Άρθρο του Πελοπίδα Αγγελόπουλου Αντιναυάρχου Λ.Σ.για την ''Μικρασιατική καταστροφή'' 100 Χρόνια από τον ξεριζωμό.

 

Άρθρο του Προέδρου της ΛΕΣΧΗΣ ΑΞ/ΚΩΝ Λ.Σ. Αντιναυάρχου Λ.Σ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Πελοπίδα Επιτιμ. Α΄ Υπαρχηγού Λ.Σ.

 

Μάννα η Σμύρνη καίγεται –Μικρά Ασία  μου αγαπημένη- Γη Αγίων: 100 Χρόνια από τον ξεριζωμό.

 

Η συμπλήρωση 100 ετών από την ήττα του Ελληνικού Στρατού στην Μικρά Ασία, που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή, στον ξεριζωμό του ελληνικού στοιχείου, από μία εμβληματική περιοχή στην ιστορία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και κατέληξε στην υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923, οδηγεί σε αναπόφευκτους συνειρμούς, παρακολουθώντας το καθημερινό ανθελληνικό κρεσέντο της Τούρκικης ηγεσίας.

Μία υποχρέωση που έχουν οι άνθρωποι είναι η διατήρηση στη μνήμη των γεγονότων, που σημάδεψαν την ιστορία τους. Χρέος μας λοιπόν είναι να μην ξεχάσουμε την γενοκτονία των Ελλήνων στην Μικρά Ασία. Εκατό χρόνια (1922-2022) από την φοβερή αυτή συμφορά του Ελληνισμού και η μνήμη παραμένει ζωντανή με έντονο το χρέος.

Η Μικρασιατική καταστροφή υπήρξε η μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Για πρώτη φορά ο ελληνικός κόσμος περιορίστηκε στα γεωγραφικά όρια της Ελλάδας, στον νότο της Βαλκανικής χερσονήσου και στην Κύπρο.

Η άσβεστη μνήμη της πατρίδας εκεί στην Ανατολή έχει περάσει μέσα στο αίμα, στις φλέβες των παιδιών. Η Μικρά Ασία μπορεί να άδειασε από Έλληνες χριστιανούς, μπορεί να σώπησε από τις καμπάνες και τα τάλαντα των μοναστηριών, μπορεί να ερήμωσε, εν τούτοις όμως μέσα από την γη της αναδύεται ο πολιτισμός και η πίστη τους.

¨Η Μικρά Ασία είναι ο χαμένος παράδεισος, που κάθε Έλληνας έχει χρέος να θυμάται¨

Και φυσικά στο πρόσωπο του Μεγάλου ήρωα Εθνομάρτυρα – Ιερομάρτυρα Μητροπολίτου Σμύρνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ που ενώ είχε την ευκαιρία να φύγει και να σωθεί, όμως δεν το θέλησε και προτίμησε να ακολουθήσει στη θυσία το ποίμνιό του, και να υποστεί το φοβερό μαρτύριο, αντανακλάται το Βυζάντιο και η Μικρά Ασία και γίνηκε η επτάφωτος λυχνία που φωτίζει τον κόσμο στους αιώνες.

Με αφορμή τα παραπάνω και με την τραγική επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή που έλαβε τέλος στα όραμα της ¨Μεγάλης Ιδέας¨ μετά από μία βαθιά κρίση οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική. Όμως είναι συγχρόνως μια χώρα που μπορεί να ξαναβρεί την αυτοπεποίθηση της και να κοιτάξει το μέλλον. Βέβαια τα πρώτα βήματα έχουν γίνει, αλλά πλέον, η τραγική φετινή επέτειος πρέπει να λειτουργήσει όχι μόνο ως ευκαιρία αυτογνωσίας και αυτομαστιγώματος για τα λάθη  που έγιναν πριν από 100 χρόνια, αλλά ως  πυξίδα για την αντιμετώπιση των νέων απειλών. Και η απειλή είναι πλέον ενώπιον μας, με τον Ερντογάν να αναζητεί την ρεβάνς για την συνθήκη της Λωζάννης 1923. Διότι οι λογαριασμοί κατά την άποψη της Τουρκίας με την Ελλάδα παραμένουν ανοιχτοί στην Θράκη, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.