Τα σπήλαια του Αγίου Ονουφριος-την παλαιοχριστιανική Κατακόμβες
Η παλαιοχριστιανική νεκροταφείο του Αγίου Onoufrius είναι ένα κρυφό και εξακολουθεί να είναι σχεδόν άγνωστο μέρος για τους επισκέπτες όσο και τους ντόπιους. Οι ανθρωπογενείς σπηλιές κάθονται στην κορυφή του βουνού του Αγίου Νικολάου (Ο ευκολότερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι να πάρετε το δρόμο που οδηγεί από την πόλη της Πύλου Μεθώνης και να κάνει μια δεξιά στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου και να το χωματόδρομο που οδηγεί προς το κορυφή. Κάπου στη μέση της απόστασης ο δρόμος σταματά και θα πρέπει να συνεχίσετε με τα πόδια). 
Έχω ψάξει για αυτό το μέρος για πολύ λίγο και βρήκα τελικά χάρη στη βοήθεια ενός άλλου λάτρης Μεσσηνίας, Δημήτρης Panoskaltsis (διαβάστε το blog του σχετικά με την περιοχή εδώ ), που με οδήγησε σε αυτό μέσα από τις πλαγιές του ανθισμένα ανεμώνες.
Οι ημερομηνίες νεκροταφείο στα μέσα 4ος-5ος αι. Κατά την Βυζαντινή περίοδο (12-13 αιώνα μ.Χ.) μετατράπηκε σε ένα ασκητήριο και διακοσμημένο με τοιχογραφίες. Αυτές οι κατακόμβες είναι μοναδικές στην Πελοπόννησο και ένα από τα λίγα γνωστά παραδείγματα του είδους στην Ελλάδα. Η δομή είναι λαξευμένη στο φυσικό πορώδη πέτρα μέσα σε ένα μεγάλο βράχο. Οι κατακόμβες ήταν envisible αρχικά και οι υπόγειες αίθουσες θα μπορούσε να προσεγγιστεί μόνο με σκαλιστά σκάλες που οδηγούν κάτω. Δυστυχώς το ανατολικό τμήμα της δομής καταστράφηκε από τους Φράγκους και στη συνέχεια από τους Ενετούς και τους ογκόλιθους από το βουνό χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των οχυρώσεων του κάστρου της Μεθώνης. Οι λείπει τοίχοι εκτίθενται στη δυτική πλευρά του ναού το οποίο τώρα 
Αποτελείται από έξι θαλάμους και πολλά λακκοειδείς. 
Οι μικρές κόγχες για την τοποθέτηση των λαμπτήρων κομμένα σε βράχο στη βάση των arcosoliums * καμάρες, ενώ παγκάκια και τράπεζες προσφορών, τις δομές που σχετίζονται με τη νεκρική λατρεία, είναι στις πλευρές των θαλάμων. Η οροφή των θαλάμων είναι επίπεδη και οι arcosaliums έχουν τη μορφή σχετικά υψηλή τυφλά τόξα. Οι τοίχοι είχαν αρχικά καλυφθεί με έργα ζωγραφικής, πολύ λίγα από τα οποία είναι ορατά σήμερα. Τα υπολείμματα των κατακομβών αποτελούνται από:
Έχω ψάξει για αυτό το μέρος για πολύ λίγο και βρήκα τελικά χάρη στη βοήθεια ενός άλλου λάτρης Μεσσηνίας, Δημήτρης Panoskaltsis (διαβάστε το blog του σχετικά με την περιοχή εδώ ), που με οδήγησε σε αυτό μέσα από τις πλαγιές του ανθισμένα ανεμώνες.Οι ημερομηνίες νεκροταφείο στα μέσα 4ος-5ος αι. Κατά την Βυζαντινή περίοδο (12-13 αιώνα μ.Χ.) μετατράπηκε σε ένα ασκητήριο και διακοσμημένο με τοιχογραφίες. Αυτές οι κατακόμβες είναι μοναδικές στην Πελοπόννησο και ένα από τα λίγα γνωστά παραδείγματα του είδους στην Ελλάδα. Η δομή είναι λαξευμένη στο φυσικό πορώδη πέτρα μέσα σε ένα μεγάλο βράχο. Οι κατακόμβες ήταν envisible αρχικά και οι υπόγειες αίθουσες θα μπορούσε να προσεγγιστεί μόνο με σκαλιστά σκάλες που οδηγούν κάτω. Δυστυχώς το ανατολικό τμήμα της δομής καταστράφηκε από τους Φράγκους και στη συνέχεια από τους Ενετούς και τους ογκόλιθους από το βουνό χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των οχυρώσεων του κάστρου της Μεθώνης. Οι λείπει τοίχοι εκτίθενται στη δυτική πλευρά του ναού το οποίο τώρα Αποτελείται από έξι θαλάμους και πολλά λακκοειδείς. Οι μικρές κόγχες για την τοποθέτηση των λαμπτήρων κομμένα σε βράχο στη βάση των arcosoliums * καμάρες, ενώ παγκάκια και τράπεζες προσφορών, τις δομές που σχετίζονται με τη νεκρική λατρεία, είναι στις πλευρές των θαλάμων. Η οροφή των θαλάμων είναι επίπεδη και οι arcosaliums έχουν τη μορφή σχετικά υψηλή τυφλά τόξα. Οι τοίχοι είχαν αρχικά καλυφθεί με έργα ζωγραφικής, πολύ λίγα από τα οποία είναι ορατά σήμερα. Τα υπολείμματα των κατακομβών αποτελούνται από:- Μια «φθίνουσα κλίμακα», δηλαδή τη σκάλα που οδηγεί στο υπόγειο εσωτερικό της κατακόμβης. Στο σημείο της στροφής προς τα αριστερά, υπάρχει ένα ξυλόγλυπτο ντουί φωτίζει μια άγκυρα που κατέστησε δυνατή την κάθοδο.
- Ένα τριγωνικό κοιλότητα, η οποία υποθέτοντας θα μπορούσε να είναι είτε η «θρόνος του επισκόπου» στη θεία λειτουργία ή το τελετουργικό στις ακολουθίες κηδεία.
- Κατεβαίνοντας κάτω, πάντα στα αριστερά, ένα άνοιγμα, σαν ένα μεγάλο παράθυρο, μας μεταφέρει σε ένα κυβικό θάλαμο.
- Ένας μεγάλος κυκλικός θάλαμος. Μόνο δυτικό τμήμα του σώζεται ως το ανατολικό τμήμα κατεδαφίστηκε. Αρκετές «arcosols» σώζονται, και πολλοί τάφοι λάκκο στο έδαφος.
- Στην κορυφή του υπάρχουν σημεία που υποδηλώνουν την ύπαρξη ενός φεγγίτη.
Τμήματα της γκαλερί με πολλές archosols και τάφοι λάκκο σώζονται. Σε ένα από τα τάφο arcasolium υπάρχουν ακόμα πολλά ανθρώπινα οστά. 
Τα σπήλαια του Αγίου Ονουφριος ήταν γνωστό στους ξένους ταξιδιώτες και τους ντόπιους ως ένα μέρος που συνδέεται με τη χριστιανική λατρεία. Ορισμένοι ξένοι περιηγητές αναφέρονται σε αυτό ως ασκητήριο, άλλοι ως μοναστήρι, το οποίο αργότερα έγινε το νεκροταφείο της περιοχής. 
Οι ντόπιοι, βλέποντας τις τοιχογραφίες που κοσμούσαν όλα τα τείχη θεωρείται ως μια «παλιά εκκλησία» και επισκέφθηκε μερικές φορές για να ανάψει ένα κερί. Υπάρχουν μαρτυρίες που μέχρι το 1910 και μία φορά το χρόνο, στις 12 Ιουνίου, την ημέρα του Αγίου Ονουφριος, ο ιερέας-Θανάσης (1883-1928) έκανε μια υπηρεσία εκεί. Ωστόσο, από το 1940 οι θάλαμοι που χρησιμοποιούνται για τη διατήρηση των αιγοπροβάτων και οι τοιχογραφίες καταστράφηκαν από τις πυρκαγιές ομολόγων άναψε μέσα στις σπηλιές.
Τα σπήλαια του Αγίου Ονουφριος ήταν γνωστό στους ξένους ταξιδιώτες και τους ντόπιους ως ένα μέρος που συνδέεται με τη χριστιανική λατρεία. Ορισμένοι ξένοι περιηγητές αναφέρονται σε αυτό ως ασκητήριο, άλλοι ως μοναστήρι, το οποίο αργότερα έγινε το νεκροταφείο της περιοχής. Οι ντόπιοι, βλέποντας τις τοιχογραφίες που κοσμούσαν όλα τα τείχη θεωρείται ως μια «παλιά εκκλησία» και επισκέφθηκε μερικές φορές για να ανάψει ένα κερί. Υπάρχουν μαρτυρίες που μέχρι το 1910 και μία φορά το χρόνο, στις 12 Ιουνίου, την ημέρα του Αγίου Ονουφριος, ο ιερέας-Θανάσης (1883-1928) έκανε μια υπηρεσία εκεί. Ωστόσο, από το 1940 οι θάλαμοι που χρησιμοποιούνται για τη διατήρηση των αιγοπροβάτων και οι τοιχογραφίες καταστράφηκαν από τις πυρκαγιές ομολόγων άναψε μέσα στις σπηλιές.
Η επίσημη αναγνώριση των κατακομβών ήρθε γύρω της δεκαετίας του 1960. 
* Μια αρκοσόλιο (ή αρκοσόλια) είναι μια τοξωτή εσοχή που χρησιμοποιείται ως χώρος ενταφιασμό. Η λέξη προέρχεται από τη Λατινική Arcus , «καμάρα», και Solium , «θρόνο» (κυριολεκτικά: «τόπος του κράτους») ή μετα-κλασική σαρκοφάγος. Πρόωρη αρκοσόλια ήταν σκαλισμένα στο βράχο σε κατακόμβες. Σε πολύ παλαιότερη από αυτές, η τοξωτή εσοχή μειώθηκε στο επίπεδο του εδάφους. Στη συνέχεια, ένα χαμηλό τοίχο θα κατασκευαστεί στο μπροστινό μέρος, αφήνοντας μια γούρνα (η cubiculum, «Θάλαμος»), στην οποία να τοποθετηθεί το σώμα. Μια επίπεδη πέτρινη πλάκα θα καλύπτει τότε το θάλαμο που περιέχει το σώμα, σφραγίζοντας έτσι. Η πέτρινη πλάκα που εξυπηρετούνται περιστασιακά και ως βωμός, ειδικά για τους Χριστιανούς. ο οποίος γιόρτασε μάζας τους. Στις αργότερα arcosolia, η τοξωτή εσοχή ήταν σκαλισμένα σε περίπου το ύψος της μέσης. Στη συνέχεια, οι κτίστες κόβεται προς τα κάτω για να κάνουν το θάλαμο εντός του οποίου θα τοποθετηθεί το πτώμα. Στην πραγματικότητα, το χαμηλότερο σημείο ήταν τότε μια σαρκοφάγος με ζωντανό βράχο για πέντε από τις έξι έδρες του. Όπως και πριν, μια επίπεδη πέτρινη πλάκα θα ήταν τότε σφραγίσει το cubiculum .
* Μια αρκοσόλιο (ή αρκοσόλια) είναι μια τοξωτή εσοχή που χρησιμοποιείται ως χώρος ενταφιασμό. Η λέξη προέρχεται από τη Λατινική Arcus , «καμάρα», και Solium , «θρόνο» (κυριολεκτικά: «τόπος του κράτους») ή μετα-κλασική σαρκοφάγος. Πρόωρη αρκοσόλια ήταν σκαλισμένα στο βράχο σε κατακόμβες. Σε πολύ παλαιότερη από αυτές, η τοξωτή εσοχή μειώθηκε στο επίπεδο του εδάφους. Στη συνέχεια, ένα χαμηλό τοίχο θα κατασκευαστεί στο μπροστινό μέρος, αφήνοντας μια γούρνα (η cubiculum, «Θάλαμος»), στην οποία να τοποθετηθεί το σώμα. Μια επίπεδη πέτρινη πλάκα θα καλύπτει τότε το θάλαμο που περιέχει το σώμα, σφραγίζοντας έτσι. Η πέτρινη πλάκα που εξυπηρετούνται περιστασιακά και ως βωμός, ειδικά για τους Χριστιανούς. ο οποίος γιόρτασε μάζας τους. Στις αργότερα arcosolia, η τοξωτή εσοχή ήταν σκαλισμένα σε περίπου το ύψος της μέσης. Στη συνέχεια, οι κτίστες κόβεται προς τα κάτω για να κάνουν το θάλαμο εντός του οποίου θα τοποθετηθεί το πτώμα. Στην πραγματικότητα, το χαμηλότερο σημείο ήταν τότε μια σαρκοφάγος με ζωντανό βράχο για πέντε από τις έξι έδρες του. Όπως και πριν, μια επίπεδη πέτρινη πλάκα θα ήταν τότε σφραγίσει το cubiculum .
Πηγή:: Οδοιπορικόν στις Εκκλησίες και τα εξωκκλήσια της σημερινής Μεθώνης (Κ.Δ Κωστόπουλου)
Τετ 14 του Φεβρουαρίου του 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου