Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017

Για τα γεγονοτα που διαδραματιστήκαν στην Πύλο στις 27 Σεπτεμβρίου του 1944 ο αυτόπτης μάρτυς Αναστάσιος Κουφός αφηγείται !

28η Οκτωβρίου 2017
Ο Αναστάσιος Κουφός αφηγείται ιστορικές στιγμές του 20ου αιώνα που διαδραματιστήκανε στην Πύλο αλλά και προσωπικές του εμπειρίες ως αυτόπτης μάρτυς .


Για τα γεγονοτα που διαδραματιστήκαν στην Πύλο στις 27 Σεπτεμβρίου του 1944 ο αυτόπτης μάρτυς Αναστάσιος Κουφός αφηγείται !





τα Ελληνικά Ταχυδρομεία τιμούνε τα 190 χρονια της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου με την επετειακή εκδοση αναμνηστικού λευκώματος γραμματοσήμων .

Μια ιδέα μου που έγινε αποδεκτή ως πρότασή από τον δήμο Πυλου Νέστορος, και τα Ελληνικά Ταχυδρομεία   σήμερα έγινε πραγματικότητα .
Έπειτα από  τα πρώτα γραμματόσημα των 100 χρονων το 1927 και τα 150 χρόνια το 1977 σήμερα είναι η τρίτη φορα που  τα Ελληνικά Ταχυδρομεία  τιμούνε τα 190 χρονια της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου  με την επετειακή εκδοση αναμνηστικού λευκώματος γραμματοσήμων .



ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία τιμούν την επέτειο των 190 χρόνων από τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου





Επίσης, στο πλαίσιο της ιστορικής επετείου και των εορταστικών εκδηλώσεων που διοργανώνονται από τον Δήμο Πύλου-Νέστορος, τα ΕΛΤΑ κυκλοφορούν σειρά τιμητικών συλλεκτικών εκδόσεων:
Μεμονωμένα Προσωπικά Γραμματόσημα που θα διατίθενται για την ταχυδρόμηση επιστολών στο εσωτερικό (0,72€).
Αριθμημένους Αναμνηστικούς Φακέλους με γραμματόσημο και σφραγίδα
Θα κυκλοφορήσουν χίλια (1.000) αριθμημένα τεμάχια
Συλλεκτικό Λεύκωμα Πολυτελείας

Το συλλεκτικό Λεύκωμα τριάντα δυο σελίδων με κείμενα σχετικά με την ιστορική Ναυμαχία του Ναυαρίνου, περιέχει αριθμημένο συλλεκτικό φύλλο Προσωπικού Γραμματοσήμου και Ειδικό Αναμνηστικό Αριθμημένο Φάκελο με επικολλημένο το γραμματόσημο και σφραγισμένο με την αναμνηστική σφραγίδα της επετείου.
Θα κυκλοφορήσουν πεντακόσια (500) τεμάχια.


Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

Ιστορικές στιγμές του 20ου αιώνα στην Πυλο από αφηγήσεις του Τάσου Κουφού


28η Οκτωβρίου 2017
Ο Πύλιος  Ζωγράφος Αγιογράφος ,Αναστάσιος Κουφός αφηγείται ιστορικές στιγμές του 20ου αιώνα που διαδραματιστήκανε στην Πύλο κατά την κατοχή και τον εμφύλιο ,καθώς  και προσωπικές του εμπειρίες που έζησε ως αυτόπτης μάρτυς .
......αλλα και μια μαρτυρία ως καλλιτεχνικός διευθυντής της Columbia  για την χούντα.


Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

Δοξολογία για την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου 1940






ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ

Δοξολογία στον ιερο ναο κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Πύλο για την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου 1940
77 χρονια από το ΟΧΙ

Πανηγυρικός 28ης Οκτωβρίου 1940



Ομιλία Επίτιμου Προέδρου Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Ναυπλίου και Καλαμάτας κ
 Άγγελου Σκουφάκη την 28η Οκτωβριου 2017 στην Πυλο






Πανηγυρικός 28ης Οκτωβρίου 1940





Αιδεσιμότατε, 
Κύριε Δήμαρχε, 
Κύριοι εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας και των Αρχών,
Κύριοι εκπρόσωποι της Εκπαίδευσης
Κυρίες και Κύριοι

Μεγάλες ώρες ιστορίας είναι κείνες  που δεν καρφώνονται σε μία ημερομηνία, αλλά περπατάνε ολοένα, ακολουθούν τους λαούς, τους μαστιγώνουν όταν πέφτουν σε λήθαργο και πολλαπλασιάζουν τις δυνάμεις τους την ώρα της ανάγκης.

Αίρουμε την αυλαία του θεάτρου των γεγονότων κι ατενίζουμε τον αστάθμητο παράγοντα, που όταν μπαίνει στη σκηνή της ιστορίας των ατόμων και των εθνών δημιουργεί το ιστορικό θαύμα.- 
Μέχρι τον Οκτώβριο του 1940 οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης είχαν γονατίσει μπροστά στις δυνάμεις του άξονα.. Στο σταυροδρόμι εκείνο της ιστορίας ο ελληνικός λαός στάθηκε ο Ακρίτας της Ευρώπης κι όλων των ελεύθερων λαών της γης στον οποίο σπάσανε τα κύματα της βαρβαρότητας του φασισμού και του ναζισμού.- 

Το χρονικό της 28ης Οκτωβρίου γίνεται ξανά και σήμερα παρούσα στιγμή ιστορίας και καυτή ουσία ζωής. Ωστόσο, η ιστορία παραμένει απλή γνώση και ξερή μάθηση αν δεν εισχωρήσει κανείς στο βάθος των γεγονότων, αν δεν εισδύσει από τα πράγματα στην ιδέα, από τη ζωή στην ψυχή. 
Μόνο η θεώρηση της αθάνατης ελληνικής ψυχής αποκαλύπτει τους παράγοντες, το συμβολισμό και το καθολικό νόημα της ιστορικής αυτής πραγματικότητας. Υπερβατικές ιδέες, θρησκευτικά
συναισθήματα και πνευματικές δυνάμεις συστρατεύονται στη μεγάλη περιπέτεια της ανθρωπότητας και προσφέρουν στην αιωνιότητα το ελληνικό θαύμα του 40-41.

Οι έλληνες από τότε που ξεχύθηκαν στον ελλαδικό χώρο μέσα από τις κλεισούρες, σαν τα φουσκωμένα ποτάμια, ζουν και κινούνται κοντά στο θεό. Στην αρχαιότητα οι Ολύμπιοι θεοί είναι πανελλήνιοι θεοί. Στην υπέρμαχο στρατηγό Θεοτόκο η πόλη αναπέμπει ευχαριστήρια. 
Στην επανάσταση του ’21 τα ματωμένα ράσα κάνουν σχολείο στο ένοπλο Έθνος και γίνονται πρόδρομοι του αγώνα!!! και ο τορπιλισμός της Έλλης στα νερά της Τήνου τη μέρα της Μεγαλόχαρης, πράξη ιερόσυλη, 
οργίζει τον ελληνικό λαό. 

Η αγάπη του ωραίου και της ελευθερίας συνθέτουν πνευματικές και ηθικές δυνάμεις και του διπλού αυτού έρωτα κραταιός παραστάτης ο αγώνας. Ο Μαραθώνας, η Σαλαμίνα, το Μεσολόγγι, το Αρκάδι, η Πίνδος, το Ρούπελ, η Τρεμπεσίνα, ο Γοργοπόταμος αποτελούν μόνιμη αποφασιστική πράξη και πίστη του έλληνα.
Η ανδρεία, μετά την θρησκευτικότητα και την ελευθερία, αποτελεί την τρίτη ηθική δύναμη, το τρίτο χρωματόσωμα στην ιστορική ζωή του έλληνα. Οι 300 του Λεωνίδα κυκλωμένοι στις Θερμοπύλες περιφρονούν τη στρατιά του Ξέρξη. Η αντίσταση του ολιγάριθμου ελληνικού στρατού ενάντια στη στρατιά του Μουσολίνι είναι πράξη αντρειοσύνης κι αυταπάρνησης.

Τον έλληνα καθαγιάζει και 4η ηθική δύναμη, η αυτοθυσία. Ο Βασιλεύς των Αθηνών Κόδρος δέχεται να θανατωθεί για να νικήσουν, κατά το δελφικό χρησμό, οι Αθηναίοι τους Πελοποννήσιους. Ο
Καψάλης στο Μεσολόγγι βάζει φωτιά στην μπαρουταποθήκη και γίνεται ολοκαύτωμα για να μη πέσει στα χέρια των τουρκοαιγυπτίων… Κόδροι και Καψάληδες υπάρχουν αμέτρητοι στην Ελλάδα. Κοινό γνώρισμά τους είναι «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».

Συνισταμένη των ηθικών και πνευματικών δυνάμεων του ελληνισμού είναι η πανελλήνια ιδέα της αρχαίας Ελλάδας και η μεγάλη ιδέα της νεότερης Ελλάδας. 
Αλλά το ελληνικό έθνος δεν έχει μόνο αρετές, έχει και κακίες, τη φιλαρχία και τη φιλοπρωτία. Η σύνθεση των αρετών και κακιών χάραξε την τεθλασμένη γραμμή της πορείας του Έθνους. Ο Εθνικός εκπεσμός του ’25 με τη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη οδήγησε τον Παπαφλέσσα στο Μανιάκι. Η Εθνική καταισχύνη του 1897 εξέθρεψε το 12-13 και η εθνική καταστροφή του 1922 δημιούργησε το έπος του 1940. Ποτέ άλλοτε Λαός δεν φανέρωσε τέτοια ομαδική συνείδηση ιστορικής αποστολής. 
Ουδέποτε άλλοτε εθνικό σύνολο βρέθηκε σε τόση απόλυτη συνταύτιση ψυχής………. «Είναι αδύνατο οι δάφνες να μοιραστούν, γιατί ανήκουν σε όλους». 
Τα πεδία των μαχών και των αναμετρήσεων δεν είναι μόνο ιδέες και πράξεις του Μιλτιάδη, του Θεμιστοκλή, του Λεωνίδα, του Δαβάκη αλλ’ είναι θέληση και πίστη του οιουδήποτε έλληνα, είτε Κυναίγειρος ονομάζεται, είτε Κόδρος, να μείνει πάντα λεύτερος.
Κι οι εκατόμβες των θυσιών πλάθουν τον παγκόσμιο θρύλο «οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες. Οι λίγοι κατανικούν τους πολλούς, οι πολλοί πολλά οφείλουν στους ολίγους.» Ο θρύλος που αχτινοβολεί στον κάθε έλληνα πολίτη το μερίδιο της πνευματικής υπεροχής της φυλής του. Ο θρύλος π’ αντιφεγγίζει μέσα στην αμπώτιδα και πλημμυρίδα των
προσδοκιών και των αποκαρδιώσεων των καιρών μας τη πνευματική οικουμενικότητα και παρουσία του ελληνισμού. 
Σήμερα 77 χρόνια μετά βρισκόμαστε σε δύνη βαθιάς χρηματοοικονομικής κρίσης κι αστάθειας και συνακόλουθης κρίσης θεσμών κι αξιών κι ο αγώνας της επιβίωσης του Εθνους των ελλήνων συνεχίζεται. Ακουμπάει στο στασίδι της ηθικής πίστης, ομοψυχίας κι αξιοπρέπειας και μετουσιώνεται σε σπέρμα εθνικής παλιγγενεσίας.
Το έπος των νεοελλήνων, παγκόσμια παρακαταθήκη, μεταλαμπαδεύει σήμερα στους ευρωπαίους εταίρους το ελληνικό ιδεώδες της ευγενούς άμιλλας που θα οδεύσει σε μία άλλη συντεταγμένη ευρωπαϊκή κοινωνία με ισονομία και ισοπολιτεία. Σε μία Ευρώπη χωρίς λεηλασία συνειδήσεων, συρρίκνωση κι οπισθοδρόμηση, με όραμά της, την διακρατική αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ειρήνη.                 


ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ



Άγγελος Σκουφάκης
Επίτιμος Πρόεδρος Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Ναυπλίου και Καλαμάτας

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στην Επέτειο της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου|Amen.gr

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στην Επέτειο της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου|Amen.gr: Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάσθηκε σήμερα στην Πύλο η 190η Επέτειος της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Οι εορταστικές εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την τέλεση της Πανηγυρικής Δοξολογίας στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, χοροστατούντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπ

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΕΘΩΝΗΣ



 Στις  22 Οκτωβρίου 2017  για Πρώτη φορά και ἐπειτα απο 192 χρόνια , επιμνημόσυνη δέηση υπερ αναπαύσεως της ψυχής του ιερομάρτυρος εθνομάρτυρος Γρηγορίου Επισκόπου Μεθώνης οπλαρχηγού των Πυλίων στην επανάσταση του 1821 στον τόπο μαρτυρίου του 22 Οκτωβρίου 1825 , στο αιματοβαμμένο κολαστήριο στο Μπούρτζι της Μεθώνης, απο τα κατηχητικά σχολεία της ιεράς μητροπόλεως Δρυινουπόλεως ,Πωγωνιανής και Κονίτσης και τους πατέρες Χερουβείμ και Φώτιο ,στο τελος έψαλαν τον εθνικό ύμνο .
ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ

επιμνημόσυνη δέηση Γρηγορίου Επισκόπου Μεθώνης



 Επιμνημόσυνη δέηση  Γρηγορίου Επισκόπου Μεθώνης στο αιματοβαμμένο κολαστήριο Μπούρτζι της Μεθώνης  

Στις  22 Οκτωβριου 2017  για Πρώτη φορα και επειτα απο 192 χρονια , επιμνημόσυνη δέηση υπερ αναπαύσεως της ψυχης του ιερομάρτυρος εθνομάρτυρος Γρηγορίου Επισκόπου Μεθώνης οπλαρχηγού των Πυλιων στην επανάσταση του 1821 στον τοπο μαρτυρίου του 22 Οκτωβριου 1825 , στο αιματοβαμμένο κολαστήριο στο Μπούρτζι της Μεθώνης, απο τα κατηχητικά σχολεία της ιερας μητροπόλεως Δρυινουπολεως ,Πωγωνιανης και Κονιτσης και τους πατέρες Χερουβείμ και Φώτιο ,στο τελος έψαλαν τον εθνικο ύμνο .
ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ

Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017

Ομιλία του Αρχηγού Στόλου Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2017 κ Ιωάννη Παυλόπουλου στην Φ/Γ Ναβαρίνον



Προσέλευση Αρχηγού στόλου Αντιναύαρχου κ Ιωάννη Παυλόπουλου  στο μνημείο των Γάλλων πεσόντων στην Γιάλοβα κατά την περίοδο 1828--1832


Ομιλία του Αρχηγού Στόλου Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2017 κ Ιωάννη Παυλόπουλου στην Φ/Γ Ναβαρίνον











Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017

Εθνικοί υμνοι Ελλάδος και Ρωσίας στην επίσκεψη του Αρχηγού Στόλου κ Ι Π...



Οι Εθνικοί υμνοι Ελλάδος και Ρωσίας στην επίσκεψη του Αρχηγού Στόλου Αντιναύαρχου κ. Ιωάννη Παυλόπουλου στο Ρωσικο πλοιο ΑΖΟV σε ανταλλαγη επίσκεψης του ομολόγου του  Αντιναυάρχου της Μαύρης Θάλασσας κ.  Yuriy Orekhovskiy  ( Юрий Ореховский) στην Φ/Γ Ναβαρίνον .

Επίσκεψη του Αρχηγού Στόλου Αντιναύαρχου Ιωάννη Παυλόπουλου στο Ρωσικο ...



Με τραγούδια και εθνικούς ύμνους υποδεχτήκαν τον Ελληνα Αρχηγό στόλου κ Ιωάννη Παυλόπουλο οι Ρώσοι στο πλοίο AZOV.

Οι Εθνικοί υμνοι Ελλάδος και Ρωσίας στην επίσκεψη του Αρχηγού Στόλου Αντιναύαρχου κ Ιωάννη Παυλόπουλου στο Ρωσικο πλοιο ΑΖΟV σε ανταλλαγη επίσκεψης του Αντιναυάρχου της Μαύρης Θάλασσας   Yuriy Orekhovskiy  ( Юрий Ореховский) στην Φ/Γ Ναβαρίνον .

Χρυσο μετάλλιο απένειμε ο δημος στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο



Το χρυσό μετάλλιο του Δήμου Πύλου Νέστορος  απονεμήθηκε  στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο κατά τη διάρκεια των επετειακών εκδηλώσεων για τα 190 χρονια απο την Ναυμαχία του Ναβαρίνου.

Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017

Δωρεά καμπάνας απο την Ρωσία



18 Οκτωβρίου 2017
Ενα ιστορικο κειμήλιο απέκτησε η εκκλησία της Πυλου απο το κρατκο κωδωνοποιειο της Μόσχας ,δυο υπάρχουν στην Ελλάδα το ενα στο Αγιον ορος και αυτο στην Πυλο χαριν τις δωρεάς των Ρωσων φίλων μου και φιλελλήνων Σεργκει Ουχανεβ και Τατιανας Ουχανεβας για τα 190 χρονια απο την ναυμαχία του Ναυαρινου (ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΟΣΚΑΛΤΣΗΣ)
Σήμερα στο κάστρο της Πύλου στον ιερό ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος οι Ρώσοι Φιλέλληνες Σεργκέι Ουχάνεβ και Τατιάνα Ουχάνεβα παρέδωσαν στο Ιερέα πρωτοπρευβήτερο Νικόλαο Μπελαούρη . ως δώρο διαχρονικής και ειλικρινούς φιλίας καθώς και ιστορικής μνήμης μία καμπάνα με ανάγλυφη παράσταση του Αγίου Γεωργίου .Μία τέτοια καμπάνα μοναδικού είδους υπάρχει στο Άγιο Όρος. Επάνω αναγράφει 'εις δόξαν των 190 χρόνων απο την Ναυμαχία του Ναβαρίνου. Σεβαστούπολη Ρωσία 20 Οκτωβρίου 2017 Ακολούθησε δέηση υπέρ των δωρητών και ανταλλαγή δώρων .απο τον Πύλιο καλλιτέχνη --ζωγράφο κ Αναστάσιο Κουφό που έδωσαν στο ζεύγος αντίγραφο αιγαιοπελαγήτικου μελανού κρατήρα . Ο άνθρωπος ο οποίος μεσολάβησε για  αυτή την δωρεά είναι ο Πύλιος ενεργός πολίτης Δημήτρης Πανοσκάλτσης .
(ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΡΙΑΝΤΟΣ)
το πρωτόκολλο παράδοσης παραλαβής


 

Με χορούς και τραγούδια απο την ΉπεΙρο !!!



Με χορούς και τραγούδια από την Ήπειρο ,Θράκη  ,Χιο και από το Μωριά εόρτασαν οι σύλλογοι την 190η επέτειο της ναυμαχίας του Ναυαρινου, κατω από έναν ανεπαρκή και απαράδεκτο φωτισμό της πλατείας τριων Ναυάρχων  .

Μετα την Φωφη ουτε και ο Μητσοτακης παρευρεθη

ωωω15

Στην Πύλο ο Αρχιεπίσκοπος για την επέτειο της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου


Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάσθηκε σήμερα στην Πύλο η 190η Επέτειος της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου. 
Οι εορταστικές εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την τέλεση της Πανηγυρικής Δοξολογίας στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, χοροστατούντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
ωωω1
ωωω14
ωωω3
ωωω4
Ακολούθησε, Επιμνημόσυνη Δέηση στο μνημείο Τριών Ναυάρχων, κατάθεση στεφάνων, ενώ τον Πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Καθηγητής Ιωάννης Μπουγάς.
ωωω5
ωωω6
ωωω7
Στη συνέχεια, ενώπιον των επισήμων πραγματοποιήθηκε μαθητική και στρατιωτική παρέλαση.
ωωω8
ωωω9
ωωω10
ωωω11
Αμέσως μετά, στην Αίθουσα Συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Πύλου – Νέστορος, ο Δήμαρχος  απένειμε στον Αρχιεπίσκοπο το Χρυσό Μετάλλιο του Δήμου.
ωωω12
ωωω13
Ο κ. Ιερώνυμος στην αντιφώνησή του ευχαρίστησε για την τιμή που του έκανε το Δημοτικό Συμβούλιο, ενώ δεν παρέλειψε να επισημάνει τα μηνύματα της Ναυμαχίας, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Μην χτυπάμε την ιστορία και τον πολιτισμό μας».
Στις εκδηλώσεις παρέστησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Σπάρτης Ευστάθιος, Θηβών Γεώργιος, Ιλίου Αθηναγόρας, Μαρωνείας Παντελεήμων, Σταγών Θεόκλητος και Μεσσηνίας Χρυσόστομος. Ο Εκπρόσωπος της Κυβέρνησης Υφυπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Α. Πετρόπουλος, ο πρ. Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης, ο Αρχηγός Στόλου Αντιναύαρχος Ιωάννης Παυλόπουλος, Εκπρόσωποι του Κοινοβουλίου, της Αυτοδιοίκησης και των Σωμάτων Ασφαλείας.

Απόψεις

Το θαύμα της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου





Πανηγυρικός λόγος εκφωνηθείς κατά τον εορτασμό της 190ης επετείου από την Ναυμαχία του Ναυαρίνου, στην Πύλο Μεσσηνίας, στις 20 Οκτωβρίου 2017, ενώπιον του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Μακαριώτατε,
Ευγενείς Συνεορτασταί,
Ο εορτασμός κάθε επετείου αποτελεί απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες προγόνους μας, αλλά και στους ήρωες κάθε λαού, γνώση των προτερημάτων και των λαθών της ελληνικής διαχρονίας και της παγκοσμίου ιστορικής συνεχείας και σε καμμία περίπτωση δεν ενέχει ο εορτασμός αυτός ψήγματα εθνοκαπηλείας, όπως πολλοί σήμερα διακηρύσσουν, στοχεύοντας στην περιθωριοποίηση ή στην κατάργηση του εορτασμού, επηρεασμένοι από ιδεολογικά στερεότυπα του περασμένου αιώνα.
Ένας λαός γράφει την Ιστορία του και εορτάζει τα θαυμαστά γεγονότα αυτής μαζί με άλλους λαούς όπως σήμερα εδώ, όχι για να αφηγηθεί στείρα το παρελθόν του, αλλά για να δηλώσει αυτό που θέλει να είναι στο μέλλον.
Ο εορτασμός κάθε εθνικής επετείου καλλιεργεί τα ιδανικά και τις αξίες των Ελλήνων, αλλά και κάθε λαού και χωρίς να γίνεται εθνοκεντρικός, προάγει στο σήμερα την Ελευθερία ως στάση και κίνηση ζωής σε όλη την ανθρωπότητα.
Η Ιστορία δεν ωραιοποιεί, αλλά περιγράφει τα γεγονότα ως έχουν, δεν κρίνει και δεν ερμηνεύει με ιδεολογικά στερεότυπα.
Η Ιστορία είναι πραγματικότητα και η πραγματικότητα δια της οποίας κατέστη ελεύθερος ο Ελληνικός λαός είναι και τα τρία σημαντικά και μοναδικά γεγονότα, μεταξύ πολλών, που έλαβαν χώρα στην Μεσσηνιακή γή κατά την επανάσταση του 1821, με πρώτο την αποστολή από την Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου 1821, της πρώτης επαναστατικής προκηρύξεως προς τα Ευρωπαϊκάς αυλάς, όπου διατρανώνεται η περί ελευθερίας και ανεξαρτησίας αγωνιστική απόφαση του Ελληνικού γένους, δεύτερον η επική μάχη στο Μανιάκι τον Μάϊο του 1825, με την οποία ο Παπαφλέσσας και οι περί αυτόν απέδειξαν ότι ήρωας και Έλληνας είναι ίδιες πράξεις, και όχι απλές ταυτόσημες έννοιες και τρίτον η Ναυμαχία του Ναυαρίνου όπου οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις βοηθούν σημαντικά τους Έλληνες αγωνιστές της ελευθερίας.
Η πολιτική των Ευρωπαϊκών δυνάμεων, μετά την Ελληνική Εθνεγερσία του 1821 αν και αντιφατική και αντικρουόμενη, ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, καταλήγει στην Συνθήκη του Λονδίνου στις 24 Ιουνίου 1827, και στην περιοχή της Μεσσηνίας κατέπλευσαν οι στόλοι των τριών, τότε μεγάλων δυνάμεων, Αγγλίας Γαλλίας και Ρωσίας, δυνάμεις, οι οποίες τηρούσαν ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε Τούρκους και Έλληνες.
Τον Οκτώβριο του 1827 ο συμμαχικός στόλος αποκλείει στο λιμάνι του Ναυαρίνου τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο με σκοπό να πιέσει την ηγεσία των Οθωμανών να εφαρμόσουν τους όρους της συνθήκης, η οποία προέβλεπε κατάπαυση των εχθροπραξιών και από τα δύο αντιμαχόμενα μέρη.
Τότε προκλήθηκε μια τυχαία ένταση ένα « ανεπιθύμητο γεγονός » μεταξύ των ναυτών μιας συμμαχικής βάρκας και των ναυτών ενός τουρκικού πυροβολικού με αποτέλεσμα να αρχίσει η ναυμαχία, η οποία και κράτησε μόνο 4 ώρες. Το παράδοξο σε αυτήν την σύρραξη ήταν ότι ναυμάχησαν με ανοιγμένα πανιά και επ΄ αγκύρα. Αποτέλεσμα 174 νεκροί και 475 τραυματίες για τον συμμαχικό στόλο, χωρίς απώλεια πλοίου και 6.000 νεκροί, 4.000 τραυματίες και 60 κατεστραμμένα πλοία για τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο.
Γεγονός είναι ότι οι κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών κρατών πρωτίστως μεν εξεπλάγησαν από το κατόρθωμα του Ναυαρίνου, δευτερευόντως δε από την απήχηση που είχε στην Ευρώπη η νίκη αυτή υπέρ των Ελλήνων.
Η είδηση της καταστροφής του τουρκικού στόλου στο Ναυαρίνο αναπτέρωσε τον αγώνα των επαναστατημένων Ελλήνων και ένα χρόνο αργότερα ο Ιμπραήμ αναχωρεί από την Πελοπόννησο ηττημένος και στην συνέχεια θα ιδρυθεί το ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος αναγνωρισμένο από την διεθνή κοινότητα.
Η ναυμαχία του Ναυαρίνου δεν ήταν η τελευταία πράξη του ηρωικού αγώνα των Ελλήνων, αλλά μια σημαντική στιγμή του αγώνα των Ρωμηών για την απόκτηση της ελευθερίας με την σημαντική βοήθεια των Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων, αγώνα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Η νίκη στο Ναυαρίνο για πολλούς ιστορικούς οφείλεται και στο ισχυρό φιλελληνικό ρεύμα που είχε αναπτυχθεί στην Ευρώπη πριν από την επανάσταση του 1821. Στην φωνή της επαναστατημένης Ελλάδος προσέτρεξαν φιλέλληνες από άλλα κράτη της Ευρώπης και επότισαν με το αίμα τους αυτή την γη που τόσο αγάπησαν
Πέραν του φιλελληνισμού η επέμβαση των Ευρωπαϊκών δυνάμεων υπαγορεύθη από τους εξής παράγοντες : πρώτον εξαιτίας της οικονομικής και πολιτικής αναπτύξεως της Ευρώπης δημιουργήθηκε ένα ισχυρό κίνημα φιλελευθερισμού που επηρέασε τους πολίτες της, δεύτερον από την ανάγκη ρεαλιστικής αντιμετωπίσεως από τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις του Ανατολικού ζητήματος με την δημιουργία ελληνικού κράτους, το οποίο θα συγκρατούσε τις επεκτατικές προς την Ευρώπη βλέψεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και τέλος σημαντικός παράγοντας ήταν η πορεία της Ελληνικής Επαναστάσεως, οι θυσίες, η μέχρι θανάτου προσήλωση των Ελλήνων στην ελευθερία.
Η εποποιία του Ναυαρίνου βασίστηκε στην θεώρηση της Ελευθερίας από τους σκλαβωμένους Ρωμηούς τους διδάξαντες αυτήν στους Ευρωπαίους, ως του υψίστου αγαθού που συνέχει και συγκροτεί την ανθρώπινη ύπαρξη.
Όσες είναι οι απαντήσεις των ιστορικών, οι οποίες και προαναφέρθησαν για το πώς και το γιατί της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, άλλες τόσες είναι οι απόψεις και οι απορίες για το που βασίστηκε η εποποιία του Ναυαρίνου.
Απορεί η ιστοριογραφία για το γεγονός της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου και την αιτία αυτής.
Κατανοούν οι ιστοριογράφοι άραγε πως και γιατί επήραν φωτιά τα κανόνια των Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων υπό τον Κόρδιγκτων, Ντεριγνύ και Χεϋδεν στις 20 Οκτωβρίου 1827 στην απρόβλεπτο εκείνη πύρινη σύγκρουση, κατά την νέα πάλη μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλαμισμού, μεταξύ του φιλελευθερισμού και της στυγνής δεσποτείας και βαρβαρότητος, ώστε ο λιμένας του Ναυαρίνου να μεταβληθεί σε αδηφάγο Άδη και να μεταβάλει τον βυθό του σε ένα απέραντο νεκροταφείο ολοκλήρου του στόλου ;
Απορεί η επιστήμη του πολέμου πως είναι δυνατόν να διεξαχθεί ναυμαχία με ανοιγμένα πανιά και επ΄ αγκύρα.
Δεν συμφωνούν οι ιστορικοι αν η 20η Οκτωβρίου 1827 είναι η επισφράγιση της επιτυχίας της Εθνεγερσίας του 1821, αν είναι η τελευταία ημερομηνία του τελικού θριάμβου, ο επίλογος της επαναστάσεως ή αν είναι η απαρχή της τελικής νίκης, η αρχή της δημιουργίας του ελληνικού κράτους.
Απορούν οι ιστορικοί, γιατί οι πολεμήσαντες στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου πολέμησαν ενωμένοι ενώ τα συμφέροντά τους ήταν διαφορετικά ;
Όμως σε τούτο τον τόπο, σε τούτο τον πολιτισμό, την απορία την ονομάζουμε θαύμα και το θαύμα προέρχεται από την ενότητα και την συνεργασία.
Μακαριώτατε,
Ο πολιτισμός της διαχρονίας του γένους μας για την απορία έχει απάντηση, έχει απάντηση λέγοντας ότι το θαύμα, όπως η Ναυμαχία του Ναυαρίνου, δεν είναι ανθρώπινο έργο αλλά θεανθρώπινο, είναι συνεργεία Θεού και ανθρώπων, είναι του Θεού έργο και συνεργεί ο άνθρωπος με την απορία του, τον αγώνα του και τον προβληματισμό έτσι ώστε κάθε μη ερμηνεύσιμη από τον άνθρωπο πράξη να είναι το αει ζητούμενον, όπως ο Έλληνας πάντοτε ήταν, είναι και θα είναι στην παγκόσμια κοινότητα το αει ζητούμενον και το αεί απορούμενον.
Και απορούμενα είναι η υπόδουλη ζωή, τα μαρτύρια και ο θάνατος η αυτοθυσία, ο ηρωισμός, η φιλοπατρία, η θεώρηση της ελευθερίας ως δυναμικού τρόπου ζωής και κοινωνίας, η συνεργασία με τους αδελφούς μας συν-πολίτες Ευρωπαίους και η ενότητα μαζί τους, όπως στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου και γενικώς μη ερμηνεύσιμα με την ορθολογιστική αντίληψη της ιστορίας είναι όλα όσα εγέννησαν την ελεύθερη σήμερα βιοτή, μέρους του Γένους μας.
Όλες αυτές οι θαυμαστές αναζητήσεις πρέπει να είναι αιώνιο υπόδειγμα, και ο εορτασμός της επετείου αυτής να μην αποτελεί μια απλή παρένθεση στην πεζότητα της καθημερινής μας ζωής, αλλά να έχει διαρκή και ακατάλυτη επίδραση, για να ζήσει ο κόσμος αιώνια.
Ιωάννου Π. Μπουγά
Θεολόγου, Διδάκτορος Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας

Με την απουσία για ακόμη μια φορα του προέδρου της δημοκρατίας εορταστικε η 190η επέτειος της ναυμαχίας του Ναυαρίνου


ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Νίκας για ναυμαχία Ναβαρίνου: “Έγινε η αρχή της επιτροπείας μας”





“Η ΕΥΘΥΝΗ ΒΑΡΥΝΕΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΜΦΥΛΙΕΣ ΔΙΑΜΑΧΕΣ ΜΑΣ”
Ο Δήμαρχος Καλαμάτας, από την Πύλο όπου βρέθηκε κατόπιν προσκλήσεως του Δημάρχου Πύλου – Νέστορος για την επέτειο των 190 χρόνων από τη ναυμαχία του Ναβαρίνου, έκανε την εξής δήλωση, σήμερα Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017: «Με τη ναυμαχία του Ναβαρίνου σφραγίσθηκε η ελευθερία της πατρίδος μας. Παράλληλα, όμως, έγινε και η αρχή της επιτροπείας, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, κατά περιόδους, στην πορεία της Ελλάδος μέχρι σήμερα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ευθύνη βαρύνει εμάς τους ίδιους, γιατί καταστρέψαμε τη μεγαλειώδη Επανάστασή μας με τις εμφύλιες διαμάχες και δώσαμε το δικαίωμα της κυριαρχίας στον Ιμπραήμ.
Ας μελετήσουμε με προσοχή την ιστορία μας και ας διδαχθούμε από τις καλές και κακές στιγμές μας».

Προσέλευση αρχιεπισκόπου Αθηνών



Προσέλευση Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πασης Ελλάδος στον μητροπολιτικό ιερο ναο κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Πυλο για την δοξολογία των 190 χρονων από την ναυμαχία του Ναυαρινου

Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

Προσέλευση του Αρχηγού στολου κ Γ. Παυλόπουλου στην Δοξολογία



Προσέλευση του Αρχηγού στόλου κ Γιάννη  Παυλόπουλου στην Δοξολογία στον ιερο ναο κοιμήσεως της Θεοτόκου για την 190η επέτειο της ναυμαχίας του Ναυαρίνου .

Δοξολογία Ναυαρίνεια 2017



20 Οκτωβριου 2017
Δοξολογία στον ιερο ναο κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Πυλου χοροστατούντος του μακαριοτάτου αρχιεπισκόπου Αθηνών και πασης Ελλάδος κ.κ Ιερωνύμου του Β ,για την 190ην επέτειο της ναυμαχίας του Ναυαρίνου

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017

Αποκαλύφθηκε τo αρχαίο θέατρο της Μεσσηνίας

ΑΡΧΑΙΑ ΘΟΥΡΙΑ

Αποκαλύφθηκε τo αρχαίο θέατρο της Μεσσηνίας -Με κερκίδες, εδώλια και θέση για ορχήστρα [εικόνες]

Με υποδοχές για κινητή σκηνή, φωτογραφίες: Υπουργείο Πολιτισμού
Με υποδοχές για κινητή σκηνή, φωτογραφίες: Υπουργείο Πολιτισμού
Σημαντικό μέρος του αρχαίου θεάτρου της αρχαίας Θουρίας, το οποίο είχε εντοπιστεί το περασμένο έτος, αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια της ανασκαφικής έρευνας.
Η έρευνα διενεργήθηκε το 2017 στην Αρχαία Θουρία, υπό την αιγίδα της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, με τη διεύθυνση της ε.τ. Εφόρου Αρχ/των Δρος Ξένης Αραπογιάννη.
Η ανασκαφή στη θέση «Ελληνικά» της αρχαίας Θουρίας έφερε στο φως ολόκληρη την περίμετρο της ορχήστρας του αρχαίου θεάτρου, η διάμετρος της οποίας είναι 16,30μ.

Επίσης αποκαλύφθηκε πλήρως ο αγωγός των ομβρίων που περιτρέχει την ορχήστρα καθώς και η πρώτη σειρά των εδωλίων τα οποία βρίσκονται αδιατάρακτα στη θέση τους.

Πίσω από την πρώτη σειρά των εδωλίων εμφανίστηκε το κατώτερο μέρος του κοίλου όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός πεσμένων αρχιτεκτονικών μελών από τις υπερκείμενες κερκίδες, μεταξύ των οποίων πολλά τμήματα ακέραιων εδωλίων.

Στην νότια (δεξιά) πλευρά του κοίλου σώζονται συνολικά πέντε βαθμίδες των κερκίδων με μεγάλο μέρος των εδωλίων στη θέση τους.

Αποκαλύφθηκε επίσης τμήμα της νότιας (δεξιάς) παρόδου του θεάτρου.

Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η ανακάλυψη τμήματος της σκηνοθήκης, στην βόρεια εξωτερική πλευρά του θεάτρου, όπου ήλθαν στο φως τρεις παράλληλες λίθινες αύλακες για την υποδοχή των τροχών της κινητής σκηνής (αρχ.πήγμα).

Η συνολική έκταση του έως σήμερα ανεσκαμμένου χώρου στην οποία εκτείνονται τα ερείπια του αρχαίου θεάτρου είναι 51,25μ από Β-Ν και 28,20μ. από Α-Δ.
Η αρχαία Θουρία ως «περίοικος» πόλη διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη Μεσσηνία αφού υπήρξε η σημαντικότερη πόλη της δυτικής Μεσσηνίας και η δεύτερη σε δύναμη πόλη μετά το 369 π.Χ. όταν ιδρύθηκε η Μεσσήνη. Γι' αυτό και η θάλασσα από την Αβία και τις Φαρές μέχρι τις εκβολές του Παμίσου ποταμού ονομαζόταν «Θουριάτης κόλπος». 


Πηγή: Αποκαλύφθηκε τo αρχαίο θέατρο της Μεσσηνίας -Με κερκίδες, εδώλια και θέση για ορχήστρα [εικόνες] | iefimerida.gr

Σαμαράς από την Πύλο: Η ελευθερία δεν χαρίζεται, κερδίζεται

ΕΙΟ ΤΗΣ ΝΑΥΜΑΧΙΑΣ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ

Σαμαράς από την Πύλο: Η ελευθερία δεν χαρίζεται, κερδίζεται [βίντεο]

Φωτογραφία: INTIMENEWS/ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ
Φωτογραφία: INTIMENEWS/ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ
Μήνυμα από την Πύλο με αφορμή τους εορτασμούς για την επέτειο της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου έστειλε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
«Από εδώ από το Ναυαρίνο και τις γιορτές της Απελευθέρωσης με όλα αυτά που συμβαίνουν τελευταία – μην κάνετε λάθος – η ελευθερία κερδίζεται, δεν χαρίζεται. Να το θυμόμαστε αυτό», ήταν χαρακτηριστικά η δήλωση του Αντώνη Σαμαρά.


Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2017

Επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των Ρώσων



Επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των Ρώσων στην Σφακτηρία για τα 190 χρονια από την ναυμαχία του Ναυαρίνου .

Η Ευρωπαϊκή Διπλωματία της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου

Η Ευρωπαϊκή Διπλωματία της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου




      Η αραβική εισβολή στις αρχές του 1825 στην Πελοπόννησο οδήγησε την Ελληνική Επανάσταση στα πρόθυρα της καταστροφής, ενώ το αιγυπτιακό προγεφύρωμα στην ευρωπαϊκή ήπειρο ξαναζωντάνεψε τον ισλαμικό κίνδυνο.  Εμπρός σε αυτή την απειλή η Αγγλία και η Γαλλία προχωρούν σε συνεργασία με τη Ρωσία που θα εξελιχθεί σε «Συμμαχία», υπαγορευόμενη ουσιαστικά από στρατηγικής σημασίας εθνικά συμφέροντα.  Οι δύο δυτικές δυνάμεις επιδίωκαν  να παρεμποδίσουν κάθοδο του τσάρου στα Στενά και να διασφαλίσουν την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που αποτελούσε φυσικό ανάχωμα κατά του ρωσικού κινδύνου.  Η Ρωσία με την σειρά της, μέσω αυτής τη συμμαχίας επιδίωκε να προλάβει την ενδυνάμωση της Τουρκίας και να ενισχύσει τις διεκδικήσεις της στη Βαλκανική χερσόνησο.  
      Η αρχική προσέγγιση Αγγλίας και Ρωσίας σε σχέση με το ελληνικό ζήτημα θα καταλήξει στο πρωτόκολλο της Πετρούπολης στις 4 Απριλίου 1826, που στόχο είχε την εκδίωξη του αραβικού εκστρατευτικού σώματος από το Μοριά, ενώ οι Άγγλοι υιοθέτησαν το ρωσικό σχέδιο του 1823 για ρύθμιση του ελληνικού προβλήματος με την επιβολή καθεστώτος υποτέλειας.  Σε περίπτωση αντιδράσεων της Πύλης το σχέδιο προέβλεπε παρεμβατικά μέτρα για ειρήνευση στην Ελλάδα, αποφεύγοντας όμως ένοπλη σύγκρουση με την Τουρκία.  Το νέο αυτό διπλωματικό πλαίσιο ισορροπιών μεταξύ Αγγλίας και Ρωσίας θα οδηγήσει στη συνθήκη του Λονδίνου στις 6 Ιουλίου 1827 μεταξύ της Αγγλίας, της Ρωσίας και της Γαλλίας.  Η συνθήκη αυτή προέβλεπε ισχυρή, αν όχι ένοπλη,  μεσολάβηση των τριών δυνάμεων στο ελληνικό πρόβλημα για την κατάπαυση του πυρός και την επιβολή ανακωχής ανάμεσα στα δύο εμπλεκόμενα μέρη.  Αξίζει να σημειώσουμε, ότι, μέχρι τις αρχές του 1825, η Αγγλία αντιτιθόταν σθεναρά κάθε προσπάθεια πίεσης προς την Τουρκία για την αναστολή εχθροπραξιών με τους Έλληνες.  Διαπιστώνοντας, όμως, ότι, η εκστρατεία των Αιγυπτίων απειλούσε τα συμφέροντα τους στη Βαλκανική Χερσόνησο και την Ανατολική Μεσόγειο, επιδίωξαν να συμμαχήσουν με τους Ρώσους για κοινή αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος.  
      Όμως, αμέσως μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου της Πετρούπολης, ο τσάρος Νικόλαος απηύθυνε τελεσίγραφο στην Πύλη, αξιώνοντας τη διασφάλιση των ρωσικών συμφερόντων στις παραδουνάβιες ηγεμονίες.  Ο σουλτάνος για να αποφύγει πολεμική εμπλοκή στο Βορρά υπέκυψε και ακολούθησαν ρωσοτουρκικές διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στη συνθήκη του Άκερμαν.  Ωστόσο, υπογράφοντας ο τσάρος το πρωτόκολλο για μια Ελλάδα φόρου υποτελή στην Πύλη νομιμοποιούσε την πρωτοκαθεδρία της Αγγλίας στη ρύθμιση των ελληνικών υποθέσεων.  Έτσι, ο Βρετανός πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη προβάλει το ειρηνευτικό σχέδιο της συνθήκης του Λονδίνου στην Πύλη, υποστηρίζοντας ότι η άμεση ρύθμιση του ελληνικού προβλήματος εξυπηρετεί τόσο τα τουρκικά όσο και τα
ευρωπαϊκά συμφέροντα.  Όμως ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών απέρριψε την πρόταση και την αιτιολογία και μέσα από μια ανένδοτη στάση δεν άφηνε περιθώρια συνδιαλλαγής με την ευρωπαϊκή τριανδρία.  Αξίζει να σημειώσουμε, ότι, η Γαλλία που μέχρι εκείνη τη στιγμή ακολουθούσε παραπλανητική πολιτική, καθώς διατηρούσε εγκάρδιες σχέσεις με τους Τούρκους και βοηθούσε με διάφορους τρόπους τον σατράπη της Αιγύπτου, αναγκάστηκε να αναπροσαρμόσει τη στάση της.  
      Ο οθωμανικός κίνδυνος που άρχισε να διαγράφεται, καθώς ο σουλτάνος Μαχμούτ είχε θέσει σε εφαρμογή ένα γιγαντιαίο σχέδιο εκσυγχρονισμού των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, μέσα από την ανασυγκρότηση και τον εξευρωπαϊσμό του στρατού του, που θα μπορούσε να καταστήσει την Τουρκία μεγάλη δύναμη σε μικρό χρονικό διάστημα, οδήγησε τις τρείς ευρωπαϊκές χώρες στην ανάληψη κοινής δράσης.  Έτσι, μέσα σε αυτό το διπλωματικό πλαίσιο συμφερόντων, η διαφαινόμενη αναγέννηση του ισλαμικού κινδύνου καλλιέργησε την προσέγγιση των τριών Δυνάμεων. Η κάθε μια για δικούς της εξολοκλήρου διαφορετικούς λόγους θεώρησε ότι οι εξελίξεις στην Ελλάδα υπονόμευαν τα ευρωπαϊκά συμφέροντα στην Ανατολή και έτσι το ελληνικό πρόβλημα γινόταν αντικείμενο ρεαλιστικών υπολογισμών και ρυθμίσεων.  
      Είναι χαρακτηριστικό ότι το μεγάλο χάσμα που χώριζε Αγγλία και Γαλλία ξαφνικά γεφυρώθηκε μέσα από μια απροσδόκητη συνεννόηση και σύμπνοια, που έφθασε σε σημείο ο Γάλλος μονάρχης Κάρολος Ι΄ να θέση την γαλλική ναυτική μοίρα υπό την διοίκηση Άγγλου ναυάρχου, αν αποφασιζόταν κοινή επιχείρηση για παρέμβαση των στόλων μεταξύ των εμπολέμων.  Πώς όμως μπορεί να εξηγηθεί μια τέτοια ξαφνική μεταστροφή!  Είναι γεγονός ότι οι Γάλλοι αιφνιδιάστηκαν από την αγγλορωσική προσέγγιση και λίγες μέρες μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου η γαλλική κυβέρνηση κάλεσε τον πασά της Αιγύπτου να επιδιώξει μυστική συμφωνία με τους Έλληνες και να αποσύρει το ταχύτερο τις δυνάμεις του από τον Μοριά.  Τις ίδιες συμβουλές έδινε στον προστατευόμενο της Γαλλίας και ο ναύαρχος de Rigny διοικητής της γαλλικής μοίρας στην Ανατολική Μεσόγειο, που κάθε τόσο έσπευδε στην Αλεξάνδρεια, όχι φυσικά με φιλελληνικούς σκοπούς.  Βέβαια ο γάλλος ναύαρχος δεν έκρυβε από τον σατράπη της Αιγύπτου ότι θα μπορούσε να υπάρξει και βίαιη μεσολάβηση για ειρήνευση στην Ελλάδα και πρόσθετε με θαυμαστή υποκρισία για να δικαιολογήσει την απροσδόκητη μεταστροφή της γαλλικής πολιτικής: “Η γαλλική κυβέρνηση, αν προχωρήσει σε αυτή την κίνηση, θα έχει το πλεονέκτημα να μην αφήσει πια τον Μεχμέτ Αλή να εξαντληθεί σε ένα πόλεμο όπου είχε αναλάβει όλο το βάρος χωρίς κανένα όφελος”.  Όμως, οι Άγγλοι δεν παρασύρθηκαν από τους παγιδευτικούς εξακοντισμούς των Γάλλων, καθώς μια συνδυασμένη επιθετική ενέργεια θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και άκρως επικίνδυνη κρίση στις σχέσεις των «Συμμάχων» σε πιθανό διαμελισμό της.  Το κοινό συμφέρον της Αγγλίας και της Γαλλίας επέβαλλε να μην εξασθενήσει η Τουρκία, ώστε να αποτελεί φυσικό αντιρωσικό φράγμα.  Έτσι, η λύση του
ελληνικού προβλήματος έπρεπε να γίνει με τυπικά παρεμβατικά μέτρα, ακόμα και με άσκηση βίας, αλλά χωρίς αυτά τα μέτρα να εκτραπούν σε σύγκρουση.
      Έτσι, ενώ αρχίζουν οι προετοιμασίες για την εφαρμογή του σχεδίου, οι Άγγλοι επιχειρούν ένα επιδέξιο διπλωματικό ελιγμό, με στόχο αυτή τη φορά τον σατράπη της Αιγύπτου.  Γνωρίζοντας ότι  Μεχμέτ Αλή αντιμετώπιζε σοβαρή οικονομική κρίση, εξαιτίας των μεγάλων δαπανών της εκστρατείας στο Μοριά, θα προσπαθήσουν να τον αποσπάσουν από τον σουλτάνο.  Αν το κατόρθωναν, η καταναγκαστική επέμβαση των τριών στόλων θα ήταν περιττή  και η Πύλη, ανίσχυρη να συντρίψει με δικές της δυνάμεις την Ελληνική Επανάσταση, θα υποχρεωνόταν να ενδώσει και να υιοθετήσει την πρόταση για αυτονομία των Ελλήνων.  Παράλληλα, θα περιοριζόταν η γαλλική επιρροή στην Αίγυπτο και θα ανοίγονταν προοπτικές για βρετανικές διεισδύσεις.  Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Άγγλος πρεσβευτής Stratford Canning έγραφε στις 4 Ιουνίου 1826: “Δεν θα ήταν δυνατόν να εντάξουμε και τον αντιβασιλέα της Αιγύπτου στην υπόθεση των μεσολαβητικών ενεργειών… δίνοντας του ελπίδες για το πασαλίκι της Συρίας και βοήθεια για τη ναυπήγηση καραβιών?”.  Σε αυτή την κρίσιμη φάση των δυσχερειών του σατράπη της Αιγύπτου και ενώ ο Ιμπραήμ έχει περιπέσει σε αδράνεια στο Μοριά, προβάλει στο προσκήνιο η Αυστρία.  Τον Οκτώβριο του 1826 φθάνει στο Κάϊρο ο διπλωμάτης Anton Prokesch von Osten, απεσταλμένος του Μέττερνιχ, επιχειρώντας να παρακινήσει τον Μεχμέτ Αλή στη συνέχιση με μεγαλύτερη δραστηριότητα του πολέμου κατά των Ελλήνων.  Στην έκθεση που υπέβαλε στον Μέτερνιχ ο Αυστριακός διπλωμάτης σχετικά με την αποστολή του στην Αίγυπτο δηλώνει ότι ο σατράπης της Αιγύπτου δεν είναι πια σε θέση να προσφέρει σοβαρή βοήθεια στην Πύλη για λόγους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς, καθώς τα οικονομικά του έχουν επιδεινωθεί δραματικά και επιθυμεί να εγκαταλείψει με εύσχημο τρόπο τον πόλεμο κατά των Ελλήνων.  
      Ύστερα από την συνθήκη του Λονδίνου (6 Ιουλίου 1827) και την αδιάλλακτη αντίδραση των Τούρκων, οι τρείς συμμαχικές δυνάμεις προχώρησαν στην εφαρμογή της συνθήκης.  Έτσι, ζήτησαν από τους αρχηγούς των ναυτικών μοιρών της Μεσογείου να επιβάλουν ανακωχή μεταξύ των εμπολέμων πλευρών, ακόμη και με καταναγκαστικά μέτρα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε οι πρωτοβουλίες αυτές να εξελιχθούν σε σύγκρουση με την Τουρκία.  Παράλληλα, για τους αναγκαίους χειρισμούς, είχαν εξουσιοδοτηθεί οι πρεσβευτές των τριών Δυνάμεων στην Κωνσταντινούπολη, που βρίσκονταν σε κάποια επικοινωνία με τους στόλους και μπορούσαν να παρακολουθήσουν σε κάποιο βαθμό τις εξελίξεις.  Όμως, το ερώτημα παρέμεινε αναπάντητο στη σκέψη των ναυάρχων. Πώς θα πραγματοποιούνταν η παρέμβαση των συμμαχικών στόλων ανάμεσα στους εμπόλεμους χωρίς να εκτραπεί σε ένοπλη σύγκρουση?  Τη σύγχυση αυτή αποκαλύπτει ένα επεξηγηματικό έγγραφο του Άγγλου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Stratford Canning για τις επιβαλλόμενες ενέργειες των συμμαχικών στόλων απέναντι στους Τουρκοαιγυπτίους: «Χωρίς αμφιβολία πρέπει να κρατηθείτε ουδέτεροι.  Ούτε με τον ένα ούτε με τον άλλο από τους εμπόλεμους.  Πρέπει να
παρεμβάλετε τις δυνάμεις σας ανάμεσα τους και να επιβάλετε ειρήνη με την τρόμπα μαρίνα, αν είναι δυνατόν, με τα κανόνια αν δεν υπάρχει άλλη λύση».  Εκείνες τις μέρες έγινε και η μυστική αποστολή του Άγγλου Craddock στην Αλεξάνδρεια με σκοπό να αποτραπεί η εκστρατεία του αιγυπτιακού στόλου στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της από την Αγγλία.  Αν πετύχαινε το αγγλικό σχέδιο θα υπερφαλαγγιζόταν η Γαλλία και η ισορροπία στην περιοχή θα ανατρεπόταν εις βάρος της, όμως ο Άγγλος απεσταλμένος έφθασε αργά καθώς ο στόλος είχε κιόλας αποπλεύσει.   
      Παράλληλα, οι τρείς πρεσβευτές έδωσαν εντολή στους ναυάρχους να αξιώσουν από τους Τουρκοαιγυπτίους αποχή από κάθε ναυτική εκστρατεία εναντίον των Ελλήνων, προειδοποιώντας πως αλλιώς θα αντιμετωπίσουν πολεμική αναμέτρηση.  Είναι φανερό πως οι οδηγίες των Δυνάμεων δεν μπορούσαν να καλύψουν όλα τα ενδεχόμενα και οι ναύαρχοι θα έπρεπε να ενεργήσουν με δική τους ευθύνη, καθώς οι συνθήκες επικοινωνίας της εποχής δεν επέτρεπαν άμεση επαφή με τους πρεσβευτές για συνεννοήσεις και νέες εντολές. Έτσι, για να παρεμποδίσουν ναυτικές εκστρατείες του τουρκοαιγυπτιακού στόλου, που βρισκόταν στο Ναβαρίνο, θα έπρεπε να προχωρήσουν στον αποκλεισμό του λιμανιού του.  Όμως, ήταν ήδη Οκτώβριος, πλησίαζε ο Χειμώνας και ήταν δύσκολο να κρατηθούν τα πολεμικά νυχθημερόν στο πέλαγος για δραστικό κλοιό που θα ματαίωνε οποιαδήποτε απόπειρα εξόδου από την ναυτική βάση του Ναβαρίνου.  Έτσι, αποφασίστηκε μια επιβλητική είσοδο στο λιμάνι του Ναβαρίνου με στόχο την ακινητοποίηση του τουρκοαιγυπτιακού στόλου.  Η είσοδο στον όρμο πραγματοποιήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1827 και η σύγκρουση που ακολούθησε υπήρξε απρογραμμάτιστη και απροσδόκητη και άσχετα με τις επιπτώσεις της ναυμαχίας στην ελληνική υπόθεση, υπαγορεύθηκε από τα συμφέροντα των τριών Δυνάμεων που έτυχε να ταυτισθούν, για διαφορετικούς λόγους, στη δεδομένη ιστορική συγκυρία.
      Έτσι, η ναυμαχία του Ναβαρίνου αποτέλεσε επακόλουθο της ακαμψίας που επέδειξε η τουρκική διπλωματία, καθώς για την Πύλη αποτελούσε διαχρονικά ζήτημα αρχής να υποχωρεί και να συμβιβάζεται μόνο με την άσκηση βίας.  Χωρίς την αδιαλλαξία του σουλτάνου οι επαναστατημένες περιοχές του ελληνικού χώρου θα αποκτούσαν απλή αυτονομία, με ηγεμόνα υποτελή στην Πύλη.  Άλλωστε, το είχε ζητήσει και η ίδια η ελληνική ηγεσία, υιοθετώντας το σχέδιο του Canning, από τα τέλη του 1825.  Είναι γεγονός ότι «λιποψύχησε» η ελληνική ηγεσία εξαιτίας των σαρωτικών επιτυχιών των αιγυπτιακών τακτικών στρατευμάτων, ενώ υπήρξε διάσταση ανάμεσα στη βούληση της ηγεσίας και του λαού.  Η αντίσταση του ελληνικού λαού δύο περίπου χρόνια ακόμα, ως την ναυμαχία του Ναβαρίνου, επιβεβαιώνει αυτή τη διάσταση. Αυτή την αντίθεση, το αποδείλιασμα της ηγεσίας και το υψηλό αγωνιστικό φρόνημα του λαού επισημαίνει ο Γάλλος εθελοντής Fr. Schack που βρισκόταν στην Ελλάδα από την Άνοιξη του 1826, καθώς γράφει στο χρονικό του: «Πότε το σύνθημα “θνήσκειν περί πατρίδος” δεν ήταν τόσο βαθιά ριζωμένο στις ψυχές. 
Η επανάσταση έχει πολύ προχωρήσει, έλεγαν οι Έλληνες, κι΄είναι αδύνατο να σταματήσει… Θέλουμε πλήρη ελευθερία για την πατρίδα μας ή να θαφτούμε κάτω από τα ερείπιά της…».
      Είναι γεγονός ότι τη στιγμή της γενοκτονίας των Ελλήνων από τους Τουρκοαιγυπτίους κανείς δεν ενδιαφερόταν ουσιαστικά για την τύχη τους, καθώς είναι χαρακτηριστική  η αδιαφορία που επέδειξαν οι τρείς ναύαρχοι μετά την ναυμαχία.  Αυτή η αδιαφορία επέτρεψε στον Ιμπραήμ να φορτώσει στα καράβια και να μεταφέρει στην Αίγυπτο ανενόχλητος πολλές χιλιάδες σκλαβωμένους Έλληνες.  Την επονείδιστη αυτή διαγωγή, κυνική και απάνθρωπη, καταγράφει και ο Άγγλος Thomas Gordon: «Ο σερ Edward Codrington αρνήθηκε κάθε ενέργεια, μάταια αναμένοντας οδηγίες από το Λονδίνο.  Ο Γάλλος στόλαρχος περιορίσθηκε στην επιτήρηση του Αιγαίου και οι Ρώσοι τεμπέλιαζαν στη Μάλτα.  Αυτή η αδράνεια των συμμάχων ευνόησε τον Ιμπραήμ, που αφού εξασφάλισε από τα Επτάνησα όλα τα αναγκαία εφόδια για τα στρατεύματα του,  έστειλε στην Αίγυπτο τα λείψανα του στόλου γεμάτα με αναπήρους και με Έλληνες αιχμαλώτους.  Στις 27 Δεκεμβρίου 1827 τέσσερις φρεγάτες, οχτώ βρίκια, τέσσερα κότερα και πολλά μεταγωγικά άραξαν στην Αλεξάνδρεια και αποβίβασαν 4.000 ακρωτηριασμένους Άραβες και 5.000 Έλληνες σκλάβους και των δύο φύλων».    
      Το ότι η επέμβαση των τριών στόλων δεν αποτελούσε φιλελληνική εκδήλωση αλλά ενέργεια που απέβλεπε στην προστασία των συμφερόντων των ευρωπαϊκών Δυνάμεων προκύπτει επίσης από τα δύο σχέδια τριμερούς συνθήκης και το τελικό κείμενο. «Οι συμμαχικές Δυνάμεις, πιεζόμενες από πολύν καιρό από την ανάγκη να επιβάλουν τον τερματισμό του πολέμου που ξέσπασε στην Ανατολή και τόσα δεινά προκαλεί στα συμφέροντα τους …» Στο δεύτερο σχέδιο αναφέρεται ότι ο πόλεμος στην Ανατολή δημιουργεί «καθημερινά νέα εμπόδια  στο εμπόριο των ευρωπαϊκών κρατών και δίνει αφορμή σε πειρατείες, που όχι μόνο εκθέτουν τους υπηκόους σε σημαντικές ζημιές αλλά και επιβάλλουν μέτρα δαπανηρά για επαγρύπνηση και καταστολή».  Τέλος, ίσως αξίζει να σημειώσουμε, ότι,, εάν και στη σφαίρα της διπλωματίας δεν υπάρχουν μόνιμοι σύμμαχοι  αλλά μόνιμα  συμφέροντα, οι τρείς συμμαχικές Δυνάμεις χαρακτηρίσθηκαν  από τους Έλληνες Προστάτιδες και Ευεργέτιδες.



Δημοσθένης Κορδός
Υποψήφιος Διδάκτωρ Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου