24/9/2019 Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εόρτασε σήμερα η Πύλος, την Πολιούχο και Προστάτιδά της, Παναγία Μυρτιδιώτισσα.
Την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος, συλλειτουργούντων του Θεοφιλ. Επισκόπου Ευρίπου κ. Χρυσοστόμου και του επιχώριου Μητροπολίτη κ. Χρυσοστόμου.
Το θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Μάνης ο οποίος αναφέρθηκε διεξοδικά στον όρο «Παναγία», καθώς και στις αρετές που την διέκριναν.
Συνάμα, κάλεσε τους πιστούς να αποκτήσουν την αρετή της Θεοσέβειας.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, πραγματοποιήθηκε πάνδημη λιτάνευση της χαριτοβρύτου Εικόνος στους κεντρικούς δρόμους της Πύλου, οι οποίοι ήταν στρωμένοι με μυρτιές και ροδοπέταλα.
Τιμές απέδωσαν η Φιλαρμονική του Λιμενικού Σώματος και του Δήμου Πύλου-Νέστορος, ενώ την Ιερά Εικόνα πλαισίωσαν άνδρες του Λιμενικού Σώματος και νέοι με παραδοσιακές φορεσιές.
Κατά την διάρκεια του Όρθρου ο Μητροπολίτης Μάνης κατόπιν προτροπής του Μητροπολίτη Μεσσηνίας προχείρησε σε Αναγνώστη τον Ιεροψάλτη του Ιερού Ναού κ. Αντώνιο Χωραΐτη.
Στον εορτασμό παρευρέθησαν ο Βουλευτής Μεσσηνίας Περικλής Μαντάς, οι Αντιπεριφερειάρχες Βασίλειος Καπέλιος και Ανδρέας Τσουκαλάς, οι Δήμαρχοι Πύλου-Νέστορος Παναγιώτης Καρβέλας και Καλαμάτας Αθανάσιος Βασιλόπουλος, Αντιδήμαρχοι, Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι, εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας, άλλων τοπικών φορέων και πλήθος πιστών.
Χειροθεσία πατρός Σπυρίδωνος Τζίφα
Η ιερά μητρόπολη Μεσσηνιας κατόπιν εισήγησης του σεβασμιότατου
μητροπολίτη κ Χρυσοστόμου απένειμε το οφφικιο του οικονόμου στον πατέρα
Σπιριδων Τζιφα εμφανώς συγκινημένος δέχτηκε το Επιγονάτιο και τις ευχές
από τον θεοφιλέστατο επίσκοπο Ευρίπου και όλο το εκκλησίασμα του
ευχήθηκε από καρδιάς, «άξιος».
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εόρτασε σήμερα η Πύλος, την Πολιούχο και Προστάτιδά της, Παναγία Μυρτιδιώτισσα.
24/9/2019
Την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου,
τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος, συλλειτουργούντων του
Θεοφιλ. Επισκόπου Ευρίπου κ. Χρυσοστόμου και του επιχώριου Μητροπολίτη
κ. Χρυσοστόμου.
Το θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Μάνης ο οποίος αναφέρθηκε διεξοδικά
στον όρο «Παναγία», καθώς και στις αρετές που την διέκριναν.
Συνάμα, κάλεσε τους πιστούς να αποκτήσουν την αρετή της Θεοσέβειας.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, πραγματοποιήθηκε πάνδημη λιτάνευση
της χαριτοβρύτου Εικόνος στους κεντρικούς δρόμους της Πύλου, οι οποίοι
ήταν στρωμένοι με μυρτιές και ροδοπέταλα.
Τιμές απέδωσαν η Φιλαρμονική του Λιμενικού Σώματος και του Δήμου
Πύλου-Νέστορος, ενώ την Ιερά Εικόνα πλαισίωσαν άνδρες του Λιμενικού
Σώματος και νέοι με παραδοσιακές φορεσιές.
Κατά την διάρκεια του Όρθρου ο Μητροπολίτης Μάνης κατόπιν προτροπής του
Μητροπολίτη Μεσσηνίας προχείρησε σε Αναγνώστη τον Ιεροψάλτη του Ιερού
Ναού κ. Αντώνιο Χωραΐτη.
Στον εορτασμό παρευρέθησαν ο Βουλευτής Μεσσηνίας Περικλής Μαντάς, οι
Αντιπεριφερειάρχες Βασίλειος Καπέλιος και Ανδρέας Τσουκαλάς, οι Δήμαρχοι
Πύλου-Νέστορος Παναγιώτης Καρβέλας και Καλαμάτας Αθανάσιος
Βασιλόπουλος, Αντιδήμαρχοι, Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι,
εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας, άλλων τοπικών φορέων και πλήθος
ΉΤΑΝ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΜΑΤΩΜΕΝΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1944.
Μια
Επιτροπή Πυλίων στις 24 Σεπτεμβρίου συμφώνησε με τους ηγέτες του ΕΛΑΣ
(Άρη Βελουχιώτη) και του ΕΑΜ Πελοποννήσου και Μεσσηνίας ότι αν ο
ταγματάρχης Στούπας και οι ταγματασφαλίτες που βρίσκονταν στο Κάστρο της
Πύλου κατέθεταν τα όπλα και παραδίδονταν στον ΕΛΑΣ, τότε:
1. Δεν θα γίνονταν εκτελέσεις ταγματασφαλιτών ή αμάχων που ήταν μαζί τους στο Κάστρο ή στην πόλη της Πύλου,
2. Δεν θα διώκονταν πολίτες της Πύλου και οι αντάρτες του ΕΛΑΣ θα σέβονταν την περιουσία των Πυλίων.
Όχι πλιάτσικο οικιών ή καταστημάτων.
-
Στην
ανάρτηση της 24/9/2018 περιέγραψα ότι ο Στούπας με βαριά καρδιά εδέχθη
το πιεστικό αίτημα της Επιτροπής των Πυλίων να μην αντισταθεί, παρεδωσε
το Τάγμα του, ο ίδιος αυτοκτόνησε και η σορός του κακοποιήθηκε από τους
ΕΛΑΣίτες.
Ακολούθησε
πλιάτσικο στους ταγματασφαλίτες,επιλεκτικοί βασανισμοίκαι ανακρίσεις
όλων των ταγματασφαλιτών και αμάχων στο Κάστρο από Επιτροπή του ΕΑΜ.
Τις
επόμενες δύο ημέρες, δεν έγινε γνωστή καμία δολοφονία, ενώ οι
περισσότεροι κρατούμενοι στο Κάστρο ελευθερώθηκαν. Φυλακίστηκαν στο
Κάστρο περίπου 30, άμαχοι και ταγματασφαλίτες.
Εκτός από αυτούς που κρατούνταν στο Κάστρο, το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ συνέλαβε και 39 Πυλίους παρά τη Συμφωνία.
Την 26ην Σεπτεμβρίου, ο υπουργός της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητος Παναγιώτης Κανελλόπουλος,
από τα Κύθηρα που βρισκόταν καθοδόν για την Καλαμάτα, απέστειλε διαταγή
στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ να σταματήσει τις εκτελέσεις και τα Λαϊκά Δικαστήρια, και
έκανε με ειδική αναφορά στους κρατουμένους στην Πύλο.
-
Ο Κανελλόπουλος την ίδια ημέρα, 27/9/1947, στην Καλαμάτα εκφωνεί λόγο από το μπαλκόνι των γραφείων του ΕΑΜ!
Η συνέχεια για τα φριχτά γεγονότα της Πύλου της 27ης Σεπτεμβρίου 1944 και μέχρι την 29η από το βιβλίο μου «ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 1940-45».
«Ο Φ Ο Ι Ν Ι Κ Ο Υ Σ Λ Ι Μ Η Ν» ΤΟΥ ΘΕΟΔ. ΚΩΝ. ΜΠΛΟΥΓΟΥΡΑ ==================
Ο ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ όρος «Φ ο ι ν ι κ ο ύ ς λ ι μ ή ν» αναφέρεται από
τον Ιεράρχη Μελέτιο ‘τον εξ Ιωαννίνων’ (κατά κόσμον Μιχαήλ Μήτρου, 1661-
1714), που ποιμενάρχησε στην Πελοπόννησο τα έτη 1701-1703. Παράλληλα με
το κύριο έργο του επέδειξε ενδιαφέρον και για τα γεωγραφικά της
Πελοποννήσου. Μία από τις παραγράφους του ιδιαιτέρου αυτού ενδιαφέροντος
είναι και η επιγραφομένη «ΠΕΡΙ ΜΕΣΣΗΝΊΑΣ». Εκεί, μεταξύ άλλων, αναφέρει
επί λέξει: « … Αύται αι νήσοι λέγονται με εν όνομα Οινούσαι, κοινώς
Σαπιέντζαι, αντίκρυ των οποίων είναι και ο Φοινικούς λιμήν». Ο
ανωτέρω «Φ ο ι ν ι κ ο ύ ς λ ι μ ή ν» δεν είναι άλλος, παρά ο
πασίγνωστος τουριστικός παραθαλάσσιος οικισμός, η Φοινικούντα.
«Ο Φοινικούς λιμήν», λοιπόν – και πώς από αυτό το αρσενικό προέκυψε το
θηλυκό η Φοινικούς (και: η Φοινικούντα;) Γιατί λέμε η Φοινικούς (η
Φοινικούντα) και όχι ο Φοινικούς ( ο Φοινικούντας;). Είναι ένα θέμα. *
ΑΡΧΗ σοφίας ονομάτων επίσκεψις» έλεγαν οι αρχαίοι Γραμματικοί.
‘Επίσκεψις’ όχι με την έννοια «γεια σας, καλώς σας βρήκαμε, τι κάνετε,
καλά;», αλλά με την έννοια της λεπτομερειακής εξέτασης. Ακόμα καλύτερα:
της εξονυχιστικής ανάκρι-σης. Ας δούμε, λοιπόν. Η συνεκφορά
‘’φοινικούς λιμήν’’ – με μικρό φι αρχή αρχή – προέρχεται από την άλλη
με ασυναίρετη μορφή του επιθέτου: «φοινικόεις λιμήν». Το επίθετο είναι
αρχαίο τριτόκλιτο, τριγενές και τρικατάληκτο. Κλίνεται στον ενικό
αριθμό, που μας χρειάζεται εδώ και στα τρία γένη ως εξής – προτάσσω
τον ασυναίρετο τύπο και ακολουθεί με διαχωριστικό ο συνηρημένος τύπος:
«Ο φοινικόεις/φοινικούς, η φοινικόεσσα/φοινικούσσα, το φοινικόεν/
φοινικούν – του φοινικόεντος/ φοινικού-ντος, της
φοινικοέσσης/φοινικούσσης, του φοινικόεντος /φοινικούντος – τω
φοινικόεντι/φοινικούντι, τη φοινικοέσση/φοινικούσση, τω
φοινικόεντι/φοινικούντι – τον φοινικέντα/φοινικούντα, την
φοινικόεσσαν/φοινικούσσαν, το φοινικόεν/ φοινικούν – ω
φοινικοεν/φοινικούν, ω φοινικόεσσα /φοινικούσσα, ω φοινικόεν/
φοινικούν». * ΜΕ ΑΥΤΗΝ την κατάληξη ‘’-όεις>-ούς’’
κλπ. το επίθετο ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των επιθέτων που
σημαίνουν πλησμονή από αυτό πού δηλώνει το οικείο ουσιαστικό, δηλαδή το
ουσιαστικό, από το οποίο παράγεται το επίθετο. Λέμε λ. χ. ο αστερόεις
ουρανός και εννοούμε τον ουρανό, που είναι γεμάτος αστέρια – η λέξη
αστέρια είναι το οικείο ουσιαστικό του επιθέτου αστερόεις. Η
αστερόεσσα σημαία (της Αμερικής) είναι η σημαία, που είναι γεμάτη
αστέρια. Στο επίθετο ‘’αστερόεις’’ η γλώσσα δεν προχώρησε σε συναίρεση
και να πει ο ‘’αστερούς ουρανός’’, η ‘’αστερούσα σημαία’’. Έμεινε στο
ασυναίρετο ‘’αστερόεις’’ και ‘’αστερόεσσα’’. Τα επίθετα του
είδους αυτού κάνουν παιχνίδι, να το πω έτσι, με το σχήμα συναίρεση – μη
συναίρεση. Δεν συναιρούνται πάντοτε. Από παλιά αυτό. Ο Όμηρος λ.χ. το
800 π. Χ. κάνει λόγο για μια «Πήδασον αμπελόεσσαν» (Ιλιάδ. Ι, 152) και
όχι «αμπελούσσαν». Εννοεί, λένε, τη Μεθώνη. Συναιρούνται ή όχι τα τριτόκλιτα επίθετα του είδους αυτού, δεν παύουν να δη- 2
λώνουν πλησμονή.
Άλλο, διαφορετικό, είναι το επίθετο ‘’ο φοινικούς, η φοινική, το
φοινικούν – του φοινικού, της φοινικής, του φοινικού – τω φοινικώ, τη
φοινική, τω φοινικώ – τον φοινικούν, την φοινικήν, το φοινικούν’’.
{Συνηρημένο και αυτό, αλλά δευτερόκλιτο (κλητική δεν έχουν αυτά)κατά τη
Γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Ομόρριζο με το τριτόκλιτο,
αλλά σημαίνει απλώς ιδιότητα, ο κόκκινος, όχι πλησμονή κόκκινων,
υποκόκκινων, υπερκόκκινων, βαθυκόκκινων, ημικόκκινων, λαμπροκόκ-κινων
χρωμάτων. Το αφήνουμε. * ΤΟ οικείο ουσιαστικό του
επιθέτου αυτού, τριτόκλιτου ή δευτερόκλιτου, είναι το αρχαίο όνομα
‘’φοίνιξ’’. «Ο φοίνικ-ς/φοίνιξ, του φοίνικ-ος, τω φοίνικ-ι, τον
φοίνικ-α, ω φοίνικ-ς/φοίνιξ». Και εξομαλυσμένο (από την αιτιατική του:
τον φοίνικ-α) στα μεταγενέστερα χρόνια πήρε να κλίνεται εξομαλυσμένα: ο
φοίνικ-ας, του φοίνικ-α, τον φοίνικ-α, ε φοίνικ-α. Η πρώτη
πρώτη σημασία της λέξης ‘‘φ ο ί ν ι ξ’’ ήταν η πορφύρα, το κόκκινο
χρώμα. Και μάλιστα το λαμπερό κόκκινο χρώμα. Που έβγαινε από κάποια
κοχύλια. Πολύτιμο προϊόν. Περιζήτητο και πανάκριβο. Και η ενασχόλησή του
με αυτό, ήτοι η παραγωγή και εμπορία του, απέφερε τεράστια κέρδη. Ύστερα η λέξη λειτούργησε και ως επίθετο διγενές και δικατάληκτο: ο φοίνιξ, η φοίνισσα = ο κόκκινος, η κόκκινη.
Μετά η λέξη ως ουσιαστικό (ουσιαστικοποιημένο επίθετο) κάλυψε το
δέντρο χουρμαδιά – φ ο ί ν ι ξ κι αυτό. Μάλλον από το χρώμα των καρπών
του, των χουρμάδων. Το όνομα είχε ρέντα – το συναντούμε και ως
προσωπικό: Φοίνιξ – με κεφαλαίο Φι ως κύριο όνομα – ονομαζόταν ο
παιδαγωγός του Αχιλλέα – 1204 π. Χ. έγινε ο Τρω-κός πόλεμος, που πήγε ο
Αχιλλέας, άρα παλιότερα αυτό, παλιότερα. Δεν άραξε στον
παιδαγωγό του Αχιλλέα το όνομα , πέταξε και στα πετούμενα. Κάποιο απ’
όλα πήρε το όνομα φ ο ί ν ι ξ. Που ανακηρύχτηκε και ιερό. *
ΑΠΟ το όνομα φ ο ί ν ι ξ κι από την πρώτη σημασία του ονομάστηκε Φ
ο ι ν ί κ η, με κεφαλαίο Φ, μια παράλια χώρα της Μέσης Ανατολής, γιατί
εκεί εντοπίστηκε και καλλιεργήθηκε το κοχύλι με το σχετικό κόκκινο
χρώμα. Ο κάτοικος Φ ο ι ν ι ξ, η κάτοικος Φ ο ί ν ι σ σ α – με κεφαλαίο
Φ, όχι μικρό – τα εθνικά ονόματα ξεκινάνε με κεφαλαίο, όπως Έλληνας,
Ελληνίδα. Πρωτεύουσα της Φ ο ι ν ί κ η ς ήτανε η πόλη Σ ι δ ώ ν
α. Κι αυτηνής το όνομα μέσα στο κόκκινο χρώμα είναι. Από το αρχαίο
όνομα ‘’σ ί δ η’’, που έτσι λέγανε τη ροϊδιά. Φέρτε στο νου σας τα άνθη
της, τον ώριμο καρπό της, τα ρόιδα της. Μέσα στο κόκκινο είναι.
Θυμηθείτε οι παλαιοί τους παλαιότερους, που λέγανε τα ηλιοβα-σιλέματα
‘’σ ι δ ώ μ α τ α’’. Και λέγανε και ‘’σ ί δ ω σ ε η ημέρα’’, όταν ο
ήλιος βασίλευε. Τα ονοματικά παράγωγα της ‘’σ ί δ η ς’’ ζούσαν, βλέπεις,
μέχρι χθες στον ανεπιτήδευτο λόγο. Ίσως και να ζουν ακόμα.
Η λέξη σ ι δ ώ ν α – με μικρό σίγμα ως προσηγορικό όνομα – είναι
περιεκτική, σημαίνει τόπο με πολλάς ‘’σ ί δ α ς΄΄, με πολλές ροϊδιές.
Όπως λ.χ. η καλαμιώνα =
3
τόπος με πολλά καλάμια, η κυπαρισσώνα = τόπος με πολλά κυπαρίσσια, ο ελαιώνας = τόπος με πολλές ελιές (πολλά λιόδεντρα). Τελικά είτε Φ ο ι ν ί κ η πούμε είτε Σ ι δ ώ ν α, η κοκκινάδα κυριαρχεί. *
ΙΣΑΜΕ εδώ τα ορεκτικά της υπόθεσης. Και μπαίνουμε στο ψητό. Οι Φ ο
ί ν ι κ ε ς με τα πλεούμενά τους περιφέρουν σε λιμάνια, λιμενίσκους
και όρμους της Μεσο-γείου το εμπόρευμά τους: φόρια και υφάσματα, όλα στο
κόκκινο και στις αποχρώ-σεις του κόκκινου. Κάποια μοίρα πλεούμενων
μπαίνει στον εν λόγω λιμένα, απέναντι από τις Οινούσες. Κοκκίνισε ο
τόπος! Κόκκινο, κόκκινο, κόκκινο – φοίνιξ, φοίνιξ, φοίνιξ! «Ο λιμήν
επλήσθη Φ ο ι ν ί κ ω ν και Φ ο ι ν ι σ σ ώ ν» με κεφαλαίο Φι, ήτοι
ανδρών και γυναικών από τη Φοινίκη, αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι ο
λιμήν επλήσθη φοινίκων με μικρό φι, ήτοι κόκκινων, κατακόκκινων
προϊόντων. Φ ο ί ν ι κ ε ς και Φ ο ί ν ι σ σ ε ς, με κεφαλαίο Φι, ήτοι
άνδρες και γυναίκες από τη Φοινίκη, αφενός ήταν φ ο ί ν ι κ ε ς και φ ο
ί ν ι σ σ ε ς, με μικρό φι, ήτοι κόκκινοι κατακόκκινοι και κόκκινες
κατακόκκινες, φορώντας φόρια κόκκινα, για να τα προβάλουν, να τα
διαφημίσουν, να τα παινέψουν {(άμα δεν παινέψεις το ‘‘σπίτι’’ σου, θα
πέσει να σε πλακώσει) λέει μια παροιμία}, αφετέρου διέθεταν προς πώληση
φόρια παρόμοια με εκείνα που φορούσαν, αλλά και πλήθος άλλα άλλης
χρήσεως, όπως πρώτα πρώτα τα κοιμηθιά, ήτοι μαξιλαροθήκες μονές,
μαξιλαρο-θήκες διπλές – τότε υπήρχαν διπλές μαξιλαροθήκες – σεντόνια
κατωσέντονα, σεντόνια πανωσέντονα, κουβέρτες καλοκαιρινές, κουβέρτες
χειμερινές, στρώματα, παπλώματα, ύστερα πετσέτες φαγητού, τα
ντουβαλίθια λέω, άλλες του προσώπου, τα προσόψια λέω, κατόπι μαντίλια,
τσεμπέρια, μπαρέζες, μπόλιες, όλα όλα στο κόκκινο και στις αποχρώσεις
του! Έτσι, με τον τόσο ‘’φοίνικα’’ – κόκκινο χρώμα – που μπήκε
στον όρμο, πλάστηκε ο όρος «φ ο ι ν ι κ ό ε ι ς λ ι μ ή ν». Η κατάληξη
– οεις σημαίνει πλήθος, πλησμονή. Το κατακόκκινο λιμάνι. «Φ ο ι ν ι κ ό
ε ι ς λ ι μ ή ν», λοιπόν, και με συναίρεση «φ ο ι ν ι κ ο ύ ς λ ι μ ή
ν»! Πότε αυτό; Το λιγότερο χίλια χρόνια προ Χριστού! *
Ο «ΦΟΙΝΙΚΟΥΣ λιμήν» δίνει και παίρνει στην περιοχή. Δίνει χρώματα,
φορέματα, υφάσματα, παίρνει λάδια, σύκα, σταφίδες, κρασιά. Οι Φοίνικες
μένουν και μένουν εκεί χρόνια και χρόνια με αυτά τα πάρε δώσε. Το όνομα
«φοινικούς λιμήν» βγαίνει από τη θάλασσα στη στεριά και απλώνεται στα
παράλια. Και καθιερώνεται ως τοπωνύμιο στην περιοχή, με δικαίωμα κυρίου
ονόματος – αρχικό γράμμα κεφαλαίο – «Φ ο ι ν ι κ ο ύ ς λ ι μ ή ν».
Έλεγαν «Φ ο ι ν ι κ ο ύ ς λ ι μ ή ν» και εννοούσαν λιμάνι και παραλία
μαζί. Και όλα τα παρακείμενα μέρη. Και με καιρό, με καιρό; Με αρκετή
ενδοχώρα. «Φ ο ι ν ι κ ο ύ ς λ ι μ ή ν» όλα! Έφυγαν οι Φ ο ί
ν ι κ ε ς – πότε; Άγνωστο – το τοπωνύμιο έμεινε. Και το έλεγαν έτσι οι
άνθρωποι, μέχρι τα χρόνια της ποιμεναρχίας του Μελέτιου (1701 – 1704).
* «ΦΟΙΝΙΚΟΥΣ λιμήν», λοιπόν, και τρέχει η ενδοχώρα -
Τσωναίοι, Γριζαίοι, Λαχανα-δαίοι, Γιαπαπαίοι, Γριβιτσαίοι, Μεθωναίοι,
άλλοι, άλλοι, μπορεί και Μηναγιαίοι, με φορτώματα κρεμμύδι Μηναγιαίικο
αυτοί, τρέχουν όλοι για τη σχετική εμπορία. Με τον καιρό μαγαζιά φυτρώνουν στην ακτή, σπίτια χτίζονται σε διάφορα σημεία, 4
φυτρώνει μια πολίχνη. Το όνομά της είναι έτοιμο από το τοπωνύμιο,
«Φοινικούς λιμήν» κι αυτή! Πού να τρέχουν τώρα οι άνθρωποι να
συνεδριάζουν για την ονομασία, καθένας να υποστηρίζει τη γνώμη του,
«Χίλιοι αντρώποι, χίλια λόγια» που λέει η παροιμία, την ώρα που ο
καθημερινός λόγος το έχει επιβάλει, και πώς να πάς κόντρα με τον τόσων
χρονών από πάππου προς πάππου καθημερινό λόγο. Πας; Δεν πάς. Τον
αποδέχεσαι. Άσε που είναι και πολύ πρωτευουσιάνικος και σου δίνει
πόντους ύψους. Και λέγανε, που λες, οι μεν στους δε: –Ποι πορεύει, ω Μηναγαίε, όρθρου βαθέος έτι; –Εις πολίχνην Φοινικούντα λιμένα, ίνα πρίωμαι(2) αντί κρομμύων ερυθρά ιμάτια!
Στο Γριβιτσαίικο πανηγύρι τ’ Αϊ –Λιος, στον αυλόγυρο της εκκλησιάς,
στον ίσκιο της μεγάλης αγριλιάς απολείτουργα την του χορού με τη ζυγιά
τα όργανα στο φουλ, κοιτάει μία, που λες, μιας αλληνής το ωραίο κόκκινο
φουστάνι με ποδόγυρο, ήτοι φραμπαλά, το θαυμάζει και τη ρωτάει: –Ως καλή σοι η κυκλάς εσθής(1) !!! Πόθεν επρίω(2) ταύτην, ω αγαθή;(3) Κι εκείνη της απαντάει με πολύ ύφος: – Εκ πολίχνης Φοινικούντος λιμένος επριάμην(2) ταύτην. Και της το ξαναλέει με την τιμή μαζί. Έτσι, για να της μπει στο μάτι –Εκ πολίχνης Φοινικούντος λιμένος χιλίων μνων(4)! Χτύπησε διάνα! Την έκαμε την άλλη να σκάσει από τη ζήλεια της. Και να μωροπαραλογάει: –Χιλίων μνων!!!!(4) Ως υπέρπολυ το τίμημα!!! Ιιιιι!!! Λοιπόν, το εμπεδώσαμε; Διευκόλυναν οι αναχρονισμοί που παρελάσανε; *
Ο ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΟΣ «Η πολίχνη Φοινικούς λιμήν» ήταν τον πρώτο καιρό
το όνομα του οικισμού, που δημιουργήθηκε. Το ότι το θηλυκού γένους ‘’η
πολίχνη’’ πήγαινε αγκαζέ με το αρσενικού γένους ‘’Φοινικούς λιμήν’’ δε
δημιουργούσε πρόβλημα. Τέτοια συντροφέματα διαφορετικού γένους και
αριθμού γίνονταν και γίνονται στα τοπωνύμια. Ιδού λ. χ. από την
αρχαιότητα: «Η πόλις Δελφοί». Θηλυκό ενικού ‘’η πόλις’’, αρσενικό
πληθυντικού οι ‘’Δελφοί’’. Και από τα νεότερα χρόνια: «Η πόλη Φιλιατρά».
Θηλυκό ενικού ‘’η πόλη’’, ουδέτερο πληθυντικού τα ‘’Φιλιατρά’’.
Αναγκαία συμφωνία σε αυτού είδους τις συνεκφορές είναι η πτώση. Σε γένος
και αριθμό μπορούν να διαφέρουν, στην πτώση όχι. * Ο
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ επικοινωνιακός λόγος μέσα στη βαβούρα των προβλημάτων της
ζωής δεν αρέσκεται στις ονομασίες σιδηροδρόμους, χάνει χρόνο στην
προφορά /απαγγελία τους – άκου «Η πολίχνη Φοινικούς λιμήν», τόσες
συλλαβές εκεί πέρα, ξεκινάς τώρα και τελειώνεις…μεθαύριο! Μπορεί αυτά να
τα προτείνει ο λόγιος με την άνεσή του από το σπουδαστήριο, έξω όμως
στα μέτωπα της αδήριτης βιασύνης δουλεύει ψαλίδι. Πρώτο θύμα η λέξη
‘λιμήν’ στο τέλος. Απομένει ‘’η πολίχνη Φοινικούς’’. Πολύ κι αυτό, κόψε
ακόμα, κράτα τα αναγκαία, ποια είναι τα αναγκαία, για να συνεννοείσαι;
Κοιτάει, κοιτάει ο βιαστικός τι του χρειάζεται, δεν έχει και χρόνο, ‘’η
Φοινικούς’’ λέει – αυτό είναι άλλωστε και το βασικό – και τελειώνει,
πετώντας έξω τη λέξη ‘πολίχνη’, που δε λέει και κάτι το ειδικό και
συγκεκριμένο,
5
κρατάει γένος με το άρθρο και
ουσιαστικοποιώντας το επίθετο ‘φοινικούς’ σε κύριο όνομα «Φοινικούς»
(κεφαλαίο το Φ) του φορτώνει, η καθημερινή χρήση λέω, κάτι το πολύ
ειδικό και συγκεκριμένο: τόπο και πορφύρα, κατοικίες και κόκκινο χρώμα,
και πάει τελείωσε, έφτασε στο συντομότερο δυνατό τοπωνύμιο. Για τις
διαφορές γένους, θηλυκό άρθρο, με όνομα αρσενικό, δε χολοσκάει. Εδώ και ο
Όμηρος, ο παγκόσμιας φήμης κι αναγνώρισης μέγας ποιητής μας σερβίρει
ένα παρόμοιο: «…αμπελόεντα Επίδαυρον» λέει, (Ιλ. Β, 561), και δε
χολοσκάει, θα χολοσκάσει ο καθημερινός; * ΜΕ ΤΟΝ ίδιο
γλωσσοπλαστικό μηχανισμό έχουν βγει κι άλλα όμοια: Η Κερασούς, της
Κερασούντος, τη Κερασούντι, την Κερασουντα, ω Κερασούς• η Τραπεζούς,
της Τραπεζούντος, τη Τραπεζούντι την Τραπεζούντα, ω Τραπεζούς• η
Σαμψούς, της Σαμψούντος, τη Σαμψούντι, την Σαμψούντα, ω Σαμψούς• η
Σελινούς, της Σελινούντος, τη Σελινούντι, την Σελινούντα, ω Σελινούς.
Πλάι τους τώρα και η Φοινικούς, της Φοινικούντος, τη Φοινικούντι, την
Φοινικούντα, ω Φοινικούς. Λόγιοι γεωγραφικοί όροι αυτοί, λόγια
τοπωνύμια.
Με εξομάλυνση τώρα από την αιτιατική πτώση; Η Κερασούντα, της
Κερασούντας, η Τραπεζούντα, της Τραπεζούντας, η Σαμψούντα, της
Σαμψούντας, η Σελινούντα, της Σελινούντας. Και η Φοινικούντα, της
Φοινικούντας. Οι κάτοικοι; Κερασούντιοι, Τραπεζούντιοι, Σαμψούντιοι,
Σελινούντιοι. Και Φοινικούντιοι. Ή μήπως Φοινικουνταίοι; Κατά το
Αθηναίοι; ‘Ο, τι αγαπούν οι ίδιοι. Πάντως όχι Φοινικαίοι ή Φοινικιώτες.
Διότι πέρα από τα ετυμολογικά ελλείμματα θα έχουν προβλήματα με τη
διπλανή Φοινίκη (το Αγατζίκι, του Αγατζίκη ή μήπως η Αγατζίκη;).
Και μην πέσουν οι Φοινικούντιοι σε συλλόγιση και λένε «βρε τι είν’
τούτο που μας βρήκε με το ‘’η φοινικούς’’ , ακούς θηλυκό άρθρο με
αρσενικό όνομα!» Ας μην ανησυχούν, και η Πύλος είναι έτσι. Ο Πύλος ήταν.
Ο Πύλος = η μεγάλη πύλη. Ήτοι: η πόλις ο Πύλος> η πόλις Πύλος> η
Πύλος. Αυτά. …………………… Κυκλάς εσθής = (της κυκλάδος εσθήτος) = φουστάνι με ποδόγυρο, με φραμπαλά, Τύποι αορίστου του ρήματος ωνέομαι.>ωνουμαι = αγοράζω. ‘Ω αγαθή΄= καλέ κυρία, Μνα, αρχαίο ελληνικό νόμισμα. ***
Δυο αιωνοβια δενδρα της Μεσσηνιας προς ενταξη στον καταλογο «Διατηρητεων Μνημειων της Φυσης»
26 Σεπτεμβριου 2019
Δύο αιωνόβια δένδρα, μια Βελανιδιά και μια Λυγαριά, που βρίσκονται στην περιοχή του οικισμού των Κάτω Αμπελοκήπων στη Μεσσηνία και αποτελούν ιστορικά τοπόσημα του τόπου, διεκδικούν την ένταξή τους στον κατάλογο των Διατηρητέων Μνημείων της Φύσης της Ελλάδας.
Ο σχετικός φάκελος - αίτηση συντάχθηκε από το Ψηφιακό Ινστιτούτο
Πολιτισμού Μεσσηνίας και περιλαμβάνει, πέραν της αίτησης - αιτήματος,
εκτενή μελέτη ιστορικής τεκμηρίωσης. Σύμφωνα με την αίτηση, που εστάλη
στη Διεύθυνση Δασών Μεσσηνίας και το Δασαρχείο Καλαμάτας,
ζητείται η εκπόνηση ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης, ώστε να εξετασθούν
οι δυνατότητες κήρυξης τους ως Διατηρητέα Μνημεία της Φύσης, λόγω της
ιδιαίτερης επιστημονικής, οικολογικής, αισθητικής, ιστορικής και
πολιτισμικής αξίας τους.
Καθώς, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 1650/1986 «Διατάξεις για την
προστασία του περιβάλλοντος» (ΦΕΚ 160), προβλέπεται ότι «Ως
προστατευόμενοι φυσικοί σχηματισμοί (Protected natural formations)
χαρακτηρίζονται λειτουργικά τμήματα της φύσης ή μεμονωμένα δημιουργήματά
της, που έχουν ιδιαίτερη επιστημονική, οικολογική, γεωλογική,
γεωμορφολογική, ή αισθητική αξία ή συμβάλλουν στη διατήρηση των φυσικών
διεργασιών και στην προστασία φυσικών πόρων, όπως δέντρα, συστάδες
δέντρων και θάμνων κλπ., όπως επίσης, σύμφωνα και με τις διατάξεις του
ν. 3937/2011 «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 60
Α΄) που προβλέπει ότι, οι προστατευόμενοι φυσικοί σχηματισμοί που έχουν
μνημειακό χαρακτήρα, χαρακτηρίζονται ειδικότερα ως Διατηρητέα Μνημεία
της Φύσης, ενώ σε αυτούς περιλαμβάνονται μεμονωμένα δένδρα ή συστάδες
δένδρων με ιδιαίτερη βοτανική, οικολογική, αισθητική ή ιστορική και
πολιτισμική αξία.
Η βελανιδιά
Βάσει αυτών, στόχος είναι η θεσμική προστασία και ο χαρακτηρισμός
τους ως Διατηρητέα Μνημεία της Φύσης, ώστε να διασφαλιστεί η αποφυγή των
όποιων πιθανών μελλοντικών επεμβάσεων (στον κορμό, το ριζικό σύστημα
και την κόμη, καθώς και παρεμβάσεων που αφορούν την υδρολογική τους
κατάσταση και την περιβάλλουσα ζώνη προστασίας τους), που ενδέχεται να
προκαλέσουν υποβάθμιση ή να θέσουν σε κίνδυνο την υπόστασή τους, ενώ θα
αναδείξουν και θα βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσής τους, όποτε αυτό
κρίνεται απαραίτητο από την αρμόδια υπηρεσία δασών.
Έτσι, μέσω της προστασίας τους, θα δημιουργηθούν νέα δεδομένα για την
ανάδειξη και την αξιοποίησή τους, τόσο για την αναψυχή των κατοίκων και
των επισκεπτών, αποκλειστικά μέσω της χρήσης του υπόσκιου χώρου, όσο
και της ανάδειξής τους ως τοπόσημα αναφοράς και αφετηρίας, στο πλαίσιο
της προτεινόμενης δημιουργίας ενός «Μεσογειακού Μονοπατιού Natura 2000»
που θα ξεκινά από τις πηγές του Μηναγιώτικου ρέματος και θα καταλήγει
στις εκβολές του, στην περιοχή της Φοινικούντας, καθώς τα δύο αιωνόβια
δένδρα βρίσκονται εντός του εν λόγω μονοπατιού, στην περιοχή της
αφετηρίας του οικισμού των Κάτω Αμπελοκήπων. Τέλος, μέσω του
χαρακτηρισμού τους, ως Διατηρητέα Μνημεία της Φύσης, θα μπορέσουν να
αποτελέσουν ένα πολύτιμο παιδαγωγικό, εκπαιδευτικό και περιβαλλοντικό
πόρο, σε σχέση με την εξαγωγή σημαντικών πληροφοριών για την εξέλιξη της
βιοποικιλότητας ενός σημαντικού οικοσυστήματος της Μεσσηνίας.
Στις 27 Σεπτεμβρίου - 2 Οκτωβρίου η Φρεγάτα "Ναύαρχος Μακάροβ" του
Στόλου της Μαύρης Θάλασσας του Ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού θα
πραγματοποιήσει επίσκεψη στη Κέρκυρα στο πλαίσιο της 17ης Ελληνορωσικής
Εβδομάδας στην Κέρκυρα και τα Ιόνια Νησιά. και αν το επιτρέψει η
Ελληνική κυβέρνηση στα πλαίσια των 190 χρόνων διπλωματικών σχέσεων
Ελλάδος Ρωσίας το σκάφος μπορεί να επισκεφτεί το Ναυαρινο για τα 192 της
ιστορικής ναυμαχίας.
Η Πύλος εόρτασε την Πολιούχο της Παναγία Μυρτιδιώτισσα
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εόρτασε σήμερα η Πύλος, την Πολιούχο και Προστάτιδά της, Παναγία Μυρτιδιώτισσα.
Την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος, συλλειτουργούντων του Θεοφιλεστάτου . Επισκόπου Ευρίπου κ. Χρυσοστόμου και του επιχωρίου Μητροπολίτη κ. Χρυσοστόμου.
Το θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Μάνης ο οποίος αναφέρθηκε διεξοδικά στον όρο «Παναγία», καθώς και στις αρετές που την διέκριναν. Συνάμα, κάλεσε τους πιστούς να αποκτήσουν την αρετή της Θεοσέβειας.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, πραγματοποιήθηκε πάνδημη λιτάνευση της χαριτοβρύτου Εικόνος στους κεντρικούς δρόμους της Πύλου, οι οποίοι ήταν στρωμένοι με μυρτιές και την έραναν με ροδοπέταλα. Τιμές απέδωσαν η Φιλαρμονική του Λιμενικού Σώματος και του Δήμου Πύλου-Νέστορος, ενώ την Ιερά Εικόνα έφεραν στους ώμους τους άνδρες του Λιμενικού Σώματος πλαισιωμένοι απο νέους με παραδοσιακές φορεσιές.
Κατά την διάρκεια του Όρθρου ο Μητροπολίτης Μάνης κατόπιν προτροπής του Μητροπολίτη Μεσσηνίας προχείρησε σε Αναγνώστη τον Ιεροψάλτη του Ιερού Ναού κ. Αντώνιο Χωαραϊτη.
Στον εορτασμό παρευρέθησαν ο Βουλευτής Μεσσηνίας Περικλής Μαντάς, οι Αντιπεριφερειάρχες Βασίλειος Καπέλιος και Ανδρέας Τσουκαλάς, οι Δήμαρχοι Πύλου-Νέστορος Παναγιώτης Καρβέλας και Καλαμάτας Αθανάσιος Βασιλόπουλος, Αντιδήμαρχοι, Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι, εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας, και άλλων τοπικών φορέων καθώς και πλήθος πιστών.
εκ της ιερας μητροπόλεως
Την λαμπράν σου εικόνα έν τη Πύλο κατέχοντες, ώσπερ θησαυρόν Θεοτόκε και
κειμήλιον πάνσεπτον , ύμνούμεν των χαρίτων σου πληθύν ,άς πάντοτε
προχέεις τοίς πιστοίς ,δια τούτο ομοφώνως και εύλαβώς βοώμεν
άκαταπαύστως ,δόξα τοις μεγαλείοις σου άγνη ,δόξα τώ σώ είκονίσματι
,δοξα τώ ένεργούντι δι αυτού πάσιν ίάματα .
Χάριν της Παναγίας το ρίξαμε το κανόνι ,ένα παμπάλαιο έθιμο στην παναγία την Μυρτιδιώτισσα στην Πύλο που κρατά από την ναυμαχία του Ναυαρινου είναι και ο κανονιοβολισμός παραμονή και ανήμερα στην εορτή της από ενα κανόνι κατάλειπο απο την ιστορική ναυμαχία το οποίο φυλάσσετε στον μητροπολιτικό ναό κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Πύλο .
μήπως μας έστειλε το γραφείο εθιμοτυπίας καμιά πρόσκληση να δούμε σε τι συμμετέχει ο δήμος ? ''στο πέρας προσέλευσης επισήμων''?
ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΠΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑΣ
Ο
Δήμος Πύλου-Νέστορος γιορτάζει τη μνήμη της Πολιούχου της Πύλου,
Παναγιάς Μυρτιδιώτισσας. Ο πανηγυρικός εορτασμός θα ξεκινήσει το
απόγευμα της Δευτέρας, 23 Σεπτεμβρίου 2019 και ώρα 19:00, με
Πολιαρχιερατικό Εσπερινό και αρτοκλασία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της
Θεοτόκου, στην Πύλο, ενώ στις 21:00 θα ακολουθήσει συναυλία με την
Μπάντα του Λιμενικού Σώματος στην Πλατεία Τριών Ναυάρχων. Το πρωί της
Τρίτης, 24 Σεπτεμβρίου, και ώρα 07:00 θα τελεσθεί ο Όρθρος και η
Πολιαρχιερατική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Μητροπολίτη Μάνης κ.
Χρυσόστομο, τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο και τον Επίσκοπο
Ευρίπου κ. Χρυσόστομο. Στις 10:30 π.μ. θα πραγματοποιηθεί λιτάνευση της
Ιερής Εικόνας στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Είχαμε από νωρίς ενημερώσει οτι αυτές δεν είναι εικόνες στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας του δήμου μιας ιστορικής πόλεως που υποτίθεται προστατεύετε ως φυσικού κάλους διατηρητέος οικισμός με
Έχουμε δει κι αλλού λίγο – πολύ αντίστοιχες εικόνες, αλλά αυτό που
αντικρίσαμε περιμετρικά της ιστορικής και όμορφης (κεντρική) πλατείας
Τριών Ναυάρχων της Πύλου, αλλά και σε πεζοδρόμιά της, μάλλον τα
ξεπερνάει. Έχουν καταληφθεί τμήματα του οδοστρώματος, προφανώς για να μη
χαλάει η μόστρα των καταστημάτων, είτε με ζαρντινιέρες, είτε με
πλαστικά κολονάκια, είτε με άλλα αντικείμενα, ενώ πεζοδρόμια έχουν
μετατραπεί σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων!
Οι φωτογραφίες και τα έγγραφα επιβεβαιώνουν τα καταγγελλόμενα από κατοίκους της Πύλου.
Να πώς έχει μετατραπεί η περιμετρική οδός της πλατείας Τριών Ναυάρχων της Πύλου
Και παρότι από το Μάρτη του 2017, σύμφωνα με έγγραφο της Αστυνομίας,
έχει ζητηθεί από το Δήμο Πύλου Νέστορος να διερευνηθούν καταγγελίες, αν
έχουν χορηγηθεί σχετικές άδειες, ο Δήμος κωφεύει. Γιατί άραγε;
Το Αστυνομικό Τμήμα Πύλου σε κατεπείγον έγγραφό του προς τον Δήμο με ημερομηνία 30/3/2017 ανέφερε:
«Σας γνωρίζουμε ότι στην υπηρεσία μας έχουν περιέλθει
ανώνυμες καταγγελίες ότι οι ζαρντινιέρες με φυτά πέριξ της πλατείας Τριών
Ναυάρχων Πύλου φαίνεται να έχουν τοποθετηθεί στο δημόσιο οδόστρωμα χωρίς
σχετική άδεια αρμόδιας αρχής.
Παρακαλούμε όπως το συντομότερο δυνατόν αποστείλετε στην
υπηρεσία μας αντίγραφο σχετικής άδειας ή απόφαση τοποθέτησης του δήμου σας
προκειμένου να διερευνηθεί η βασιμότητα ή όχι των καταγγελλομένων».
Κι επειδή ο Δήμος Πύλου Νέστορος κώφευσε, το Αστυνομικό Τμήμα
επανήλθε στο θέμα και σε νέο έγγραφό του, το οποίο μάλιστα στην
Εισαγγελία Πρωτοδικών Καλαμάτας, ανέφερε:
«Σε συνέχεια ανωτέρω (α) σχετικής με την οποία σας έχουμε γνωρίσει
ότι στην υπηρεσία μας έχουν περιέλθει οι ανώνυμες καταγγελίες ότι οι
ζαρντινιέρες με φυτά πέριξ της πλατείας Τριών Ναυάρχων Πύλου φαίνεται να
έχουν τοποθετηθεί στο δημόσιο οδόστρωμα χωρίς σχετική άδεια αρμόδιας
αρχής. Σας ενημερώνουμε ότι καταγγέλθηκε ομοίως ανωνύμως στην υπηρεσία
μας πως οι πλαστικές κολώνες που έχουν τοποθετηθεί έναντι της πλατείας
και ο Ναυάρχων Πύλου στερούνται άδειας τοποθετήσεως αρμόδιας αρχής.
Παρακαλούμε όπως το συντομότερο δυνατόν αποστείλετε στην υπηρεσία μας
αντίγραφο σχετικής άδειας ή απόφαση τοποθέτησης του δήμου σας τόσο για
τις ζαρντινιέρες με φυτά όσο και για τα πλαστικά κολωνάκια προκειμένου
να διενεργηθεί να διερευνηθεί η βασιμότητα ή όχι των καταγγελλομένων».
Και το…. φυτώριο στο δρόμο, στο κέντρο της Πύλου
Παρ’ όλα αυτά, η κατάσταση, αν και πέρασαν δύο χρόνια, δεν
έχει αλλάξει. Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες που μας απέστειλαν άνθρωποι από την
Πύλο για να καταγγείλουν την κατάσταση, η οποία έχει παγιωθεί και οι ζαρντινιέρες
με τα φυτά εξακολουθούν να καταλαμβάνουν παρανόμως το οδόστρωμα και οι
πλαστικές κολώνες να βρίσκονται εκεί, όπως άλλωστε και διάφορα άλλα
αντικείμενα, για παράδειγμα το «κινητό» παγωτατζίδικο.
Και κάτι ακόμα που μας καταγγέλθηκε από την Πύλο, είναι η κατάληψη
και των πεζοδρομίων από αυτοκίνητα, όπως απεικονίζεται η κατάσταση στη
φωτό που ακολουθεί.
Υπάρχει περίπτωση να συγκινηθεί κανείς αρμόδιος, ή έχουν βολευτεί κάποιοι με το «δε βαριέσαι».
Θα πρέπει επιτέλους να τηρηθεί η νομιμότητα, ή όχι; Εκτός κι αν ο Δήμος έχει επιτρέψει την όλη κατάσταση και κάνει τον… Κινέζο.
Ο
Δήμος Πύλου-Νέστορος γιορτάζει τη μνήμη της Πολιούχου της Πύλου,
Παναγιάς Μυρτιδιώτισσας. Ο πανηγυρικός εορτασμός θα ξεκινήσει το
απόγευμα της Δευτέρας, 23 Σεπτεμβρίου 2019 και ώρα 19:00, με
Πολιαρχιερατικό Εσπερινό και αρτοκλασία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της
Θεοτόκου, στην Πύλο, ενώ στις 21:00 θα ακολουθήσει συναυλία με την
Μπάντα του Λιμενικού Σώματος στην Πλατεία Τριών Ναυάρχων. Το πρωί της
Τρίτης, 24 Σεπτεμβρίου, και ώρα 07:00 θα τελεσθεί ο Όρθρος και η
Πολιαρχιερατική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Μητροπολίτη Μάνης κ.
Χρυσόστομο, τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο και τον Επίσκοπο
Ευρίπου κ. Χρυσόστομο. Στις 10:30 π.μ. θα πραγματοποιηθεί λιτάνευση της
Ιερής Εικόνας στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
