Το όραμα

το άγαλμα του Θοδωράκη στο Ελληνικό Αρκαδίας όπως το είδα στο όραμα το 2009 μπαίνοντας στην οικονομική κρίση και στα μνημόνια , .....έκλεγε τον κοίταγα και αυτός έκλεγε με δάκρυα,πολύ δάκρυα τα όπλα του δίπλα στην πέτρα, η μπιστολα ,το σπαθί ,η περικεφαλαία το γράφω και συγκινούμε, εγώ παιδάκι προστάτου τον κοίταγα και αυτός έκλεγε, το πρόσωπο του ήταν μπαρουτοκαπνισμένο άσπρο μουστάκι, γκρίζα μαλλιά μακριά ριγμένα στις φαρδιές πλάτες του ήταν δεν ήταν 1,70 ύψος πήρα την μπιστολα και έκανα οτι σημαδεύω, μετα παίρνω το σπαθί και κάνω το το βγάλω από το θηκάρι αυτός συνέχισε να με κοιτάζει και να κλαίει ,με κοίταγε και έκλεγε, την περικεφαλαία περνώ να την φορέσω μικρο παιδί εγώ, περίεργο δεν χωρούσε στο κεφάλι μου ,με μια δεύτερη τρίτη προσπάθεια την φόρεσα, ξύπνησα,Παναγία μου λεω τι ηταν αυτο που ειδα ! Πέρασε λιγος καιρός και πρωτομαγιά περνούσα με το αυτοκίνητο απο το Ελληνικό της Αρκαδίας οδηγούσε η γυναίκα μου, ,σταμάτα της φωνάζω, και εν κίνηση το αυτοκίνητο ανοίγω την πόρτα ,τρέχω στην πλατεία του χωριού, τρελάθηκες μου φωνάζει, και τι βλεπω ? το άγαλμα του Θοδωρακη κλαμένο όπως ήταν στο όνειρο !!! να εχουμε την ευχη του .χρόνια πολλά Έλληνες.