Αιδώς*!
«Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας».
Γουίλιαμ Σαίξπηρ, 1564-1616,
(από τον «Άμλετ»)
Λαέρτης ο Πύλιος
Εισαγωγή: Τα σημερινά χαρακτηριστικά της δημίζουσας κομματοκρατίας στη Πελοπόννησο, τα ξεδιπλώνουν από την μια η σύνθεση της επίτηκτης* περιφερειακής και δημοτικής διακυβέρνησης και από την άλλη οι «νεφελώδεις» αποφάσεις που λαμβάνονται από τη πλειοψηφία του Περιφερικού Συμβουλίου υπέρ λακκόπλουτων* «τοπικών ευεργετών». Οι συγκεκριμένες αποφάσεις επιβεβαιώνουν τα επιπρόσθετα σημάδια αμετανοησίας, τα λεγόμενα τεκμήρια καθήλωσης, που ωθούν την κοινωνία στο τέλμα της παρούσης ανήκεστης* παρακμής. Είναι πλέον φανερό και το καταλαβαίνει και ο πλέον φυρόμυαλος* ότι όσο λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις τόσο πιο αποκαλυπτική γίνεται η διχοτομία μεταξύ της τοπικής κοινωνίας και της άρχουσας περιφερειακής και δημοτικής κομματοκρατίας.
Αποκαλυπτική είναι η απόφαση του ἀγαθοφανή περιφερειάρχη που επαληθεύει το κανόνα της “ομοιοπαθητικής ομοιοστασίας*” μεταξύ της περιφερειακής διακυβέρνησης και της ομοκομματογάλακτης διακυβέρνησης του Δήμου Πύλου Νέστορα.: «πάσσαλος πασσάλω ἐκκρούεται», ἢ «κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι», με άλλα λόγια ο Περιφερειάρχης συγκαλύπτει τις παρανομίες του Δήμαρχου Πύλου-Νέστορα.
Πάμε πάλι από την αρχή: Τις προάλλες πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση του Περιφερειακού συμβουλίου και εζητήθη να γνωμοδοτήσει για < το έγκλημα που συντελείται στην Πύλο> ( το ανάκτορο που κτίστηκε με άδεια πέργολας και το ιδιωτικό αγκυροβόλιο του «Βασιλέα του τσιμέντου» στο χωριό Βασιλίτσι Πυλίας). Το όργιο των αυθαιρεσιών σε συνδυασμό με τις ανομίες συγκεκριμένων υπηρεσιών και αιρετών, αποκάλυψε και ανέδειξε με ένταση η εφημερίδα «Σημερινή»[1]. Οργή προκαλεί η στάση σιωπής του βουλευτή Μεσσηνίας του Σύριζα για το καταγγελθέν έγκλημα[ 2]. Επίσης θα πρέπει να τονιστεί ότι την γνωμοδότηση η πλειοψηφία την… οδήγησε να συζητηθεί μετά τις 10:30 μ.μ. – γιατί άραγε; – αλλάζοντας κατ’ επανάληψη την σειρά των θεμάτων με στόχο να πάει όσο πιο αργά… και να τελειώσει στις 2:30 τα ξημερώματα[3].
Προκάλεσε τουλάχιστον το προβληματισμό μέχρι και των συμβούλων της πλειοψηφίας η εισήγηση της βαρύγδουπης* κας αντιπεριφερειάρχη, όπου μετ’ οίας ανεπιστημοσύνης κατ’ αντιστοιχία με την πομφόλυγα* Πυθία, διαπίστωνε εμβριθώς* μεν, εριβριθώς και ασυντάκτως δε, ότι «δεν γνωμοδοτούμε θετικά, υπό προϋποθέσεις, αλλά… δεν γνωμοδοτούμε… αρνητικά», με άλλα λόγια:…. < άλλα λόγια να αγαπιόμαστε>.
Είναι «ηλίου φαεινότερο» ότι η μπουρδολογία της εν λόγω κυρίας στο πάνελ του περιφερειακού κομματικού μπερντέ, παρουσιάστηκε ως αστραφτερή εισήγηση της αλάνθαστης δυναστικής εξουσίας με φωνή. Και με τη φωνή αυτή, ύψιστο προνόμιο των καθ’ ημάς πελατειακών εισηγήσεων, «το μόνο που μπόρεσε ακόμη να κάνει» ήταν να μπουρδουκλώσει τους υπονοούμενους «ιθαγενείς» της μειοψηφίας με το «δεν μπορούμε να πούμε απλά ένα όχι, γιατί το όχι δεν θα είναι όχι…»[4].
Σε αυτό το σημείο εξαγριώθηκαν οι υπονοούμενοι «ιθαγενείς» της μειοψηφίας και μετά τη… βροχή των καταγγελιών και ερωτημάτων για τον ρόλο πολλών και την όλη κατάσταση που ποτέ δεν απαντήθηκαν και υπό την πρότασή τους να σταθεί το σώμα ξεκάθαρα <κατά> και παράλληλα να εξετάσει και το όλο καθεστώς της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί εκεί, η πλειοψηφία αναθεώρησε την αρχική της στάση και ο Περιφερειάρχης ανακάλυψε την « διαπαραταξιακή επιτροπή», μεταφέροντας αλλού την συζήτηση και… επιχειρώντας να χρυσώσει το χάπι στον «ευεργέτη»[5].
Η συγκεκριμένη απόφαση της «εν αγυρτεία πνευματικής» κομματοκρατίας με το πλαδαρό οίδημα της «μεμαλθακισμένης ιδιοτέλειας»*, «ταχτοποιεί» τον «τοπικό ευεργέτη», καθόσον η διαπλοκή είναι συνώνυμο-κοπρώνυμο της διαφθοράς εν συναλληλία με τα κομματοποράσιτα και την ανομία. Είναι λυπηρό ότι η Περιφέρεια και ο Δήμος εμμένουν να αντιστρατεύονται το κοινό συμφέρον υπέρ εκείνου του «Λακκόπλουτου Βασιλιά του τσιμέντου» στο Βασιλίτσι Κορώνης, θέτοντας την τοπική κοινωνία στον παραγκωνισμό, στο ραγιαδισμό και στη υποτέλεια [6].
Εν κατακλείδι, η εν λόγω απόφαση κάνει διακριτή τη διαφορά μεταξύ νομιμότητας και ανομίας, μεταξύ αυταρχικών περιφερειακών και δημοτικών διαδικασιών, μεταξύ ιδίου και δημοσίου συμφέροντος. Ως εκ τούτου συνάγεται ότι, η Περιφέρεια και ο Δήμος ως ενορχηστρωτές και διαχειριστές του ειδεχθούς εγκλήματος (το έχουν διαπράξει συγκεκριμένα εξουσιαστικά κοπίδια, που έχουν ονοματεπώνυμο), είναι επικίνδυνοι και υπεύθυνοι για τα συμφέροντα της πελοποννησιακής κοινωνίας.
Συμπέρασμα: Να το ξαναπούμε στους περιφερειακούς και δημοτικούς Ταγούς της Σαγματικής πλειοψηφίας: Το πολίτευμα στην Ελλάδα είναι κατ’ εξακολούθηση κομματοκρατία μασκαρεμένη με το προσωπείο της αντιπροσωπευτικής ολιγαρχίας, δεν είναι Δημοκρατία. H δημοκρατία δεν είναι συνταγή, είναι άθλημα, και το άθλημα αφενός έχει κανόνες, η δε παραβίαση των κανόνων έχει ποινές. Δίχως επιβολή ποινών στους υβριστές των κανόνων το άθλημα καταλύεται, δεν υπάρχει δημοκρατία και αφετέρου έχει επιδόσεις στο άθλημα συνάρτηση της κατά κεφαλήν καλλιέργειας των πολιτών που την υπηρετούν. Όμως σαράντα χρόνια η κομματοκρατία αφιόνισε και εξακολουθεί και σήμερα να αποχαυνώνει την ελλαδική κοινωνία με την ηδονική ψευδαίσθηση ότι δημοκρατία είναι να ζεις βίο ασκληραγώγητο με δανεικά. Να μην παράγεις τίποτα, μόνο να διεκδικείς εκβιαστικά, γκανγκστερικά, όλο και τρυφηλότερη* ευζωία[7]. Οι Σαγματικοί δημίζοντες* Αγαθοφανέες* της περιφέρειας, συνεχιστές της σαραντάχρονης κομματοκρατίας προκαλούν κλαυσίγελο με την ανακάλυψη της « διαπαραταξιακής επιτροπής», ως ένας Περίγλισχρος* ελιγμός, αφενός για να κερδίσει χρόνο η διαπλοκή και αφετέρου για να χρυσώσει το χάπι στον «τοπικό ευεργέτη». Αιδώς!
Λεξιλόγιο του άρθρου
Αιδώς = ο σεβασμός στα αρχαία ελληνικά/η ντροπή στα νέα ελληνικά
η προσποιητή, η πλαστή, η κίβδηλη
Ανήκεστη [στερ. α + ακέομαι = θεραπεύομαι [=η αθεράπευτη, η καταστρεπτική
Λακκόπλουτος= ὁ (Α) (κωμική προσωνυμία τού Καλλία) αυτός που πλούτισε από θησαυρό τον οποίο βρήκε κρυμμένο σε λάκκο. [ΕΤΥΜΟΛ. «Επ ευκαιρία» σύνθ. < λάκκος + πλοῦτος]
Φυρόμυαλος[φυρός - μυαλ (μυαλό)]= ο ελαφρόμυαλος, ο κουφιοκέφαλος
Ομοιοστασία = ισοστάθμιση μεταξύ κοινωνικών φαινομένων που σχετίζονται μεταξύ τους.
Εμβριθώς= με πολλή προσοχή και επιμέλεια, επιμελώς.
Δημίζοντες=οι πολιντικάντηδες
Αγαθοφανέες = υποκριτές
Περίγλισχρος= πολύ γλοιώδης
Της <μεμαλθακισμένης ιδιοτέλιας>= κατά τον Θουκυδίδη δείχνει ότι η ολιγαρχία διαμόρφωσε μια γενική μαλάκυνση του αδρόν και εγκρατές, αφενός το «δεν βαριέσαι», «εγώ θα σώσω το Ρωμέηκο» και αφετέρου η γενικευμένη διαφθορά που δεν πληρώνουν φόρους, που αποκρύπτουν το ΦΠΑ που κλέβουν το δημόσιο οι πάσης φύσεως «εθνικόί προμηθευτές».
Πηγές:
[1] www.best-tv.gr/.../20184-be-gia-ti-diavrosi-sti-vila-sto-vasilitsi-me-tin-an.
[3]http://www.best-tv.gr/news/politika/20167-be-gia-ti-diavrosi-sti-vila-sto-vasilitsi-me-tin-anakalypsi-tis-diaparataksiakis-o-tatoylis-apefyge-na-parei-thesi http://www.best-tv.gr/news/politika/20167-be-gia-ti-diavrosi-sti-vila-sto-vasilitsi-me-tin-anakalypsi-tis-diaparataksiakis-o-tatoylis-apefyge-na-parei-thesi
[6] http://www.arxaiaithomi.gr/2014/09/10/%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8c-%cf%87%ce%b1%ce%bb%ce%b1%cf%83%ce%bf%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b7%ce%b4%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%88%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%ce%bf%ce%bc%cf%80/
[7] Το πρόβλημα μας είναι πολιτικό όχι οικονομικό Σελ 59 και 99. Χρήστος Γιανναράς. Εκδόσεις Ianos.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου