Δημοτικό Σχολείο Κάτω Αμπελοκήπων: Ιστορία και Προοπτική
Το Δημοτικό σχολείο χτίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 (1932-1934) με προσωπική εργασία και οικονομικές προσφορές των κατοίκων του χωριού. Στη συνέχεια χρειάστηκε μεγάλος αγώνας για την νομιμοποίηση και αναγνώριση του από τις επίσημες κρατικές αρχές, ώστε το 1935 να αρχίσει η λειτουργία του, με πρώτο διορισμένο εκπαιδευτικό την Όλγα Σαρατσιώτη, η οποία αντικατεστάθει το 1937 από τον εκπαιδευτικό Κωνσταντίνο Γέμελο ως την έναρξη του πολέμου στις 28/10/1940.
Η λειτουργία του συνεχίστηκε μετά την κατοχή, προσφέροντας ένα αξιόλογο εκπαιδευτικό έργο μέσα από ένα μόνιμα μικρό αριθμητικά σύνολο 35-40 μαθητών και την ανάδειξη : ενός διδάκτορα τεχνικών επιστημών, πέντε καθηγητών μαθηματικών, ενός καθηγητή φιλολογίας, ενός δάσκαλου, πολλών κρατικών λειτουργών, οικονομολόγων, μηχανικών κλπ.
Κατά την περίοδο της γερμανοϊταλικής φασιστικής κατοχής και παράλληλα με την ίδρυση του ΕΑΜ (Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου), το σχολείο στις 27/09/1941 μετατράπηκε σε μόνιμη στέγη των αναγκών του ΕΑΜ. Σ΄αυτό συνέβαλε αποφασιστικά η γεωγραφική και μορφογεολογική θέση του χωριού, ώστε να επιλεγεί από την ηγεσία της επαρχιακής επιτροπής του ΕΑΜ Πυλίας σαν το καταλληλότερο σημείο δημιουργίας κέντρου οργάνωσης και καθοδήγησης, του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του λαού της Πυλίας.
Έτσι από τις αρχές του 1943 άρχισε να αναπτύσσεται ταχύρυθμα ο μηχανισμός δράσης της επαρχιακής επιτροπής του ΕΑΜ, τον οποίο ακολούθησε μια προοδευτική αύξηση προσωπικού από καταδιωκόμενα στελέχη, από συνδέσμους, από κλιμάκια επιμελητείας και λειτουργίας για τον επισιτισμό του συνόλου, από κλιμάκιο βοήθειας του αντάρτη κλπ. Την Άνοιξη του 1944 με απόφαση της διοίκησης του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ εγκαταστάθηκε μόνιμα ένας λόχος τους ΕΛΑΣ με διοικητή τον υπολοχαγό της Σχολής Αξιωματικών Γιάννη Διακομουγιαννόπουλο από το χωρίο Κυνηγού Πυλίας. Όλο αυτό το πολυάριθμο προσωπικό, λόγω ανεπάρκειας καταλυμάτων στο χωριό, έβρισκε κατάλυμα στο δημοτικό σχολείο.
Εκτός όλων αυτών των υπηρεσιών, το σχολείο λειτουργούσε και σαν αίθουσα συνεδριάσεων και συνδιασκέψεων του ΕΛΑΣ με πολυάριθμα στελέχη του αγώνα, όπως του Γιάννη Φράγκου (καπετάν Ακρίτα - καπετάνιου της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου), Γιάννη Ζαργάνη (Ταγματάρχη - διοικητή του Εφεδρικού ΕΛΑΣ Πυλίας), Σπύρου Τσικλητήρα (Συνταγματάρχη - επιτελάρχη της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, Γιάννη Χρονόπουλου ( Ραφαήλος - γραμματέα του επαρχιακού συμβουλίου της ΕΠΟΝ Πυλίας) και πολλών άλλων. Αποκορύφωμα όλων αυτών των συναντήσεων υπήρξε η Παμπύλια συνδιάσκεψη τον Φλεβάρη του 1944 των αντιστασιακών στελεχών, με θέμα την οργάνωση και διεξαγωγή εκλογών σ΄όλη την Επικράτεια. Στην συνδιάσκεψη αυτή συμμετείχε και ο βετεράνος τριών πολέμων, Βαλκανικών, Μικράς Ασίας και Αλβανίας, ταγματάρχης Ηλίας Κλάπας από το Χαρακοπειό Πυλίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο σχολείο καταυλίστηκε και παρέμεινε τον Οκτώβρη του 1943, όταν κατέβηκε στην κεντρική Πυλία, το πρώτο ένοπλο τμήμα του ΕΛΑΣ.
Αυτή ήταν η ιστορική υπηρεσία και συμβολή του Δημοτικού Σχολείου στον εθνικοαπελυθερωτικό αγώνα του τόπου μας, που στέκει σήμερα εγκαταλειμμένο και ερειπωμένο σαν βουβό μνημείο μιας λαμπρής ιστορίας της Μεσσηνίας.
Σήμερα γίνονται προσπάθειες από πολλούς φορείς, για την διάσωση και αποκατάσταση σου, ώστε να λειτουργήσει ως Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.
Δημήτρης Βάγιας
Διδάκτορας Τεχνικών Επιστημών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου