24-10-2012 ΕΛΑΙΟΦΥΤΟ (ΣΓΡΑΠΠΑ) -ΓΙΑΛΟΒΑ

ΕΛΑΙΟΦΥΤΟ = ΣΓΡΑΠΑ. Το Ελαιόφυτο είναι χτισμένο ΒΑ της Πύλου, απέναντι της νήσου Σφακτηρίας και είναι πολύ κοντά στη Γιάλοβα. Έχει μεγάλη θρησκευτική ιστορία αφού εκεί βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίτσας της Σγράπας. Σύμφωνα με μαρτυρία κατοίκου της Γιάλοβας, προ του 1825 και προ της αποβάσεως του Ιμπραήμ, ο χώρος γύρω από το Ναό της Παναϊτσας δεν κατοικείτο. Λίγες οικογένειες κατοικούσαν 2 χιλιόμετρα δυτικά του Ναού, στη θέση που ονομάζεται Σούλι. Μετά την απελευθέρωση το 1828, οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν σε χώρο πλησίον του Ναού και το νέο αυτό χωριό ονομάστηκε Βουβαλοβορόν. Μέχρι το 1840 περίπου είχε αυτή την ονομασία. Οι κάτοικοι του χωριού Βουβαλοβορός, περί το 1835, έκτισαν εκ νέου τον μικρό ναό της Μεγαλόχαρης Παναγιάς, που είχε καταστραφεί από τον Ιμπραήμ. Επειδή, παρά τις προσπάθειες των κατοίκων δεν βρέθηκε η εικόνα, ο τότε προεστώς Αναστάσιος Αλεξόπουλος δώρισε την εικόνα, την οποία εμείς σήμερα προσκυνούμε κατασκευασμένη από λίβανο, μαστίχα και κερί. Περί το 1845 οι κάτοικοι της Σγράπας, λόγω ελλείψεως ύδατος και της ελονοσίας της προερχόμενης εκ του έλους της Γιάλοβας, μεταφέρθηκαν υψηλότερα, 3 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Ναού, και έκτισαν νέο χωριό, το οποίο ονόμασαν Σγράπα και το οποίο προ ολίγων ετών μετονομάσθηκε σε Ελαιόφυτο. Περί το 1890 κάτοικοι των διαφόρων ορεινών περιοχών της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας ήλθαν και κατοίκησαν την περιοχή πλησίον του χώρου του Ναού, αναζητώντας χειμαδιά για τα ποίμνιά τους. Μεταξύ αυτών ήλθε και η οικογένεια του Νικολάου Αργυρόπουλου από την Μάκρη της Τριπόλεως, κατασκευάζοντας πρόχειρη κατοικία στο λόφο, βόρεια του παλαιού Ναού της Παναϊτσας για αυτούς και τα ποίμνιά τους. Ένα απόγευμα η Αναστασία μαζί με τον μικρότερο γιο της, τον Δήμο, ο οποίος βρίσκεται σήμερα εν ζωή, πήγε στο λοφίσκο, όπου ήταν άλλοτε κτισμένος ο Ναός για να κόψει ξύλα. Κανείς δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ποτέ και περισσότερο η, ηλικίας 32 ετών, Αναστασία, ότι κάτω από τα χώματα και τους θάμνους βρισκόταν θαμμένη η εικόνα της Παναγίας. Αφού λοιπόν έκοψε ξύλα και ετοίμασε την ζαλιά της και την έδεσε στους ώμους της, μάταια προσπάθησε να σηκωθεί, αν και την βοήθησε ο γιος της, Δήμος. Κάποια δύναμη την κρατούσε εκεί δεμένη με το φορτίο της. Προσπάθησε πάλι, πέταξε μακριά μερικά ξύλα, δίχως αποτέλεσμα. Κουρασμένη, στεναχωρημένη και γεμάτη απορία, έλυσε την ζαλιά από τους ώμους της, έβγαλε το σχοινί της ζαλιάς και έφυγε. Διηγήθηκε το συμβάν στον σύζυγο και τους γείτονες αλλά κανείς δεν την πίστευε, ενώ πολλοί την περιγέλασαν. Πέρασαν οκτώ ημέρες από τότε αγωνίας και στεναχώριας. Ο ύπνος της Αναστασίας και η διάθεση της ψυχής της είχαν μια άρρωστη εκδήλωση.Την όγδοη μέρα βρέθηκε σε αυτόν τον Άγιο τόπο, προκειμένου να μαζέψει χόρτα μαζί με ένα κορίτσι της γειτονιάς. Κάποια στιγμή ακούει μια γυναικεία φωνή, σαν να έβγαινε κάτω από τα πόδια της και της είπε: «Διώξε το κορίτσι και κάθισε στην ζαλιά σου. Έχω κάτι να σου πω». Η φωνή αυτή τρόμαξε την Αναστασία και φοβισμένη πήρε το κορίτσι και έφυγε σχεδόν τρέχοντας προς το σπίτι της. Έφθασε στο σπίτι της και, ενώ ετοιμαζόταν να κλείσει το μάνταλο της πόρτας, βλέπει τρία φίδια να κρέμονται από αυτό. Οπισθοδρόμησε, έκανε τον σταυρό της και πρόφερε τη λέξη «Παναγιά μου». Με την προφορά της λέξης και την επίκληση της Παναγίας τα φίδια εξαφανίσθηκαν. Η Αναστασία κοιμήθηκε και είδε στον ύπνο της την Παναγία η οπ’όια την πρόσταζε να πάει στην Ίκλαινα να βρει τον ιερέα Αριστομένη Νικολόπουλο να μαζέψει τους Χριστιανούς της Ίκλαινας σε προσευχή. Αφού του εξήσησε η Αναστασία γιατί πρέπει να γίνει αυτό, ο ιερέας ήταν δύσπιστος και δεν πίστευε ότι έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Τελικά αφού οι χωριανοί έσκαβαν ολόκληρη την ημέρα, η τσάπα ενός από αυτούς ανακάλυψε την εικόνα στις 23 Αυγούστου του έτους 1892, ημέρα όπου εορτάζει η εκκλησία του χωριού. Πηγή : www.romiosini.org.gr/panagia_sgrappas.