ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΜΕΛΟΣ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΚΑΦΟΥΣ OFFICINA QUARNARO
από τον Cristiano D'Adamo με τη συνεργασία του Alberto Rosselli
Η ιστορία και τις αντιξοότητες, δεν περιπετειώδη σπάνια, οι άνδρες που υπηρέτησε στο Βασιλικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είναι συχνά ελάχιστα γνωστά. Από τους άνδρες που κατά τη διάρκεια του πολέμου έχουν επιτελέσει το καθήκον τους σε ναυτικές βάσεις, σε πλοία, υποβρύχια και αεροπλάνα, λίγα έχουν ειπωθεί και ο μελετητής ή ενθουσιώδης για την στρατιωτική ιστορία δεν είναι τόσο τεχνικές εκθέσεις και συμβουλευτείτε γραφειοκρατικές ή απλές και κρύες στατιστικές. Με αυτή τη συνέντευξη θέλουμε να σπάσουμε το σκοτάδι και να αναδείξουμε την ανθρώπινη και στρατιωτική εμπειρία ενός από τους πολλούς ναυτικούς της Ιταλίας οι οποίοι, χωρίς να φωνάζουν, έχουν υπηρετήσει τη χώρα. Με την ιστορία της περιπέτειας του ναύτη Luigi De Angeli, το πλήρωμα του πλοίου εργοστασίου «Kvarner» θέλουμε να τιμήσουμε ουσιαστικά τη μνήμη όλων εκείνων των νέων που έχουν υπηρετήσει στο Ιταλικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στην περίπτωση αυτή, μπορέσαμε να συνθέσουμε την ιστορία του ναυτικού Luigi De Angeli με τη βοήθεια του γιου του Angelo, ο οποίος μας παρέδωσε ευγενικά τις αναμνήσεις του πατέρα του. Luigi De Angeli Πολλά χρόνια έχουν περάσει από το τέλος του πολέμου και, δυστυχώς, οι τάξεις αυτής της γενιάς είναι όλο και λέπτυνση περισσότερο, περιορίζοντας επικίνδυνα ιστορική έρευνα μας που, εκ των υστέρων, παίρνει το σχήμα της αμετάκλητης ευθύνη: να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές τις μνήμες μιας γενιάς κανονικών αγοριών, όπως πολλοί άλλοι, συγκλονισμένοι από τον κατακλυσμό μιας αιφνίδιας και τραγικής σύγκρουσης. Η στρατιωτική καριέρα του De Angeli ξεκινά ένα μήνα μετά την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο (10 Ιουνίου 1940). Στις 10 Ιουλίου, σε ηλικία 20 ετών, De Angeli λαμβάνει την κλήση στα όπλα και είναι περίπου τόσο πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Ιταλών αγόρια, για να εκπληρώσει»... το καθήκον όλων των νέων, η οποία είναι η εξυπηρέτηση της Πατρίδας , που απειλούνται από τον πόλεμο ... ". Η υπηρεσία αυτή θα διαρκέσει χωρίς διακοπή για πάνω από πέντε χρόνια και οκτώ μήνες. Αυτή η συνέντευξη διεξήχθη με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ώστε να μην μπορέσουμε να αναπτύξουμε τις εφαρμογές με ιδιαίτερα δυναμικό τρόπο. Ωστόσο, χάρη στην προθυμία του κ. De Angeli, το αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε ήταν, κατά τη γνώμη μας, περισσότερο από ικανοποιητικό. Αλλά ας μιλήσουμε για τον μάρτυρά μας ο οποίος, μέσα από μια ελεύθερη αφήγηση, προσπαθεί να συνοψίσει τις εμπειρίες του πολέμου "Μετά την επίσκεψη διασύνδεσης στο Πολεμικό Ναυτικό, μου ανατέθηκε στο τμήμα μηχανών, γιατί στην αστική μου ζωή η δουλειά μου ήταν αυτή του ναυτικού μηχανικού. Στη συνέχεια εισήλθα ως αποσπασμένος εργαζόμενος στο ναυπηγείο της Isola Maddalena στη Σαρδηνία, όπου γεννήθηκα και όπου έζησα. Κατά τη στιγμή της άδειας, ήμουν ειδικευμένος μηχανικός καταβυθιστής. Ποτέ δεν πήρα βαθμούς προόδου κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας, και στο τέλος της θητείας μου κρατήθηκα για λόγους πολέμου. Όπως είπα, κατά την πρώτη αυτή δημοσιεύτηκε στο ναυπηγείο του νησιού βάσης της La Maddalena, και στη συνέχεια, έκανα εξειδικευμένες εργασίες, όπως ελέγχθηκαν στις ναυτικές βάσεις της Augusta, Νάπολη, Μεσίνα, Παλέρμο, Τάραντα, Μπρίντιζι, και Ναυαρίνου ( Ελλάδα), Την περίοδο αυτή (τέλος του 1942), για την Ιταλία η κατάσταση του πολέμου γινόταν ολοένα και πιο επικριτική. Οι σύμμαχοι είχαν σπάσει το μέτωπο στη Βόρεια Αφρική (El Alamein). Κατά την διοίκηση της ναυτικής μου ομάδας διατάχθηκε να επιστρέψει αμέσως από το Ναβάρρινο, στην Ελλάδα στη μητέρα χώρα. Μόνο το σκάφος υποστήριξης "QUARNARO", στο οποίο ήμουν στο πλοίο, καθυστέρησε μια μέρα σε αυτό το ελιγμό. Στις 02.00 π.μ. (δεν ήταν δυνατόν να θυμηθούμε το μήνα και την ημέρα, το έτος ήταν το 1943), το καπετάνιο καπάκι. του Pietro Milella, έδωσε την εντολή αναχώρησης. Όπως και στα κοντινά βουνά, οι Έλληνες συμπατριώτες έβαλαν φωτιά για να σηματοδοτήσουν τη θέση μας στην αναγνώριση της συμμαχικής αεροπορίας. Το πλοίο μου ξεκίνησε τους ελιγμούς και κατάφερε να βγει από τον Κόλπο του Ναβάρρινου, πυροβόληνοντας τα κομμάτια του προς τις φωτιές. Μετά από μια αρκετά ήσυχη ιστιοπλοΐα, παρά τα συμμαχικά υποβρύχια στη Μεσόγειο, φτάσαμε στο Μπρίντιζι και λίγο μετά τη μετακίνησή μας στο Τάραντα. Τέλος, φτάσαμε στο Παλέρμο, την τελευταία μας στάση, όπου βάλαμε. Λίγο αργότερα, μεταφέρθηκα στον καταστροφέα "DA NOLI" για να επιδιορθώσω την εξωτερική γάστρα.Και κατά τη διάρκεια ενός αεροπορικού βομβαρδισμού, στον οποίο χτυπήθηκε το πλοίο, πηδήξα στον αέρα και ρίχτηκα σε ένα μικρό σκάφος, αλλά ανέφερα μια ελαφριά πληγή. Τότε ήλθατε στο νοσοκομείο της Μεσίνας, όπου ήμουν θεραπευμένος και όπου μου δόθηκε μια ανάκαμψη περίπου 35 ημερών που πέρασα στο νησί La Maddalena. Επιστρέφοντας στην υπηρεσία, συνέχισα τη συνηθισμένη δουλειά μου, ενώ το πλοίο στο οποίο είχα επιβιβαστεί "QUARNARO" είχε εν τω μεταξύ μετακομίσει στη Gaeta. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, μετά την ανακωχή, οι Γερμανοί μας επιτέθηκαν και το "QUARNARO" βυθίστηκε ". Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας σχετικά με τη ζωή επί του σκάφους; Συγκεκριμένα, θα μπορούσατε να περιγράψετε κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με την ιεραρχία μεταξύ των διαφόρων τάξεων. «Ο πρώτος διοικητής, με το βαθμό του ναυτικού καπετάνιου, ονομαζόταν Pietro Milella. Η ιεραρχία ήταν πολύ δύσκολο. Ήταν σε ισχύ μια σιδερένια πειθαρχία και την αποστασιοποίηση μεταξύ κατώτεροι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες. Μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, πολύ σπάνια, θα μπορούσε να μεταξύ των διαφόρων μεγεθών και ναύτες μαλακότερο ιεραρχικές σχέσεις και ανεκτική. οι ανώτεροι αξιωματικοί ήταν από οικογένειες ευγενών και κάποια έφεραν τη στάση της κακής συνεργασίας και κατανόησης για τα πληρώματα. Στη ζωή της Μαρίνας χαρακτηρίστηκε από πολύ εξουσιαστικές σχέσεις. Αλλά παρ 'όλα αυτά έχω προσπαθήσει πάντα να ενεργούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. σκέφτηκα μια πολύ πειθαρχημένη ναύτη, με την ολοένα και διαιρείται σε τάξη, γυαλιστερά παπούτσια και τα μαλλιά πάντα στη θέση τους. " Πώς ήταν διαθέσιμα τα τρόφιμα στις βάσεις και στο σκάφος. Συγκεκριμένα, θα ήταν ενδιαφέρον να γνωρίζουμε κάτι περισσότερο για το μενού, το κρασί, το αλκοόλ και τα εποχιακά τρόφιμα. «Σε ναυτικές βάσεις το φαγητό δεν ήταν πολύ καλό, ούτε άφθονο, ενώ επί του σκάφους, η μονάδα η κουζίνα ήταν πολύ καλύτερα. Ωστόσο ανήκε ναύτης γεύμα περίπου 2 ουγγιές ψωμί, ζυμαρικά, ριζότο, σούπες, κρέατα, ψάρια, κρέατα, τυριά και λαχανικά, εποχιακά φρούτα, κρασί για όσους το άρεσαν, καφέ ... Μερικές φορές, σε ευκαιρίες πάρτι και εορτασμούς, προετοιμάστηκαν ειδικές κουζίνες που περιελάμβαναν το επιδόρπιο ". Ποια ήταν η τεχνική σας εξειδίκευση και πώς ήταν η ζωή στο σκάφος του εργαστηρίου QUARNARO; «Ήμουν ειδικεύεται σε μηχανικές επισκευές:... Ηλεκτρικού και φυσικού αερίου συγκόλλησης Επίσης, αντί της πάλης που εργαζόταν ως βοηθός οπλίτης Το πρωί ο συναγερμός ήταν στις 5:00 Τότε υπήρχε το πρωινό, η συγκέντρωση, η κλήση, ο προορισμός να . εργασίες, εργαστήριο η βασική ομάδα εργασίας αποτελείται από στρατιωτικοποιημένη άμαχου:. α. επικεφαλής της υπηρεσίας και μηχανικός, και δύο ναύτες βοηθοί παρέμβασή μας ήταν πάντα άμεση και αποτελεσματική για κάθε τύπο ναυτική μονάδα Αλλά η εργασία ήταν εξαντλητική και επείγουσα, πολύ απαιτητική ". Θυμάστε τις διάφορες στολές που είχατε προμηθεύσει; "Οι στολές ήταν τέσσερις: καλοκαίρι, χειμώνα, κρουαζιέρα και αυτοκίνητο. Η καλοκαιρινή στολή ήταν άσπρο, το ύφασμα ήταν γαβαδάρνη, καθαρό βαμβάκι, συμπληρώθηκε από ένα μπλε σολίνο με δύο πλαϊνά αστέρια και δύο λευκές λωρίδες, ένα λευκό κορδόνι και ένα μαύρο μαντήλι. Το καπάκι είχε μια λευκή επένδυση. Η χειμωνιάτικη στολή αντί για ένα σκούρο μπλε ύφασμα, με ένα μπλε καπάκι με μια κορδέλα γύρω της, που δείχνει το όνομα της μονάδας. Η στολή κρουαζιέρας ήταν κατασκευασμένη από άκαμπτο λευκό ύφασμα, με δύο μπλε λωρίδες στο κολάρο και τις μανσέτες, και το καπάκι ήταν το ίδιο χρώμα. Τέλος, η στολή εργασίας ήταν μια αποικιακή απόχρωση με ένα καπάκι του ίδιου χρώματος. Η στολή εργασίας ήταν κακής ποιότητας, ενώ οι τρεις πρώτες στολές κατασκευάστηκαν από υφάσματα υψηλής ποιότητας. Όλα τα είδη ένδυσης δόθηκε παρέχονται κατά τη στιγμή της ντύσιμο και περιελάμβανε: 4 camisacci (καλοκαίρι, χειμώνας, κρουαζιέρα, από τη μηχανή), τέσσερα ζευγάρια παντελόνια, ένα μικρό, δύο λευκά camisoles βαμβάκι, 2 σκοτεινό χειμώνα πουλόβερ μπλε μάλλινα , 2 ζευγάρια εσώρουχα.τέσσερα ζευγάρια κάλτσες (δύο ζευγάρια μαύρα και 2 λευκά βαμβακερά), δύο ζευγάρια μαύρα παπούτσια υψηλής ζεύγη, ένα ζευγάρι σανδάλια για να εργαστούν, ένα μαύρο πανί σακάκι, ένα αδιάβροχο μαύρο μουσαμά. Φυσικά κάθε φθαρμένο ένδυμα αντικαταστάθηκε από ένα νέο. Κάθε στολή ήταν επαρκής για τη χρήση της. Για παράδειγμα: στο μηχανοστάσιο χρησιμοποιήθηκε το κοστούμι αποικιακής βαφής, ενώ για την ελεύθερη έξοδο, ανάλογα με την εποχή, φορούσε το καλοκαίρι ή το χειμώνα. Η ομοιόμορφη κρουαζιέρας είναι η μόνη φορούσε στη θάλασσα. « Συνέχισε τη στολή του; » Δυστυχώς μου εκεί είναι πιο διχασμένη, διότι εδώ και πολλά χρόνια έχουν περάσει από το τέλος της σύγκρουσης. Αλλά αισθάνομαι την νοσταλγία, γιατί rammenterebbe νιάτα μου. « Θυμάστε, αν κάποια από τις συντρόφους είχαν αλλάξει τις στολές τους για να γίνουν πιο πρακτικό; » Αυτό συνέβη σε συχνά. Αν η στολή ήταν πάρα πολύ άφθονη, έγινε για να μετρήσει ". Θυμάται τις σχέσεις μεταξύ του πολιτικού κόσμου και του Ναυτικού. Είναι αλήθεια ότι το Πολεμικό Ναυτικό ήταν το λιγότερο φασιστικό από τις ένοπλες δυνάμεις; «Κατά μία έννοια, το Πολεμικό Ναυτικό ήταν το λιγότερο πολιτικοποιημένο». Πιστεύετε ότι το Πολεμικό Ναυτικό ήταν πραγματικά πιστό στη μοναρχία της Σαβοΐας; "Κάτι για αυτό αισθάνθηκε επί του σκάφους: Αλλά προσωπικά δεν έχω ποτέ ενδιαφέρει αυτά τα θέματα". Υπάρχει μια ιδιαίτερη ιστορία που παρέμεινε χαραγμένη στη μνήμη της εποχής του στο Πολεμικό Ναυτικό; το πλήρωμα αποβιβάστηκε. Οι αγκυροβόλιοι κόπηκαν και αφού αφαιρέθηκαν από την αποβάθρα, το πλοίο βυθίστηκε στο λιμάνι της Γκάταιας. Εν τω μεταξύ, τα συμμαχικά στρατεύματα είχαν καταλάβει τη Νάπολη και ένα μεγάλο τμήμα της ακτής της Τυρρηνίας. Μετά από μια σύντομη περίοδο σύγχυσης, θα ήθελα να συνεχίσει τη στρατιωτική μου δέσμευση στην υπηρεσία της coobelligerante και παρουσίασε τον εαυτό μου κατά την πρώτη Αποκόλληση του Βασιλικού Ναυτικού, arruolandomi σε ένα τμήμα της προσγείωσης Ναυτικού, το San Marco τάγμα, Σύνταγμα Bafile, από λίγο συγκεντρωμένη στο όγδοο βρετανικό στρατό που σταθμεύει στη νότια Ιταλία. Με έστειλα στην Αγγλική Σχολή Όπλων και θεωρήθηκα ως πολεμιστής. Ο πρώτος μου προορισμός ήταν το μέτωπο της Αδριατικής, όπου διεξήγαγα καθήκοντα περιπολίας και αναγνώρισης. Μετά την κατοχή του Alto Adige από το τμήμα Folgore, ήμουν έπειτα αποστέλλεται στον Val Sarentino. Η στολή που είχαμε τότε ήταν απόλυτα αγγλική, δώρο από τη Βρετανική Διοίκηση σε ολόκληρη τη Διεύθυνση. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Απουλία, όπου εγκατέλειψε όλα τα όπλα, μου ανατέθηκε στην Αστυνομία Υπηρεσία Στρατού στην Τρανή και Τάραντα, σηκώθηκε να φύγει, το οποίο στις αρχές του Μαρτίου 1946. « Τι να κάνετε μετά την άδεια; » Πρώτον, , Μπήκα στην αδελφή μου, το μοναδικό μέλος της οικογένειάς μου που ζούσε ακόμα, που εκείνη την εποχή βρισκόταν στο Casale Monferrato, στο Πιεμόντε. Γι 'αυτό και εισήγαγα τον εαυτό μου στους «Βετεράνους και Παρτιζάνια», οι οποίοι, για μια σύντομη περίοδο, κατάφεραν να με βρουν μια κατοχή. Αργότερα εργάστηκα σε ένα μεγάλο εργοστάσιο με την ιδιότητα του μηχανικού και παρέμεινα εκεί μέχρι τη συνταξιοδότησή μου. Για αρκετά χρόνια είχε υπαχθεί στο «Τμήμα Βετεράνων, αλλά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και τη μετάβαση σε μια άλλη πόλη, όλα τελείωσαν πολύ σύντομα και με το πέρασμα του χρόνου αυτά τα κλειστά τμήματα.» Είναι ακόμα σε επαφή με παλιούς συντρόφους; «Όχι. Τώρα είναι πάρα πολλά χρόνια, αλλά θα ήθελα να βρω κάποιους από τους φίλους μου τότε και να θυμάστε αυτές τις στιγμές μαζί! Οι πιο ειλικρινείς ευχαριστίες μας στον κ. Angelo De Angeli.
Η μεταφορά Regia Nave Officina - Nafta " Quarnaro" δημιουργήθηκε στις 21/2/1922 στο Cantieri Scoglio Ulivi στην Πούλα. Ξεκίνησε στις 30/7/1924, ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό στις 8/1/1927.
Πήρε το όνομα « Kvarner» από την Αδριατική κόλπο που βρίσκεται ανάμεσα στην ανατολική ακτή της Ίστρια και το νησί του ΚΑΠΕ το οποίο, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται από τον ποιητή Dante Alighieri, «κλείνει την Ιταλία και λούζει τα σύνορά της.»
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ »
Η Royal Ship Εργαστήρι - Μεταφορές Nafta « Kvarner» , τόσο σε καιρό ειρήνης και σε περίοδο πολέμου, που διεξάγεται αξιόλογο έργο ως υλικοτεχνική πλοίο υποστήριξης για την ομάδα Ενότητας. Διαχωρίστηκε στις ναυτικές βάσεις του Αυγούστα, της Νάπολης, της Μεσίνας, του Παλέρμο, της Νάπολης και του Ναυαρίνου (Ελλάδα).
Τους πρώτους μήνες του 1943 έφυγε από το Navarino για να επιστρέψει στα μητροπολιτικά νερά.
" Με εντολή της ναυτικής μου ομάδας διατάχθηκε να επιστρέψει αμέσως από το Navarino, στην Ελλάδα στη μητρική χώρα. Μόνο το σκάφος υποστήριξης "QUARNARO", στο οποίο ήμουν στο πλοίο, καθυστέρησε μια μέρα σε αυτό το ελιγμό. Στις 02.00 π.μ. (δεν ήταν δυνατό να θυμηθούμε το μήνα και την ημέρα, το έτος ήταν το 1943), το καπάκι του Commander. του πλοίου Pietro Milella, έδωσαν την εντολή αναχώρησης, όπως και στα κοντινά βουνά οι Έλληνες συμπατριώτες έβαλαν φωτιά για να σηματοδοτήσουν τη συμπαράσταση της συμμαχικής μας ατμόσφαιρας τη θέση μας. Το πλοίο μου ξεκίνησε τους ελιγμούς και κατάφερε να βγει από τον κόλπο του Ναυαρίνου, πυροβολώντας με τα κομμάτια του προς την κατεύθυνση των φωτιών. Μετά από μια αρκετά ήσυχη ιστιοπλοΐα, παρά τα συμμαχικά υποβρύχια στη Μεσόγειο, φτάσαμε στο Μπρίντιζι και λίγο μετά τη μετακίνησή μας στο Τάραντα. Τέλος, φτάσαμε στο Παλέρμο, την τελευταία μας στάση, όπου δημιουργήσαμε μια βάση. "
Το βασιλικό ναυπηγείο πλοίων "Quarnaro" εξαρτιόταν από τη διοίκηση ναυτικών δυνάμεων.
Κατά την κήρυξη της ανακωχής, το βράδυ της 8ης Σεπτεμβρίου 1943, το "Quarnaro" βρισκόταν ήδη για κάποιο διάστημα στη Γκάτα, αγκυροβολημένο στο στρατιωτικό λιμάνι του Αγίου Αντωνίου.
Ο διοικητής, chap. του πλοίου Pietro Milella, ήταν σε αποστολή στη Ρώμη και το πλοίο ήταν υπεύθυνο για τον διοικητή στο 2ο, chap. του Corvette Aniello Guida.
Σε Gaeta ύδατα υπήρξαν και οι κορβέτες «Γερανός», «Seagull» και «Πελεκάνος» , το υποβρύχιο «Αξούμ» , το νοσοκομειακό πλοίο «Toscana» , οι βάρκες τορπιλών 55, 64 και 71, ΜΑΣ 544, εκτός από ορισμένες θυγατρικές μέσα ανηλίκους.
Όταν, σε περίπου 19:45, ήρθε η ραδιοφωνική φωνή του στρατάρχη Μπαντόλιο ανακοινώνει την ανακήρυξη της ανακωχής, η πρώτη αντίδραση ήταν μια ασυγκράτητη ευφορία: η μονάδα ναύτες τρέχει σαν τρελός από την πρύμνη στην πλώρη, πηδώντας, φωνάζοντας, το αγκάλιασμα.
Με κάθε περνώντας ώρα, attenuatosi τον αρχικό ενθουσιασμό, προέκυψε η γνώση ότι οι διοικητές και πληρώματα έμειναν στον εαυτό τους χωρίς να γνωρίζουν αν θα φύγουν ή να συνεχίσουν να περιμένουν οδηγίες από πάνω. Καταδικάστηκε να διανέμει τα όπλα σε όλους και να ενισχύσει τις υπηρεσίες φρουράς, θεωρώντας ότι στη Γκάτα, εκτός από ορισμένα μηχανοκίνητα σκάφη, οι Γερμανοί βρίσκονταν σε ισχύ στους γύρω λόφους.
Εν τω μεταξύ, τα γερμανικά οχήματα είχαν αρχίσει να διεισδύουν στην πόλη. Στις 2.20 π.μ. στις 9 Σεπτεμβρίου, σημειώθηκε μια αεροπορική επίθεση στη Γερμανία και οι Γερμανοί στρατιώτες άρχισαν να ρέουν προς την αποβάθρα όπου ήταν αγκυροβολημένο το "Κναρνάρο" . άλλοι ήρθαν έκπληκτοι στο στρατώνες της μαρίνας αποχώρησης, λαμβάνοντας την κατοχή των αυτόματων όπλων και τουφέκια χωρίς αντιδιαστολή, επειδή το προσωπικό ήταν ακόμα στο αντιαεροπορικό καταφύγιο.
Σχεδόν ταυτόχρονα οι Γερμανοί προσπαθούσαν επίσης να συλλάβουν τα τρία κορβέτα, αλλά λόγω της άμεσης αντίδρασης των πληρωμάτων, οι μονάδες αυτές ήταν ευτυχώς σε θέση να απογειώσουν. Το υποβρύχιο "Axum" και το νοσοκομειακό πλοίο "Toscana" διέφυγαν επίσης από τη σύλληψη .
Το "Quarnaro" δεν μπόρεσε να φύγει όπως και οι άλλες μονάδες επειδή είχε ατμομηχανή που χρειάστηκε αρκετές ώρες για να προετοιμαστεί.
Από τη στιγμή που οι ναυτικοί εγκατέλειψαν το νοσοκομείο, άναψε ένα μανιώδη αγώνα κατά των Γερμανών: με ατομική όπλα και κάποιοι Ιταλοί έδωσαν μάχη όπλο, που υποστηρίζεται από το πλήρωμα και τα όπλα στο πλοίο του «Kvarner» , κατά την οποία οι Γερμανοί είχαν ανοίξει πυρκαγιάς. Για πολύ καιρό η περιοχή του λιμανιού και οι παρακείμενες ήταν η σκηνή των έντονων συγκρούσεων.
Οι μάχες διήρκεσαν όλη τη νύχτα, με νεκρούς και τραυματίες και από τις δύο πλευρές, αλλά το πρωί της 9ης Σεπτεμβρίου αποκαταστάθηκε η κατάσταση: στα ιταλικά χέρια παρέμειναν οι στρατώνες και το «Καρνάρο» . Περίπου στις 9.00 οι Γερμανοί, νικημένοι στις νυχτερινές συγκρούσεις, ξανάνοιξαν την πυρκαγιά με αυτόματα όπλα και ελαφρά πυροβόλα όπλα εναντίον του "Quarnaro" , χτυπώντας τον επανειλημμένα. Από το πλοίο οι ναυτικοί ανταποκρίθηκαν με μεγαλύτερη σθένος και μανία.
Στο 12,00 για τους Γερμανούς, ενισχυμένο με συντριπτική μηχανοκίνητα και μηχανοκίνητες δυνάμεις, μετά από ξέφρενη διαπραγματεύσεων, που ανάγκασε την «κατάπαυση του πυρός» το σύνολο της φρουράς του Gaeta, αδυνατεί να συνεχίσει την αντίσταση στον εχθρό. Οι μάχες τελικά σταμάτησαν περίπου στις 2.00 μ.μ.
Περίπου στις 18.00 δόθηκε η εντολή ότι οι ναυτικοί, αφού έδωσαν όπλα και πυρομαχικά, επέτρεψαν να παραμείνει επί του σκάφους γερμανική περιπολία για επιτήρηση, ενώ η Διοίκηση και το πλήρωμα θα συνέχιζαν να εκτελούν τις υπηρεσίες τους. Προφανώς, δεν θα μπορούσε να συμβεί ότι η περιπολία ασφαλείας μετατράπηκε σε μονάδα συλλήψεως.
Το "Quarnaro" , με λίγο νερό κάτω από τη τρόπιδα και καταστρεμμένο αισθητά από τα χτυπήματα που έλαβε, βρέθηκε ανίκανο να βυθιστεί. ήταν τόσο αιχμαλωτισμένος από τους Γερμανούς.
Το πλοίο εγκαταλείφθηκε αρκετές μέρες και έπρεπε να υποστεί τη λεηλασία των περιπλανώμενων, των φυλακισμένων που διέφυγαν από τη στρατιωτική φυλακή, των πολιτών που προσπάθησαν να λύσουν προβλήματα προμήθειας.
Στις 20 Σεπτεμβρίου, μια μικρή ομάδα Γερμανών μηχανικών, προκειμένου να εμποδίσουν το στρατιωτικό λιμάνι, επιβιβάστηκαν στο «Kvarner» , υπονόμευσε τα ζωτικά σημεία, και βάζοντας φωτιά σε διάφορους τομείς. Μετά το κόψιμο των αγκυροβολίων, το πλοίο στάλθηκε ξαφνικά. Μετά από περίπου εκατό μέτρα, οι χρεώσεις εξερράγησαν και το πλοίο ανατράπηκε αμέσως στην αριστερή πλευρά βυθίστηκε σε ένα ρηχό βυθό.
Όπως αναφέρθηκε από διάφορες μαρτυρίες, ήταν περίπου στις 3:00 μ.μ.
Όλη η δεξιά πλευρά και οι υπερκατασκευές παρέμειναν σε εξέλιξη και η γάστρα, αφού συνέχισε να καίγεται για αρκετές ώρες, παρέμεινε ημι-βυθισμένη για να δει τα τραγικά γεγονότα που μόλις συνέβησαν.
Το ναυάγιο του Regia Nave Officina "Quarnaro" ανακτήθηκε το 1949 και κατεδαφίστηκε. Μια μεγάλη ομάδα τοπικών εργαζομένων συμμετείχε στην ανάκαμψη.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου