ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΑΣΜΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Η χώρα μας βρίσκεται σε μια γωνιά της μεσογείου που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τη θάλασσα της το φώς του φεγγαριού, του ήλιου, τον έντιμο αγώνα του λαού της, γεμάτο με το πατριωτικό ελληνικό φιλότιμο.
Μια ιδιαίτερη χώρα που κάλλιστα θα μπορούσε να ζει χωρίς δανεικά , γιατί το έδαφός της και οι συνθήκες οι
Κλιματολογικές, είναι τέτοιες που θα μπορούσε να είναι αυτάρκης και να παράγει τα πάντα όσων αφορά την διατροφή , αλλά και την βιομηχανία. Ο ορυκτός της πλούτος, ο πολιτισμός της και η παράδοσή της είναι τεράστια. Η γλώσσα της είναι η μήτρα των γλωσσών και δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται.
Στα λεγόμενα χρόνια της μεταπολίτευσης (μια μεταπολίτευση που δεν ήλθε ποτέ) η πολιτική των δύο κομμάτων κατέστρεψε και συρρίκνωσε την αγροτική και την βιομηχανική παραγωγή, δημιουργώντας μια Ελληνική κοινωνία με βάση την κραιπάλη, με συνεχείς πελατειακές σχέσεις, λαϊκισμό, μικροκομματισμό συνεχή δανεισμό, διαφθορά και κλεπτοκρατία οδηγώντας τη χώρα μας στην χρεοκοπία. Η κρίση της χώρας μας δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά με την αθρόα εισβολή λαθρομεταναστών, δημιουργείται ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, όπου μελλοντικά θα έχει
ανεξέλεγκτες συνέπειες. Ο τόπος μας βρίσκεται σε αποσύνθεση, με πολλές πλέων πιθανότητες να οδηγηθούμε σε μια εθνική καταστροφή. Ο μοναδικός
Και κύριος παράγοντας σήμερα να μην βουλιάξουμε τελείως , είναι η χρηστή και σωστή διαχείριση της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα. Όσων αφορά τη λαθρομετανάστευση, θα πρέπει να δούμε σε βάθος το πρόβλημα, πέραν της ανθρωπιστικής πλευράς, το γιατί η χώρα μας έχει γίνει μια πύλη υποδοχής. Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά?
Είναι μια χώρα με τεράστιο αριθμό ανέργων και δέχεται τόσους λαθρομετανάστες. Οι νέοι μας πρέπει να καταλάβουν ότι μέλλων , αυτή τη στιγμή έχει μόνο ο πρωτογενής τομέας και η επιστροφή στη φύση. Να πάψουμε να αναζητούμε την κάλπικη ζωή στην πόλη.
Για να γίνουν αυτά χρειάζεται η συνδρομή της πολιτείας, με τις σημερινές συνθήκες και την τωρινή πολιτική, δεν μπορεί να υπάρξει μια αυθεντική οικονομική και περιφερειακή ανάπτυξη, ούτε μείωση της ανεργίας, χωρίς την ένταξη και ανάπτυξη του αγροτικού χώρου. Ο αγροτικός χώρος η νέα αγροτικότητα πρέπει να γίνει η ατμομηχανή του νέου τύπου ανάπτυξης που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η περιθωριοποίηση αυτού του τομέα πρέπει να ξαναβρεί την πρέπουσα θέση του στην Ελληνική ιστορία. Ο σωστός δρόμος θα υπάρξει όταν θα έχουμε
εγκατάλειψη των πόλεων και μια τάση αντιαστικοποίησης. Αν υπήρχαν προγραμματισμένες πολιτικές , σκέψη και βάθος στην πολιτική, πολλοί θα εγκατέλειπαν τη <<φυλακή>> των Αθηνών. Οι οικονομική συγκυρία επιβάλει να γίνει μια αρμονική συμβίωση μεταξύ του αγροτικού και αστικού χώρου. Η Ελληνική επαρχία, είναι έτοιμη για μια νέα αναγέννηση. Όλο αυτό το εγχείρημα απαιτεί νέες αντιλήψεις αλλά και σχεδιασμός. Η νέα αγροτικότητα βρίσκεται στα τοπικά προϊόντα ποιότητας, στις φυσικές ομορφιές, στα όμορφα τοπία, στους αρχαιολογικούς χώρους, στις ιστορικές μνήμες, με συγκροτημένα αναπτυξιακά σχέδια ανάπτυξης που θα τα αναδεικνύουν. Όλα αυτά μπορούμε να τα αναβιώσουμε , αποβάλλοντας τον βιασμό που έχουν υποστεί από εγχώριους και ξένους εισβολείς. Είναι καιρός να σταματήσει η έμφαση μόνο στη χρηματοδότηση του τοπίου , με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Πρέπει να υπάρξει μια νέα πολιτική που βασικό σκοπό θα έχει στην έρευνα , την ανάπτυξη, την τεχνική και διοικητική κατάρτιση στην εργασία, την συνεργασία σε τοπικούς , κοινοτικούς, συνεταιριστικούς και δημόσιους πρωταγωνιστές. Μέχρι στιγμής στη χώρα μας είχαμε το ξερίζωμα της βιομηχανίας και της αγροτιάς. Πολλές βιομηχανίες έκλεισαν, η ύπαιθρος ερήμωσε, με αποδημητικά κεφάλαια και πριμοδοτήσεις τύπου ελεημοσύνης υπήρξε μια πρόσκαιρη ανάπτυξη χωρίς θεμέλια. Η Πελοπόννησος, η Μεσσηνία ,υστερεί
σε πολλούς τομείς, αν την συγκρίνουμε με την Τοσκάνη έχει περισσότερα πλεονεκτήματα σε φυσικό κάλλος. Η Τοσκάνη είναι όμως παρών στη λογοτεχνία, στον τουρισμό, στην αγροτική ανάπτυξη, τον κινηματογράφο κ.λπ. η Πελοπόννησος είναι απών, η Τοσκάνη έχει ένα μύθο, εμείς ακόμα ψαχνόμαστε σε λάθος δρόμο, γιατί λείπει η σκέψη στην πολιτική. Ένας μύθος όμως χρειάζεται κάποιον να τον διηγηθεί , η Τοσκάνη με την αναπτυξιακή της πορεία έχει πολλά να μας διδάξει για την περιφέρεια της Πελοποννήσου.
Το ιστορικό αίτημα για την Ελλάδα είναι η περιφερειοποίηση του κράτους και μια νέα αγροτική ανάπτυξη.
Οι κάθε είδους επαναστάσεις και πολιτικές, για να επιτύχουν πρέπει να κερδηθούν με το παράδειγμα και το ηθικό πρόσταγμα. Εδώ το κράτος να θεσπίσει προγράμματα για ανέργους, με σκοπό την καλλιέργεια εγκαταλελειμμένων εκτάσεων. Ένα εγχείρημα που όλοι θα παράγουνε και όλοι θα μοιράζονται. Υπάρχουν χιλιάδες εργοστάσια κουφάρια, που μπορούν να λειτουργήσουν, τεχνικές διαδικασίες και πόροι θα υπάρξουν από την ίδια την κοινωνία και εδώ κάνω και μία πρόταση, σε όσους αντιστέκονται στο σύστημα, εάν θέλουν να παλέψουν τον καπιταλισμό υπάρχουν και άλλοι τρόποι παραγωγική για την κοινωνία. Να βρεθούν πρώτες ύλες , μηχανήματα, εργατικό προσωπικό
υπάρχει από τους επίσημα ανέργους , δημιουργώντας <<συνεταιριστικά εργοστάσια>> που θα λειτουργούν με τις δικές μας παραγωγικές σχέσεις. Το ίδιο να γίνει και με τις αγροτικές καλλιέργειες.
Να ένας τρόπος , μια ευκαιρία να τρίψουμε στη μούρη του καπιταλισμού, την αποτελεσματικότητα του δικού μας οράματος. Είναι σίγουρα πολύ πιο αποτελεσματικό από τις μολότοφ και τις πορείες διαμαρτυρίας.
Η κοινωνία θα επιβράβευε τέτοιου είδους ενέργειες γιατί μόνο το παράδειγμα και συνεταιριστικές μικρές κοινωνίες ανθρώπων ,μπορούν να γίνουν συντελεστές για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Η προσπάθεια παράγει αποτέλεσμα ,ενώ η αδράνεια και η ακινησία ,οδηγεί την κοινωνία στην οπισθοδρόμηση ,στο κλάμα, στη διαμαρτυρία και στο συνεχές πολιτικό μουρμουρητό.
ΚΑΡΜΙΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
(ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ) ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ 15—04—2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου