Οταν η Μαύρη Θύελλα γέμισε τη Νέα Φιλαδέλφεια!
ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΡΕΚΟΡ 35.000 ΘΕΑΤΩΝ ΣΤΗ Β’ ΕΘΝΙΚΗ
Τα πραγματικά σπουδαία ποδοσφαιρικά κλαμπ τα κάνουν μεγάλα οι αναμνήσεις τους. Δεν υπάρχει ομάδα σε ολόκληρο τον πλανήτη που να μην έχει συνδυάσει την πορεία της μέσα στο χρόνο με ορισμένες κορυφαίες στιγμές που σημάδεψαν την ιστορία της. Στις περισσότερες περιπτώσεις ευχάριστες, σε κάποιες άλλες λιγότερες έως και πολύ δυσάρεστες, όπως η αεροπορική τραγωδία του 1949 που ξεκλήρισε την Grande Torino, σημασία έχει ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχουν στιγμές που αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου και μερικές φορές επαναλαμβάνονται με άλλους πρωταγωνιστές...
ΤΟ «NOTOSPORT» ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ ΞΑΝΑ ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΚΑΡΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΣΠΟΥΔΑΙΑΣ ΜΑΧΗΣ
Για τη «Μαύρη Θύελλα» το επικό ματς με τον Ικαρο στη Νέα Φιλαδέλφεια έχει αποκτήσει θρυλικές διαστάσεις λόγω της συγκλονιστικής παρουσίας περισσότερων από 30.000 Μεσσήνιων φιλάθλων στις εξέδρες, αριθμός ρεκόρ μέχρι και σήμερα σε αγώνα της Β’ Εθνικής. Η περίφημη αυτή ιστορία που κυκλοφορεί σαν θρύλος από στόμα σε στόμα στα ποδοσφαιρικά στέκια της Μεσσηνίας εδώ και 40 χρόνια... ζωντανεύει ξανά μέσα από το βιβλίο του Κώστα Χαλέμου «Το ταξίδι του Ικαρου», το οποίο παρουσιάζεται μεθαύριο στις 7.30 το βράδυ στο ξενοδοχείο "Pharai Palace", όπου την ίδια ώρα θα λειτουργεί και φωτογραφική έκθεση από την ιστορική μάχη των δύο σωματείων για την άνοδο το 1972, που βρήκε νικήτρια τη «μεγάλη κυρία» του μεσσηνιακού ποδοσφαίρου.
Στην Καλαμάτα ο πολύς κόσμος γνωρίζει για τη λαοθάλασσα των Μεσσήνιων που έσπασαν τις πόρτες του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας και κατέκλυσαν τις εξέδρες, ελάχιστοι όμως ξέρουν λεπτομέρειες για τη διακοπή του αγώνα του δεύτερου γύρου στη Νέα Ιωνία λόγω επεισοδίων, που οδήγησε σε τρίτη αναμέτρηση μέσα στην ίδια σεζόν. Αυτή ακριβώς η διακοπή αποτελεί μέχρι και σήμερα «σημείο τριβής» ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της τότε εποχής. Ο προπονητής του Ικαρου Τάκης Λουκανίδης, με σπουδαία καριέρα τα προηγούμενα χρόνια σαν παίκτης στον Παναθηναϊκό, τη χαρακτηρίζει άδικη μιλώντας στον συγγραφέα του βιβλίου, καθώς το παιχνίδι βρισκόταν στο 83ο λεπτό και η ομάδα του ήταν μπροστά στο σκορ με 1-0. Με νίκη θα ξέφευγε στη βαθμολογία, αποκτώντας τεράστιο προβάδισμα ανόδου. Η πλευρά του προσφυγικού συλλόγου συνδέει μάλιστα την απόφαση της ΕΠΟ για επανάληψη του αγώνα με τη δικτατορία των συνταγματαρχών, αφήνοντας ξεκάθαρες υπόνοιες για... μαγείρεμα λόγω της σχέσης του Λυκούργου Γαϊτανάρου και με το τότε πανίσχυρο καθεστώς.
Η παραπάνω αναφορά σίγουρα αδικεί τη «Μαύρη Θύελλα» που μπορεί πράγματι να είχε υψηλές διασυνδέσεις ελέω Γαϊτανάρου, ωστόσο διέθετε εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές σε όλες τις γραμμές της, έναν σπουδαίο Σέρβο τεχνικό (Ζέκοβιτς) και φίλαθλο κόσμο που την εποχή εκείνη μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τους τρεις μεγάλους του ΠΟΚ. Ακόμα και οι (πάντα ουδέτεροι) αριθμοί συνηγορούν στο ότι η άνοδος στην Α’ Εθνική που κατακτήθηκε εκείνη τη σεζόν ήταν πέρα για πέρα δίκαιη, μιας και η "ασπρόμαυρη" ομάδα είχε την καλύτερη επίθεση, παίζοντας απολαυστικό ποδόσφαιρο.
Το περίφημο στόρι ξαναζωντανεύει σήμερα στο «Notosport» μέσα από τις αφηγήσεις των μεγάλων ποδοσφαιρικών μορφών εκείνης της εποχής, όπως ο... αρχιθύελλας Λυκούργος Γαϊτανάρος, ο... γάτος Νικήτας Παπανικολόπουλος που άθελά του έγινε πρωταγωνιστής στη φάση που οδήγησε στα επεισόδια και στη διακοπή, ο Μανώλης Θεοδώρου και ο Αγγελος Σκαφιδάς που είχαν την τύχη να ζήσουν τα γεγονότα από τόσο κοντά.
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΓΑΪΤΑΝΑΡΟΣ: «Επικράτησε η καλύτερη ομάδα»
Ο Λυκούργος Γαϊτανάρος δεν έκρυψε ποτέ τις... στενές σχέσεις του με την κυβέρνηση της επταετίας, ωστόσο χαρακτηρίζει άδικο τον τρόπο με τον οποίο αναφέρονται στο βιβλίο, καθώς μειώνουν το μέγεθος της σπουδαίας τότε επιτυχίας της «Μαύρης Θύελλας».
«Ισως και να αποτελούν άλλοθι για τον Ικαρο που τελικά δεν τα κατάφερε, όμως η αλήθεια είναι πως η «Μαύρη Θύελλα» πληρούσε τότε όλες τις προϋποθέσεις για να ανέβει στην Α’ Εθνική. Είχε πανίσχυρη διοίκηση που ήταν συνεπέστατη οικονομικά, έναν σπουδαίο προπονητή, μεγάλους ποδοσφαιριστές που ήταν όλοι τους εξαιρετικά παιδιά και τον κόσμο που πραγματικά ζούσε και ανέπνεε γι’ αυτήν την ομάδα» θυμάται ο «αρχιθύελλας» και προσθέτει: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εκείνη τη χρονιά ανέβηκε στην Α’ Εθνική η καλύτερη ομάδα».
Σε προχωρημένη ηλικία σήμερα και με αρκετά προβλήματα υγείας, ο Λυκούργος Γαϊτανάρος δεν κρύβει πως οι δυνατές αναμνήσεις από εκείνη την εποχή του δίνουν δύναμη να παλεύει: «Οι αναμνήσεις δεν σβήνουν ποτέ και η «Μαύρη Θύελλα» παραμένει μεγάλη μετά τις επιτυχίες εκείνης της εποχής. Οσο για το ρεκόρ θεατών που σημειώθηκε στο ματς της Νέας Φιλαδέλφειας, νομίζω πως δεν πρόκειται να σπάσει ποτέ στον αιώνα τον άπαντα. Θυμάμαι συχνά εκείνα τα χρόνια και μετά από τόσο καιρό, κάνοντας κι εγώ την αυτοκριτική μου, θα ήθελα να πω ότι έκανα ένα μεγάλο λάθος που δεν στήριξα ορισμένους ντόπιους παίκτες, φέρνοντας στη θέση τους κάποιους άλλους εκτός Μεσσηνίας, οι οποίοι δεν προσέφεραν τα αναμενόμενα. Ισως η ιστορία να είχε γραφτεί διαφορετικά προς το καλύτερο αν εμπιστευόμουν περισσότερο τους Μεσσήνιους μετά την άνοδο στην Α’ Εθνική...».
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ: «Ο κόσμος ήταν πράγματι δωδέκατος παίκτης...»
Ο Αγγελος Σκαφιδάς παραμένει ακόμα και σήμερα μία από τις κορυφαίες μορφές στην ιστορία του μεσσηνιακού ποδοσφαίρου. Δεν ήταν μόνο το ταλέντο για το οποίο καθιερώθηκε ως ένα από τα σύμβολα εκείνης της εποχής, αλλά και η δυνατή προσωπικότητά του, χάρη στην οποία φορούσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
«Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, ευλογημένο θα έλεγα, που είχα την τύχη να αγωνιστώ στο περίφημο παιχνίδι με τον Ικαρο.
Ο κόσμος ήταν μία πραγματική λαοθάλασσα και μας βοήθησε να ξεπεράσουμε το μεγάλο μειονέκτημα ότι δεν είχαμε παπούτσια για χόρτο αλλά μόνο για ξερό, λεπτομέρεια που ίσως και να έκρινε αρνητικά αυτό το ντέρμπι. Σ’ εκείνο το ματς οι Μεσσήνιοι φίλαθλοι ήταν δίχως ίχνος υπερβολής ο δωδέκατος παίκτης. Οταν ο Ικαρος έβαλε το γκολ οι πανηγυρισμοί δεν ακούστηκαν σχεδόν καθόλου, καθώς σκεπάστηκαν από τις φωνές των δικών μας φιλάθλων. Αντίθετα, όταν ισοφαρίσαμε νόμισα ότι το γήπεδο θα... έπεφτε από τη φασαρία και τις ζητωκραυγές» λέει ο παλαίμαχος άσος, ενωσιακός τεχνικός της ΕΠΣ Μεσσηνίας σήμερα, που υπηρέτησε την "ασπρόμαυρη" ομάδα από αρκετά πόστα τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζει: «Ηταν πραγματικά κάτι ανεπανάληπτο για όλους τους Μεσσήνιους που το έζησαν τότε. Δεν νομίζω πως ο Ικαρος αδικήθηκε, γιατί δεν διέθετε τόσο καλούς ποδοσφαιριστές όσο εμείς, που παίξαμε καλύτερα και στα τρία παιχνίδια. Μάλιστα σε εκείνο της Νέας Φιλαδέλφειας είχαμε και πάρα πολλές απουσίες.
Δυστυχώς το ποδόσφαιρο σήμερα δεν είναι το ίδιο, ο άκρατος επαγγελματισμός και ο ελεύθερος στοιχηματισμός σε αγώνες έχουν αλλοιώσει το χαρακτήρα που είχε τότε, ενώ δεν υπάρχει και η ίδια στενή σχέση των παικτών με τον κόσμο. Εμείς εκείνη την εποχή είχαμε μαζί μας όχι απλά οικογένειες αλλά σόγια ολόκληρα γιατί υπήρχε άμεση σχέση και σε αρκετές περιπτώσεις προσωπική με τους φιλάθλους που έβλεπαν τη «Μαύρη Θύελλα» σαν κάτι ιερό».
ΜΑΝΩΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ: «Η χούντα δεν έπαιζε μπάλα...»
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Παλαιμάχων του «Π.Σ. Η Καλαμάτα» Μανώλης Θεοδώρου έζησε και αυτός από κοντά τα γεγονότα εκείνης της εποχής.
«Η χούντα δεν έπαιζε μπάλα. Στο γήπεδο μπαίναμε εμείς οι ποδοσφαιριστές τότε για να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή όλα αυτά που ακούγονται περί βοήθειας από το καθεστώς. Είναι αδύνατο για μία ομάδα να ανέβει κατηγορία όση βοήθεια εξωαγωνιστική και να έχει αν δεν έχει ικανότητες. Ειδικά η μεσοεπιθετική πεντάδα εκείνης της εποχής που αποτελούσαμε μαζί με τον Σπεντζόπουλο, τον Λαζαρακόπουλο, τον Ασημακόπουλο και το Δαμιανάκο δεν υπήρχε σε καμία ομάδα της Α’ Εθνική, πόσο μάλλον στη δεύτερη κατηγορία. Εμείς οι πέντε βάλαμε όλοι μαζί κοντά 50 γκολ, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την προσπάθεια των υπόλοιπων συμπαικτών μου που έδωσαν και την ψυχή τους για να έρθει η άνοδος. Ο Ικαρος όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο Λουκανίδης, ο προπονητής του, ξεκίνησε τη σεζόν με οκτώ ποδοσφαιριστές. Αντίθετα, εμείς είχαμε μία ομάδα που χτιζόταν τουλάχιστον μία πενταετία με σπουδαίους παίκτες από έναν τεράστιο προπονητή, τον Ζέκοβιτς που του άρεσε το επιθετικό ποδόσφαιρο» υποστηρίζει ο Μανώλης Θεοδώρου που θεωρεί ότι ακόμα και σήμερα η «Μαύρη Θύελλα» θα πρέπει να στηρίζεται σε ντόπιους ποδοσφαιριστές: «Το ντόπιο στοιχείο είναι εκείνο που κρατάει ζωντανή την Καλαμάτα και θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα και από τη σημερινή διοίκηση γιατί μόνο έτσι εξασφαλίζεται η επόμενη μέρα».
ΝΙΚΗΤΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ:
«Μου έχει μείνει απωθημένο...»!
Ο Νικήτας Παπανικόπουλος πρωταγωνίστησε άθελά του στα επεισόδια του αγώνα που διακόπηκε. Μάλιστα ο σοβαρός τραυματισμός του δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί στο θρυλικό ματς της Νέας Φιλαδέλφειας, κάτι που όπως υποστηρίζει του έχει μείνει... απωθημένο!
«Εκείνη τη μέρα στάθηκε τυχερός στην... ατυχία μου γιατί το χτύπημα που δέχτηκα από τον Λίναρη στο πρόσωπο θα μπορούσε να μου έχει προξενήσει πολύ σοβαρή ζημιά. Με κλότσησε με το κουντεπιέ στη μύτη και τα πάντα σκοτείνιασαν γύρω μου. Δεν νομίζω πως η μπάλα στη συγκεκριμένη φάση ήταν διεκδικούμενη και ακόμα θεωρώ πως είχε πρόθεση, αλλά βέβαια μετά από τόσα χρόνια δεν κρατάω κακία σε κανέναν. Ισα, ίσα που με τα παιδιά του Ικαρου έχουμε σήμερα πολύ καλές σχέσεις και παίζουμε κάθε χρόνο για να θυμόμαστε τη θρυλική εκείνη μάχη.
Εκείνο που με στενοχωρεί ακόμα και σήμερα είναι ότι εξαιτίας του τραυματισμού έχασα τον αγώνα της Νέας Φιλαδέλφειας που ήταν μία πραγματική εμπειρία ζωής για όλους όσοι αγωνίστηκαν» θυμάται ο παλαίμαχος γκολκίπερ που φόρεσε σε όλη του την καριέρα την ίδια φανέλα και θεωρεί πως η άνοδος εκείνη τη σεζόν πήγε δίκαια στην Καλαμάτα: «Η «Μαύρη Θύελλα» άξιζε την άνοδο περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα και θα μπορούσαμε να την εξασφαλίσουμε πιο εύκολα αν δεν κάναμε τα εύκολα δύσκολα σε ορισμένα παιχνίδια».
Η καλαματιανή εκδοχή...
Στο βιβλίο «Το ταξίδι του Ικαρου» η ιστορία της μεγάλης μάχης του 1972 που είχε σαν έπαθλο την άνοδο στην Α’ Εθνική παρουσιάζεται από την πλευρά του αθηναϊκού συλλόγου, ωστόσο η εκδοχή που δίνουν οι παλαίμαχοι της «Μαύρης Θύελλας» είναι εντελώς διαφορετική.
Ο αγώνας της 12ης Μαρτίου που έγινε στο γήπεδο της Νέας Ιωνίας διακόπτεται οριστικά στο 83ο λεπτό με το σκορ στο 1-0 υπέρ του Ικαρου, όταν ο επιθετικός των γηπεδούχων Λίναρης κλοτσά εν ψυχρώ στο πρόσωπο και μάλιστα με δύναμη τον Νικήτα Παπανικολόπουλο. Ο γκολκίπερ της Καλαμάτας σωριάζεται λιπόθυμος στο έδαφος και ακολουθεί γενική σύρραξη μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Ο διαιτητής Τσαγκαρουσιάνος αποβάλλει πέντε παίκτες, μεταξύ των οποίων και τους Χιώτη Λαζαρακόπουλο της «Μαύρης Θύελλας», ενώ ο «γάτος» μεταφέρεται με ασθενοφόρο στο Ιπποκράτειο, όπου νοσηλεύτηκε για κάμποσες μέρες.
Στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα όλη τη νύχτα η αγωνία ήταν έκδηλη στον κόσμο και τις επόμενες ημέρες στο δωμάτιο του νοσοκομείου όπου βρισκόταν ο Νικήτας Παπανικολόπουλος οι επισκέπτες ήταν εκατοντάδες. Μεταξύ αυτών και ο τότε υφυπουργός Εσωτερικών του καθεστώτος Ιωάννης Λαδάς, εκπροσωπώντας την κυβέρνηση και τον Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Η ΕΠΟ αποφάσισε την επανάληψη της αναμέτρησης που διεξήχθη στις 23 Μαρτίου στη Νέα Φιλαδέλφεια υπό τα βλέμματα 35.000 θεατών, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν Μεσσήνιοι. Μάλιστα δεν είχε προβλεφθεί η παρουσία τόσου κόσμου και τα 16.000 εισιτήρια που τυπώθηκαν για το συγκεκριμένο ματς αποδείχθηκαν ελάχιστα. Οι υποστηρικτές της «Μαύρης Θύελλας» έσπασαν τις πόρτες κατακλύζοντας τις εξέδρες και με τη λήξη πανηγύρισαν μία σπουδαία ισοπαλία με σκορ 1-1 που ισοδυναμούσε με νίκη, καθώς η Καλαμάτα παρέμεινε στην κορυφή και τελικά έκοψε πρώτη το νήμα στο φινάλε του πρωταθλήματος με 89 βαθμούς, τρεις περισσότερους από τον Ικαρο που τερμάτισε δεύτερος.
Η "ασπρόμαυρη" ομάδα ήταν καλύτερη και στα δύο παιχνίδια, χάνοντας απίστευτες ευκαιρίες, κάτι που παραδέχεται στην αφήγησή του στο βιβλίο και ο προπονητής του Ικαρου Τάκης Λουκανίδης. Το γκολ της ισοφάρισης στο θρυλικό ματς της Νέας Φιλαδέλφειας πέτυχε στο 76’ ο Ασημακόπουλος, με τον κόσμο στις εξέδρες να παραληρεί και τις φωνές να ακούγονται χιλιόμετρα μακριά...
Την επόμενη μέρα η Καλαμάτα ήταν πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες, καθώς η θρυλική αυτή αναμέτρηση είχε συγκεντρώσει πάνω της την προσοχή ολόκληρης της ποδοσφαιρικής Ελλάδας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου