Βανδαλισμοί και πράξεις σκοταδισμού για την προτομή του Θοδωρή Βλαχοδημήτρη
Τελευταία Ενημέρωση: 17/05/2013
Αποφασισμένος ο Δήμος Πύλου- Νέστορος να κατασκευάσει το έργο
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Κατηγορηματική ήταν η δήλωση του δημάρχου Πύλου-Νέστορος, Δ. Καφαντάρη, στο «Θ» για τους βανδαλισμούς που συνέβησαν πριν από μία εβδομάδα στο Σουληνάρι, με αφορμή την τοποθέτηση προτομής του ποιητή και στοχαστή Θοδωρή Βλαχοδημήτρη στην πλατεία του χωριού:
«Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε και η προτομή θα κατασκευαστεί. Υπάρχει ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το συγκεκριμένο θέμα και κανείς δεν έχει δικαίωμα να προβαίνει σε πράξεις βεβήλωσης του μεγάλου συντοπίτη μας».
Κι όλα αυτά, γιατί σε κάποιους αρέσει, φαίνεται, να μη μνημονεύονται και να περνούν στη λήθη διανοούμενοι που ανήκουν στο χώρο της Αριστεράς.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά, αναφέρουμε ότι την Κυριακή 19 Μαΐου είχε οριστεί εκδήλωση στο Σουληνάρι για την τοποθέτηση της προτομής του Θοδωρή Βλαχοδημήτρη, ως ελάχιστο δείγμα τιμής σε έναν άνθρωπο που τίμησε τον τόπο και την χώρα του.
Όμως, την προηγούμενη Πέμπτη το πρωί ο πρώην πρόεδρος της κοινότητας και πλέον χωρίς θεσμικό ρόλο, Γιάννης Καρλής, σήκωσε με γερανό τη βάση στην οποία επρόκειτο να τοποθετηθεί η προτομή.
Όταν, μάλιστα, η εκπρόσωπος των «Φίλων Βλαχοδημήτρη», Νικόλ Καρλή, έσπευσε στο σημείο, την απείλησε ότι θα φέρει τους «φουσκωτούς» του νεοναζιστικού κοινοβουλευτικού μορφώματος, αν επιμείνει να τοποθετηθεί η προτομή στην πλατεία.
Όπως μάθαμε, ο Δήμος Πύλου- Νέστορος έχει ήδη υποβάλει μήνυση κατά του Γιάννη Καρλή στο Αστυνομικό Τμήμα Πύλου, καταδίκασε την ενέργεια, αλλά, θέλοντας να πέσουν οι τόνοι, αποφάσισε να αναβάλει για μικρό χρονικό διάστημα την εκδήλωση.
Με την ευκαιρία του «σκοταδιστικού» συμβάντος, και με τη βοήθεια του κ. Άγγελου Λάππα, από την εκδήλωση μνήμης και τιμής στο Μεσσήνιο στοχαστή και ποιητή, Θοδωρή Βλαχοδημήτρη, που έγινε το 2012 στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, παραθέτουμε λίγα λόγια για αυτόν:
ΘΟΔΩΡΗΣ ΒΛΑΧΟΔΗΜΗΤΡΗΣ
Μια αξιοπρεπής και ασυμβίβαστη ζωή
Ο Θ. Βλαχοδημήτρης τίμησε με τη δράση και το πνευματικό του έργο τον τόπο του και δικαιούται να τον τιμούν οι πνευματικοί φορείς του τόπου του και όχι μόνο.
Ο Θ. Βλαχοδημήτρης γεννήθηκε στο Σουληνάρι το 1925 και τελείωσε το Γυμνάσιο της Πύλου.
Το φτωχό ορεινό χωριό του και η φτωχή οικογένειά του που τον ανάγκαζαν να βοηθάει από μικρός στις αγροτικές δουλειές και να έρθει νωρίς αντιμέτωπος με το σκληρό πρόσωπο της ζωής, καθώς και οι φρικτές πληγές της Ελλάδας από τον πρώτο μεγάλο πόλεμο και τη μικρασιατική καταστροφή, που τις βίωνε καθώς μεγάλωνε στα χρόνια του μεσοπολέμου, από τις αφηγήσεις κυρίως του πατέρα του που πολέμησε στη Μικρασία, όλα αυτά ζυμώθηκαν με τις τραγικές εμπειρίες του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής, διαμόρφωσαν την ιδεολογική του τοποθέτηση και έπλασαν το φρόνημά του, αγωνιστικό και ασυμβίβαστο.
Έφηβος ήταν -15χρονος- όταν σύρθηκε η χώρα μας στον παγκόσμιο πόλεμο. Στη φριχτή δεκαετία του ’40 γνώρισε την πείνα και την κατοχή. Αντρώθηκε στο φόβο, στις σκοτεινές μέρες που οι κατακτητές εξαθλίωναν, ταπείνωναν την πατρίδα του, και οι κατακτημένοι συμπατριώτες του έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα στον κατακτητή, στην παθητική αποδοχή της σκλαβιάς και στην ελευθερία.
Μερικοί, ευτυχώς λίγοι, διάλεξαν την πλευρά του κατακτητή, το φασισμό και την προδοσία. Οι πολλοί τάχθηκαν στον αγώνα να ξανακάνουν ελεύθερη την πατρίδα μας. Να παραδώσουν το μεταπολεμικό κόσμο στους νεότερους ειρηνικό, δίκαιο, ανθρώπινο. Τούτων το όραμα συγκίνησε, συγκλόνισε την ευαίσθητη ψυχή του νεαρού Θοδωρή και έμεινε σταθερό του όραμα μέχρι το τέλος της ζωής του. Εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση. Αντιστάθηκε στους κατακτητές, αηδίασε με τους προδότες, τους καταδότες, τους χαφιέδες. Τα πλήρωσε με εξορία και βασανιστήρια στα ξερονήσια. Στο Μούδρο της Λήμνου και στη Μακρόνησο (1948-1951 ).
Ήταν το τίμημα της ιδεολογικής του τοποθέτησης, μα στάθηκε όρθιος. Οι δοκιμασίες δεν τον λύγισαν, αντίθετα τον όπλισαν με περισσότερη δύναμη, τον βοήθησαν να κρατήσει λεύτερη την ψυχή του, τον όπλισαν με ανθρωπιά.
Αλλά ούτε και οι δύσκολες μεταπολεμικές συνθήκες τον κατέβαλαν, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και στην ίδια σχολή, στο Σπουδαστήριο Γλωσσολογίας, δούλεψε ως επιστημονικός συνεργάτης ως το 1967.
Ήταν η χρονιά της επιβολής της δικτατορίας. Δεν μπόρεσε να συμβιβαστεί με το δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών. Αυτονόητος αντίπαλός του, συνεπής στο αγωνιστικό παρελθόν του και στην ιδεολογική του τοποθέτηση, ήταν αδιανόητο να το υπηρετήσει. Αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη θέση του στο Πανεπιστήμιο και να φύγει στη Γερμανία.
Μπορεί η επώδυνη αυτοεξορία του να δείχνει τον αγνό ιδεολόγο και ασυμβίβαστο αγωνιστή, τα τριάντα πέντε όμως χρόνια που έζησε στη Γερμανία αναδεικνύουν τον επιστήμονα ερευνητή, το δάσκαλο-ελληνιστή.
Σύντομα στη νέα του πατρίδα αναγνωρίζεται η επιστημονική του κατάρτιση και καταλαμβάνει επάξια θέση στο χώρο των επιστημόνων και διανοουμένων. Από 1969 ως το 1980 εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης της Deutsche
Forschungemeinschaft, από το 1980 στην Ακαδημία των Επιστημών του Γκέτινγκεν
(Gottingen), και από το 1974 ως ερευνητής- αρθρογράφος στο λεξικό του πρώιμου ελληνικού έπους (το ομηρικό) στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, εξάλλου, της πόλης που διέμενε μόνιμα, δίδαξε Αρχαία και Νέα Ελληνικά, Ιστορία της Τέχνης και του Πολιτισμού και Φιλοσοφία. Σκοπό του είχε να προβάλει μέσα από τη διδασκαλία και το έργο του την Ελλάδα. Όλες του οι εργασίες, τα δοκίμιά του, αποκαλύπτουν τον ερευνητή, τον Έλληνα, στην κάθε σκέψη και την κάθε του πράξη του οποίου υπάρχει η Ελλάδα και ο ελληνισμός.
[…] Πρέπει να σημειωθεί ότι δώρισε τη βιβλιοθήκη του που αριθμεί πάνω από 5.000 τίτλους βιβλίων στο Δήμο Πύλου, απόκτημα ανεκτίμητο, που αποτελεί καθοριστικό στοιχείο της πνευματικής ταυτότητας της πόλης που πέρασε στο γυμνάσιό της τα εφηβικά του χρόνια. Παράλληλα, στη μνήμη του Θοδωρή και του πρόωρα χαμένου γιου του Πάνου, εξαίρετου επιστήμονα, χρηματοδοτήθηκε η θέσπιση βραβείων «Θοδωρή και Πάνου Βλαχοδημήτρη» για τους απαφοίτους του Λυκείου Πύλου που αριστεύουν κάθε χρονιά στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Ο Θ. Βλαχοδημήτρης πέθανε στην Αθήνα τον Ιούλιο (27) του 2005 σε ηλικία 79 ετών. Επιθυμία του να ξαναγυρίσει εκεί από όπου ξεκίνησε. Τώρα αναπαύεται ειρηνικά, επέστρεψε στο χώμα που τον γέννησε.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Κατηγορηματική ήταν η δήλωση του δημάρχου Πύλου-Νέστορος, Δ. Καφαντάρη, στο «Θ» για τους βανδαλισμούς που συνέβησαν πριν από μία εβδομάδα στο Σουληνάρι, με αφορμή την τοποθέτηση προτομής του ποιητή και στοχαστή Θοδωρή Βλαχοδημήτρη στην πλατεία του χωριού:
«Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε και η προτομή θα κατασκευαστεί. Υπάρχει ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το συγκεκριμένο θέμα και κανείς δεν έχει δικαίωμα να προβαίνει σε πράξεις βεβήλωσης του μεγάλου συντοπίτη μας».
Κι όλα αυτά, γιατί σε κάποιους αρέσει, φαίνεται, να μη μνημονεύονται και να περνούν στη λήθη διανοούμενοι που ανήκουν στο χώρο της Αριστεράς.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά, αναφέρουμε ότι την Κυριακή 19 Μαΐου είχε οριστεί εκδήλωση στο Σουληνάρι για την τοποθέτηση της προτομής του Θοδωρή Βλαχοδημήτρη, ως ελάχιστο δείγμα τιμής σε έναν άνθρωπο που τίμησε τον τόπο και την χώρα του.
Όμως, την προηγούμενη Πέμπτη το πρωί ο πρώην πρόεδρος της κοινότητας και πλέον χωρίς θεσμικό ρόλο, Γιάννης Καρλής, σήκωσε με γερανό τη βάση στην οποία επρόκειτο να τοποθετηθεί η προτομή.
Όταν, μάλιστα, η εκπρόσωπος των «Φίλων Βλαχοδημήτρη», Νικόλ Καρλή, έσπευσε στο σημείο, την απείλησε ότι θα φέρει τους «φουσκωτούς» του νεοναζιστικού κοινοβουλευτικού μορφώματος, αν επιμείνει να τοποθετηθεί η προτομή στην πλατεία.
Όπως μάθαμε, ο Δήμος Πύλου- Νέστορος έχει ήδη υποβάλει μήνυση κατά του Γιάννη Καρλή στο Αστυνομικό Τμήμα Πύλου, καταδίκασε την ενέργεια, αλλά, θέλοντας να πέσουν οι τόνοι, αποφάσισε να αναβάλει για μικρό χρονικό διάστημα την εκδήλωση.
Με την ευκαιρία του «σκοταδιστικού» συμβάντος, και με τη βοήθεια του κ. Άγγελου Λάππα, από την εκδήλωση μνήμης και τιμής στο Μεσσήνιο στοχαστή και ποιητή, Θοδωρή Βλαχοδημήτρη, που έγινε το 2012 στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, παραθέτουμε λίγα λόγια για αυτόν:
ΘΟΔΩΡΗΣ ΒΛΑΧΟΔΗΜΗΤΡΗΣ
Μια αξιοπρεπής και ασυμβίβαστη ζωή
Ο Θ. Βλαχοδημήτρης τίμησε με τη δράση και το πνευματικό του έργο τον τόπο του και δικαιούται να τον τιμούν οι πνευματικοί φορείς του τόπου του και όχι μόνο.
Ο Θ. Βλαχοδημήτρης γεννήθηκε στο Σουληνάρι το 1925 και τελείωσε το Γυμνάσιο της Πύλου.
Το φτωχό ορεινό χωριό του και η φτωχή οικογένειά του που τον ανάγκαζαν να βοηθάει από μικρός στις αγροτικές δουλειές και να έρθει νωρίς αντιμέτωπος με το σκληρό πρόσωπο της ζωής, καθώς και οι φρικτές πληγές της Ελλάδας από τον πρώτο μεγάλο πόλεμο και τη μικρασιατική καταστροφή, που τις βίωνε καθώς μεγάλωνε στα χρόνια του μεσοπολέμου, από τις αφηγήσεις κυρίως του πατέρα του που πολέμησε στη Μικρασία, όλα αυτά ζυμώθηκαν με τις τραγικές εμπειρίες του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής, διαμόρφωσαν την ιδεολογική του τοποθέτηση και έπλασαν το φρόνημά του, αγωνιστικό και ασυμβίβαστο.
Έφηβος ήταν -15χρονος- όταν σύρθηκε η χώρα μας στον παγκόσμιο πόλεμο. Στη φριχτή δεκαετία του ’40 γνώρισε την πείνα και την κατοχή. Αντρώθηκε στο φόβο, στις σκοτεινές μέρες που οι κατακτητές εξαθλίωναν, ταπείνωναν την πατρίδα του, και οι κατακτημένοι συμπατριώτες του έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα στον κατακτητή, στην παθητική αποδοχή της σκλαβιάς και στην ελευθερία.
Μερικοί, ευτυχώς λίγοι, διάλεξαν την πλευρά του κατακτητή, το φασισμό και την προδοσία. Οι πολλοί τάχθηκαν στον αγώνα να ξανακάνουν ελεύθερη την πατρίδα μας. Να παραδώσουν το μεταπολεμικό κόσμο στους νεότερους ειρηνικό, δίκαιο, ανθρώπινο. Τούτων το όραμα συγκίνησε, συγκλόνισε την ευαίσθητη ψυχή του νεαρού Θοδωρή και έμεινε σταθερό του όραμα μέχρι το τέλος της ζωής του. Εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση. Αντιστάθηκε στους κατακτητές, αηδίασε με τους προδότες, τους καταδότες, τους χαφιέδες. Τα πλήρωσε με εξορία και βασανιστήρια στα ξερονήσια. Στο Μούδρο της Λήμνου και στη Μακρόνησο (1948-1951 ).
Ήταν το τίμημα της ιδεολογικής του τοποθέτησης, μα στάθηκε όρθιος. Οι δοκιμασίες δεν τον λύγισαν, αντίθετα τον όπλισαν με περισσότερη δύναμη, τον βοήθησαν να κρατήσει λεύτερη την ψυχή του, τον όπλισαν με ανθρωπιά.
Αλλά ούτε και οι δύσκολες μεταπολεμικές συνθήκες τον κατέβαλαν, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και στην ίδια σχολή, στο Σπουδαστήριο Γλωσσολογίας, δούλεψε ως επιστημονικός συνεργάτης ως το 1967.
Ήταν η χρονιά της επιβολής της δικτατορίας. Δεν μπόρεσε να συμβιβαστεί με το δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών. Αυτονόητος αντίπαλός του, συνεπής στο αγωνιστικό παρελθόν του και στην ιδεολογική του τοποθέτηση, ήταν αδιανόητο να το υπηρετήσει. Αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη θέση του στο Πανεπιστήμιο και να φύγει στη Γερμανία.
Μπορεί η επώδυνη αυτοεξορία του να δείχνει τον αγνό ιδεολόγο και ασυμβίβαστο αγωνιστή, τα τριάντα πέντε όμως χρόνια που έζησε στη Γερμανία αναδεικνύουν τον επιστήμονα ερευνητή, το δάσκαλο-ελληνιστή.
Σύντομα στη νέα του πατρίδα αναγνωρίζεται η επιστημονική του κατάρτιση και καταλαμβάνει επάξια θέση στο χώρο των επιστημόνων και διανοουμένων. Από 1969 ως το 1980 εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης της Deutsche
Forschungemeinschaft, από το 1980 στην Ακαδημία των Επιστημών του Γκέτινγκεν
(Gottingen), και από το 1974 ως ερευνητής- αρθρογράφος στο λεξικό του πρώιμου ελληνικού έπους (το ομηρικό) στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, εξάλλου, της πόλης που διέμενε μόνιμα, δίδαξε Αρχαία και Νέα Ελληνικά, Ιστορία της Τέχνης και του Πολιτισμού και Φιλοσοφία. Σκοπό του είχε να προβάλει μέσα από τη διδασκαλία και το έργο του την Ελλάδα. Όλες του οι εργασίες, τα δοκίμιά του, αποκαλύπτουν τον ερευνητή, τον Έλληνα, στην κάθε σκέψη και την κάθε του πράξη του οποίου υπάρχει η Ελλάδα και ο ελληνισμός.
[…] Πρέπει να σημειωθεί ότι δώρισε τη βιβλιοθήκη του που αριθμεί πάνω από 5.000 τίτλους βιβλίων στο Δήμο Πύλου, απόκτημα ανεκτίμητο, που αποτελεί καθοριστικό στοιχείο της πνευματικής ταυτότητας της πόλης που πέρασε στο γυμνάσιό της τα εφηβικά του χρόνια. Παράλληλα, στη μνήμη του Θοδωρή και του πρόωρα χαμένου γιου του Πάνου, εξαίρετου επιστήμονα, χρηματοδοτήθηκε η θέσπιση βραβείων «Θοδωρή και Πάνου Βλαχοδημήτρη» για τους απαφοίτους του Λυκείου Πύλου που αριστεύουν κάθε χρονιά στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Ο Θ. Βλαχοδημήτρης πέθανε στην Αθήνα τον Ιούλιο (27) του 2005 σε ηλικία 79 ετών. Επιθυμία του να ξαναγυρίσει εκεί από όπου ξεκίνησε. Τώρα αναπαύεται ειρηνικά, επέστρεψε στο χώμα που τον γέννησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου