επιτέλους κάτι αρχίζει να κινείται
Α. Σαμαράς: Τον επεκτατιστή δεν τον κατευνάζεις. Γιατί έτσι γίνεται πιο αδίστακτος
“Τον επεκτατιστή δεν τον κατευνάζεις. Γιατί έτσι γίνεται πιο αδίστακτος!” λέει στην Καθημερινή ο Αντώνης Σαμαράς, σημειώνοντας πως οι διερευνητικές επαφές με την Άγκυρα, που ξεκινούν αύριο στην Κωνσταντινούπολη, “ακυρώνουν” πιθανές κυρώσεις στην Τουρκία. Ο πρώην πρωθυπουργός δηλώνει μάλιστα αντίθετος και μια πιθανή προσφυγή στη Χάγη, καθώς όπως σημειώνει με αυτό τον τρόπο “θα παραιτηθούμε εξαρχής, μόνοι μας, από όλα ‘όσα προβλέπει υπέρ μας το διεθνές δίκαι.
Όσον αφορά τη Συμφωνία των Πρεσπών ο A. Σαμαράς σημειώνει πως “δεν λύσαμε κάποιο πρόβλημα. Απλώς το πρόβλημα που είχαμε μετατοπίστηκε σε άλλο – πιο επικίνδυνο”, καθώς η “διείσδυση της Τουρκίας στην περιοχή δεν ανακόπηκε μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, αντιθέτως ενισχύθηκε”. Στο πλαίσιο αυτό αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο όταν έρθουν στη Βουλή τα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, να τα καταψηφίσει.
Τέλος, όσον αφορά την οικονομία, ο πρώην πρωθυπουργός αφού διευκρινίζει πως δεν φταίει η κυβέρνηση για την πανδημία., ζητάει από την Ε.Ε. “μερική διαγραφή χρέους για όλες τις χώρες” ώστε να επανέλθει η ανάπτυξη.
- Κύριε Πρόεδρε, αύριο ξεκινούν στην Κωνσταντινούπολη οι διερευνητικές επαφές με την Τουρκία. Για την Ελλάδα ποια είναι η κόκκινη γραμμή και πώς πιστεύετε ότι πρέπει να αντιδράσει η ελληνική πλευρά στην περίπτωση που οι γείτονες μας θέσουν στο τραπέζι μία διευρυμένη ατζέντα;
Η Ελλάδα δεν συζητά τίποτα πέραν από την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ.
Η έναρξη όμως των “διερευνητικών” ακυρώνει κάθε συζήτηση για κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι η διεθνής κοινότητα δεν “τιμωρεί” μια χώρα την ώρα που αυτή τυπικά διαπραγματεύεται.
Την ίδια ώρα η Τουρκία δεν αποδέχεται το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Προχωρά σε απειλές χρήσης βίας, πράγμα που απαγορεύει η Ιδρυτική Διακήρυξη του ΟΗΕ, γενικά γράφει όλο τον κόσμο στα παλιά της τα παπούτσια και θέτει συνεχώς νέα ζητήματα σε βάρος μας.
Αμφισβητεί ότι τα νησιά μας έχουν οποιαδήποτε κυριαρχικά δικαιώματα (εκτός από περιορισμένη αιγιαλίτιδα ζώνη). Ζητά αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Εποικίζει την Αμμόχωστο και ζητάει δύο χωριστά κράτη στην Κύπρο. Πραγματοποιεί γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και γυροφέρνει επί μήνες σε ελληνική υφαλοκρηπίδα. Προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας με το Τουρκολυβικό Σύμφωνο.
Και το υπογραμμίζω: η επόμενη αιχμή της τουρκικής απειλής είναι η Θράκη! Όπου ζητούν ήδη αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης,
Αυτή είναι η “διευρυμένη ατζέντα” που θέτει η Τουρκία!
Κι όλα αυτά τα κάνει υπό την πίεση συνεχών προκλήσεων όπως οι αλλεπάλληλες navtex.
Αυτά όλα που θέτει η Τουρκία, ασφαλώς, δεν τα συζητάμε! Δεν είναι απλώς κόκκινες, είναι κατακόκκινες γραμμές…
- Και τι κάνουμε, αν επιμένουν;
Επιμένουμε κι εμείς: Αρνούμαστε να συζητήσουμε πως θα …μοιράσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας!
Γιατί, αν δεχόμασταν να μπούμε σε τέτοια συζήτηση, το θέμα δεν είναι “να τους δώσουμε κάτι, ώστε να σώσουμε τα υπόλοιπα” – όπως υποστηρίζεται από ορισμένους! Γιατί αφού πάρουν κάτι τώρα, θα επανέλθουν με νέες απειλές, ώστε να πάρουν κι άλλα…
Γι’ αυτό και έχω πει: με “Πειρατές” δεν κάνεις διάλογο!
Να να σας το πω αλλιώς:;OΤον επεκτατιστή δεν τον κατευνάζεις! Γιατί έτσι γίνεται πιο αδίστακτος.
Τον επεκτατιστή μόνον αποτρεπτικά μπορείς να τον αντιμετωπίσεις.
Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να ενισχύσουμε την Αποτροπή μας έναντι της επιθετικής Τουρκίας. Πώς;
Με ισχυρές συμμαχίες, για τις οποίες, ευτυχώς, υπάρχει πολύ πρόσφορο έδαφος σήμερα.
Και με αποφασιστικότητα, ώστε κανείς να μη θεωρεί “δεδομένο” ότι η Ελλάδα τελικά θα υποχωρήσει, θέλει δεν θέλει.
- Στην περίπτωση αποχώρησης από τον διάλογο ποιος θα πάρει την ευθύνη ναυαγίου της διαδικασίας;
Όταν υπερασπίζεσαι τα δικαιώματά σου και τη διεθνή νομιμότητα, όταν κάνεις αυτό που θα έκανε κάθε κυρίαρχη χώρα στη θέση σου, δεν τίθεται θέμα ευθύνης. Αν η Ελλάδα αρνηθεί να διαπραγματευθεί την κυριαρχία της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα με την Τουρκία, τότε οι φίλοι της Ελλάδας – δηλαδή όσες χώρες ήδη συσπειρώνονται κατά της Τουρκίας – θα χαρούν! Ενώ οι φίλοι της Τουρκίας θα ενοχληθούν.
Αντίθετα, αν η Ελλάδα υποχωρήσει υπό την πίεση των τουρκικών απειλών, τότε οι φίλοι της θα απογοητευθούν!
Αν μας ενδιαφέρει να δημιουργήσουμε ισχυρές συμμαχίες στην περιοχή μας – τώρα μάλιστα που συγκροτείται συνασπισμός χωρών εναντίον της Τουρκίας – δεν πρέπει να απογοητεύουμε τους δυνητικούς μας συμμάχους…
Συμμαχίες φτιάχνεις όταν “συγκλίνεις” με τους φίλους τους δικούς σου. Όχι όταν προσπαθείς να ικανοποιήσεις τους… φίλους του εχθρού σου!
Πέρα, δηλαδή, από το blame gameπου προσπαθούμε να παίξουμε, υπάρχει και το power gameπου πρέπει κάποτε να μάθουμε…
- “Φίλος της Τουρκίας” είναι σήμερα η Γερμανία;
Ε, μόνο “φιλικά” δεν έχει φερθεί μέχρι στιγμής έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Ούτε και πολύ “ευρωπαϊκά”, θα έλεγα…
- Γενικότερα, η αντίδραση μέχρι τώρα της ΕΕ σας ικανοποιεί ή θα περιμένατε κάτι διαφορετικό; Και τι θα μπορούσε να είναι αυτό;
Προφανώς δεν με ικανοποιεί. Δεν μπορεί να υπερασπιστεί ούτε δύο κράτη μέλη της – Ελλάδα και Κύπρο – που δέχονται απειλές από μια “τρίτη” χώρα την Τουρκία!
Είναι αδιανόητο χώρες της Ευρώπης, όπως η Γερμανία ή η Ισπανία, να εξοπλίζουν την Τουρκία για να απειλεί Ευρωπαϊκή κράτη-μέλη με ευρωπαϊκά όπλα!
Επισημαίνω, βέβαια, ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί λαοί και πολλές κυβερνήσεις μέσαστην Ευρώπη, που έχουν πλήρως κατανοήσει τι είναι η Τουρκία και πού το πάει. Ιδιαίτερα στο λαθρο-μεταναστευτικό…
Υπάρχουν φίλοι της Τουρκίας μέσα στην Ευρώπη, αλλά υπάρχουν πλέον και ισχυροί φίλοι της Ελλάδας…
Δεν την “ξεγράφουμε” την Ευρώπη! Απλώς δεν εξαντλούμε την Πολιτική μας μόνο μέσα στα Ευρωπαϊκά όργανα…
- Πότε και υπό ποιες συνθήκες θεωρείτε πως θα μπορούσε η διένεξη Ελλάδας- Τουρκίας να οδηγηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Παλαιότερα έχετε τοποθετηθεί αρνητικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Εξακολουθείτε να έχετε την ίδια οπτική και γιατί;
Μην κάνετε λάθος. Αυτό που μας ζητούν δεν είναι να προσφύγουμε στη Χάγη με βάση το Διεθνές Δίκαιο.
Γιατί η Τουρκία δεν δέχεται το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Ούτε το έχει υπογράψει. Και άρα τέτοιο κοινό πλαίσιο προσφυγής δεν υπάρχει…
Ο άλλος τρόπος, βέβαια, θα ήταν να συρθούμε στη Χάγη υπογράφοντας “συνυποσχετικό” με την Τουρκία. Δηλαδή να δεχθούμε να λυθούν οι διαφορές μας, όχι όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο, αλλά όπως θέλει η Τουρκία. Δυστυχώς, αυτό μας ζητάνε…
Δηλαδή να παραιτηθούμε εξ αρχής, μόνοι μας, από όλα όσα προβλέπει υπέρ μας το Διεθνές Δίκαιο…
Με απλά λόγια: Εμείς, με το “συνυποσχετικό, να έχουμε παραχωρήσει από πριν θαλάσσια οικόπεδα και να ζητήσουμε μετά από τη Χάγη να βάλει τη “σφραγίδα”… του τοπογράφου μηχανικού.
Σε αυτό έχω διαφωνήσει κατηγορηματικά. Και δεν διαφωνώ μόνον εγώ. Έχουν διαφωνήσει σχεδόν οι πάντες στην Ελλάδα!
- Η Ελλάδα προχώρησε σε επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο. Τι άλλο πιστεύετε πως θα μπορούσε να πράξει η χώρα μας δεδομένης της τουρκικής επιθετικότητας;
Από τη στιγμή που επιλέχθηκε η τμηματική ανακήρυξη πρέπει να προχωρήσουμε. Φυσικά, το πότε και το πώς θα το κρίνει η κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, πρέπει να κινηθούμε και πέρα από την τμηματική ανακήρυξη. Οφείλουμε να προχωρήσουμε σε πραγματικές συμμαχίες με πραγματικούς συμμάχους. Όπως η Γαλλία, με την οποία εκκρεμεί Συμφωνία Αμυντικής αρωγής, που οι πάντες θα τη λάβουν πολύ σοβαρά.
Αυτό θα ενισχύσει την Αποτροπή μας. Και θα αναγκάσει και την Τουρκία να μαζευτεί.
Κι ακόμα μπορούμε να ζητήσουμε ενεργοποίηση της ρήτρας Αμοιβαίας Άμυνας(άρθρο 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Έχει εφαρμοστεί ξανά με αίτημα της Γαλλίας, το 2015 – και όχι μόνο. Σας παραπέμπω στη πρόσφατη νομική ανάλυση του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου.
Γενικά, έχουμε πολλούς “δυνητικούς συμμάχους” αυτή τη στιγμή. Χώρες της περιοχής – αλλά και ευρύτερα – που συσπειρώνονται για δικούς τους λόγους εναντίον της Τουρκίας. Αυτές τις συμμαχίες πρέπει να αρχίσουμε να τις “ενεργοποιούμε”. Και να μετατρέψουμε τους “δυνητικούς” σε πραγματικούς συμμάχους.
Αυτό θα ενισχύσει την Ελληνική Αποτροπή.
Αν και κάποιοι δεν το θέλουν. Και σας μιλώ εκ πείρας…
- Τι εννοείτε;
Το 2011, όταν έθεσα , ως αντιπολίτευση ακόμα, θέμα για την ΑΟΖ, σε προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, πολλοί τότε μέσα στην Ελλάδα υποστήριζαν ότι “δεν υπάρχει τίποτα” – δηλαδή δεν υπάρχουν κοιτάσματα στο βυθό!
Τώρα η Τουρκία προσπαθεί να σφετεριστεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, εκεί που υποτίθεται ότι … δεν υπήρχε τίποτε!
Κάποιοι, λοιπόν, δεν ήθελαν να τεθεί τέτοιο θέμα.
Κι όταν αργότερα προώθησα τον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ– συμπεριλαμβάνοντας και την Κύπρο, ακριβώς για να τονίσουμε το στρατηγικό χαρακτήρα εκείνης της σύγκλισης χωρών – κάποιοι πάλι μέσα στην Ελλάδα έλεγαν ότι αυτό θα ήταν τάχα “επιζήμιο”, γιατί “θα έβλαπτε τις σχέσεις μας με τον Αραβικό κόσμο”. Και σήμερα, μια σειρά από σημαντικές Αραβικές χώρες προσεγγίζουν το Ισραήλ με κάθε τρόπο.
Ήταν φανερό ότι υπήρχαν δυνάμεις που δεν ήθελαν να αναζητήσει και να βρει η Ελλάδα αληθινούς συμμάχους στην περιοχή.
Κι όταν αργότερα προώθησα την “τριγωνική σχέση” Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου -μόλις είχε επικρατήσει ο Σίσι στην Αίγυπτο – κάποιοι επίσης δυσφορούσαν, εντός και εκτός Ελλάδος, γιατί ο Σίσι ήταν λέει “δικτάτορας”.
Σήμερα όλοι οι δυτικοί θεωρούν τον Σίσι προνομιακό συνομιλητή τους.
Οι δύο αυτές “τριμερείς” (Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος και Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ) είναι σήμερα ό,τι σημαντικότερο διαθέτουμε στην περιοχή. Ενώ και η Γαλλία και άλλες χώρες συγκλίνουν πλέον με τέτοια συμμαχικά σχήματα.
Αυτές τις συμμαχίες πρέπει να τις εμβαθύνουμε κι άλλο. Και να τις ενεργοποιήσουμε.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που δεν το θέλουν αυτό. Και επιλέγουν το δόγμα του Κατευνασμού. Κι αυτό πότε; Την ώρα που κι άλλες χώρες αντιστέκονται σθεναρά στην Τουρκία!
- Σε μία συγκυρία που η τουρκική επιθετικότητα έχει βγει εκτός ορίων δεν βλέπετε τίποτα θετικό στο γεγονός πως η Ελλάδα έχει «κλείσει» ένα μέτωπο με τον Βόρειο γείτονα της; Περιμένουμε κάποια στιγμή να έρθουν στην ελληνική Βουλή τα τρία μνημόνια συνεργασίας μεταξύ της Ελλάδας και της Βόρειας Μακεδονίας. Θέλετε να μας ξεκαθαρίσετε τι θα πράξετε στην Βουλή;
Πρώτον, δεν “λύσαμε” κανένα πρόβλημα. Απλά το πρόβλημα που είχαμε μετασχηματίστηκε σε άλλο – πιο επικίνδυνο! Που εμπλέκει και τη Βουλγαρία και την Αλβανία και το Κόσσοβο. Και άλλους, με πολλών ειδών “ορέξεις”…
Δεύτερον, η “διείσδυση” της Τουρκίας στην περιοχή δεν ανακόπηκε μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αντίθετα ενισχύθηκε.
Τέλος, οι χώρες που μας πίεσαν να υποχωρήσουμε έναντι των Σκοπίων, όταν ήλθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της Τουρκίας δεν στήριξαν την Ελλάδα! Το αντίθετο: Κάποιες συνεχίζουν να εξοπλίζουν την Τουρκία!
Κι αντίθετα, οι χώρες που υποστηρίζουν σήμερα ανοικτά την Ελλάδα έναντι της Τουρκίας -όπως η Γαλλία, για παράδειγμα -δεν υποστηρίζουν με θέρμη την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρώπη…
Επομένως, ούτε το πρόβλημα λύθηκε, ούτε κανένα καλό είδε η Ελλάδα. Μόνον μια αφόρητη εθνική ζημιά δίνοντας όνομα, ταυτότητα, γλώσσα!
Τι περιμένετε, λοιπόν, να κάνω;
- Κύριε Πρόεδρε, να πάμε λίγο στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Φοβάστε πως η οικονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία θα φέρει πίσω την χώρα και θα χάσει όσα κερδήθηκαν με πολύ κόπο από την περίοδο που ήσασταν πρωθυπουργός; Φοβάστε για να το θέσουμε ευθέως ένα νέο μνημόνιο;
Να διευκρινίσω πρώτα-πρώτα ότι δεν φταίει η Κυβέρνηση για την πανδημία! Εδώ έχουμε παγκόσμια κρίση που γονάτισε όλες τις χώρες…
Από κει και ύστερα, πράγματι ανησυχώ. Γιατί το έλλειμμα ξεπέρασε το 10% του ΑΕΠ. Και το Χρέος ξεπέρασε το 200% του ΑΕΠ και μάλλον θα ανέβει κι άλλο…
Όσο η πανδημία διαρκεί ακόμα, οι δημοσιονομικοί κανόνες έχουν χαλαρώσει σε όλη την Ευρώπη και οι αγορές μας δανείζουν άνετα με πολύ χαμηλά επιτόκια.
Αλλά κάποια στιγμή – κι αυτό θα γίνει μάλλον σύντομα μετά τους μαζικούς εμβολιασμούς – όλος ο κόσμος θα αρχίσει να επιστρέφει στην κανονικότητα…
Μην κάνετε λάθος! Η ζημιά στην Οικονομία και κυρίως στη μεσαία τάξη είναι πολύ μεγάλη. Επομένως, η Ευρώπη πρέπει να έχει την προνοητικότητα να προχωρήσει σε μερική διαγραφή χρέους για όλες τις χώρες. Ενώ εμείς πρέπει να προχωρήσουμε σε εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που θα μας φέρουν επενδύσεις. Γιατί μετά την πανδημία εκεί θα παιχθεί το παιγνίδι: στις επενδύσεις που φέρνουν θέσεις εργασίας και Ανάπτυξη.
- Πως αποτιμάτε τον πρόσφατο ανασχηματισμό; Συμμερίζεστε την άποψη για «δεξιά στροφή» της κυβέρνησης;
Είναι… “δεξιά στροφή” η αποκατάσταση της τάξης στα Πανεπιστήμια, όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλα τα Πανεπιστήμια στον κόσμο;
Και τότε γιατί την υποστηρίζουν και πρόσωπα που δεν έχουν καμία σχέση με τη “δεξιά”;
Όχι, δεν υπήρξε καμία “δεξιά στροφή” της Κυβέρνησης!
Κι ακόμα γιατί να γίνονται τέτοιες δαιμονοποιήσεις; Γιατί να πρέπει να απολογείσαι γι’ αυτό που πιστεύεις;
Εδώ βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν σημαία την υπεράσπιση του Κουφοντίνα και δεν απολογείται κανείς…
Πιστέψτε με, ο μέσος Έλληνας έχει αρχίσει να δυσφορεί που μόνιμα δαιμονοποιείται όποιος δηλώνει “δεξιός” και εξιδανικεύεται όποιος δηλώνει “αριστερός”…
Ακούστε: Ο καθένας κουβαλάει το ιδεολογικό φορτίο που επιλέγει και κρίνεται για τις πράξεις του. Όχι με βάση τις ιδεοληψίες και τις εμμονές των… αντιπάλων του!
- Θα ήθελα ένα σχόλιο σας για την κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενάμιση χρόνο μετά την ήττα του βρίσκεται σε διαρκή δίνη. Θεωρείτε πως έχει πιθανότητες, με δεδομένο πως κουβαλά σχεδόν 32%, να επανέλθει στην εξουσία;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν τραγικός ως κυβέρνηση κι έχει καταντήσει κωμικός ως αντιπολίτευση! Όντως βρίσκεται σε δίνη. Κι όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, έχει ήδη χάσει τουλάχιστον έναν στους τρεις απ’ όσους τον ψήφισαν πριν ενάμιση χρόνο. Και σκεφτείτε, ότι ακόμα δεν έχει λογοδοτήσει για τα πραγματικά σκάνδαλα που ήλθαν στο φώς…
Ούτε καν οι ίδιοι πιστεύουν πια ότι μπορούν να επανέλθουν.
Εξ ου και η εσωτερική γκρίνια…
- Στην Αμερική οι πρώην πρόεδροι χρησιμοποιούνται σε διάφορες αποστολές συνδράμοντας την εθνική προσπάθεια. Στην Ελλάδα οι πρώην είναι απλά πρώην. Θεωρείτε πως αυτό θα μπορούσε να αλλάξει;
Καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε, αλλά σε αυτό εγώ δεν μπορώ να μιλήσω γενικά. Σε ό,τι όμως με αφορά, όπως γνωρίζετε, εγώ αυτό κάνω. Υπηρετώντας σταθερά και με συνέπεια την Πατρίδα μου, τις ιδέες μου και την παράταξή μου.
- Έχετε πει για την υπόθεση Νοβάρτις πως θα πάτε μέχρι τέλους. Ποιο είναι αυτό το τέλος; Είναι κοντά;
H σκευωρία Νοβάρτις ήταν μια απόπειρα αλλοίωσης του Πολιτεύματος χωρίς προηγούμενο. Γι’ αυτό και πρέπει να διερευνηθεί “μέχρι τέλους”. Όχι απλώς για να τιμωρηθούν όσοι το έκαναν. Αλλά για να μην διανοηθεί να το ξανακάνει ποτέ κανείς!
Ξέρετε, η Αλήθεια είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας. Και η Αλήθεια λυτρώνει.
Αλλά αυτό είναι δουλειά της Δικαιοσύνης. Που πρέπει να δείξει ότι κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου