Διχάζει η πλατεία στην Καλαμάτα

ΧΘΕΣΙΝΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΣΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ Τα… κακώς κείμενα στο έργο ανάπλασης της κεντρικής πλατείας της Καλαμάτας, και ιδιαίτερα η εμμονή για την καταστροφή του μαρμάρινου πλακόστρωτου, έφτασαν μέχρι την Αθήνα.  Χθες, η «Καθημερινή» φιλοξένησε σχετικό ρεπορτάζ με δηλώσεις του αρχιτέκτονα- πολεοδόμου Χάρη Σαββίδη. Μεταξύ άλλων, ασκείται κριτική τόσο για τη συγκεκριμένη παρέμβαση όσο και για το γεγονός ότι με βάση το σχέδιο μειώνονται σημαντικά οι χώροι πρασίνου στη νέα κεντρική πλατεία. Αναλυτικά, στο ρεπορτάζ αναφέρονται τα εξής:  «Η ανάπλαση της κεντρικής πλατείας Γεωργίου Β΄ της Καλαμάτας είναι ένα θέμα που έχει διχάσει την κοινωνία της μεσσηνιακής πρωτεύουσας. Πρόκειται για ένα μεγάλο έργο, προϋπολογισμού τριών εκατομμυρίων ευρώ, στο οποίο αντιτάχθηκαν οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο όσο και κάτοικοι της πόλης. Όμως, οι εργασίες ξεκίνησαν (με πόρους του ΕΣΠΑ) και φαίνεται πως είναι θέμα ημερών τα συνεργεία να φθάσουν στο μαρμάρινο πλακόστρωτο, που έχει αναδειχθεί σε σύμβολο της έντονης πολεμικής. Η διαμόρφωση της συγκεκριμένης πλατείας έγινε στις αρχές του 1970 (αποδίδεται στον αρχιτέκτονα Ηλία Σκρουμπέλο) και σε ένα τμήμα αυτής τοποθετήθηκαν λευκά και μαύρα μάρμαρα σε εξαιρετικά γεωμετρικά σχέδια με εναλλαγές άσπρου-μαύρου, παραπέμποντας στην op art. Ο αρχιτέκτονας-πολεοδόμος Χάρης Σαββίδης, με καταγωγή από την Καλαμάτα, αγωνίζεται για την υπόθεση της πλατείας. “Σήμερα”, σημειώνει ο κ. Σαββίδης, “από το αρχικό πλακόστρωτο της ανακαίνισης του ’70 παραμένει μόνο το τμήμα από τα ζαχαροπλαστεία και νότια. Η κατάσταση των πλακών είναι κάκιστη”. Και πιστεύει ότι και τώρα, την ύστατη στιγμή, “η μόνη δυνατότητα συντήρησης και ανάδειξής του είναι η συνολική αποκατάσταση των πλακών που το συναποτελούν. Το εγχείρημα αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο, αφού τα μάρμαρα είναι από τα πλέον οικονομικά και υπάρχουν ακόμα σε αφθονία στο εμπόριο”. Το μαρμάρινο πλακόστρωτο δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα για τον ίδιο και άλλους Καλαματιανούς. Το μεγαλύτερο τμήμα της πλατείας επιστρώνεται με πλάκες γρανίτη και τσιμεντένιους κυβόλιθους, ενώ οι χώροι πρασίνου περιορίζονται στο ελάχιστο». Του Αντώνη Πετρόγιαννη