τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια. Παραθέτουμε λίγα στοιχεία της βιογραφίας του, όπως επίσης και την τελευταία συνέντευξη που μου παραχώρησε πριν δύο χρόνια.
Στις επόμενες ώρες θα υπάρξει ανακοίνωση για την ημέρα και ώρα της κηδείας του. Ευάγγελος Μπεξής
Ο
Γιώργος Παπαθανασόπουλος, απόγονος Σπαρτιατικής οικογένειας αγωνιστών
της Ελληνικής Επανάστασης γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα. Ο πατέρας του
Κωνσταντίνος Ζωγράφος, από οικογένεια αγιογράφων τον βοήθησε να
εξοικειωθεί με της αξίες της Τέχνης και ιδιαίτερα της ζωγραφικής, πράγμα
που καλλιέργησε και με τους θετούς του (από το 1930) γονείς Αθανάσιο
και Ελένη Παπαθανασοπούλου.
Τα πρώτα χρόνια της φοιτητικής του ζωής στη Φιλοσοφική Σχολή του
Πανεπιστημίου Αθηνών τα έζησε κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής
κατά την οποία συμμετείχε στον αντιφασιστικό αγώνα μέσα από τις τάξεις
της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ. Μετά την απελευθέρωση συνελήφθη για ένα διάστημα
και έμεινε σε Βρετανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων στο Ελληνικό Αττικής μέχρι
την Σύμφωνία της Βάρκιζας. Το 1951 νυμφεύτηκε την φιλόλογο Ασπασία
Μοίρα κόρη του συνταγματάρχη Γεωργίου Μοίρα και απέκτησε δύο παιδιά. Από
το 1951 έως το 1960, εργάστηκε στην Επανέκθεση του Εθνικού
Αρχαιολογικού Μουσείου υπό τους Χρίστο και Σέμνη Καρούζου, με κύριο έργο
την προετοιμασία και έκθεση της Κυκλαδικής Συλλογής .
Το 1958 γνώρισε στο Μουσείο τον Αμερικανό αρχαιολόγο Carl William
Blegen, τον ανασκαφέα της Τροίας μετά τον Σλήμαν, που τον περιέλαβε στην
ερευνητική ομάδα των ανασκαφών του στο Ανάκτορο του Νέστορος της Πύλου .
Στο τέλος της επταετούς ανασκαφικής του δραστηριότητας στο ανάκτορο,
το 1960 διορίστηκε στην Εφορεία Ολυμπίας όπου του ανατέθηκαν τα
αρχαιολογικά ζητήματα της Μεσσηνίας όπως μεταξύ άλλων η οργάνωση και
έκθεση των συλλογών του αρχαιολογικού μουσείου της Πύλου , η εποπτεία
της υποβρύχιας αρχαιολογικής έρευνας του Peter Throcmorton στα ναυάγια
"των σαρκοφάγων" και "των κιόνων" στην θαλάσσια περιοχή της Μεθώνης, η
οργάνωση και εποπτεία των αναστηλωτικών έργων του ΥΠΠΟ, στο Μπούρτζι της
Μεθώνης και στην παρασυρμένη από τα κύματα γέφυρα που το συνδέει με το
φρούριο.
Στη Μεσσηνία επίσης ανέσκαψε Ελληνιστικό τύμβο αθλητή στη θέση
Τσοπάνη Ράχη βόρεια του Κόλπου του Ναυαρίνου , όπου με την μελέτη του
ανέβασε την εμφάνιση των γυάλινων αγγείων millefiori από τους Ρωμαϊκούς
χρόνους στην Ελληνιστική περίοδο. Κατά τα έτη 1964-66 παρακολούθησε
μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Tubingen και τον
Σεπτέμβριο του 1966 ανέλαβε Προϊστάμενος της Εφορείας Ολυμπίας, θέση από
την οποία οργάνωσε και διηύθυνε εκτεταμένες ανασκαφές στην αρχαία
Ήλιδα (1966-69) . Ως Προϊστάμενος της Εφορείας Ολυμπίας, μεταξύ άλλων
, οργάνωσε το 1969 το Μπενάκειο αρχαιολογικό μουσείο Καλαμάτας και
εντόπισε και αποκάλυψε και ταύτισε το Πρωτοελλαδικό μέγαρο στα
Ακοβίτικα παράλια τοποθεσία στις εκβολές του Παμίσου.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους τοποθετήθηκε Προϊστάμενος της Εφορείας
Σπάρτης όπου το 1970 ξεκίνησε ανασκαφική έρευνα στο γνωστό από το 1958
Νεολιθικό σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού Μάνης , ανασκαφή που συνεχίζεται
μέχρι σήμερα, με εξαιρετικά σημαντικά νεολιθικά ευρήματα.
Κατά την διάρκεια της επταετίας, το 1971, συνελήφθη μαζί με την
γυναίκα τους για την αντιδικτατορική του δράση και παρέμεινε
φυλακισμένος επί τετράμηνο. Το 1973 πρωταγωνίστησε στην ίδρυση του
Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών, στο οποίο εξελέγει και ο
πρώτος πρόεδρος, και μετά την πτώση της δικτατορίας το 1976, στην ίδρυση
της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας καθώς και της
Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στην οποία τοποθετήθηκε Προϊστάμενος,
ασκώντας τα καθήκοντά του, έως το 1987 που συνταξιοδοτήθηκε . Το
1981-1982 τοποθετήθηκε Προϊστάμενος της Α΄ Εφορείας Προϊστορικών και
Κλασικών Αρχαιοτήτων και Διευθυντής του Μουσείου της Ακροπόλεως. Από το
1975 έως το 1990 διετέλεσε μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου
του Υπουργείου Πολιτισμού.
Από το 1978 έως το 1983 ήταν ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου
Πολιτισμού στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την επεξεργασία των άρθρων
Διεθνούς Σύμβασης για την προστασία της Υποβρύχιας Ευρωπαϊκής
Κληρονομιάς στις Συνόδους των Παρισίων και του Στρασβούργου σε διαρκή
συνεργασία με τους ειδικούς στο διεθνές δίκαιο και στο δίκαιο της
θάλασσας, Εμανουήλ Ρούκουνα και Θεόδωρο Χαλκιόπουλο. Στην Σύνοδο των
Παρισίων (2 Μαρτίου 1978) πρότεινε την κήρυξη της Μεσογείου ως Θάλασσας
του Πολιτισμού της Ανθρωπότητας, βλ. Conseil de l Europe Assemblée
Parlementaire Doc: 4200 f. Patrimoine culturel Subaquatique. Rapport de
la commission de la culture et de l education (Rapporteur M.John
Roper), p.205,207,208,211, 214,216. Strasburg.
Το 1982 ξεκίνησε έργα στο Νιόκαστρο Πύλου για την εγκατάσταση του
Ελληνικού Κέντρου Υποβρύχιων Αρχαιολογικών Ερευνών (ΕΛΚΥΑΠ), που ο
ίδιος ίδρυσε με σκοπό την συστηματικότερη αρχαιολογική έρευνα και
μάλιστα σε μεγάλα βάθη, την δημιουργία την δημιουργία εξειδικευμένων
εργαστηρίων συντήρησης, καθώς και μουσείου εναλίων αρχαίων από το πλήθος
των ναυαγίων των ελληνικών θαλασσών.
Κατά την περίοδο 1989-1992 πραγματοποιήθηκε υπό την
διεύθυνσή του και σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών
Ερευνών, η αρχαιολογική έρευνα στο Πρωτοελλαδικό ναυάγιο του Δοκού. Η
έρευνα επεκτάθηκε τόσο στον βυθό, στον περίγυρο του Πρωτοελλαδικού
ναυαγίου, όπου εντοπίστηκαν και άλλοι σωροί αγγείων από ναυάγια, όσο και
σε όλη την έκταση του ακρωτηρίου Μύτη Κομμένη της νήσου Δοκού (έρευνα
επιφανείας) .
Το 1992 επιδιώκοντας την άμεση σχέση των εκθεμάτων με τον χώρο
προέλευσής τους ίδρυσε το Νεολιθικό Μουσείο Διρού, στην είσοδο του
σπηλαίου Αλεπότρυπα στο οποίο εκτέθηκαν αντιπροσωπευτικά δείγματα των
ευρημάτων των ανασκαφών μεταξύ των οποίων πολλά από τα αγγεία που
συγκολλήθηκαν στα εργαστήρια που ο ίδιος οργάνωσε. Το 1996 οργάνωσε
έκθεση με θέμα «Ο Νεολιθικός Πολιτισμός στην Ελλάδα», στο Μουσείο
Κυκλαδικής Τέχνης, Νίκου και Ντόλλης Γουλανδρή . Διετέλεσε πρόεδρος των
Επιστημονικών Επιτροπών των έργων του Ταμείου Διαχείρισης Πιστώσεων
Εκτέλεσης Αρχαιολογικών ΄Εργων, των Μυκηνών και του Διρού του
Υπουργείου Πολιτισμού (2005-2007).
Το 1999 ύστερα από εισήγησή του, εγκρίθηκε από το Υπουργείο
Πολιτισμού ένα σύνθετο πρόγραμμα που προέβλεπε την τουριστική αξιοποίηση
της Αλεπότρυπας και παράλληλα την δημιουργία νέου μεγάλου Μουσείου στην
ίδια θέση με το αρχικό, που θα περιλάμβανε ευρήματα που λόγω έλλειψης
χώρου δεν εκτίθενται σήμερα, καθώς και την ίδρυση του Κέντρου Νεολιθικών
Μελετών Διρού. Πράγματι η τουριστική λειτουργία της Αλεπότρυπας και το
Κέντρο Νεολιθικών Μελετών ιδρύθηκαν και εγκαινιάστηκαν το 2006, ενώ
επίκειται η ίδρυση από το Υπουργείο Πολιτισμού νέου Νεολιθικού Μουσείου
που θα στεγάσει τα ευρήματα των ανασκαφών του .
Ο Γ. Παπαθανασόπουλος συνεχίζει την αρχαιολογική-ανασκαφική του
έρευνα στο σπήλαιο Αλεπότρυπα και σε συνεργασία με ερευνητική ομάδα του
Field Museum του Σικάγου, στον περιβάλλοντα χώρο του Διρού.
VII. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ Δρ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ
ΜΕΛΕΤΕΣ – ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
1961 / 62: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Κυκλαδικά Νάξου», ΑΔ 17, Α΄ (1963), 104-151.πιν.41-79. 1961
/ 62: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και μνημεία
Μεσσηνίας», Πεπραγμένα του έτους 1961, ΑΔ 17, 1961/62: Χρονικά, 92-99,
πιν. 99-104. 1962: Παπαθανασόπουλος Γ.Α.,
«Αρχαιότητες Μεσσηνίας», Πεπραγμένα του έτους 1962.ΑΔ 18, 1963, Χρονικά,
91-95, πιν.105-109. 1963: Παπαθανασόπουλος
Γ.Α., «Αρχαιότητες και μνημεία Μεσσηνίας» Πεπραγμένα του έτους 1963, ΑΔ
19, 1964, Χρονικά, 149-155, πιν.152-154. 1964:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Το ανάκτορο του Νέστορος», Μετάφραση από τα
αγγλικά του οδηγού των C.W.Blegen και M.Rauson. Έκδοση της Υπηρεσίας
Αρχαιοτήτων και Αναστηλώσεως. Αθήνα 1964. 1964:
Σακελλαρίου Α., Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Οι
Προϊστορικές Συλλογές», Σύντομος οδηγός, Αθήνα 1964, 1-93, πιν. 1-31.
Έκδοση της υπηρεσίας Αρχαιοτήτων και Αναστηλώσεως. Αθήνα 1964.
Μεταφράστηκε στα αγγλικά (1964), Γαλλικά (1965) και γερμανικά (1966).
1966: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Ελληνιστικά γυάλινα αγγεία
του Μουσείου Πύλου» ΑΔ 21, 1966, 184-197, πιν.66-69.
1968: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και μνημεία της
Μεσσηνίας» Πεπραγμένα του έτους 1967, ΑΔ 23 (1968), Χρονικά, 156-157. 1968:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και Μνημεία Ηλείας», Πεπραγμένα του
έτους 1967, ΑΔ 23, 1968, Χρονικά, 160-165, πιν. 113-119. 1968: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Ανασκαφαί εις αρχαία Ήλιδα», ΑΑΑ Ι, 1968, 128-136. 1969:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και Μνημεία Μεσσηνίας», Πεπραγμένα
τουέτους 1968, ΑΔ 24, 1969, Χρονικά, 142-145, πιν. 141-142. 1969:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και Μνημεία Ηλείας», Πεπραγμένα του
έτους 1968, ΑΔ 24, 1969, Χρονικά, 146-154, πιν.143-147. 1969: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Ψηφιδωτόν Απόλλωνος Μουσών εις αρχαίαν Ήλιδα», ΑΑΑ ΙΙ, 1969, 15-19. 1969: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Χάλκινος Κρούνος εξ Ολυμπίας» ΑΔ 24, 1969Α,132-142. 1969:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Archaeological Museum Olympia», στο Ryuzabüro
Umehara: The Great Museums of the World, vol. 11, Tokyo (1969),
120-141. 1970: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., «Αρχαιότητες και
Μνημεία Ηλείας», Πεπραγμένα του έτους1969, ΑΔ 25, 1970, Χρονικά,
187-196, πιν.163-176 1970: Παπαθανασόπουλος Γ.Α.,
«Αρχαιότητες και Μνημεία Μεσσηνίας», Πεπραγμένα τουέτους 1969, ΑΔ 25,
1970, Χρονικά, 173-182, πιν. 147-154 1971α: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Σπήλαια Διρού: Αι ανασκαφαί του 1970-1971, ΑΑΑ IV, 12-16 1971β: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Σπήλαια Διρού: Εκ των ανασκαφών της Αλεπότρυπας. 1970-71, ΑΑΑ IV, 149-154. 1971γ: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Σπήλαια Διρού 1971, ΑΑΑ IV, (1971) 289-304. 1972: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Σπήλαια Διρού, ΑΔ 27 (1972) Χρονικά, 251-255, πιν.187-192. 1973:
Αρχαιολογική εποπτεία στην υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στο βυθό του
κόλπου του Ναυαρίνου, του Αμερικάνου Ωκεανογράφου Edwin A.Link, με στόχο
την εντόπιση των ναυαγισμένων τουρκοαιγυπτιακών πλοίων της ναυμαχίας
του 1827. Βλ. Marion Clayton Link: WINDOWS IN THE SEA. Εκδ.
Smithsonian Institution Press. Washington. 28-30 1974:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών: Έκδοση
Πεπραγμένων κατά το έτος 1973. Εκδόσεις Ι.ΕΝ.Α.Ε. Αθήνα 1974. 1976:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ο αθλητισμός κατά την Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή
Εποχή στο Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος ΣΤ΄,
482-492 1977: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το Πρωτοελλαδικό ναυάγιο του Δοκού, ΑΑΑ ΙΧ, τεύχος 1, (1977) Χρονικά, 17-23. 1978:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Πρόταση κήρυξης της Μεσογείου ως Θάλασσας του
Πολιτισμού της Ανθρωπότητας, Conseil de l Europe Assemblée
Parlementaire Doc: 4200 f. Patrimoine culturel Subaquatique. Rapport
de la commission de la culture et de l education (Rapporteur M.John
Roper), p.2ii, Strasburg. 1979: Παπαθανασόπουλος Γ.Α.,
Ακρόπολη: Τα μνημεία και το μουσείο, Εκδ. Κρήνη, 1979.(Μεταφράστηκε
στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά και ισπανικά) 1981: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Νάξος. Υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα. ΠΑΕ 1981, 298- 302, πιν. 203-205. 1981:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α, D.Schilardi, An underwater survey of Paros,
Greece 1979: Preliminary report, Journal of Nautical Archaeology, Vol.
10, No 2 (1981), 133-144. 1983: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ο
ναυτικός χαρακτήρας του Νεολιθικού Διρού, Πρακτικά Α΄ τοπικού Συνεδρίου
Λακωνικών Μελετών. Μολάοι 5-7 Ιουνίου 1982. Εκδ. Εταιρείας
Πελοποννησιακών Σπουδών, Αθήνα (1983), 221-224. 1983:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Σούνιον Ίρον: Συμβολή στην εξέταση των κούρων του
Ιερού και στη διευκρίνιση του προβλήματος της παλαιότερης υπαίθριας
λατρείας στο Σούνιο, Αθήνα 1983. 1983: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Η υποβρύχια αρχαιολογία και η σημασία της, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, τεύχος 8 (1983), 16-23. 1989α:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Έρευνα Δοκού 1989. Το ΠΕ ναυάγιο του Δοκού. Ο
προϊστορικός Οικισμός, Ενάλια Ι, τεύχος 3/4, 24-27. 1989β:
Papathanasopoulos G.A., Dokos Excavation 1989. The EH wreck at Dokos.
The Prehistoric Settlement, Enalia Annual I (1989, εκδ.1990) 34-37. 1990:
Papathanasopoulos G.A., Lolos Y., Vichos Y., Chatzidaki, E., Dokos:
1990 Campaign Underwater excavation: The Finds, Enalia Annual II (1990,
εκδ.1992) 6-23. 1991: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Λώλος Γ.,
Βήχος Γ., Δοκός. Ανασκαφική περίοδος 1991. Η Υποβρύχια Έρευνα. Τα
κεραμικά ευρήματα, Ενάλια ΙΙΙ (1991, εκδ.1994), Τεύχος 3/4,429. 1991:
Papathanasopoulos G.A., Vichos Y.,Tsouchlos N., Première Anneé de
fouille de l’ Epave de Docos, in Thalasa, L’ Egeé Préhistorique et la
mer, Aegaeum 7, 147-152. 1991α: Papathanasopoulos G.A.,
The Early Helladic Shipwreck of Dokos within the main Maritime Route of
the Neolithic Aegean, Center for Neohellenic Research. National
Hellenic Research Foundation Athen, 1991, 63-72. 1991β: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ακρόπολη, Νέος Οδηγός των μνημείων και του Μουσείου Εκδόσεις Κρήνη, Αθήνα 1991. 1992:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Νεολιθικά τεχνικά έργα στο Σπήλαιο Αλεπότρυπα
του Διρού Μάνης, Πρακτικά του Α΄ Συμποσίου Αρχαιομετρίας, Σύνδεση
Αρχαιομετρίας και Αρχαιολογίας, Ιανουάριος 1990. Αθήνα 1992, 43-52. 1993:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Λώλος Γ., Βήχος Γ. , Δοκός. Ανασκαφική περίοδος
1992. Η Υποβρύχια Έρευνα. Τα κεραμικά ευρήματα, Ενάλια V (1993,
εκδ.1998), Τεύχος 1/2 , 6-13. 1994: Παπαθανασόπουλος
Γ.Α., Λώλος Γ., Βήχος Γ., Δοκός: το αρχαιότερο γνωστό ναυάγιο στον
κόσμο, Experiment, Έτος 1 (1994), Αρ.3, 76-113. 1995:
Ζουριδάκης Ν., Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Χρονολογήσεις με τη μέθοδο του
ραδιενεργού άνθρακα στο Νεολιθικό σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού, ΕΚΕΦΕ
Δημόκριτος Αθήνα.Demo 95/6G, 1995, 1-19. 1996α: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Νεολιθικός Πολιτισμός στην Ελλάδα, Αθήνα, 1996. 1996β: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το σπήλαιο Αλεπότρυπα στον Διρό Μάνης, στο Νεολιθικός Πολιτισμός (1996), 80-84. 1996γ: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Ταφικά Έθιμα του Διρού, στο Νεολιθικός Πολιτισμός (1996), 175-177. 1997α:
Zouridakis N., Ochsenkuhn K.M., Papathanasopoulos G.A., Archaeometric
investigations for the Alepotrypa cave at Diros, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος Αθήνα
Demo 97/8, 1-16. 1997β: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το
σπήλαιο Αλεπότρυπα στο Διρό. Νεολιθικός Πολιτισμός στη Μάνη. Πρακτικά Α΄
Συμποσίου 1997. Η Μάνη μέσα στους αιώνες (100.000 χρόνια). Αρεόπολη
1997.34-39. 2000: Παπαθανασόπουλος Γ.Α.,
Παπαθανασόπουλος Θ.Γ., Πύλος – Πυλία: Οδοιπορικό στο χώρο και στο χρόνο.
Η Πύλος του Νέστορος, το Ναυρίνο, η Μεθώνη, η Κορώνη, Ταμείο
Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, 2000, (το 2004 κυκλοφόρησε η
δεύτερη έκδοση). 2003: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το φορτίο του
Πρωτοελλαδικού Ναυαγίου του Δοκού. Οι ραμφόστομες φιάλες – λύχνοι,
Πρακτικά του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου του Αργοσαρωνικού. Πόρος, 26-29
Ιουνίου 1998. Επιμέλεια έκδοσης Ε.Κονσολάκη – Γιαννοπούλου, Αθήνα
(2003), 129-138. 2006α: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το έργο
της Επιστημονικής Επιτροπής Αρχαιολογικού, Μουσειακού και Ανασκαφικού
Έργου Διρού, στο ΥΠΠΟ-ΤΔΠΕΑΕ, το Έργο των Επιστημονικών Επιτροπών
Αναστήλωσης , Συντήρησης και Ανάδειξης Μνημείων, Αθήνα, 293-303. 2006β:
Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Το έργο της Επιστημονικής Επιτροπής Συντήρησης
Στερέωσης Ανάδειξης των μνημείων της ακρόπολης των Μυκηνών και του
ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου, στο ΥΠΠΟ- ΤΔΠΕΑΕ, το Έργο των
Επιστημονικών Επιτροπών Αναστήλωσης , Συντήρησης και Ανάδειξης των
Μνημείων, Αθήνα (2006), 235-250. 2007: Παπαθανασόπουλος
Γ.Α., Αναζήτηση της προέλευσης των διακινούμενων ειδών κεραμικής του
ναυαγισμένου στη νόσο Δοκό Πρωτοελλαδικού πλοίου, Ανακοίνωση στο 3ο
Διεθνές Συνέδριο της Αρχαίας Ελίκης: Πρωτοελλαδική Πελοπόννησος. 2007: Παπαθανασόπουλος Γ.Α., Μυκηνών Έργα, στο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, τεύχος 104, Σεπτέμβριος 2007, σελ.80-84.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΕ ΦΙΛΜ – ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ 1. «Νεολιθικό Σπήλαιο Αλεπότρυπα Διρού», 1985, Σκηνοθεσία : Νίκος Παπαθανασίου. 2. «Δοκός: Το αρχαιότερο γνωστό ναυάγιο του κόσμου», 1996,Σκηνοθεσία: Ν.Βεργίτσης –Σ. Στασινός. Βραβείο Φωτογραφίας στο διεθνές φεστιβάλ ΑΓΩΝ, 1996. 3. «Μυκηνών Έργα», 2006, Σκηνοθεσία: Σ.Στασινός.
ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΕΣ
1977: Γ.Α. Παπαθανασόπουλος,
Μνήμη Δημήτρη Θεοχάρη, «Μνήμη Δημήτρη Θεοχάρη», ΑΝΤΙ, περίοδος Β΄, τόμος
88 (1977), 44. 2003: Γ.Α. Παπαθανασόπουλος, Νίκο Τσούχλο, « Ο φίλος που έφυγε» στο ΕΝΑΛΙΑ VII (Αφιέρωμα στον Νίκο Τσούχλο), 20-21.
Δείτε την συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Γεώργιος Παπαθανασόπουλος πριν δύο χρόνια:
Υποψήφιος πρόεδρος τοπικής κοινότητας Πύλου ο Δημήτρης Πανοσκάλτσης
Διατρέχοντας το δέκατο έτος μιας οικονομικής κρίσης που μαστίζει την
Ελληνική κοινωνία πολλές φορές με υπαιτιότητα του ίδιου του ανάλγητου
κράτους , και έχοντας επίγνωση του δύσκολου ρόλου που καλούνται οι
τοπικές κοινωνίες να παίξουν και να ανταποκριθούν στις βασικές ανάγκες
και στα αυτονόητα ,αποφάσισα να είμαι παρόν και να δώσουμε μαζί την
μάχη σε αυτές τις δύσκολες στιγμές του τόπου και της πατρίδος.
Με σύμμαχο τον πολίτη και αντίπαλο τα καθημερινά προβλήματα αποφάσισα να
κατέλθω του πολιτικού βίου και να θέσω υποψηφιότητα ,στην κρίση του
Πύλιου πολίτη για την τοπική κοινότητα Πύλου έχοντας αποκομίσει στην
μακρόχρονη πολιτική και κοινωνική πορεία γνώση και σύνεση.
Το νέο σχέδιο νόμου για την τοπική αυτοδιοίκηση ''ο Κλεισθένης'' μας
δίνει την δυνατότητα να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε προγράμματα
βασισμένα σε αρχές και αξίες για κάθε κοινωνία με δικαιοσύνη, ισότητα,
και κουλτούρα,για την μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης με Εμβάθυνση της Δημοκρατίας Ενισχύουμε την Συμμετοχή
στις αποφάσεις - Βελτιώνουμε την οικονομική και αναπτυξιακή λειτουργία
της τοπικής κοινότητας.
Η ιστορια της δημοτικής κοινότητας Πύλου ξεκινά μετά την ναυμαχία του
Ναυαρινου και την έλευση των Γάλλων του στρατηγού Μαιζων το 1828 οταν οι
Γαλλοι μηχανικοί έφτιαξαν τα σχέδια της νέας πόλης όπου την ονόμασαν
Πύλο σε αντιδιαστολή της αρχαίας πόλης του σοφού βασιλιά της Πύλου
Νέστορα.
Με τον αγώνα της απελευθέρωσης και της ''Ανεξαρτησίας'' του νέου
Ελληνικού κράτους η πρώτη πόλη που δημιουργήθηκε ήταν η Πύλος , που
περιλαμβάνει τους οικισμούς Γιάλοβα Ελαιόφυτο Σχινόλακα και Παλιονερό .
Ένας απο τους πρώτους δημάρχους της νέας πόλης της Πύλου ήταν και ο
Προπάππους μου Επαμεινώνδας Κυπαρίσσης Δήμαρχος Πυλίων 1872- 1880 ο
άνθρωπος που εμπνεύστηκε και δρομολόγησε την κατασκευή των μνημείων
πεσόντων και φιλελλήνων κατά την ναυμαχία του Ναυαρίνου .Η
ιστορική πολυκύμαντη πορεία αυτού του τόπου ήταν και είναι συνυφασμένη
με την ιστορία του νέου Ελληνικού κράτους εδώ και 198 χρόνια ,αυτό τον
ιστορικό πλούτο θέλω εγώ και οι συνεργάτες μου να αναδείξω ως την πόλη
της ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
μετά τιμής Υποψήφιος πρόεδρος τοπικής κοινότητας Πύλου ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ .Γ. ΠΑΝΟΣΚΑΛΤΣΗΣ
Υποψήφιος πρόεδρος τοπικής κοινότητας Πύλου ο Δημήτρης Πανοσκάλτσης
Πύλος η πρώτη πόλη της ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
Διανύοντας το δέκατο έτος μιας οικονομικής κρίσης που μαστίζει την
Ελληνική κοινωνία πολλές φορές με υπαιτιότητα του ίδιου του ανάλγητου
κράτους , και έχοντας επίγνωση του δύσκολου ρόλου που καλούνται να
παίξουν οι τοπικές κοινωνίες και να ανταποκριθούν στις βασικές ανάγκες
και στα αυτονόητα ,αποφάσισα να είμαι παρόν για να δώσουμε μαζί την μάχη
σε αυτές τις δύσκολες στιγμές του τόπου και της πατρίδος. Με σύμμαχο
τον πολίτη και αντίπαλο τα καθημερινά προβλήματα αποφάσισα να κατέλθω
του πολιτικού βίου και να θέσω υποψηφιότητα ,στην κρίση του Πύλιου
πολίτη για την τοπική κοινότητα Πύλου έχοντας αποκομίσει στην μακρόχρονη
πολιτική και κοινωνική πορεία μου γνώση και σύνεση. Το νέο σχέδιο νόμου
για την τοπική αυτοδιοίκηση ''ο Κλεισθένης'' μας δίνει την δυνατότητα
να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε προγράμματα βασισμένα σε αρχές και
αξίες για κάθε κοινωνία με δικαιοσύνη, ισότητα, και κουλτούρα για τη
μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με
Εμβάθυνση της Δημοκρατίας. Ενισχύουμε τη συμμετοχή στις αποφάσεις -
Βελτιώνουμε την οικονομική και αναπτυξιακή λειτουργία της τοπικής
κοινότητας.
Οι προτάσεις μας
Από της πρώτες προτάσεις και Προγραμματικές Δεσμεύσεις είναι : (1)
Διαβούλευση και αποφάσεις με ευρύτερη κοινωνική αποδοχή και συναίνεση
για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τον τόπο. (2) λόγο της
παρατεταμένης οικονομικής κρίσης η οποία πλήττει κοινωνικά ευάλωτες και
ευαίσθητες ομάδες πολιτών θα εφαρμόσουμε ειδικά κοινωνικά τιμολόγια,
και για το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας σήμερα το
δημογραφικό ,η τοπική κοινότητα οφείλει να δείξει την ευαισθησία της
στις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες. (3) Θα θεσμοθετήσουμε την
εθελοντική εργασία σε συνεργασία με συλλόγους και φορείς του τόπου.
(4)Στα πλαίσια της πολιτικής προστασίας θα δημιουργήσουμε και θα
εκπαιδεύσουμε ομάδες έρευνας και διάσωσης . (5)Αναβίωση όλων των εθίμων
που είχε η Πύλος, αναβαθμίζουμε όλες τις τοπικές εορτές και πανηγύρεις.
(6)Για την ασφάλεια θα δώσουμε αρχικά σε εταιρία Security και με
συνεργασία με τον δήμο μέχρι να φτιάξουμε δημοτική αστυνομία. (7)
Κάνουμε αναπαράσταση της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου φιλοξενώντας
μοντελιστές με σκάφη εποχής μινιατούρες. (8)Τα 1,400 τμ από τις πρώην
αποθήκες του ΑΣΟ που βρίσκονται στο κέντρο της πόλης της Πύλου
προτείνουμε να γίνει συνεδριακό κέντρο και πολυπολιτιστικό κέντρο
διαλέξεων ,συναυλιών ,συνεστιάσεων ,θεατρικών παραστάσεων ,εκθέσεων .
(9)επίσης το βάρος εκτός της τουριστικής οικονομίας θα πέσει και στον
πρωτογενή τομέα της αγροτικής οικονομίας διατηρώντας την άριστη
κατάσταση πρόσβασης των αγροτικών οδών . (10)Λόγο του μεγάλου
ιστορικού πλούτου που έχει ο τόπος από τον αρχαιοτάτων χρόνων έως των
νεοτέρων θα καλέσουμε τις παραγωγικές σχολές των ενόπλων δυνάμεων για
επιτόπια διδασκαλία ναυτικών και χερσαίων επιχειρήσεων.
Υπάρχουν ανεξάντλητες σκέψεις και προτάσεις όπου μπορούμε να υλοποιήσουμε αρκεί βεβαίως να έχουμε την δική σας αποδοχή .
Μετά τιμής
Ο υποψήφιος πρόεδρος τοπικής κοινότητας Πύλου
Δημήτριος .Γ. Πανοσκάλτσης
Το
Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας αποφάσισε την έγκριση των
περιβαλλοντικών όρων για την κατασκευή και λειτουργία του έργου: «Φράγμα
Μηναγιώτικου & αρδευτικό δίκτυο, Δ. Πύλου Μεθώνης Ν. Μεσσηνίας», η
εφαρμογή των οποίων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση και
λειτουργία του έργου και βαρύνει τους φορείς υλοποίησης και λειτουργίας
του.
Το έργο αφορά στην κατασκευή του
φράγματος στο Μηναγιώτικο ρέμα (Τύπος φράγματος: Φράγμα Βαρύτητας από
Σκληρό Επίχωμα), με τον ταμιευτήρα, και το αρδευτικό δίκτυο για την
άρδευση των προβλεπόμενων γεωργικών εκτάσεων.
Σκοπός του έργου είναι η
συγκράτηση κυρίως πλημμυρικών, επιφανειακών απορροών στον ταμιευτήρα,
για την άρδευση μέσω του αντίστοιχου δικτύου, γεωργικών εκτάσεων των
Δήμων Πύλου – Νέστορος και Μεσσήνης.
Παράλληλα, το έργο, μετά τον σχηματισμό
της τεχνητής λίμνης, θα δώσει σημαντική ώθηση στην τουριστική ανάπτυξη
της περιοχής, μέσω της ανάδειξης των ιδιαίτερων περιβαλλοντικών και
πολιτισμικών πόρων της κοιλάδας του Μηναγιώτικου ρέματος (ανάδειξη
μονοπατιών και υδρόμυλων, ανάδειξη μεσαιωνικών οχυρών, δημιουργία
διαδρομών πεζοπορίας και ορεινής ποδηλασίας, κωπηλασία κλπ.)
Επίσης, στα πλαίσια της αειφόρου
διαχείρισης, ανάπτυξης και αποτελεσματικής διατήρησης της
βιοποικιλότητας αυτής της ιδιαίτερης περιοχής, υπάρχει πρόταση για τη
δημιουργία Παρατηρητηρίου Περιβαλλοντικών και Πολιτισμικών πόρων στο
πρόσφατα χαρακτηρισμένο ως Διατηρητέο Νεότερο Μνημείο Δημοτικό Σχολείο
Κάτω Αμπελοκήπων, μετά την σχεδιαζόμενη αποκατάστασή του από την
πολιτεία.
Συνοδά έργα στα παραπάνω, αποτελούν τα έργα οδοποιίας:
1) για την αποκατάσταση τμημάτων υφιστάμενων αγροτικών οδών που πρόκειται να κατακλυσθούν,
2) για την πρόσβαση στη θέση του φράγματος, του κεντρικού αντλιοστασίου και περιμετρικά του ταμιευτήρα,
3) μικρά τμήματα προσβάσεων τα οποία θα
προσδιορισθούν στη συνέχεια από την οριστική μελέτη των δικτύων κατά
μήκος των αγωγών μεταφοράς νερού, καθώς επίσης και οι
δανειοθάλαμοι-αποθεσιοθάλαμοι με τις αντίστοιχες προσβάσεις τους, από
τους οποίους θα αντληθούν-αποτεθούν οι απαιτούμενες ποσότητες υλικών
κατά τη φάση κατασκευής.
Η συνολικά καθαρή αρδευόμενη έκταση
ανέρχεται σε 35.000 στρ., ενώ υπάρχουν επίσης τα έργα προσαγωγής, οι
απαιτούμενες δεξαμενές αναρρύθμισης (συνολικά τέσσερις, μια στην κεφαλή
κάθε ζώνης) και τα αντλιοστάσια.
Ακολουθεί η Απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας
Όταν η τοπική « εξουσία » εκδικείται ! Δικαζόμαστε στις 18 Ιουνίου - Δείτε γιατί
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ" ΔΡΑΣΗ .....
ΣΩΡΕΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΩΝ ΠΑΡΑΒΑΣΕΩΝ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΟΛΗ ΜΗΝΥΣΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΣΕ Α/Τ ΠΥΛΟΥ - Π.Υ.ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΔΑΣΟΝΟΜΕΙΟ ...
Στα μέσα Γενάρη
του 2015 όπως είθισται κάθε χρόνο και μέσα στις προβλεπόμενες από
τον νόμο προθεσμίες για το κάψιμο κλαδιών από ελαιοκαλλιέργειες
όπως άλλωστε πράττουν 45.000 έως 50.000 ελαιοπαραγωγοί στην
Μεσσηνία προχώρησα σε μία άκρη της ιδιοκτησίας μου με ελαιόδεντρα στην
Μεταμόρφωση Μεσσηνίας σε κάψιμο των κομμένων κλαδιών από τα ελαιόδεντρα
μου .
Μετά από δύο μήνες περίπου στις
αρχές Απριλίου έγινα γνώστης καταγγελίας εις βάρος μου από τον πρόεδρο
της τοπικής κοινότητας Μεταμόρφωσηςγια μικρή ζημιά που
προήλθε στον αγωγό άρδευσης από πλαστικό που διέρχεται επιφανειακά με
υψομετρική διαφορά 1.5 μέτρου από την ιδιοκτησία μου από αποκαίδια
; που έπεσαν άγνωστο πότε στον διερχόμενο επιφανειακό αγωγό
Σε συνεννόηση με τους αρμοδίους
της Δ.Ε Παπαφλέσσα του Δήμου Πύλου –Νέστορος η ζημία αποκαταστάθηκε άμεσα
με την αλλαγή του πλαστικού αγωγού άρδευσης μήκους περίπου 10
μέτρων μικρού κόστους ο αγωγός επανήλθε στην προτέρα λειτουργική κατάσταση .
Για την ζημία όμως έχω επιφυλάξεις
εάν προήλθε από την δική μου ενέργεια ή έγινε σκόπιμα εκ των
υστέρων από άγνωστο δράστη ή δράστες , κατά την διάρκεια της απουσίας μου
στην Αθήνα επί μακρό χρονικό διάστημα για επαγγελματικές υποχρεώσεις .
Πιθανολογώ ότι επειδή η συζυγός
μου Γ.Μ. τέως πρόεδρος της τοπικής κοινότητας
Μεταμόρφωσης την οποία διαδέχθηκε στην προεδρεία του τοπικού συμβουλίου θεωρείται «πολιτικός αντίπαλος » του
καταγγέλλοντος προέδρου της Μεταμόρφωσης , ο οποίος κατά
παράβαση της κείμενης νομοθεσίας του Καλλικράτη δεν συγκάλεσε το αρμόδιο τοπικό
συμβούλιο για την λήψη γνωμοδοτικής απόφασης και χωρίς καμία
αρμοδιότητα διότι η διαχείριση
των υδάτων από κοινόχρηστες πηγές ανήκει
στην αρμοδιότητα Τοπικής Επιτροπής στην οποία προεδρεύει ο αρμόδιος
αντιδήμαρχος ή εντεταλμένος δημοτικός σύμβουλος για την Δ.Ε
Παπαφλέσα προχώρησε για την "εγκληματική μου δράση "στην εις βάρος μου
καταγγελία και μηνύσεις στην Π.Υ Γαργαλιάνων στο .ΑΤ.Πύλου και στο Δασονομείο
Γεννά επίσης πολλά
ερωτήματα η γνωστοποίηση της βλάβης μετά από δύο μήνες αφού το σημείο της
ζημίας απέχει περίπου 100 μέτρα από την τελευταία οικία της κοινότητας και ιδία
απόσταση από την ιδιοκτησία του καταγγέλοντος προέδρου.
Θα ήθελα να επισημάνω όμως ότι ο
ίδιος έχω πέσει θύμα διαδοχικών εμπρησμών με αποτέλεσμα να έχουν καεί
περισσότερα από 250 ελαιόδεντρα ιδιοκτησίας μου τα τελευταία
χρόνια για τα οποία η Π.Υ Γαργαλιάνων που μας έστειλε κατηγορούμενους για
…..εμπρησμό δεν βρέθηκε ποτέ δράστης ή δράστες ενώ ταυτόχρονα στην Μεταμόρφωση παραμένουν
ανεξιχνίαστοι περισσότεροι από 100 εμπρησμοί σε οικίες ,αποθήκες ,αυτοκίνητα
,καλλιέργειες και δάση τα τελευταία 20 χρόνια κάτι το οποίο στηλιτεύω με
την αρθρογραφία μου σε ΜΜΕ που συνεργάζομαι και έχω γίνει αποδέκτης
διαδοχικών απειλών από τηλεφώνου κατά της ζωής μου
Παραλαμβάνοντας σήμερα το πρωί
την δικογραφία από την Εισαγγελία Καλαμάτας διαπιστώσαμε έκπληκτοι ότι είχε
προσδιοριστεί δίκη είς βάρος μας τον Νοέμβριο του 2018 η οποία αναβλήθηκε λόγω
παρέλευσης ωραρίου και πιθανόν έχουμε τιμωρηθεί με χρηματικό πρόστιμο για
ερημοδικία για την οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ λάβαμε κατηγορητήριο και κλητήριο θέσπισμα
από το αρμόδιο Α.Τ. Πύλου και η νέα δικάσιμος έχει ορισθεί για τις 18Ιουνίου
2019
Κλείνοντας πιστεύω ότι
στόχος της καταγγελίας εις βάρος μου δεν ήταν το κόστος ύψους 150 ευρώ
περίπου της ζημίας αλλά η ολοκλήρωση εις βάρος μου τρομοκρατίας για
την συνεχή υπενθύμιση στους αναγνώστες μου μέσω των αλεπάλληλων
δημοσιευμάτων μου για την ανεξέλεγκτη δράση του εμπρηστή η εμπρηστών που
ανενόχλητα για περίπου ένα τέταρτο του αιώνα δρα-ούν στην περιοχή
Υ.Γ 1
Οι παράνομες πράξεις του Προέδρου
του Τοπικού Συμβουλίου Μεταμόρφωσης του δήμου Πύλου – Νέστορος θα κριθούν από την Ελληνική δικαιοσύνη στην οποία
θα προσφύγουμε εναντίον του για παράβαση καθήκοντος , από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση ,τον
Επιθεωρητή Δημόσιας Δίοικησης και το αρμόδιο υπουργείο Εσωτερικών
Ρωτάμε ευθέως τον δήμαρχο Πύλου
Νέστορος κο Καφαντάρη.
Είχε παραχωρήσει δικαίωμα υπογραφής στον συγκεκριμένο πρόεδρο για αρμοδιότητες τις οποίες ο νόμος
δεν του δίνει;
ΕΝΝΕΑ χρόνια δεν έχει συγκαλέσει ΟΥΤΕ ΜΙΑ
συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου Μεταμόρφωσης τις αποφάσεις του οποίου εκτελεί
γιατί δεν τον θέσατε σε αργία όπως προβλέπουν Καλλικράτης και Κλεισθένης στις διατάξεις των οποίων αναφέρεται ρητά
ότι η μη σύγκληση τοπικού συμβουλίου επί
τρείς συνεχείς μήνες ο Πρόεδρος τίθεται
σε αργία και ενημερώνεται η Αποκεντρωμένη διοίκηση
Του έχετε δώσει έγγραφο δικαίωμα
να υπογράφει και να προβαίνει σε
μηνύσεις σαν εκπρόσωπος της υπηρεσίας Δημοτικής κατάστασης της Δ.Ε Παπαφλέσσα και να κάνει χρήση σφραγίδας
του δήμου με υπογραφή ;
Υ.Γ 2Οι αρμοδιότητες του
Πρόεδρου ενός συμβουλίου Τοπικής Κοινότητας, σύμφωνα με τα άρθρα 82 και 85 του
Νόμου Καλλικράτη, είναι:
Αρμοδιότητες Τοπικών Συμβουλίων
Εισηγείται θέματα της
αρμοδιότητάς του και εκτελεί τις αποφάσεις του Τοπικού Συμβουλίου
Μεριμνά για την καλή κατάσταση
του δικτύου εσωτερικής και αγροτικής οδοποιίας της τοπικής κοινότητας και
εποπτεύει τις εργασίες συντήρησης, υποβάλλοντας υπόμνημα προς την Τεχνική
Υπηρεσία για το είδος των εργασιών, το τόπος και το χρόνο που έγιναν
Λαμβάνει μέτρα για την άμεση
αποκατάσταση των ζημιών στα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης και σε
εξαιρετικές περιπτώσεις αναθέτει την εκτέλεση των εργασιών αποκατάστασης
ζημιών μικρής κλίμακας
Μεριμνά για την καθαριότητα των
κοινόχρηστων χώρων
Μεριμνά για την αποκατάσταση
ζημιών και την καλή λειτουργία του δικτύου δημοτικού φωτισμού
Μεριμνά για την καλή κατάσταση
και την ασφάλεια των εγκαταστάσεων των παιδικών χαρών
Μεριμνά για την εύρυθμη
λειτουργία, τη συντήρηση και την ευταξία του κοιμητηρίου της τοπικής
κοινότητας, προεγκρίνει την κατασκευή οικογενειακών τάφων και λοιπών
ταφικών μνημείων και εκδίδει τις άδειες ταφής, παράτασης ταφής και
ανακομιδής οστών
Καταγράφει τα μέσα και το
ανθρώπινο δυναμικό που μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση φυσικών
καταστροφών και είναι υπεύθυνος της ομάδας πυρασφάλειας της τοπικής
κοινότητας.
Συνεργάζεται με τα αρμόδια
όργανα του Δήμου για την κατάρτιση του Σχεδίου πρόληψης πυρκαγιών και
άλλων φυσικών καταστροφών
Είναι υπεύθυνος για την
προστασία της δημοτικής περιουσίας στα όρια της τοπικής κοινότητας και
αναφέρει τυχόν ζημίες ή προσβολές των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του δήμου
Ενεργεί πληρωμές από την πάγια
προκαταβολή
Συγκαλεί την ετήσια συνέλευση
κάτοικων και φορέων της τοπικής κοινότητας
Υ.Γ 3 Σύγκληση του συμβουλίου
τοπικής και δημοτικής κοινότητας
1. Το συμβούλιο της τοπικής ή δημοτικής κοινότητας συνεδριάζει ύστερα από
πρόσκληση του προέδρου του υποχρεωτικά τουλάχιστον μία (1) φορά το μήνα, καθώς
και όταν το απαιτούν οι υποθέσεις της τοπικής ή δημοτικής κοινότητας.
2. Ο πρόεδρος καλεί το συμβούλιο σε συνεδρίαση με
γραπτή πρόσκληση ή ηλεκτρονικά, στην οποία αναφέρονται τα θέματα της ημερήσιας
διάταξης. Η πρόσκληση δημοσιεύεται στο γραφείο της τοπικής ή δημοτικής
κοινότητας, και επιδίδεται στους συμβούλους τρεις (3) τουλάχιστον πλήρεις
ημέρες πριν από την ημέρα που ορίζεται για τη συνεδρίαση.
3. Σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, η πρόσκληση αυτή
μπορεί να επιδοθεί την ημέρα της συνεδρίασης. Στην πρόσκληση πρέπει να
αναφέρεται για ποιο λόγο η συνεδρίαση είναι κατεπείγουσα. Πριν από τη συζήτηση
το συμβούλιο αποφαίνεται για το κατεπείγον των θεμάτων.
4. Ο πρόεδρος καλεί το συμβούλιο, όποτε το
ζητήσει, με γραπτή αίτηση, το ένα τρίτο (1/3) τουλάχιστον των κατοίκων της
τοπικής κοινότητας. Στην αίτηση αναφέρονται τα θέματα που θα συζητηθούν. Εάν ο
πρόεδρος δεν συγκαλέσει το συμβούλιο το αργότερο μέσα σε δέκα (10) ημέρες από
την παραλαβή της αίτησης, το συμβούλιο συνέρχεται με πρόσκληση του αμέσως
επόμενου πλειοψηφήσαντος συμβούλου.
5. Αν ο πρόεδρος της τοπικής ή δημοτικής
κοινότητας παραλείπει αδικαιολόγητα επί δύο (2) συνεχείς μήνες ή δύο (2)
συνεχείς φορές κατά τις διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων να συγκαλέσει το
συμβούλιο, μπορεί να τεθεί σε αργία και σε περίπτωση υποτροπής να τιμωρηθεί με
την ποινή της έκπτωσης από το αξίωμα κατά την προβλεπόμενη πειθαρχική
διαδικασία, σύμφωνα με το Άρθρο 234 του παρόντος.
(άρθρο 88 νόμου 3852/2010 ΦΕΚ τεύχος Α 87 Νέα
Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα
Καλλικράτης)
Καλούμε τον δήμαρχο Πύλου – Νέστορος Δημ.Καφαντάρη
να θέσει άμεσα σε αργία τον συγκεκριμένο πρόεδρο για σωρεία πειθαρχικών
παραβάσεων και να εφαρμόσει τα όσα ο νόμος ορίζει , διαφορετικά θα κριθεί σαν
συμμέτοχος στις νόμιμη άμυνα μας που θα ακολουθήσει
ΜΑΝΙΑΚΙ - Μετέφεραν αυθαίρετα τα οστά του Παπαφλέσσα !!!
Τι συνέβη στα Ταμπούρια στο Μανιάκι;
Υπάρχει άραγε κάποια προστασία ή έστω σεβασμός στην μνήμη των νεκρών της μάχης που σφράγισε την νεώτερη Ελληνική ιστορία . Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι τα οστά που φυλάσσονται και
αποδιδονται στον εθνεγέρτη ήρωα του 1821 συλλέχθηκαν ...83 χρόνια μετά
από την ηρωική μάχη επί Μητροπολίτου Μεσσηνίας Μελέτιου το 1908 έως τότε
ήταν διάσπαρτα στην περιοχή των Κοντοβουνίων
"ΜΩΡΕΩΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ" την ονομάσαμε.
Πρώτη μας στάση λοιπόν το
προσκύνημα στο Μανιάκι, η αναζήτηση των οστών του "διαολοκαλόγερου"
Γρηγορίου Δικαίου (Παπαφλέσσα) και η κατάθεση τεσσάρων κλάδων δάφνης με
κορδέλα πάνω στην οποία γράψαμε το λογότυπο που έφερε το αριστείο
ανδρείας για τους μαχητές του 1821
"ΤΟΙΣ ΗΡΩΪΚΟΙΣ ΠΡΟΜΑΧΟΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ".
Ακολουθώντας ακριβώς τα γραφόμενα και ρωτώντας φτάσαμε στο ύψωμα... Μπήκαμε στην εκκλησιά και κοιτώντας το δάπεδο ανασηκώσαμε την κόκκινη
μοκέτα κατω από την οποία κρυβόταν το σιδερένιο καπάκι το οποίο
σηκώσαμε.
Μια παγωνιά και η μυρωδιά χώματος και υγρασίας χτύπησε τα πρόσωπά μας.
Σε βάθος δύο μέτρων η γυάλινη μισοσπασμένη πλέον οστεοθήκη όπως ακριβώς την περιέγραφε το άρθρο προ 15 ετών.
Αυτός ήταν...
Συγκλονισμένος έδωσα Ιερή υπόσχεση στον εαυτό μου αλλά και σε εκείνον
ότι κάποια μέρα θα επιστρέψω για να τοποθετήσω τα οστά του κάπως
καλύτερα...
Έτσι κι έγινε.
http://dipanoskaltsis.blogspot.com/2018/01/blog-post_51.html
Το περιβόητο Εκτελεστικό, με πρόεδρο το Γ. Κουντουριώτη και
γραμματέα τον Μαυροκορδάτο, άρχισε να συζητά πως ο μόνος
τρόπος για ν' αντιμετωπιστεί ο Ιμπραήμ ήταν να σχηματιστεί,
με τα χρήματα του δεύτερου δανείου των δυο εκατομμυρίων
λιρών, μισθωτός στρατός στην Αμερική που θα ερχόταν να
πολεμήσει στην Ελλάδα! Ωσάν ο Ιμπραήμ θα καρτέραγε να
φτιαχτεί πριν ο στρατός, να μεταφερθεί, με Ιστιοφόρο τότε,
από τα πέρατα του κόσμου στον τόπο μας κι έπειτα να μας
πολεμήσει. Ή εξωφρενική αυτή πρόταση βρίσκει, σωστά, τούτη
δω την κριτική του Κόκκινου: «Το πράγμα φανερώνει μέχρι
ποίου σημείου δεν αντελαμβάνοντο την φοβερά πραγματικότητα
οι αποκλείοντες την ληψιν σοβαρών στρατιωτικών μέτρων εντός
αυτής της Πελοποννήσου δια της χρησιμοποιήσεως των εις την
φυλακην ή υπό καταδίωξιν Πελοποννησίων αρχηγών, διότι αυτοί
ήσαν οι συζητουντες την μετάκλησιν ξένου στρατού, ανυπάρκτου
ακόμη, προς αντιμετώπισιν του Ίμβραήμ».
Aν όμως οι ανώτατοι τότε άρχοντες, το Εκτελεστικό, δεν ήθελε
να καταλάβει ο,τι καταλάβαιναν και οι πιο απλοί άνθρωποι,
πως μπροστά στον τρομερό κίνδυνο έπρεπε να ξεχαστούν τα
πολιτικά πάθη και οι Έλληνες, ενωμένοι, ν' αντιβγούν στο νέο
και τόσο επίφοβο εχθρό, ευτυχώς βρέθηκαν, μέσα στην ίδια την
κυβέρνηση, άλλοι που συνειδητοποίησαν το χρέος τους προς την
πατρίδα. Ανάμεσα σ' αυτούς, πρώτος και πιο δυναμικός,
ξεχώρισε ο Παπαφλέσσας που ήταν τότε υπουργός των
Εσωτερικών, ο οποίος είχε βυθιστεί στις πολιτικές
δολοπλοκίες και στους εμφύλιους σπαραγμούς ως το λαιμό. Είχε
κατεβεί και το τελευταίο σκαλοπάτι της σκάλας του κακού. Μα
μπρος στη νέα συμφορά που χτύπαγε την επανάσταση, ξαναβρήκε
τον καλύτερο εαυτό του, τον Παπαφλέσσα της συνέλευσης της
Βοστίτσας. Και τότε όχι μονάχα διακήρυξε πως χρειαζόταν να
δοθεί αμνηστία στους φυγάδες - Ζαΐμη, Λόντο, Νικηταρά - και
στους φυλακισμένους, μα κι αποφάσισε πως τα λόγια δεν
έφταναν. Χρειαζόταν ή άμεση ενάντια στον Ιμπραήμ δράση. Και
την πήρε πάνω του. Παράτησε το μικρόψυχο και κολασμένο από
τις ενέργειες της ανάξιας κυβέρνησης ?νάπλι κι έφυγε, στα
τέλη του Απρίλη, να ξεσηκώσει το Μοριά ενάντια στον
'Ιμπραήμ.
Εκείνες τις μέρες είχε φτάσει στ' ?νάπλι ο Γάλλος στρατηγός
Ρός, σταλμένος από το φιλελληνικό κομιτάτο του Παρισιού. Του
είχε ανατεθεί ή μυστική πολιτική αποστολή να πείσει τους
Έλληνες, Όταν θα αποχτούσαν την ανεξαρτησία τους, να
γυρέψουν για βασιλιά το δούκα του Νεμούρ. Ό Παπαφλέσσας
φεύγοντας από τ' ?νάπλι πήρε μαζί του τον υπασπιστή του
Γάλλου στρατηγού, αν και ήτανε αντίθετος στις προσπάθειες
που γίνονταν ν' αποχτήσει ή Ελλάδα ξένο βασιλιά. Σύμφωνα με
τον Σπηλιάδη έλεγε: «Και τι θα σημαίνω εγώ πλέον εις την
Ελλάδα εάν έλθει βασιλεύς; Και δεν θα πνίξει ο βασιλεύς τον
σπόρον της ελευθερίας, δια την οποίαν απολλύμεθα οι Έλληνες;
Και θα δυνηθωσι πλέον ούτοι ν' αποσείσωσι τον ζυγόν βασιλέως
πεπολιτισμένου, και να μη διατρέξωσι κινδύνους φοβερωτέρους
ή τους σημερινούς;» Κι ο Σπηλιάδης προσθέτει: «Και ίσως είχε
δίκαιον».
Ό Παπαφλέσσας από τ' ?νάπλι τράβηξε για την Τριπολιτσα και
μέσα στις τρεις μονάχα μέρες που έμεινε σ' αυτή σχημάτισε
τον πυρήνα του εκστρατευτικού του σώματος. Στις εκκλήσεις
που έκανε πρόστρεξαν καπεταναίοι κι αγωνιστές από την
Αργολίδα, το Λεβίδι, τις Κερασιές κι από τον κάμπο της
Τριπολιτσας. Hταν ίσαμε εφτακόσιοι.
από την Τριπολιτσα πήγε στο Λεοντάρι, όπου έσμιξαν μαζί του
ο ανεψιός του Δημήτρης Φλέσσας, μ' εκατόν πενήντα παλικάρια,
ο Α. Κουμουνδούρος, ο Παν. Μπούρας, ο Αδαμάκης
?ποστολόπουλος Ικι ο ?ν. Κουλοχέρας με τους νταϊφάδες τους.
'Ύστερα από δύο μέρες έφτασε στους Λάκκους. 'Εκεί δυνάμωσαν
το στράτευμά του ο Γιώργης Μπουτος από το Μελιγαλα κι ο
Καρακίτσος από το Κατσαρο. Κίνησε για τη Φρουτζάλα. Σ' αυτή
συναντήθηκε με τους άοπλους αγωνιστές του Νιόκαστρου και με
τον Μανιάτη Μούρτζινο. Ό τελευταίος, αν και φίλος του,
αρνήθηκε να τον βοηθήσει όπως μια ανεψιά του Παπαφλέσσα, ή
κόρη του Νικήτα, είχε παντρευτεί έναν από τους θανάσιμους
τοπικούς εχθρούς του, τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη.
Ό Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης βρισκόταν στο χωριό Κουφάρι της
Μεσσηνίας, κατάκοιτος από ποδάγρα. Σαν έμαθε πως έρχεται με
στράτευμα ο Παπαφλέσσας του έγραψε θερμό γράμμα, όπου σ'
αυτό του έλεγε πως ο 'Ιμπραήμ «είναι άλλος Ναπολέων ή Πύρρος
της Ηπείρου, και τέλος, ότι είναι ανάγκη να δυνηθεί κατά
πρώτον να τον πολεμήσει, εί δε μή τετέλεσται, το έθνος
χάνεται».
Μαθαίνει πως ή κυβέρνηση αποφάσισε ν' αμνηστέψει τους
φυλακισμένους. Κάθεται λοιπόν, στις 14 του Μάη, και γράφει
συστήνοντας νά τους βγάλουν χωρίς το παραμικρό χασομέρι, και
ξέχωρα τον Κολοκοτρώνη, που έπρεπε να του δοθεί αμέσως η
αρχιστρατηγία.
από τη Φρουτζάλα τραβά στη Δραϊνα, ίσαμε εφτά ώρες δρόμο.
Εκεί παίρνει γράμμα από τον αδερφό του Νικήτα όπου σ' αυτό
του έλεγε πως δεν έπρεπε, πριν συγκεντρώσει όσες πιότερες
δυνάμεις μπορούσε, να περάσει τα Κοντοβούνια, μα να κράταγε
τις ορεινές θέσεις στα βουνά της Καλαμάτας για ναχει έτσι
πίσω του ανοιχτό δρόμο προς τη Μάνη. Ό Παπαφλέσσας του
αποκρίνεται:
Νικήτα,
Έλαβα την έπιστολήν σου και εις απάντησιν σου λέγω ότι δεν
είμαι σαν και σε και σαν τον κουμπάρο σου τον Κεφάλα, όπου
τρέχετε από ράχη σε ράχη στους ?ηλιάδες.
Εγώ άπαξ ώρκίσθην vα χύσω το αίμα μου εις την ανάγκην της
πατρίδoς, και αυτή είναι ή ώρα. Εύχομαι δε εις τον Θεον
πρώτη μπάλα τou Ίμβραημ να με πάρει εις το κεφάλι, διότι σας
γράφω να ταχύνετε τον έρχομόν σας και σεις μου γράφετε
κoυρoυφέξαλα.
Νικήτα, πρώτη και τελευταία επιστολή μου είναι αύτή. Βάστα
την να την διαβάζεις καμία φορά να με θυμάσαι και να κλαις.
Παπαφλέσσας
Είναι φανερό, από το γράμμα αυτό, πως ο Παπαφλέσσας είχε
συνείδηση πως τράβαγε στο χαμό του.
Ό στρατός του ανέβαινε τώρα σε 1500 άντρες. Δύναμη βέβαια
ολότελα ασήμαντη για ν' αντιβγεί στ' ασκέρι του Ιμπραήμ. Μα
νά, παίρνει ευχάριστες ειδήσεις: από τον Δημήτρη Πλαπούτα
από τον Αετό πως έρχεται να τον συντρέξει με 1600 νοματαίους
από τους καπεταναίους της Αρκαδίας, από το χωριό Μάλι, εφτά
ώρες δρόμο από τη Δραϊνα, πως βρίσκονταν εκεί με 2000
αγωνιστές από τον αδερφό του Νικήτα πως έφτασε στη Φρουτζάλα
κι ερχόταν με 700 νοματαίους κι από τον Ηλία Κατσάκο από την
Καλαμάτα πως είχε κάτω από τις προσταγές του 1000
πολεμιστές. Oλoι μαζί ίσαμε πέντε χιλιάδες. Oσo κι αν τους
αριθμούς αυτούς τους λογαριάσουμε παραφουσκωμένους, στεκόταν
σημαντική επικουρία, όπως τα στρατεύματα κι εμπειροπόλεμα
ήταν και είχαν και άξιους αρχηγούς. Τι θα έπρεπε λοιπόν να
κάνει ο Παπαφλέσσας; O,τι θα έκανε κι όποιος άλλος
πολεμάρχης να καρτερέψει στα ορεινά τις δυνάμεις αυτές που
ερχόταν σε βοήθειά του. Κι όμως έπραξε τ' αντίθετο. Μόλις
έμαθε πως ξεκίνησε από το Ναβαρίνο ο Ιμπραήμ, ρωτά «τους
εντοπίους ποίος τόπος, βουνόν ή χωρίον είναι ύψηλόν ώστε να
βλέπει το Νεόκαστρον και όλοι του είπαν, ότι είναι
Παιδεμένου και Μανιάκι».
Δίχως να χάσει στιγμή φεύγει στις 18 του Μάη από τη Δραϊνα
και φτάνει, δύο ώρες πριν από το ηλιοβασίλεμα, στο Μανιάκι.
Η «Λεωνίδειος μάχη
Τη στιγμή που ο Παπαφλέσσας ετοιμαζόταν να φύγει από τη
Δραίνα φτάνουν σε βοήθειά του ο Ηλίας Κέρμας με 120
Κοντοβουνίσιους, ο Θανασούλας Καπετανάκης με 80, ο Π.
Κεφάλας με 20, ο Πιέρος Βοϊδής κι ο Τσαλαφατίνος με 120
Μανιάτες, ο Στ. Καπετανάκης με 20, ο Λίβας, ο Μπιτσιάνης κι
ο αδερφός του Γιώργης Δικαίος με 80. Eτσι όταν έφτασε στο
Μανιάκι ο Παπαφλέσσας είχε μαζί του ίσαμε δύο χιλιάδες
άντρες.
Την άλλη μέρα το πρωί έταξε καραούλια στο βουνό Μαμλαβά,
πάνω από το χωριό Βλαχόπουλο, απ’ όπου βλέπανε όλο τον κάμπο
και προς το Ναβαρίνο. Eπειτα κοίταξε με τους άλλους
καπεταναίους τις θέσεις, λίγο πιο ψηλά από το χωριό Μανιάκι,
όπου λογάριαζε νά ταμπουρωθούν για ν' αντικρούσουν τον
εχθρό. Κατά το δειλινό τα καραούλια κάνανε σημεία πώς ο
στρατός του Ιμπραήμ φάνηκε και τράβαγε για τα Χίλια Χωριά. Ό
Παπαφλέσσας τότε πρόσταξε ν' ανάψουν όσες μπορούσαν πιότερες
φωτιές για να νομίσει ο εχθρός πώς δυνατό και πολυάριθμο
ήταν το στρατόπεδό μας. Πραγματικά ο Ιμπραήμ σταμάτησε και
πέρασε τη νύχτα στα Χίλια Χωριά.
Την άλλη μέρα το πρωί, 20 του Μάη, οι δικοί μας άρχισαν νά
φτιάνουν τρία ταμπούρια. το πρώτο, το πιο βορινό, θα το
έπιανε ο Παπαφλέσσας, το δεύτερο ο ανεψιός του Δημήτρης
Φλέσσας και το τρίτο, το πιο νότιο, ο Πιέρος Βοϊδής με τους
Μανιάτες. «Ο τόπος όπου έγιναν τα οχυρώματα ταύτα ήσαν
πλάγια, και όχι ράχες, ούτε κορυφή, δια να εμποδίσουν τον
έχθρον νά μη συγκεντρούται εκ των όπισθεν», Και ήταν ακόμα
πιο δυσκολο-υπεράσπιστα όπως ή απόσταση ανάμεσα στα
ταμπούρια και στα μέρη που μπορούσε να προστατευτεί ο εχθρός
στεκόταν μικρή κι έτσι οι δικοί μας «δεν είχον ουδέ τον
άπαιτούμενον χρόνον νά γεμίζουν δις και τρις τα όπλα των».
Έπειτα από δυο ώρες που βγήκε ο ήλιος τ' ασκέρι του Ιμπραήμ
έφτασε στο βουνό πάνω από το χωριό Σκάρμιγκα, μισή ώρα δρόμο
από τα ταμπούρια μας. «Αφού οι Έλληνες είδαν το πολυπληθές
στράτευμα των Τούρκων, το οποίον έσκέπασεν όλον τον τόπον,
όσον βλέπει το μάτι του άνθρώπου, ενταύθα άρχισαν νά
μουρμουρίζουν και κάποιος είπεν ότι:
»-Έχετε άλoγoν καβαλάτε ύστερον και φεύγετε !...»
Τ' ακούει ο Παπαφλέσσας κι αμέσως φωνάζει τον γραμματικό του
Τισαμενό και τον προστάζει νά πάρει τ' άλογά του κι όλους
τους ψυχογιούς του εξόν από τον Μιχάλη Σταϊκόπουλο και νά
πάει στην αντικρινή ράχη. Μα νά, κάμποσοι στρατιώτες,
λογαριάζοντας πώς ήταν χαμένοι αν έμεναν στα πόστα που
κράταγαν, πέφτουν στο Κρυόρεμα κι αρχίζουν να λακανε. Το
σκάζει τότε, μ' όλους τους δικούς του, κι ο Σταυριανος
Καπετανάκης. «Τούτον δε βλέποντες και άλλοι φεύγοντα
παρεκινήθησαν και αυτοί και εδόθησαν εις φυγήν δια του αυτού
ρεύματος. Έφυγαν δε υπέρ τους χιλίους».
Μόλις πρόλαβαν να ξεφύγουν και κινήθηκε ή καβαλαρία του
Ιμπραήμ. Μπήκε, από τα δεξιά, στο ρέμα και προχώρησε πέρα
από το ταμπούρι πού κράταγε ο Παπαφλέσσας. Από τ' αριστερά
χωρίστηκε σε δύο κολόνες. Εκείνη πού τράβηξε πιο δυτικά είχε
σκοπό να εμποδίσει τυχόν επικουρίες πού θάφταναν. Οι δικοί
μας βρίσκονταν πια κυκλωμένοι. Ό Παπαφλέσσας όμως «νόμισε
τούτο μεγάλον ευτύχημα, δια να συνέλθουν όλοι ομού οι
Eλληνες και να πολεμούν καλλίτερα και αποφασιστικότερα, και
να μη λιποτακτούv».
Διατάζει να μετρήσουν πόσοι είχαν απομείνει και βρίσκονται
λιγότεροι από χίλιοι. Καθώς ήταν συναγμένοι τούς βγάζει
φλογερό λόγο θυμίζοντάς τους τις νίκες στο Βαλτέτσι, στο
Λεβίδι, στη Γράνα, στα Βέρβενα και την καταστροφή της
στρατιάς του Δράμαλη.
- Oπoυ νάναι φτάνουν, τούς λέει, δεκαπέντε χιλιάδες
πατριώτες σε βοήθειά μας ο Πλαπούτας κι όλοι οι ?ρκαδινοί, ο
αδερφός μου Νικήτας, ο Κατσάκος κι άλλοι Μανιάτες. Σε μια
ώρα θάναι εδώ. Θα τριγυρίσουν τ' ασκέρι του Ιμπραήμ και θα
το χτυπάνε από τις πλάτες. Αδέρφια! ή πατρίδα καρτεράει από
μας να δοξαστεί ξανά από τη νίκη μας!
Μα πριν καλά-καλά τελειώσει την ομιλία του, μερικοί από τούς
καπεταναίους «ίδόντες τον προφανή κίνδυνον» παρακινούσαν τον
ανεψιό του Δημήτρη να του πει να κάνουνε γιουρούσι και
διασπώντας τις γραμμές της εχθρικής καβαλαρίας να γλιτώσουν
όσοι τούς ευνοήσει ή τύχη. «Κανείς», όμως, «δεν έτόλμα να
του εκστόμιση τοιούτον τι κατά πρόσωπον». τον σιμώνουν τέλος
ο Κεφάλας κι ο Παπα Γιώργης, γνωστοί και οι δύο για την
παλικαριά τους, και του λένε, από μέρος όλων των
καπεταναίων, πως αυτή στεκόταν ή τελευταία τους ευκαιρία να
σωθούν. Τότε ο Παπαφλέσσας αποκρίνεται στον Κεφάλα:
- Έχασα τις ελπίδες που στήριζα πάνω σου. Και μαζί μ' αυτές
και την υπόληψη που είχα για σένα.
Έπειτα γυρνά, πιάνει τον Παπαγιώργη από τα γένια και
τραβώντας τα του λέει:
- Μου τα ντρόπιασες, Παπαγιώργη!
Σταματά μια στιγμή και ύστερα του ξαναλέγει:
- Που να πάμε να φύγουμε; Έχουμε τακτικό στράτευμα όπου,
όταν θα βγει από τα ταμπούρια, θ' αποτραβηχτεί με τάξη
πολεμώντας; Δεν ξέρεις τάχα πως οι άτακτοι άμα βγουν από τα
ταμπούρια σκορπίζουν κι ο καθένας παίρνει δικό του δρόμο;
Τότε πέντε καβαλαραίοι του Ιμπραήμ θα μάς σφάξουν όλους. Και
θ' ακολουθήσει μεγάλο κακό για το έθνος όπως θα ψυχωθούν οι
εχθροί και θα δειλιάσουν οι δικοί μας. Τι φοβάσαι,
Παπαγιώργη; Εσύ ξέρεις τα γράμματα που έγραψα και πήρα. Σε
ρωτώ, έχεις αμφιβολίες πως μέσα σε δύο ώρες πέντε χιλιάδες
δικοί μας δε θα χτυπάνε απέξω τον Ιμπραήμ; Ακόμα κι άλλοι να
μην έρθουν ο Πλαπούτας δε θα λείψει. Είμαι βέβαιος πως θα
νικήσουμε. Aν όμως, ο μη γένοιτο, νικηθούμε, θ' αδυνατίσούμε
τη δύναμη του εχθρού και ή ιστορία θα ονομάσει τούτον τον
πόλεμο Λεωνίδειον μάχην, Παπαγιώργη !
Ίσως ή τελευταία αυτή φράση να κρύβει όλο το μυστικό της
υποσυνείδητης παρόρμησής του ν' αντιμετωπίσει, κάτω από τόσο
απελπιστικές συνθήκες, τον εχθρό. Έταξε στον εαυτό του να
νικήσει ή να πεθάνει. Ή Ρούμελη είχε το «νέο Λεωνίδα της»,
τον Αθανάσιο Διάκο, που κάτω από παρόμοιες συνθήκες δεν
πισωδρόμησε στην Αλαμάνα. Τώρα, στο πρόσωπο τούτον
Παπαφλέσσα, θ' αποχτούσε στο Μανιάκι κι ο Μοριάς τον Λεωνίδα
του.
Όταν έπαψε να μιλάει ο Παπαφλέσσας, ο Μανιάτης Βοϊδής είπε
τα αξιομνημόνευτα τούτα λόγια:
«- Πάμε στα ταμπούρια μας κι όποιος θα μείνει γιαμά, ας
ακούει των γυναικών τα μοιρολόγια!...»
Και τράβηξαν στα ταμπούρια τους ξέροντας πως το μόνο που
τους απόμενε ήταν να θυσιαστούν. Μόλις πρόλαβαν να φτάσουν
σ' αυτά κι ο Ιμπραήμ ξαπολά την επίθεσή του. Τα τάγματα
τούτον τακτικού στρατού του προχωρούσαν χωρίς να λογαριάζουν
το θάνατο που σκόρπιζαν τα καριοφίλια των Ελλήνων. 0
Παπαφλέσσας, καθώς είπαμε, κράταγε το βορινό ταμπούρι «το
μάλλον αδύνατον και επικίνδυνον». Φορώντας την περικεφαλαία
του στεκόταν όρθιος πάνω σε μια πέτρα πιο ψηλή από τις
άλλες, που «είχε προσέτι και μίαν μικράν αχράδα
(γκορτζούλα), από εκεί διεύθυνε τον αγώνα, δίνοντας με το
παράδειγμά του θάρρος στους δικούς μας. Δίπλα του στεκόταν ο
νεαρός Γάλλος εθελοντής πού, είχε κατέβει πριν από λίγο
καιρό στην Ελλάδα μαζί με τον στρατηγό Ρός. Καμία βέβαια
ευγνωμοσύνη δεν τρέφει ή πατρίδα μας για το στρατηγό Ρός.
Αντίθετα όμως με σεβασμό μνημονεύει τον ανώνυμο νεαρό Γάλλο,
που πολεμώντας παλικαρίσια βρήκε το θάνατο κείνη τη μέρα
δίπλα στον Παπαφλέσσα.
Το μεσημέρι κάλεσαν οι σάλπιγγες του εχθρού τον αιγυπτιακό
στρατό να πάψει την επίθεσή του και ν' αποσυρθεί για να
κολατσίσει. Όσο που «οι νεροκουβαλητάδες επήγαινον και
ηρχοντο δίδοντες νερόν εις τους διψώντας στρατιώτας», οι
καπεταναίοι μας τρέξάνε να βρούνε τον Παπαφλέσσα.
- Καλό είναι, του λένε, να φύγουμε τώρα που οι τούρκοι
ξαποσταίνουν και τρώνε ψωμί. Να τραβήξουμε κατά την ?γιά,
γιατί, καθώς θαχουμε βοηθό το βουνό, οι καβαλαραίoι τους
λίγους θα σκοτώσουνε. το πολύ θα φάνε πενήντα ως εκατό από
μας; μα οι άλλοι θα σωθούνε και θα σώσουμε κι εσένα για να
φανείς, σ' άλλη περίστάση, χρήσιμος στην πατρίδα. Ό
Παπαφλέσσας τους αποκρίθηκε:
-Εγώ σας είπα και πρώτα και τώρα σας το λέγω τη φευγάλα να
μην τη βάζετε διόλου στο νου σας, γιατί εμείς χανόμαστε
άδικα αν πέσουμε πάνω στη φωτιά του εχθρού. Όχι, δε θα
παραδώσω τους Έλληνες μόνος μου στ' αδιάκοπο ντουφέκι του
τακτικού! Έπειτα εμείς καρτεράμε τη βοήθεια πού, καθώς
γνωρίζετε, θα φτάσει ώρα την ώρα. Παγαίνετε τώρα στα πόστα
σας !..
Γύρισαν στα ταμπούρια τους και σε λίγο εξαπολύθηκε το γενικό
γιουρούσι του εχθρού. Δυο φορές έφτασαν ίσαμε τις θέσεις που
κράταγαν οι Έλληνες, μ' αναγκάστηκαν να πισωδρομήσουν. Κι
ενώ ετοιμάζονταν να ξεχυθούν σε τρίτο γιουρούσι, ακούστηκε
βορινά μια μπαταρία. Ήταν ο Πλαπούτας που έφτανε με χίλια
πεντακόσια παλικάρια. Ό Ιμπραήμ τότε, γυρεύοντας να προλάβει
τη βοήθεια που ερχόταν, ρίχνει όλες του τις δυνάμεις πάνω
στους δικούς μας. Οι εχθροί πάτησαν πρώτο το ταμπούρι του
Παπαφλέσσα. Ό ανεψιός του Δημήτρης παρατάει το πόστο του και
τρέχει να βοηθήσει το θείο του. τον βλέπει ο Παπαφλέσσας και
τον προστάζει να γυρίσει πίσω και να υπερασπιστεί τη δική
του θέση. Μα όταν έφτασε σ' αυτή βρήκε να την έχουν πατήσει
οι εχθροί. «Εκεί κτυπών και κτυπούμενος υπό πολλών Τούρκων
εχάθη και αυτός και οι στρατιώται του».
Στο ταμπούρι του Παπαφλέσσα ανακατώθηκαν τούρκοι κι Έλληνες
και γίνηκαν όλοι ένα. Όπως οι εχθροί φόραγαν κόκκινες
στολές, «ο τόπος όλος έκοκκίνισεν από αυτές κι από τα
αίματα». Ό σημαιοφόρος του Παπαφλέσσα, ο Δημήτρης από τη
Χίο, για να μην πέσει ή σημαία στα χέρια του εχθρού την
σκίζει, τη χώνει στο στήθος του, σπάζει και το σταυρό του
κονταριού και τον βάζει στο σελάχι του, και με το σπαθί στο
χέρι σαν αστραπή χιμά πάνω στο τούρκικο ασκέρι και φεύγει.
«Ή παλικαριά του είναι αμίμητος», γράφει ο Φωτάκος.
Τελευταίο έπεσε το ταμπούρι του Πιέρου Βοϊδη, που κράταγαν
οι Μανιάτες, καθώς ήταν το πιο δυνατό απ' όλα. Oσoι από τους
δικούς μας απόμεναν ακόμα ζωντανοί ρίχνονται μέσα στο ρέμα
και κάνουνε να φύγουν κατά την ?νδρούσα. Τίποτ' άλλο δεν
ακουγόταν πια «από τα λιανίσματα των σπαθιών και των
γιαταγανιών».
Στην έξοδο της ρεματιάς ένα τάγμα του εχθρού καρτέραγε τους
εκατόν πενήντα δικούς μας που ήταν ακόμα ζωντανοί. Δεν τους
απόμενε παρά ν' ανοίξουν δρόμο με το σπαθί στο χέρι. το
κατόρθωσαν μα οι πιότεροι απόμειναν για πάντα εκεί.
Σιγά σιγά σκόρπαγε ο καπνός της μάχης. Οι νικητες τότε
βάλθηκαν να σκυλεύουν τους σκοτωμένους. Ύστερα άρχισαν να
κόβουν τ' αυτιά τους, να τα πάνε στον Ιμπραήμ να πάρουνε
μπαξίσι. Τότε τσακώθηκαν «μεταξύ των ποίος από αυτούς να
έχει περισσότερα».
Κατέβηκε τέλος κι ο Ιμπραήμ στο ταμπούρι τούτον Παπαφλέσσα.
Αφού έκανε ντουάδες στον Αλλάχ για τη νίκη, πρόσταξε το
στρατό του να ρίξει τρεις νικητήριες μπαταριές. Μετά
παράγγειλε να τούτον φέρουν το κουφάρι τούτον Παπαφλέσσα.
Βρήκαν το ακέφαλο κορμί του. Δίπλα του κείτονταν νεκρός ο
νεαρός Γάλλος κι ολόγυρα πλήθος τα κουφάρια των έχθρων. Λίγο
πιο πέρα πέτυχαν και το κεφάλι τούτον ήρωα. Το έφεραν στον
Ιμπραήμ τους είπε να χώσουν στη γη ένα ψηλό παλούκι και να
στήσουν όρθιο τον σκοτωμένο δένοντάς τον πάνω σ' αυτό.
Ύστερα στερέωσαν στο κορμί και το κεφάλι, αφού πριν πλύνανε
τα αίματα από τα γένια του. Τότε «ο νεκρός έφαίνετο ως να
ήτο ζωντανός»
Ό Ιμπραήμ, αφού «ακίνητος κι άφωνος τον παρετήρησεν ολίγον»,
γυρνά και λέει στους αξιωματικούς του:
- Πραγματικά, στάθηκε ένας Ικανός και γενναίος άνθρωπος. Και
καλύτερο θα ήταν, κι ας παθαίναμε άλλη τόση ζημιά, να τον
πιάναμε ζωντανό, γιατί πολύ θα μας χρησίμευε.
«Ή Λεωνίδειος μάχη» είχε τελειώσει. Το Μανιάκι πήρε τη θέση
του, στις σελίδες της Ιστορίας μας, δίπλα στις Θερμοπύλες
και στην Αλαμάνα.
Τώρα, ανατολικά από το χωριό Μανιάκι, στο ξωκλήσι «Aγια
Ανάσταση», βρίσκονται τα κόκαλα εκείνων που πέσανε σε τούτη
τη μάχη, θυμίζοντας, σ' εμάς τους μεταγεγέστερους, πως ή
λευτεριά μας, καθώς λέει στον εθνικό μας ύμνο ο Σολωμός,
είναι άπ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα Ιερά.
ΠΗΓΗ: ΦΩΤΑΚΟΥ-ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
Δεύτερη πηγή: http://clubs.pathfinder.gr/poihsis
