Ιστορική έρευνα
Ο Μεθωναίος δημοσιογράφος Γεώργιος Ν. Οικονομόπουλος
Ήκουσα δια πρώτην φοράν περί αυτού περί τα μέσα της δεκαετίας 1970 – 1980 εις μίαν συζήτησιν του πατρός μου, γεννηθέντος το 1896 και της διδασκαλίσσης μου Ισμήνης Αποστολοπούλου – Μπουγά, γεννηθείσης το 1904, καταγομένης εκ Φιλιατρών, διορισθείσης εις την Μεθώνην τον Δεκέμβριον του 1923 και υπανδρευθείσης τον Μεθωναίον συνταγματάρχην Διογένην Αποστολόπουλον. Εκ της συζητήσεως αυτής μετά παρέλευσιν τόσων ετών ενθυμούμαι ότι, όταν ήτο μαθητής του Γυμνασίου Καλαμάτας ο Γεώργιος Οικονομόπουλος, εξέδωσεν χειρόγραφον εφημερίδα, εις την οποίαν εσατίριζε τον Διοικητήν της Χωροφυλακής Μεσσηνίας.
Αμέσως συνελήφθη υπό των οργάνων της τάξεως και δια των φίλων του ενημέρωσε τον Βλάσσην Γαβριηλίδην, εκδότην της «Ακροπόλεως», ο οποίος εμεσολάβησε και απεφυλακίσθη.Ο Γεώργιος Νικ. Οικονομόπουλος είναι δισέγγονος του Μεθωναίου ιερέως Θεοδώρου Κανελλοπούλου, ο οποίος εφονεύθη ηρωικώς μαχόμενος τον Απρίλιον του 1825 εις την Σφακτηρίαν κατά την απόβασιν εκεί των δυνάμεων του Ιμβραήμ. Ο υιός του ιερέως Γεώργιος, επειδή ο πατήρ του έφερε το οφφίκιον του Οικονόμου, μετέβαλε το επώνυμόν του εις Οικονομόπουλος. Απέκτησε τρία τέκνα τον Νικόλαον, τον Διονύσιον και την Ελένην, η οποία υπανδρεύθη τον Μεθωναίον έμπορον Θεοφάνη Καλλιγάν. Ο Νικόλαος απέκτησε 2 τέκνα, τον Γεώργιον και την Αικατερίνην, μετέπειτα σύζυγον Νικολάου Πατρίκη, η οποία απηνθρακώθη τον Δεκέμβριον του 1973. Ο Διονύσιος απέκτησε 3 τέκνα, τον Θεόδωρον, τηλεγραφητήν Μεθώνης (1923 – 1946) και Πύλου (1946 – 1965), τον Γεώργιον, αγρονόμον εις την Μεθώνην και την Μαγδαληνήν, η οποία υπανδρεύθη εις την Καλαμάταν τον ιατρόν Αλέξανδρον Ρούτσην.Ο Γεώργιος Νικ. Οικονομόπουλος εγεννήθη περί το 1886. Τούτο συμπεραίνεται εκ της φοιτήσεώς του εις την Α΄ τάξιν του Ελληνικού Σχολείου Μεθώνης. Σχολικόν έτος 1897 – 1898. Οικονομόπουλος Νικ. Γεώργιος, ετών 11. Ελληνικά 6, Μαθηματικά 5, Θρησκευτικά 7, Ιστορία 8, Γεωγραφία 7, Φυσική 6. 6 12/28 προήχθη. Επειδή δεν ελειτούργει Β΄ και Γ΄ τάξις εις το Ελληνικόν Σχολείον Μεθώνης, συμπεραίνω ότι εφοίτησεν εις το Ελληνικόν Σχολείον Πύλου, του οποίου όμως δεν σώζονται τα βιβλία (γενικός έλεγχος, μαθητολόγιον). Το 1901 στέλλει ανταποκρίσεις εκ Μεθώνης εις το ΘΑΡΡΟΣ της Καλαμάτας δια διάφορα θέματα. Θεωρώ βέβαιον ότι ο υπό το ψευδώνυμον Γεώργιος Διωγμένος ανταποκριτής εκ Μεθώνης είναι ο Γεώργιος Νικ. Οικονομόπουλος, 15 τότε ετών, όπως ολίγα έτη βραδύτερον, το 1909, ο μαθητής της Γ΄ τάξεως του Ελληνικού Σχολείου Μεθώνης, Γεώργιος Νικ. Τσώνης, έστελνεν ανταποκρίσεις εις την εφημερίδα των Αθηνών «ΣΚΡΙΠ». Κατά το σχολικόν έτος 1905 – 1906 εφοίτησεν εις το Γυμνάσιον Καλαμάτας. Γενικός έλεγχος. Τάξις Α΄ Τμήμα Α΄ Αρ. Μαθητολογίου 316. Οικονομόπουλος Γεώργιος Νικολάου, πατρίς Μεθώνη, ετών 19, επάγγελμα γονέως: κτηματικός. Άνευ βαθμολογίας. Δεν ανενέωσεν εγγραφήν. Η σύλληψίς του υπό της Χωροφυλακής φαίνεται ότι δεν του επέτρεψε την συνέχισιν της φοιτήσεώς του. Εις την Καλαμάταν όμως εξέδιδεν, ως θα ιδώμεν κατωτέρω και άλλην εφημερίδα, τον «Θρίαμβον».Πότε εγκατεστάθη εις Αθήνας δεν είναι απολύτως βέβαιον. Από διηγήσεις του πατρός μου ενθυμούμαι ότι μετά την περιπέτειάν του με την Χωροφυλακήν ο Γαβριηλίδης τον εκάλεσε και τον διώρισε εις την «Ακρόπολιν». Τούτο επιβεβαιούται και από το κατωτέρω δημοσίευμα του «ΘΑΡΡΟΥΣ» της 22ας-3-1927: «… Ένας άνθρωπος που εξεπετάχθη από τους ρόλους το χαρτί της “Ακροπόλεως”, όπου εκοιμάτο, όταν ήταν παιδί και έγινε δημοσιογράφος. Δημοσιογράφος αυτοδίδακτος…». Εις το «ΘΑΡΡΟΣ» της 27-1-1923 ανευρίσκομεν μίαν πληροφορίαν περί αυτού: «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ. ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΥ 109. Ο γνωστότατος εν Αθήναις δημοσιογράφος κ. Γεώργιος Ν. Οικονομόπουλος ίδρυσε το “Πανελλήνιον Γραφείον Πληροφοριών”, το οποίον ενισχυθέν δια καταλλήλου προσωπικού αναλαμβάνει την διεκπεραίωσιν πάσης υποθέσεως». Ενυμφεύθη και απέκτησε 2 θυγατέρες, τις οποίες όταν απέθανε (1927), άφησε εις μικράν ηλικίαν. Ήτο μέλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών και κατά μίαν πληροφορίαν προφορικώς δοθείσαν εις εμέ προ 20ετίας περίπου, υπό του υιού της αδελφής του Διονυσίου Πατρίκη, διετέλεσε και Γραμματεύς αυτής. Το τελευταίον χρονικόν διάστημα προ του θανάτου του διετέλεσε Διευθυντής της Εφημερίδος «Εσπερινή».Ο Γεώργιος Οικονομόπουλος απέθανε τον Μάρτιον του 1927. Εις το «ΘΑΡΡΟΣ» της 13-3-1937 αναφέρει ότι κατήγετο εκ Καλαμών. Ήτο όμως Μεθωναίος: «ΑΠΕΒΙΩΣΕΝ ο Γεώργιος Οικονομόπουλος. Αθήναι. Απεβίωσεν ο εκ Καλαμών παλαιός δημοσιογράφος Γεώργιος Οικονομόπουλος, όστις διηύθυνεν επ’ αρκετόν εσχάτως χρόνον την απογευματινήν εφημερίδα “Εσπερινή”. Η κηδεία του εγένετο δαπάναις της “Ενώσεως Συντακτών” Αθηνών. Νεκρολογία του περιέχουσα περιγραφήν του χαρακτήρος του εδημοσιεύθη εις το “ΘΑΡΡΟΣ” της 22ας-3-1927: «ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΕΝΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ. Απέθανε και εκηδεύθη εις τας Αθήνας ο άλλοτε εκδίδων ενταύθα τον “Θρίαμβον”, ο Γεώργιος Οικονομόπουλος, ο γνωστός με το όνομα που του είχε δώσει ο μακαρίτης Βλάσσης Γαβριηλίδης, αυτό το δαιμόνιον της ελληνικής δημοσιογραφίας, με το όνομα του “Γάτου”.Αλλά τι τέλος πάντων ήτο ο Γεώργιος Οικονομόπουλος; Ίσως καίτοι έζησεν εδώ να μην τον γνωρίζουν οι περισσότεροι συμπολίται. Ήτο ένας αληθινός μαχητής της ζωής, ένας άνθρωπος που εξεπετάχθη από τους ρόλους το χαρτί της “Ακροπόλεως”, όπου εκοιμάτο, όταν ήτο παιδί και έγινε δημοσιογράφος. Δημοσιογράφος αυτοδίδακτος. Δημοσιογράφος όμως. Δεν είχεν ούτε εξαιρετικήν μόρφωσιν ούτε εξαιρετικό μυαλό. Είχεν όμως καρδιά και προ παντός ειλικρίνεια. Δεν ήτο Φαρισαίος. Ό,τι έκανε, το εφώναζε από τα κεραμίδια. Δι’ αυτό και κανείς δεν μπορούσε να του καταλογίση τίποτε. Ήτο ο αγαπητός των συναδέλφων του. Ο αγαπητός “Γάτος”. Έμεινε πάντοτε άκακο παιδί.Επέρασε τρία χρόνια δημοσιογραφική ζωής και κατόρθωσε με αυτό το επάγγελμα να ζήση και να αναθρέψη τα “γατόπουλά” του, τα παιδιά του, δια τα οποία ήτο ιδεώδης πατέρας. Τρυφερός γάτος. Δεν είχεν αξιώσεις από την ζωή. Του αρκούσε ότι ζούσε αυτός και η οικογένειά του. Ο φθόνος γι’ αυτόν ήτο άγνωστος. Ανεγνώριζεν όλους τους ικανωτέρους του, έστω και αν αυτός ήτο αρχαιότερος δημοσιογράφος απ’ αυτούς. Τους συνεβουλεύετο δε και παρόντων άλλων ταπεινά.Τον θυμάμαι εδώ και λίγους μήνες ως διευθυντήν της “Εσπερινής”. Ο “Γάτος” έγινε διευθυντής αλλά δεν το επήρε επάνω του. Έμεινεν ο καλός “Γάτος”. Έμεινεν ευχαριστημένος. “Τώρα, μου έλεγε, τα γατόπουλα μου περνούν καλά, αδελφέ. Έρχεσαι να σου κάμω το τραπέζι; Μη φοβάσαι ότι θα με ζημιώσης”.Έμεινεν ο ίδιος. Ο απροσποίητος άνθρωπος. Η καλή καρδιά. Το παιδί που δεν μπορούσε κανείς του καταλογίση τίποτε. Ο δημοσιογράφος, ο οποίος καίτοι δεν είχε φόντα, εδιαβάζετο όμως εις την Αθήνα. Είχεν έναν κύκλο δικού του αναγνωστικού κοινού. Εδιαβάζετο από τον Λαόν.Αυτός είναι ο “Γάτος” ο συμπολίτης μας, ο οποίος άφησε τα “γατόπουλά” του ορφανά, ίσως και χωρίς πεντάρα. Ένας από τους καλούς τύπους, οι οποίοι είναι τόσον σπάνιοι εις την ζωήν, εις την οποίαν βασιλεύει το ψέμμα και η επιτήδευσις. Δεν ήτο άνθρωπος πόζας. Ούτε Φαρισαίος. Ήτο απροσποίητος. Αληθινός. Χωρίς ψιμμύθια. Δι’ αυτόν τον λόγον και εστάθη τριάντα χρόνια εις την δημοσιογραφίαν, εις ένα επάγγελμα που χρειάζεται εξαιρετικά φόντα και εξαιρετικά νεύρα. Εις το οποίον εισέρχονται πολλοί και ελάχιστοι παραμένουν. ΑΜΑΤΕΡ».Η οικογένεια Οικονομοπούλου δεν υπάρχει σήμερον εις την Μεθώνην. Ελάχιστοι ηλικιωμένοι φέρουν εις την μνήμην των το παρωνύμιον του Γεωργίου Νικ. Οικονομόπουλου και μόνον 2 εγγόνια της αδελφής του Αικατερίνης γνωρίζουν περί αυτού, παλαιότερον δε είχον και κοινωνικές επαφές. Τα κείμενά του όμως εις το «ΘΑΡΡΟΣ» του 1901 υπό το ψευδώνυμον Γεώργιος Διωγμένος έμειναν, δια να λάβωμεν μίαν εικόνα της παιδικής δημοσιογραφικής του πέννας, όπως και το κείμενον της 22ας-3-1927 εις την ιδίαν εφημερίδα, δια να λάβωμεν μίαν εικόνα της προσωπικότητός του.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΗΛ. ΜΙΣΚΙΩΤΗ