Άρθρο του Προέδρου ΛΕΣΧΗΣ ΑΞ/ΚΩΝ Λ.Σ. Αντιναυάρχου Λ.Σ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Πελοπίδα Επιτ. Α΄Υπαρχηγού Λ.Σ.

 Άρθρο του Προέδρου ΛΕΣΧΗΣ ΑΞ/ΚΩΝ Λ.Σ. Αντιναυάρχου Λ.Σ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Πελοπίδα Επιτ. Α΄Υπαρχηγού Λ.Σ.

 

« Οι θαλάσσιες ζώνες των Ελληνικών νησιών αντικείμενο επιβολής εκ μέρους της Τουρκίας»

 

Το Καστελλόριζο (Μεγίστη) , καθώς και οι υπόλοιπες νησίδες του συμπλέγματος αυτού, όπως νήσοι, σύμφωνα με το άρθρο 121 παράγραφος 2 της Σύμβασης Δικαίου Θαλάσσης του 1982, έχουν αιγιαλίτιδα ζώνη, και υφαλοκρηπίδα. Σύμφωνα με τις διατάξεις τις διατάξεις της Σύμβασης  Δικαίου Θαλάσσης του 1982, ότι ισχύει για τις ηπειρωτικές ακτές, ισχύει και για τις νησιωτικές. Οι μη κατοικήσιμοι η στερούμενοι ιδίας οικονομικής ζώνης βράχοι σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 121 δεν έχουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), κράτη, ιδίως η Τουρκία, όταν μπροστά από τις ηπειρωτικές ακτές τους υπάρχουν νησιά άλλου κράτους (Ελλάδος), ισχυρίζονται  ότι τα νησιά αυτά αποτελούν μία ¨ειδική περίπτωση¨ και δεν έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις παραπάνω παραγράφους του άρθρου 121.

Δυστυχώς μερικοί από τους διεθνείς δικαστές της Χάγης ως και από άλλα διεθνή δικαστήρια, για καθαρά πολιτικούς λόγους σε πολλές από τις αποφάσεις τους, παραβιάζουν τις διατάξεις της Σύμβασης 1982, και ιδιαίτερα τους κανόνες του Διεθνούς θετικού Δικαίου (γραπτού και εθιμικού), που δεσμεύουν όλα τα κράτη, ακόμη και αυτά που δεν έχουν υπογράψει ή επικυρώσει ή προσχωρήσει στη σύμβαση του 1982.

Σημειωτέον η γείτονα χώρα Τουρκία τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει πράξει. Αυτοί οι διεθνείς δικαστές δεν αποφασίζουν αντικειμενικά, όπως οφείλουν, αλλά εξαρτώνται από την πολιτική των μεγάλων δυνάμεων και των μεγάλων διεθνών οργανισμών.

Για τούτο θεωρείται δίκοπο μαχαίρι μία από κοινού με την Τουρκία προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την επίλυση της διαφοράς μας για την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου (Καστελλόριζο και λοιπές μικρονησίδες).

Τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας κατά καιρούς δηλώνουν ότι η προσφυγή μας στη Χάγη θα ήταν η καλύτερη λύση. Όμως θεωρείται λάθος προσέγγιση. Διότι το Καστελλόριζο και τα λοιπά νησιά και νησίδια της Ελλάδας, με βάση της διεθνείς συνθήκες έχουν όλες τις τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις , για να έχουν όλες τις θαλάσσιες ζώνες που προβλέπει η Σύμβαση Δικαίου Θαλάσσης του 1982.

Όμως η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας και της Κύπρου εφάπτονται με οριογραμμή μήκους 24 ν.μ. Βέβαια η Τουρκία δεν αποδέχεται τη οριογραμμή αυτή, και υποστηρίζει ότι δεν εφάπτονται , λόγω της μεγάλης των απόστασης μεταξύ του συμπλέγματος των νήσων του Καστελλόριζου και της υπολοίπου Ελλάδας.

Σε ημερίδες που έχουν οργανωθεί για το, Δίκαιο της Θαλάσσης, ιδιαίτερα από φορείς και περιοδικά διάφοροι ομιλούντες έχουν προτείνει διάφορες λύσεις, ακόμα δε και την χάραξη ενός διαδρόμου κ.λ.π.

Αυτό μας θυμίζει τους διαδρόμους εντός της επικράτειας της Ανατολικής Γερμανίας που συνέδεαν το Δυτικό Βερολίνο με την Δυτική Γερμανία.

Αυτούς τους κινδύνους δεν τους βλέπουν αυτοί που υποστηρίζουν την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο ή σε κάποιο άλλο Δικαστήριο. Μόνο η εφαρμογή της αρχής της ίσης απόστασης με ελαφρές παρεκκλίσεις ή αποκτήσεις για τεχνικούς λόγους είναι η λύση της όλης υπόθεσης. Ας το εφαρμόσει η Ελλάδα τώρα. Η Τουρκία πάντα θα απειλεί, πάντα θα ζητά και πάντα όταν βρίσκει ευκαιρία θα αρπάζει. Επίσης η Ελλάδα να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση να εφαρμόσει τις κυρώσεις για την Τουρκία και να μην κωλυσιεργεί. Διαφορετικά η Ελλάδα να αναλάβει μόνη της την όλη υπόθεση.