Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017
Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017
ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ κκ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ
Ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος Καλαμπάκας, Σάββατον τῇ 25ῃ
Νοεμβρίου 2017.
Μακαριώτατε Δέσποτα καὶ σεπτὲ Προκαθήμενε, Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Κύριε
Ἱερώνυμε,
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Ἰωαννίνων, Τοποτηρητὰ ἄχρι τοῦδε τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Κύριε
Μάξιμε,
Θεόλεκτε καὶ περιτίμητε τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,
Εὐλαβέστατοι Κληρικοί,
Ἅγιοι Καθηγούμενοι καὶ Ὁσιώτατοι Μοναχοὶ καὶ Μοναχαί,
Ἐντιμώτατε Κύριε Περιφερειάρχα,
Κύριε Ἀντιπεριφερειάρχα,
Κύριε Δήμαρχε Καλαμπάκας,
Ἐντιμώτατοι λοιποὶ Πολιτικοὶ καὶ Τοπικοὶ Ἄρχοντες,
Ἐκπρόσωποι τῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν
Ἐκπρόσωποι τῶν Συλλόγων
Λαὲ τοῦ Κυρίου εὐλογημένε καὶ ἠγαπημένε,
Δοξολογίαν καὶ εὐχαριστήριον ὕμνον ἀναπέμπω ἐκ βάθους ψυχῆς καὶ καρδίας πρὸς τὸν πανάγαθον
Θεόν, κατὰ τὴν εὐλογητὴν ταύτην ὥραν, ὅτε ἀφάτῳ συγκαταβάσει καὶ ἀπείρῳ ἐλέει Αὐτοῦ,
ἀνέρχομαι εἰς τὴν ἱερὰν καθέδραν τοῦ πανσέπτου Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος, πολιούχου καὶ
προστάτου τῶν Σταγῶν, καὶ ἀναλαμβάνω τὴν διαποίμανσιν τῆς θεοσώστου καὶ ἱστορικῆς
Μητροπόλεως Σταγῶν καὶ Μετεώρων.
Πλήρης εὐγνωμοσύνης ἡ ψυχή μου ψάλλει πρὸς τὸν εὐεργέτην Κύριόν μου: «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου
εὐλογημένον», «Αἰνεῖτε παῖδες Κύριον, αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου[1]».
Εὑρίσκομαι ἤδη εἰς τὸν θρόνον τῆς κληρωθείσης μοι Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως καὶ εἰς τὰ ὦτα
μου ἠχεῖ ἡ ἁγιογραφικὴ ἐρώτησις, ἡ ἀφορῶσα εἰς τὴν κατ᾿ ἄνθρωπον ἀνταπόδωσιν τῆς εὐεργεσίας
καὶ τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ, «Τὶ ἀνταπωδώσω τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκέ μοι;[2]» καὶ
μίαν μόνον εὐρίσκω ἀπάντησιν. Τὴν ὁλοκληρωτικήν μου ἀφιέρωσιν εἰς τὴν πνευματικὴν καὶ
ποιμαντικὴν ἐξυπηρέτησιν τοῦ ποιμνίου μου. Τὴν ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ καρδίας ἀφοσίωσίν μου
καὶ τὴν παντελῆ προσφορὰν τῆς ὑπάρξεώς μου εἰς τὸν ἐκλεκτόν μου λαόν, τὸν εὐσεβῆ καὶ εὐγενῆ.
Πρώτιστος σκοπὸς καὶ ἀνύστακτος φροντίς μου ἡ κατὰ Χριστὸν αὔξησις καὶ προκοπὴ πάντων. Ἡ
διαφύλαξις μέχρι κεραίας τῆς καλῆς ὁμολογίας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ὡς κατέχει ταύτην καὶ
ὁμολογεῖ ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.
Ἐνδελεχὲς μέλημά μου ἡ μετὰ ζήλου καὶ ἐνθουσιασμοῦ ἐπιτέλεσις τῶν ἱερῶν καθηκόντων τῶν
Ἱερέων ἐν ταῖς Ἐνορίαις αὐτῶν καθὼς καὶ ἡ ὑπ᾿ αὐτῶν τέλεσις τῶν ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ ἱερῶν
Ἀκολουθιῶν μετ᾿ εὐπρεπείας, εὐσχημοσύνης, σεμνῆς μεγαλοπρεπείας καὶ τάξεως.
Ἡ κοινωνικὴ μέριμνα καὶ πρόνοια θὰ κατέχουν τὴν πρώτην θέσιν εἰς τὸ ποιμαντικόν μου
ἐνδιαφέρον.
Πόθος μου ἱερός, ἡ ἐν Χριστῷ κοινωνία καὶ ἐπαφὴ μὲ ὅλους, μικροὺς καὶ μεγάλους, μορφωμένους
καὶ ἁπλοϊκούς, περιωνύμους καὶ ἀσήμους κατὰ κόσμον, ὥστε νὰ καταστῶ ἀδελφὸς καὶ φίλος,
συμπαραστάτης καὶ συνοδοιπόρος εἰς τὰ προβλήματα, τὶς χαρὲς καὶ τὶς λύπες αὐτῶν.
Ἐν Κυρίῳ καυχῶμαι διὰ τὰ ἱερὰ Μοναστήρια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μου, μετὰ τῶν
Ἀδελφοτήτων αὐτῶν, τὰ ὁποῖα θεωρῶ ὡς ἁδάματας κοσμοῦντας τὴν ἀρχιερατικὴν μου μίτραν καὶ
ζωντανὴν βακτηρίαν μου.
Τοὺς ἰσαγγέλους πολιτευτάς, οἵτινες διὰ τῆς ἀγγελομιμήτου διαγωγῆς των βιώνουν «τὸ ὄγδοον
μυστήριον» καὶ διὰ τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς των «συντηροῦν τὸν κόσμον». Μὲ τοὺς
πολυαρίθμους αὐτοὺς Πατέρας καὶ Μητέρας θὰ συμπορευθῶμεν «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ
ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ[3]», «μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα
μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία[4]». Θὰ εἶμαι ὁ ἀντιλήπτωρ Ἐπίσκοπος αὐτῶν, ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Ἀδελφός των.
Ὁ μοναστικὸς βίος ἔχει ἔνδοξον καὶ ἀγίαν ἱστορίαν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ Ἐθνικήν. Τὰ ἱερὰ
Μοναστήρια ἀποτελοῦν τὴν Κιβωτὸν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἔθνους μας καὶ ἡ συμβολὴ αὐτῶν
εἶναι μνημειώδης καὶ περίλαμπρος. Συμβολή, ἡ ὁποία συνεχίζεται καὶ καθίσταται πλέον ἄκρως
ἀπαραίτητος εἰς τὴν σύγχρονον ἐποχὴν τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τοῦ ἐθνικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ
ἀποχρωματισμοῦ.
Διὰ τοῦτο, εἶναι ἀνάγκη νὰ διασφαλίσωμεν τὰ δικαιώματα τῆς ἐπιθυμίας καὶ τοῦ πόθου, τῶν ἐν
αὐτοῖς ἀσκουμένων, περὶ ἀπομονώσεως καὶ ἡσυχίας καὶ νὰ δημιουργήσωμεν τὰς καταλλήλους
προϋποθέσεις, ὥστε νὰ ἐπιτελοῦν ἀκωλύτως καὶ ἀνεμποδίστως τὰ τῆς μοναδικῆς πολιτείας.
Ἰδιαιτέρως δὲ εἰς τοῦτον τὸν μακάριον τόπον τῶν Σταγῶν, ὅπου ηὐλογήθη περισσῶς ἀπὸ τὸν Θεὸν
διὰ τῆς ὑπάρξεως τῆς ἁγίας λιθοπόλεως τῶν Μετεώρων.
Ὑψουμένης εἰς τὸν θεσσαλικὸν κάμπον καὶ ἀγγιζούσης μὲ τοὺς γκριζοπρασίνους γίγαντας τὰ
κράσπεδα τοῦ οὐρανοῦ, κατέστη ἀκρόπολις τοῦ πνεύματος, ἔνθα ὑψιπέται ἀετοὶ τῆς πίστεως,
ἀνερειπόμενοι εἰς τοὺς ἀχλοήτους, ἠλιβάτους κολοσσούς, ὑπερνικοῦν τὸ κατὰ φύσιν. Ἕνα
μοναστικὸν κέντρον τόσο σπουδαῖον, ὥστε χαρακτηρίζεται τὸ δεύτερον μετὰ τὴν Ἀθωνικὴν
πολιτείαν καὶ μοναδικὸν παγκοσμίως ἱερὸν προσκύνημα.
Ἐδῶ, συναντῶνται διαφορετικοὶ λαοί, φυλαὶ καὶ γλῶσσαι σὲ ἕνα εἰρηνικὸν συναπάντημα, τὸ
ὁποῖον σέβεται τὰς διαφορὰς καὶ τὰς ἀντιπαλότητας καθὼς ἡ ἱερότης τοῦ χώρου καὶ ἡ ἱστορία του,
ὑποβάλλουν καὶ ἐπιβάλλουν, ἕνα ἄλλο ὗφος καὶ ἦθος, τὰ ὁποῖα ἀντλοῦνται ἐκ τῶν ζωντανῶν
προτύπων τῶν Ἁγίων μας.
Τόπος ἅγιος καὶ ἱερός, μία βαρύτιμος καὶ ὑπερπολύτιμος παρακαταθήκη, ἡ ὁποία πρέπει νὰ
παραμείνῃ ἀναλλοίωτος καὶ ἀπαραβίαστος διὰ νὰ τὴν παραδώσωμεν ἀμετάβλητον εἰς τὰς ἑπομένας
γενεάς. Κάθε πέτρα καὶ βράχος, κάθε σπήλαιον καὶ κελλίον εἶναι ἡγιασμένα ἀπὸ τὴν πλειάδα τῶν
ἀσκητῶν – μοναχῶν. Ὁ ἁγιομετεωριτικὸς μοναχισμὸς εἰς τὴν χιλιόχρονην παρουσίαν του εἰς
τοῦτον τὸν ἁγιοβάδιστον τόπον, προσέφερε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ πλῆθος Ἁγίων, εἰς δὲ
τὸ Ἔθνος προσήνεγκε πλειάδα ἡρώων, εὐργετῶν καὶ διδασκάλων.
Ἄλλαις λέξεσιν, ἐδημιούργησε ἕνα ἀμάγαλμα λατρείας καὶ πολιτισμοῦ τόσο ἰσχυρὸ καὶ
καταυγάζον, ὥστε ἡ Πατρὶς νὰ τὸ καυχᾶται καὶ νὰ τὸ τιμᾶ, ἀλλὰ καὶ ἡ οἰκουμένη ὁλόκληρος νὰ τὸ
θαυμάζει καὶ νὰ τὸ σέβεται. Ὅθεν, ἐκ τῶν πραγμάτων, ὁ ἱερὸς χῶρος τῶν Ἁγίων Μετεώρων
καθίσταται πρεσβευτὴς Ἑλληνισμοῦ, Ὀρθοδοξίας, παιδείας, ἰδανικῶν καὶ πολιτισμοῦ. Ἡνωμένοι
λοιπόν, Κλῆρος, Λαὸς καὶ Μοναχοὶ θὰ ἀγωνισθῶμεν διὰ τὴν διατήρησιν τῆς φυσιογνωμίας τῶν
Ἁγίων Μετεώρων καὶ σὺν Θεῷ θὰ μεγαλουργήσωμεν.
Κατὰ τὴν ἱερὰν ταύτην στιγμὴν Μακαριώτατε, σεβαστοὶ Πατέρες καὶ ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, ἡ
σκέψις μου στρέφεται εὐγνωμόνως εἰς τὸν ἀοίδιμον ἅγιον προκάτοχόν μου Μητροπολίτην
Σεραφείμ, διὰ τὸν ὁποῖον διακατέχομαι ἀπὸ αἰσθήματα βαθυτάτου σεβασμοῦ καὶ τιμῆς. Εἶμαι
βέβαιος ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἀγάλλεται ἐν τῇ ὥρα ταύτη καὶ συμπροσεύχεται μεθ᾿ ἡμῶν.
Ἦλθον διὰ νὰ συνεχίσω τὸ ἐπίπονον καὶ πολύμοχθον ποιμαντορικὸν ἔργον αὐτοῦ. Ἔργον
πολυσχιδὲς καὶ πολυμερές, μεγαλειῶδες καὶ καλλίκαρπον, ἑνὸς Ἱεράρχου ἀρχοντικοῦ καὶ γλυκέος,
σεμνοῦ καὶ ἱεροπρεποῦς, εὐγενοῦς καὶ φιλολάου. Ἐργάτου ὀτρηροῦ, ὅστις ἔλαμψεν ὡς λύχνος
φωτεινὸς ἐπὶ τῆς Ἐπισκοπικῆς λυχνίας τῶν Σταγῶν καὶ κατηναλώθη διὰ τὸν ἐν Χριστῷ φωτισμὸν
τοῦ λαοῦ.
Αὐτοῦ τοῦ μεγάλου ἀνδρός, δηλῶ ἐκ τῆς θέσεως ταύτης, ὅτι τὸ δημιούργημα διὰ τὸ ὁποῖον
ἐκοπίασεν, ἐπραγμάτωσε καὶ ὠνειρεύθη, θὰ συνεχίσω μὲ ζέσιν ψυχῆς, καὶ τῇ βοηθείᾳ τῆς
Θεοτόκου, θὰ ἐπαυξήσω πρὸς δόξαν τοῦ παναγίου Θεοῦ. Πρὸς τοῦτο καλῶ ἅπαντας, Κλῆρον,
Μοναχοὺς καὶ Λαόν, νὰ συστρατευθῶμεν ἵνα φέρωμεν ἀπὸ κοινοῦ εἰς πέρας τοῦτο, καὶ Χριστὸν
κερδήσωμεν.
Καὶ νῦν Ἅγιε Δέσποτα, Σεπτὲ Προκαθήμενε τῆς καθ᾿ Ἑλλάδα Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἐκφράζω
ἐκ καρδίας πρὸς τὸ τίμιον πρόσωπόν Σας τὸν ἄπειρον σεβασμόν μου καὶ τὰς ἀμέτρους εὐχαριστίας
μου διὰ τὴν ἀγάπην σας καὶ παρακαλῶ, ὅπως εὔχεσθε ὑπὲρ ἐνδυναμώσεως καὶ ἐνισχύσεώς μου.
Ὡσαύτως, εὐγνομώνως καὶ εὐλαβῶς ἐν υἱικῇ ἀγάπῃ, εὐχαριστῶ τοὺς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, οἵτινες
προσῆλθον σήμερον εἰς τὴν τελετὴν τῆς Ἐγκαταστάσεώς μου εἰς τὴν καθέδραν τῶν ἱστορικῶν
Σταγῶν καὶ συμμετέσχον εἰς τὴν χαράν μου. Προσέτι, εὐχαριστίας ἐκφράζω πρὸς ἅπαντας τοὺς
κοπιάσαντας, διοργανωτὰς καὶ συντονιστάς, τῆς λαμπρᾶς καὶ πανδήμου ὑποδοχῆς ταύτης, ὡς καὶ
ἅπαντας τοὺς συμμετέχοντας εἰς αὐτήν, τὰ μέλη τῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων, τὸν Ταξίαρχον τῆς
Σχολῆς Μονίμων Ὑπαξιωματικῶν Τρικάλων καὶ τὰς Φιλαρμονικὰς τοῦ Δήμου καὶ τῆς Πρώτης
Στρατιᾶς.
Εὐλογῶ αὐτοὺς καὶ εὔχομαι αὐτοῖς καὶ παντὶ τῷ Ποιμνίῳ μου, Κλήρῳ Μονασταῖς καὶ Λαῷ, ὁ Θεὸς
διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Μετεωριτίσσης, τῆς πανευφήμου νύμφης τοῦ Χριστοῦ
Αἰκατερίνης, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Βησσαρίωνος καὶ τῶν Ὁσίων Πατέρων τῶν ἐν
Μετεώροις ἀσκήσει καὶ ἀθλήσει διαλαμψάντων, δώῃ αὐτοῖς κατὰ τὴν ἀγαπῶσαν καρδίαν των, τὰ
αἰτήματα αὐτῶν πληρῶσαι καὶ τὴν δέησιν τῶν χειλέων αὐτῶν ἄς εἰσακούῃ πάντοτε,
Γένοιτο !
[1] Ψαλμὸς 112, 1-2
[2] Ψαλμὸς 115, 3
[3] Κορινθίους Β΄ στ, 6-8
[4] Κορινθίους Β΄ στ, 3
Πολυαρχιερατικόν ιερόν Συλλείτουργον
26/11/2017
Ιερός Μητροπλιτικός Ναός Αγίου Βησσαρίωνος Καλαμπάκας
Πολυαρχιερατικόν ιερόν Συλλείτουργον , προεξάρχοντος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Σταγών και Μετεώρων κ. Θεοκλήτου
Τον νέο της ποιμενάρχη υποδέχθηκε το Σάββατο η πολις και ο λαος της Καλαμπάκας
Η Καλαμπάκα υποδέχθηκε τον νέο της ποιμενάρχη
Τον νέο της ποιμενάρχη υποδέχθηκε το Σάββατο η πολις και ο λαος της Καλαμπάκας στην πλατεία Ρήγα Φεραίου παρουσία του αρχιεπισκόπου Αθηνών και πασης Ελλάδος κκ Ιερωνύμου και πλίθος ιερεων και αρχιερέων . Η ενθρόνισης του νέου μητροπολιτου Σταγων και Μετεώρων κκ Θεοκλήτου εγινε στον μητροπολιτικό ναο Αγιου Βησσαρίωνος παρουσία και παρα πολλων Μεσσηνιων με επικεφαλης τον μητροπολίτη Μεσσηνίας κκ Χρυσόστομο .
ΑΞΙΟΣ ΑΞΙΟΣ ΑΞΙΟΣ
Ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος Καλαμπάκας, Σάββατον τῇ 25ῃ
Νοεμβρίου 2017.
Μακαριώτατε Δέσποτα καὶ σεπτὲ Προκαθήμενε, Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Κύριε
Ἱερώνυμε,
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Ἰωαννίνων, Τοποτηρητὰ ἄχρι τοῦδε τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Κύριε
Μάξιμε,
Θεόλεκτε καὶ περιτίμητε τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,
Εὐλαβέστατοι Κληρικοί,
Ἅγιοι Καθηγούμενοι καὶ Ὁσιώτατοι Μοναχοὶ καὶ Μοναχαί,
Ἐντιμώτατε Κύριε Περιφερειάρχα,
Κύριε Ἀντιπεριφερειάρχα,
Κύριε Δήμαρχε Καλαμπάκας,
Ἐντιμώτατοι λοιποὶ Πολιτικοὶ καὶ Τοπικοὶ Ἄρχοντες,
Ἐκπρόσωποι τῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν
Ἐκπρόσωποι τῶν Συλλόγων
Λαὲ τοῦ Κυρίου εὐλογημένε καὶ ἠγαπημένε,
Δοξολογίαν καὶ εὐχαριστήριον ὕμνον ἀναπέμπω ἐκ βάθους ψυχῆς καὶ καρδίας πρὸς τὸν πανάγαθον
Θεόν, κατὰ τὴν εὐλογητὴν ταύτην ὥραν, ὅτε ἀφάτῳ συγκαταβάσει καὶ ἀπείρῳ ἐλέει Αὐτοῦ,
ἀνέρχομαι εἰς τὴν ἱερὰν καθέδραν τοῦ πανσέπτου Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος, πολιούχου καὶ
προστάτου τῶν Σταγῶν, καὶ ἀναλαμβάνω τὴν διαποίμανσιν τῆς θεοσώστου καὶ ἱστορικῆς
Μητροπόλεως Σταγῶν καὶ Μετεώρων.
Πλήρης εὐγνωμοσύνης ἡ ψυχή μου ψάλλει πρὸς τὸν εὐεργέτην Κύριόν μου: «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου
εὐλογημένον», «Αἰνεῖτε παῖδες Κύριον, αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου[1]».
Εὑρίσκομαι ἤδη εἰς τὸν θρόνον τῆς κληρωθείσης μοι Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως καὶ εἰς τὰ ὦτα
μου ἠχεῖ ἡ ἁγιογραφικὴ ἐρώτησις, ἡ ἀφορῶσα εἰς τὴν κατ᾿ ἄνθρωπον ἀνταπόδωσιν τῆς εὐεργεσίας
καὶ τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ, «Τὶ ἀνταπωδώσω τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκέ μοι;[2]» καὶ
μίαν μόνον εὐρίσκω ἀπάντησιν. Τὴν ὁλοκληρωτικήν μου ἀφιέρωσιν εἰς τὴν πνευματικὴν καὶ
ποιμαντικὴν ἐξυπηρέτησιν τοῦ ποιμνίου μου. Τὴν ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ καρδίας ἀφοσίωσίν μου
καὶ τὴν παντελῆ προσφορὰν τῆς ὑπάρξεώς μου εἰς τὸν ἐκλεκτόν μου λαόν, τὸν εὐσεβῆ καὶ εὐγενῆ.
Πρώτιστος σκοπὸς καὶ ἀνύστακτος φροντίς μου ἡ κατὰ Χριστὸν αὔξησις καὶ προκοπὴ πάντων. Ἡ
διαφύλαξις μέχρι κεραίας τῆς καλῆς ὁμολογίας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ὡς κατέχει ταύτην καὶ
ὁμολογεῖ ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.
Ἐνδελεχὲς μέλημά μου ἡ μετὰ ζήλου καὶ ἐνθουσιασμοῦ ἐπιτέλεσις τῶν ἱερῶν καθηκόντων τῶν
Ἱερέων ἐν ταῖς Ἐνορίαις αὐτῶν καθὼς καὶ ἡ ὑπ᾿ αὐτῶν τέλεσις τῶν ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ ἱερῶν
Ἀκολουθιῶν μετ᾿ εὐπρεπείας, εὐσχημοσύνης, σεμνῆς μεγαλοπρεπείας καὶ τάξεως.
Ἡ κοινωνικὴ μέριμνα καὶ πρόνοια θὰ κατέχουν τὴν πρώτην θέσιν εἰς τὸ ποιμαντικόν μου
ἐνδιαφέρον.
Πόθος μου ἱερός, ἡ ἐν Χριστῷ κοινωνία καὶ ἐπαφὴ μὲ ὅλους, μικροὺς καὶ μεγάλους, μορφωμένους
καὶ ἁπλοϊκούς, περιωνύμους καὶ ἀσήμους κατὰ κόσμον, ὥστε νὰ καταστῶ ἀδελφὸς καὶ φίλος,
συμπαραστάτης καὶ συνοδοιπόρος εἰς τὰ προβλήματα, τὶς χαρὲς καὶ τὶς λύπες αὐτῶν.
Ἐν Κυρίῳ καυχῶμαι διὰ τὰ ἱερὰ Μοναστήρια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μου, μετὰ τῶν
Ἀδελφοτήτων αὐτῶν, τὰ ὁποῖα θεωρῶ ὡς ἁδάματας κοσμοῦντας τὴν ἀρχιερατικὴν μου μίτραν καὶ
ζωντανὴν βακτηρίαν μου.
Τοὺς ἰσαγγέλους πολιτευτάς, οἵτινες διὰ τῆς ἀγγελομιμήτου διαγωγῆς των βιώνουν «τὸ ὄγδοον
μυστήριον» καὶ διὰ τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς των «συντηροῦν τὸν κόσμον». Μὲ τοὺς
πολυαρίθμους αὐτοὺς Πατέρας καὶ Μητέρας θὰ συμπορευθῶμεν «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ
ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ[3]», «μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα
μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία[4]». Θὰ εἶμαι ὁ ἀντιλήπτωρ Ἐπίσκοπος αὐτῶν, ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Ἀδελφός των.
Ὁ μοναστικὸς βίος ἔχει ἔνδοξον καὶ ἀγίαν ἱστορίαν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ Ἐθνικήν. Τὰ ἱερὰ
Μοναστήρια ἀποτελοῦν τὴν Κιβωτὸν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἔθνους μας καὶ ἡ συμβολὴ αὐτῶν
εἶναι μνημειώδης καὶ περίλαμπρος. Συμβολή, ἡ ὁποία συνεχίζεται καὶ καθίσταται πλέον ἄκρως
ἀπαραίτητος εἰς τὴν σύγχρονον ἐποχὴν τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τοῦ ἐθνικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ
ἀποχρωματισμοῦ.
Διὰ τοῦτο, εἶναι ἀνάγκη νὰ διασφαλίσωμεν τὰ δικαιώματα τῆς ἐπιθυμίας καὶ τοῦ πόθου, τῶν ἐν
αὐτοῖς ἀσκουμένων, περὶ ἀπομονώσεως καὶ ἡσυχίας καὶ νὰ δημιουργήσωμεν τὰς καταλλήλους
προϋποθέσεις, ὥστε νὰ ἐπιτελοῦν ἀκωλύτως καὶ ἀνεμποδίστως τὰ τῆς μοναδικῆς πολιτείας.
Ἰδιαιτέρως δὲ εἰς τοῦτον τὸν μακάριον τόπον τῶν Σταγῶν, ὅπου ηὐλογήθη περισσῶς ἀπὸ τὸν Θεὸν
διὰ τῆς ὑπάρξεως τῆς ἁγίας λιθοπόλεως τῶν Μετεώρων.
Ὑψουμένης εἰς τὸν θεσσαλικὸν κάμπον καὶ ἀγγιζούσης μὲ τοὺς γκριζοπρασίνους γίγαντας τὰ
κράσπεδα τοῦ οὐρανοῦ, κατέστη ἀκρόπολις τοῦ πνεύματος, ἔνθα ὑψιπέται ἀετοὶ τῆς πίστεως,
ἀνερειπόμενοι εἰς τοὺς ἀχλοήτους, ἠλιβάτους κολοσσούς, ὑπερνικοῦν τὸ κατὰ φύσιν. Ἕνα
μοναστικὸν κέντρον τόσο σπουδαῖον, ὥστε χαρακτηρίζεται τὸ δεύτερον μετὰ τὴν Ἀθωνικὴν
πολιτείαν καὶ μοναδικὸν παγκοσμίως ἱερὸν προσκύνημα.
Ἐδῶ, συναντῶνται διαφορετικοὶ λαοί, φυλαὶ καὶ γλῶσσαι σὲ ἕνα εἰρηνικὸν συναπάντημα, τὸ
ὁποῖον σέβεται τὰς διαφορὰς καὶ τὰς ἀντιπαλότητας καθὼς ἡ ἱερότης τοῦ χώρου καὶ ἡ ἱστορία του,
ὑποβάλλουν καὶ ἐπιβάλλουν, ἕνα ἄλλο ὗφος καὶ ἦθος, τὰ ὁποῖα ἀντλοῦνται ἐκ τῶν ζωντανῶν
προτύπων τῶν Ἁγίων μας.
Τόπος ἅγιος καὶ ἱερός, μία βαρύτιμος καὶ ὑπερπολύτιμος παρακαταθήκη, ἡ ὁποία πρέπει νὰ
παραμείνῃ ἀναλλοίωτος καὶ ἀπαραβίαστος διὰ νὰ τὴν παραδώσωμεν ἀμετάβλητον εἰς τὰς ἑπομένας
γενεάς. Κάθε πέτρα καὶ βράχος, κάθε σπήλαιον καὶ κελλίον εἶναι ἡγιασμένα ἀπὸ τὴν πλειάδα τῶν
ἀσκητῶν – μοναχῶν. Ὁ ἁγιομετεωριτικὸς μοναχισμὸς εἰς τὴν χιλιόχρονην παρουσίαν του εἰς
τοῦτον τὸν ἁγιοβάδιστον τόπον, προσέφερε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ πλῆθος Ἁγίων, εἰς δὲ
τὸ Ἔθνος προσήνεγκε πλειάδα ἡρώων, εὐργετῶν καὶ διδασκάλων.
Ἄλλαις λέξεσιν, ἐδημιούργησε ἕνα ἀμάγαλμα λατρείας καὶ πολιτισμοῦ τόσο ἰσχυρὸ καὶ
καταυγάζον, ὥστε ἡ Πατρὶς νὰ τὸ καυχᾶται καὶ νὰ τὸ τιμᾶ, ἀλλὰ καὶ ἡ οἰκουμένη ὁλόκληρος νὰ τὸ
θαυμάζει καὶ νὰ τὸ σέβεται. Ὅθεν, ἐκ τῶν πραγμάτων, ὁ ἱερὸς χῶρος τῶν Ἁγίων Μετεώρων
καθίσταται πρεσβευτὴς Ἑλληνισμοῦ, Ὀρθοδοξίας, παιδείας, ἰδανικῶν καὶ πολιτισμοῦ. Ἡνωμένοι
λοιπόν, Κλῆρος, Λαὸς καὶ Μοναχοὶ θὰ ἀγωνισθῶμεν διὰ τὴν διατήρησιν τῆς φυσιογνωμίας τῶν
Ἁγίων Μετεώρων καὶ σὺν Θεῷ θὰ μεγαλουργήσωμεν.
Κατὰ τὴν ἱερὰν ταύτην στιγμὴν Μακαριώτατε, σεβαστοὶ Πατέρες καὶ ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, ἡ
σκέψις μου στρέφεται εὐγνωμόνως εἰς τὸν ἀοίδιμον ἅγιον προκάτοχόν μου Μητροπολίτην
Σεραφείμ, διὰ τὸν ὁποῖον διακατέχομαι ἀπὸ αἰσθήματα βαθυτάτου σεβασμοῦ καὶ τιμῆς. Εἶμαι
βέβαιος ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἀγάλλεται ἐν τῇ ὥρα ταύτη καὶ συμπροσεύχεται μεθ᾿ ἡμῶν.
Ἦλθον διὰ νὰ συνεχίσω τὸ ἐπίπονον καὶ πολύμοχθον ποιμαντορικὸν ἔργον αὐτοῦ. Ἔργον
πολυσχιδὲς καὶ πολυμερές, μεγαλειῶδες καὶ καλλίκαρπον, ἑνὸς Ἱεράρχου ἀρχοντικοῦ καὶ γλυκέος,
σεμνοῦ καὶ ἱεροπρεποῦς, εὐγενοῦς καὶ φιλολάου. Ἐργάτου ὀτρηροῦ, ὅστις ἔλαμψεν ὡς λύχνος
φωτεινὸς ἐπὶ τῆς Ἐπισκοπικῆς λυχνίας τῶν Σταγῶν καὶ κατηναλώθη διὰ τὸν ἐν Χριστῷ φωτισμὸν
τοῦ λαοῦ.
Αὐτοῦ τοῦ μεγάλου ἀνδρός, δηλῶ ἐκ τῆς θέσεως ταύτης, ὅτι τὸ δημιούργημα διὰ τὸ ὁποῖον
ἐκοπίασεν, ἐπραγμάτωσε καὶ ὠνειρεύθη, θὰ συνεχίσω μὲ ζέσιν ψυχῆς, καὶ τῇ βοηθείᾳ τῆς
Θεοτόκου, θὰ ἐπαυξήσω πρὸς δόξαν τοῦ παναγίου Θεοῦ. Πρὸς τοῦτο καλῶ ἅπαντας, Κλῆρον,
Μοναχοὺς καὶ Λαόν, νὰ συστρατευθῶμεν ἵνα φέρωμεν ἀπὸ κοινοῦ εἰς πέρας τοῦτο, καὶ Χριστὸν
κερδήσωμεν.
Καὶ νῦν Ἅγιε Δέσποτα, Σεπτὲ Προκαθήμενε τῆς καθ᾿ Ἑλλάδα Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἐκφράζω
ἐκ καρδίας πρὸς τὸ τίμιον πρόσωπόν Σας τὸν ἄπειρον σεβασμόν μου καὶ τὰς ἀμέτρους εὐχαριστίας
μου διὰ τὴν ἀγάπην σας καὶ παρακαλῶ, ὅπως εὔχεσθε ὑπὲρ ἐνδυναμώσεως καὶ ἐνισχύσεώς μου.
Ὡσαύτως, εὐγνομώνως καὶ εὐλαβῶς ἐν υἱικῇ ἀγάπῃ, εὐχαριστῶ τοὺς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, οἵτινες
προσῆλθον σήμερον εἰς τὴν τελετὴν τῆς Ἐγκαταστάσεώς μου εἰς τὴν καθέδραν τῶν ἱστορικῶν
Σταγῶν καὶ συμμετέσχον εἰς τὴν χαράν μου. Προσέτι, εὐχαριστίας ἐκφράζω πρὸς ἅπαντας τοὺς
κοπιάσαντας, διοργανωτὰς καὶ συντονιστάς, τῆς λαμπρᾶς καὶ πανδήμου ὑποδοχῆς ταύτης, ὡς καὶ
ἅπαντας τοὺς συμμετέχοντας εἰς αὐτήν, τὰ μέλη τῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων, τὸν Ταξίαρχον τῆς
Σχολῆς Μονίμων Ὑπαξιωματικῶν Τρικάλων καὶ τὰς Φιλαρμονικὰς τοῦ Δήμου καὶ τῆς Πρώτης
Στρατιᾶς.
Εὐλογῶ αὐτοὺς καὶ εὔχομαι αὐτοῖς καὶ παντὶ τῷ Ποιμνίῳ μου, Κλήρῳ Μονασταῖς καὶ Λαῷ, ὁ Θεὸς
διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Μετεωριτίσσης, τῆς πανευφήμου νύμφης τοῦ Χριστοῦ
Αἰκατερίνης, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Βησσαρίωνος καὶ τῶν Ὁσίων Πατέρων τῶν ἐν
Μετεώροις ἀσκήσει καὶ ἀθλήσει διαλαμψάντων, δώῃ αὐτοῖς κατὰ τὴν ἀγαπῶσαν καρδίαν των, τὰ
αἰτήματα αὐτῶν πληρῶσαι καὶ τὴν δέησιν τῶν χειλέων αὐτῶν ἄς εἰσακούῃ πάντοτε,
Γένοιτο !
[1] Ψαλμὸς 112, 1-2
[2] Ψαλμὸς 115, 3
[3] Κορινθίους Β΄ στ, 6-8
Ο Σταγών και Μετεώρων Θεόκλητος
