Ότι είχε να πει, το είπε. Όχι άλλα μυξοκλάματα, καιρός για δράση.

 Τετάρτη, 4 Απριλίου 2012Ότι είχε να πει, το είπε. Όχι άλλα μυξοκλάματα, καιρός για δράση.







Γράφει ο Κλεισθένης.





Είναι πρόσφατο γεγονός, η αυτοπυρπόληση του πλανόδιου μανάβη στην Τυνησία, αποτέλεσε την απαρχή του ξεσηκωμού των Τυνήσιων κατά του δικτατορικού καθετώτος Μπεν-Άλι.

Αυτό το γεγονός μας πείθει ότι η αυτοκτονία ενός ανθρώπου μπορεί

να φέρει τα πάνω κάτω στις κοινωνίες. Στην Ελληνική;





Το μακάβριο γεγονός της αυτοκτονίας του 77χρονου στο σύνταγμα, θα αποτελέσει θέμα κριτικής και αντεγκλήσεων των πολιτικάντηδων, στα δελτία των ειδήσεων.

Οι μνημονιακοί, θα ισχυριστούν ξεδιάντροπα, ότι τέτοια γεγονότα οφείλουμε να μην τα χρησιμοποιήσουμε στην προεκλογική εκστρατεία. Θα τους πιάσει ο πόνος για τους συγγενείς του αυτόχειρα και ο ψευτοσεβασμός στην μνήμη του νεκρού.

Οι αντιμνημονιακοί θα ξεσπαθώσουν κατά όσων έφεραν την κοινωνία σ' αυτό το χάλι, να αυτοκτονούν οι άνθρωποι κατά χιλιάδες. Θα υποδείξουν τους υπεύθυνους (μνημονιακούς) αθωώνοντας τους εαυτούς τους από τυχόν ευθύνες.





Και εμείς; Ο απλός λαός;

Τι μπορεί να κάνει ο απλός λαός, θα απαντήσουν κάποιοι.





Εμείς οι απαθείς στα όσα έγιναν και γίνονται στην Ελλάδα;

Εμείς θα βγάλουμε το φίδι απ' την τρύπα; Η απάντηση.





Εμείς οι βολεμένοι, οι καναπεδάτοι;

Μακρυά από 'μένα κι ας πάει όπου θέλει, εμένα δεν με αγγίζει η κρίση.





Το κίνημα των αγανακτισμένων; Οι κάθε λογής “καπεταναίοι” και αρχηγίσκοι του κινήματος;

Μα, εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη για το τραγικό συμβάν, εμείς ότι ήταν να κάνουμε το κάναμε.

Ο κάθε αρχηγίσκος θα πει, ας με ακολουθούσε η πλειοψηφία και εγώ θα έλυνα το πρόβλημα. Οι άλλοι, οι πολλοί φταίνε που δεν με ακολούθησαν.





Τα αριστερά κόμματα, με προεξέχον το ΚΚΕ;

Εμείς δίνουμε τον αγώνα μέσα στη βουλή και στις απεργίες, εμείς διαδηλώνουμε σχεδόν καθημερινά, καθένας μόνος του, καθένας με το καπετανάτο του, καθένας με όποιον του αναγνωρίζει την πρωτοκαθεδρία.

Μπορεί κάποιος καλόπιστος, να δεχτεί την αναγκαιότητα των απεργιών και των διαδηλώσεων. Το μεγάλο ερώτημα είναι και παραμένει αναπάντητο. Τι “διάολο” κάνουν στην βουλή τα αριστερά κόμματα; Σε τι βοήθησε την χειμαζόμενη Ελληνική κοινωνία η παρουσία των αριστερών κομμάτων στο κοινοβούλιο;

Το μόνο που διαπιστώνει ο καλοπροαίρετος παρατηρητής, είναι ότι η παρουσία των αριστερών και μάλιστα των κομμουνιστών στο κοινοβούλιο, απλά επισφραγίζει και νομιμοποιεί τις αποφάσεις και τους νόμους, που ψηφίζει η σημερινή “δημοκρατική” χούντα Παπαδήμου. Τίποτε άλλο.

Αν επέτρεπε ο Παπαδόπουλος το 67 να υπάρχουν εκπρόσωποι της αριστεράς στη συμβουλευτική, αυτοί θα δεχόντουσαν;

Επειδή πολλά θα ειπωθούν για ηθικούς αυτουργούς στην αυτοκτονία του 77χρονου, οφείλω να καταθέσω την ταπεινή μου γνώμη.

Όλοι, ναι! Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί της αυτοκτονίας. Όλοι έχουμε μερίδιο ενοχής. Η ανοχή μας στο σάπιο καθεστώς, η αδιαφορία μας για τον γείτονα, η εθελοτυφλία για τα πεινασμένα και υποσιτισμένα παιδιά, η γαϊδουροποίησή μας, μας καθιστούν ενόχους.

Αφήσαμε να μας κυριεύσει ο φόβος και η αβεβαιότητα. Επικεντρωθήκαμε ο καθένας στο δικό του πρόβλημα, στην δική του επιβίωση, αδιαφορήσαμε για το σύνολο, για τους άλλους.





Επειδή όμως αυτές οι συμπεριφορές, είναι κοινωνικά εγκληματικές, έχουν και τιμωρία.

Αυτή η τιμωρία δεν θ' αργήσει και δεν θα κάνει διακρίσεις, ανάλογα με την ψευτοδικαιολογία που θα παρουσιάζουμε, θα χτυπήσει όλους, αδιακρίτως, ανελέητα και όπως πιστεύω δίκαια, μας αξίζει.