Μαρίνα Καλαμάτας

Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Η υποκριτική είναι μεγάλη τέχνη. Γιατί με τα μέσα και τα εργαλεία που διαθέτει μπορεί να καλλιεργήσει την πειθώ. Η υποκριτική, όπως κάθε μεγάλη τέχνη, απαιτεί καλλιέργεια, σκληρή δουλειά και ταλέντο. Βέβαια, πολλές φορές είναι και σκέτη… υποκρισία. Κι εδώ είναι η όλη ιστορία. Ας μπούμε, λοιπόν, στο κυρίως θέμα. Τις προηγούμενες ημέρες ο δήμαρχος Καλαμάτας Παν. Νίκας, με αφορμή το ρεπορτάζ του «Θ» για ενδιαφέρον από την πλευρά εταιρείας τουρκικών συμφερόντων αγοράς μέρους των μετοχών της μαρίνας, έκανε ορισμένες δηλώσεις. Να σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί και σχετική σύσκεψη στο γραφείο του. Σ’ αυτές, ούτε λίγο – ούτε πολύ, άφησε να εννοηθεί ότι ο Δήμος Καλαμάτας, ως… μήτρα υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων της χώρας, δεν πρόκειται ποτέ να δεχθεί το παραπάνω σενάριο για τη μαρίνα, ενώ άφησε και κάποιες αιχμές για το χαμηλό ενοίκιο που πληρώνει η εταιρεία στο Δήμο Καλαμάτας, στον οποίο και έχει παραχωρηθεί ο χώρος από το Δημόσιο. Όμως, δε χρειάζονταν οι… στομφώδεις δηλώσεις του κ. Νίκα, ούτε να «ξεχάσει» να αναφέρει ορισμένες βασικές λεπτομέρειες. Το άρθρο 13 της σύμβασης παραχώρησης λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Με τίτλο «Υπομίσθωση- παραχώρηση της χρήσης του μισθίου- εκχώρηση δικαιώματος του μισθωτή» αναφέρονται τα εξής: «Απαγορεύεται η ολική υπομίσθωση καθώς και η καθ’ οιονδήποτε τρόπο μεταβίβαση της εκμετάλλευσης του μισθίου σε άλλον. Η μερική υπομίσθωση συγκεκριμένου τμήματος του μισθίου ή εκμετάλλευση αυτού επιτρέπεται μόνο μετά από προηγούμενη έγκριση της ΔΕΤΑΚ (σ.σ. η οποία σήμερα ονομάζεται “Διοκλής”). Σε περίπτωση εισδοχής κάποιου νέου μέλους στην ΑΕ (μισθωτή), απαιτείται προηγούμενη έγκριση της ΔΕΤΑΚ, που θα δίνεται μετά από υποβολή εκ μέρους του νέου μέλους σχετικής αίτησης. Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν είναι δυνατό να δοθεί έγκριση αλλαγής της μετοχικής σύνθεσης της ΑΕ πέραν του ημίσεως των μελών που συμμετείχαν στο νομικό πρόσωπο κατά την υποβολή της προσφοράς ή μείωσης του μετοχικού κεφαλαίου. Κάθε τροποποίηση του καταστατικού της ΑΕ θα γνωστοποιείται στη ΔΕΤΑΚ και μέσα σε είκοσι (20) ημέρες από τη δημοσίευση της τροποποίησης θα προσκομίζεται στη ΔΕΤΑΚ επικυρωμένο αντίγραφο του καταστατικού με την τροποποίηση μαζί με το αντίστοιχο ΦΕΚ». Προς τι, λοιπόν, οι… πομπώδεις δηλώσεις για τη βούληση της Δημοτικής Αρχής να μην υποκύψει στις όποιες πιέσεις; Έπειτα αυτή η ιστορία με το χαμηλό, εξευτελιστικό μίσθωμα της μαρίνας. Το 1998, περίοδος που η χώρα μας βρισκόταν ακόμη στη δραχμή, ο Δήμος Καλαμάτας, μετά από πολλές περιπέτειες, αποφάσισε να ενοικιάσει τη μαρίνα στην εταιρεία «Κυριακούλης» αντί έξι (6) εκατομμυρίων δραχμών συν το 8% επί των ακαθάριστων εισπράξεων. Αν συνυπολογίσει κάποιος το γεγονός ότι η εταιρεία για να ολοκληρώσει το έργο έπρεπε να επενδύσει σ’ αυτό, μέσω μιας σειράς παρεμβάσεων, θεωρούμε ότι δεν πρέπει να βάλουμε και στο… εκτελεστικό απόσπασμα την τότε Δημοτική Αρχή. Ούτε, βέβαια, γνώριζε κανείς τότε ότι λίγα χρόνια αργότερα η χώρα μας θα γινόταν μέλος ενός σκληρού νομίσματος. Φυσικά, με τα σημερινά δεδομένα τα 75.000 ευρώ που εισπράττει ο Δήμος είναι λίγα… Του Αντώνη Πετρόγιαννη