199 χρόνια απο την έξοδο του Αρεως

 ΟΜΙΛΙΑ

Αντιναυάρχου εα Πελοπίδα Αγγελοπούλου

Επίτιμου Α΄. Υπαρχηγού Λ.Σ.

Πρόεδρου της Λέσχης Αξιωματικών Λ.Σ.

«Εκφωνήσεις παρισταμένων επισήμων

 Κυρίες και Κύριοι,

 Αγαπητοί, απόγονοι των ένδοξων Ηρώων Αναστάσιου Τσαμαδού και Σταύρου Σαχίνη, Κοι Ιωάννη Σαχίνη και Ιωάννη Τσαμαδέ, αμφότεροι εξ Ύδρας και επίλεκτα στελέχη Αδελφότητας των Υδραίων εν Αθήναις και του ενδόξου ήρωος  του Βαλτετσίου και της Τριπολιτσάς Χρήστου Αναγνωσταρά ή Παπαγεωργίου εκ Πολιανής Μεσσηνίας κύριε Χρήστο Κορομηλά ανώτερε αξιωματικέ του Πεζικού,

Κατά την διάρκεια των αιώνων και την καταγεγραμμένη ιστορία, το Ελληνικό Έθνος πολλές φορές βρέθηκε αντιμέτωπο με εχθρούς που υπερτερούσαν αριθμητικά. Για να καταφέρει να επιβιώσει και να υπερασπιστεί την πατρίδα και την ελευθερία του, ο Έλληνας αναγκάστηκε να αναπτύξει ιδιαίτερες πολεμικές τακτικές και δεξιότητες και να χρησιμοποιήσει περισσότερο το μυαλό και την εξυπνάδα, παρά την δύναμη στην οποία μειονεκτούσε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα κατά την αρχαιότητα, υπήρξε η ναυμαχία της Σαλαμίνας, κατά την οποία οι Έλληνες κατάφεραν να ανακόψουν την επέλαση της δεσποτικής και πολυάριθμης Ασίας με ένα πολύ μικρότερο πολεμικό στόλο από αυτό των εχθρών τους αλλά με περισσό πείσμα, τακτική και ναυτική δεξιοτεχνία.

Ανάλογα περιστατικά επαναλήφθηκαν σε κάθε εποχή και πολλά από αυτά έγιναν σύμβολα της επιμονής του λαού μας και ενέπνευσαν καλλιτέχνες, συγγραφείς αλλά και ανώνυμους αγωνιστές του δικαίου και της ελευθερίας μας.

Ένα από αυτά τα περιστατικά, κατά την διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα, του 1821, υπήρξε η έξοδος του Άρεως.

Πρόκειται για την ηρωική έξοδο που πραγματοποίησε το μπρίκι του Τσαμαδού από το κλοιό του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου, στο Ναυαρίνο το 1825.

Στις 26 Απριλίου του 1825 ημέρα Κυριακή, ο Τουρκοαιγυπτιακός στόλος του Ιμπραήμ εισέπλευσε στο Ναυαρίνο, με σκοπό να ενισχύσει τους πολιορκημένους Οθωμανούς στη Σφακτηρία και το Νεόκαστρο, που είχαν καταληφθεί από τους επαναστατημένους Έλληνες.

Τα ελληνικά πλοία προσπάθησαν να απομακρυνθούν γρήγορα από το λιμάνι, γιατί διέτρεχαν  τον κίνδυνο να αποκλεισθούν.

Ο « Άρης» ωστόσο καθυστέρησε να αποπλεύσει περιμένοντας τον Κυβερνήτη του, Αναστάσιο Τσαμαδό αφού το πλήρωμα του, δεν είχε μάθει ακόμη ότι μόλις είχε σκοτωθεί στην μάχη της Σφακτηρίας.

Τελικά την δύσκολη προσπάθεια διαφυγής ανέλαβε ο Ύπαρχος Νικόλαος Βότσης μαζί με τον Υποπλοίαρχο Δημήτριο Σαχτούρη.

Η έξοδος προς την ανοιχτή θάλασσα είχε κλείσει από τα αιγυπτιακά πλοία. Οι ναύτες έφεραν την εικόνα της Παναγίας στο κατάστρωμα και παίρνοντας θάρρος επιχείρησαν την ηρωική έξοδο. Με ομοβροντία των δεκαέξι κανονιών του, ο «Άρης» κατάφερε να διασπάσει τον κλοιό και επιπλέον να προξενήσει μεγάλες ζημιές στον εχθρό, περνώντας ανάμεσα από πενήντα επτά (57) συνολικά ισχυρότερά του εχθρικά πλοία, που έβαλαν εναντίον του, συνεχώς. Κατέφθασε στην Καλαμάτα με δύο (02) νεκρούς, έξι (06) τραυματίες και εντελώς κατεστραμμένα τα πανιά τους.

Οι Υδραίοι Αναστάσιος Τσαμαδός Κυβερνήτης του «Άρεως» και Σταύρος Σαχίνης χιλίαρχος-Φρούραρχος της Σφακτηρίας, ο Υπουργός Πολέμου Στρατηγός Αναγνωσταράς, ο φιλέλληνας Ιταλός Κόμης SANTA–ROSA, εκατό (100) ναύτες από τα υδραίικα πλοία, τριάντα (30) από τα σπετσιώτικα, εκατό πενήντα (150) άνδρες του Αλεξ. Μαυροκορδάτου (Γ.Γ. του εκτελεστικού), και πολλοί άλλοι, συνολικά τετρακόσιοι πενήντα (450) φονεύθηκαν.

Ο γενναίος Τσαμαδός πληγώθηκε σε δύο μέρη μαχόμενος και κατακρεουργήθηκε, ο δε Σταύρος Σαχίνης όρμησε με ξίφος στο πλήθος των Αιγυπτίων και εξαφανίσθηκε. Η Σφακτηρία καταλήφθηκε από τους Αιγύπτιους μέσα σε δύο ώρες. Περί τους πεντακόσιους αμυνόμενους Έλληνες μπόρεσαν να σωθούν υποχωρούντες ατάκτως, μέσω του βόρειου στενού περάσματος Σφακτηρίας-στεριάς. Ελάχιστοι που αμύνθηκαν μέχρι τέλος κατόρθωσαν καταδιωκόμενοι να ριφθούν στην θάλασσα και όσοι δεν πνίγηκαν να καταφύγουν στο Παλαιόκαστρο, άλλοι να επιβιβασθούν στα ελλιμενισμένα πλοία.    

Τα ευρεθέντα εκεί πλοία μας δεν ήσαν σε κατάσταση να αντιταχθούν στις εχθρικές ενέργειες, διότι το περισσότερο πλήρωμα είχε αποβιβασθεί στην Σφακτηρία για να την υπερασπισθούν, και από αυτούς πολλοί φονεύθηκαν ηρωικά και πολλοί τραυματίσθηκαν.

Τα ελληνικά πλοία, έκοψαν βιαστικά τις άγκυρες και έφυγαν να βγουν από το Ναυαρίνο.

Ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης, που παρακολουθούσε την ναυμαχία από το φρούριο του Νεόκαστρου, γράφει: «Σώθηκαν με μεγάλο κίνδυνο και απερίγραπτη γενναιότητα αυτείνοι οι άνθρωποι του καραβιού. Άλλο είναι να το λέπη άνθρωπος και άλλο να το λέγη. Σώθηκαν με την βοήθεια του θεού δίνοντάς τους ανδρεία πολλήν».

Λέγεται ότι ο Ιμπραήμ, που παρακολουθούσε την ανήκουστη ναυμαχία από το στρατόπεδο του, κάτω από τα τείχη του φρουρίου, εξεπλάγη από την επιδεξιότητα του Έλληνα Πλοιάρχου (Νικόλαου Βότση Κυβερνήτη πλέον του ΑΡΕΩΣ), και την γενναιότητα των ναυτών, και αναφώνησε στους γύρω δικούς του: «Πιάστε αυτόν τον Γκιαούρη να τον κάνω Αρχιναύαρχο. Κρίμα σε σας, ντροπή σας».

Η διαφυγή του «ΑΡΗ», μέσα από ισχυρό κλοιό εχθρικών πλοίων και πυροβολείων ξηράς, μαχόμενου και προξενώντας απώλειες στον εχθρό, αποτελεί κατόρθωμα από τα σπανίως αναφερόμενα στη ναυτική ιστορία. Ελίχθηκε με αξιοθαύμαστη δεξιότητα αντιμετωπίζοντας τα διαδοχικώς επερχόμενα εχθρικά πλοία, οι δε ναύτες του, πολέμησαν με γενναιότητα και έσωσαν τους εαυτούς των και το καράβι. Το ελληνικό ναυτικό, παρά την κατάπτωση, στην οποία είχε αφεθεί, λόγω της παράτασης του αγώνα και των σοβαρών πολιτικών προβλημάτων, διέθετε ακόμη στους κόλπους του  άνδρες με υψηλό πατριωτισμό και δυνατό ψυχικό σθένος.

Ο « ΑΡΗΣ» μετά από δύο ημέρες, κατέπλευσε στην Ύδρα, με μεσίστια σημαία, κουβαλώντας δύο (02) σκοτωμένους πέραν αυτών που άφησαν τα σώματά τους στη Σφακτηρία), επτά (07) τραυματισμένους, ένα σκαρί σε άθλια κατάσταση , και μία αμάραντη Δόξα. Ήταν ο αναμφισβήτητος νικητής.

Ακόμη μη λησμονούμε και την θυσία των εκατό τριάντα (130) ναυτικών από όλα τα πλοία της Μοίρας, οι οποίοι άφησαν τα κορμιά τους πάνω στην Σφακτηρία, ή σακατεύθηκαν, υπερασπίζοντες από κοινού το νησί.

« Ο ηρωισμός δεν έχει διαβαθμίσεις, ούτε γνωρίζει διακρίσεις. Ο ηρωισμός πρέπει να αναγνωρίζεται σε όλους όσοι τον επιδεικνύουν». Εδώ έχουν θέση τα λόγια του ποιητή: «Εδώ δεν ξεχωρίζουν με ονόματα οι νεκροί στη δόξα, σμίγουν όλοι, και ένας είναι όλοι αυτοί».

Τιμής ένεκεν, λοιπόν αναφέρομαι τα πλοία και τους Κυβερνήτες της Ελληνικής Μοίρας, κατά σειρά εξόδου από τον όρμο του Ναυαρίνου:

1) «Αλέξανδρος», Υδραίικο, με τον Βασίλειο Μπουντούρη,

2) «Λυκούργος», Σπετσιώτικο, με τον Θεόδωρο Σάντο,

3) «Αθηνά», Υδραίικο, με τον Ιωάννη Μακρυμούρα,

4) «Αχιλλεύς», Σπετσιώτικο, με συγκυβερνήτες τους Γ.κ. Α. Ορλάνδο.

5) « Ποσειδών», Σπετσιώτικο με τον Θεόφιλο Μουλά,

6) «ΑΡΗΣ», Υδραίικο με Κυβερνήτη τον Νικόλαο Βότση και ύπαρχο τον Δημήτριο Σαχτούρη.

7) Το υδραίικο « Θρασύβουλος», με τον Σταμάτη Ράπτη διέφυγε πιο νωρίς από τα παραπάνω.

8) Σχετικά με την υδραίικη μικρή γολέτα « Αθηνά»  με τον Λάζαρο Νέγκα, εγκαταλείφθηκε στον όρμο αφοπλισμένη.

 Τιμή και δόξα στους ήρωες ναυτικούς μας.

 ΖΗΤΩ ΤΟ ΈΘΝΟΣ

 Σας ευχαριστώ»

Ξημερώνοντας 26 Απριλίου θέλω νά μοιραστω κάποιος σκέψεις για την αποφραδα εκείνη ημέρα τού 1825 όπου κατά τών Μακρυγιάννη ήταν μία μαύρη ημέρα γιατί χάσαμε πολλά παληκάρια στην κατάληψη τής Σφακτηριας.

Τότε τὰ καράβια τὰ Τούρκικα βαρούγαν ἐκείνους εἰς τὸ νησὶ μὲ τὰ κανόνια, δὲν τοὺς ἔδωσαν καιρὸν νὰ ὀχυρωθοῦνε, καὶ ἦταν εἰς τὸ σιάδι. Οἱ φελοῦκες πλῆθος μὲ τ᾿ ἀσκέρια τὰ Τούρκικα κάμανε ντισμπάρκο ἀπάνου εἰς τὸ νησί. Αὐτεῖνοι πολλοί, οἱ ἐδικοί μας ἀδύνατοι – καὶ κάτι ὀλίγοι γλύτωσαν ἀπὸ τοὺς δικούς– μας κατὰ τὸ μέρος τοῦ Ἀβαρίνου. Ρίχνονταν εἰς τὴν θάλασσα κι᾿ ὅσοι μέναν χωρὶς νὰ πνιγοῦνε ἐκεῖνοι γλύτωσαν. Χάθηκαν ἐκεῖ κεφαλὲς ὁ Τζαμαδός, ὁ Ἀναγνωσταρᾶς, ὁ Σαΐνης, ὁ Σίμος κι᾿ ἄλλοι πολλοί…Εἰς τὸ νησὶ ἀπάνου ἦταν κι᾿ ὁ Μαυροκορδάτος, μπῆκε εἰς τὸ καράβι τοῦ Τζαμαδοῦ, μπῆκε κι᾿ ὁ Σαχτούρης μέσα ὁ φρούραρχος τοῦ Νιόκαστρου, καὶ πολεμώντας μ᾿ ὅλα τὰ καράβια τῶν Τούρκων σώθηκαν μὲ μεγάλον κίντυνο καὶ μ᾿ ἀπερίγραφη γενναιότητα ὁποῦ ῾δειξαν αὐτεῖνοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ καραβιοῦ Ἄλλο ἦταν νὰ τὸ λέπη ὁ ἄνθρωπος κι᾿ ἄλλο νὰ τὸ λέγη. Σώθηκαν μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, δίνοντάς τους ἀντρεία πολλή.

Σήμερα ξημερώματα 26 Απριλίου 2024 κλείνουμε 199 χρόνια από εκείνη την ημέρα δεν νοείται ή Πύλος νά μήν έχει ένα μουσείο ναυτικής ιστορίας, κάνοντας αυτές τίς σκέψεις θά πρέπει νά κάνω καί κάποιες προτάσεις.

Τό 1975 τα σόναρ από τό Καλυψώ τού Κουστώ εντόπισαν άγκυρες καί κανόνια τά οποία υπάρχουν ακόμη στο βυθό τού Ναυαρίνου, ό δήμος Πύλου έπρεπε νά είχε χρηματοδοτήσει υπογράφοντας ένα μνημόνιο συνεργασίας Με τη ΕΕΑ εφορία εναλίων αρχαιοτήτων για την ανέλκυση αυτών καί την δημιουργία ενός υπαίθριου μουσείου ναυτικής ιστορίας στο χώρο τού παλιού μουσείου τό οποίο έπρεπε εξ ολοκλήρου νά είχε ανακαινισθεί για τό σκοπό αυτό .

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΝΟΣΚΑΛΤΣΗΣ

ψάχνοντας τον τάφο του Παύλου Βοναπάρτη ανηψιού τού Ναπολέοντα στην Σφακτηρια.

O τάφος του Παύλου Bοναπάρτη, ανεψιού του Mεγάλου Nαπολέοντα. 
O Bοναπάρτης είχε καταταγεί εθελοντής δόκιμος στη φρεγάτα EΛΛAΣ του ναυάρχου Kόχραν, σκοτώθηκε όμως το Σεπτέμβρη του 1827 από εκπυρσοκρότηση του όπλου του. Tο πτώμα του νεαρού φιλέλληνα μετά από πολλές περιπέτειες θα ταφεί εδώ πέντε χρόνια αργότερα (1832).
Γάλλος φοιτητής, ανιψιός του Μεγάλου Ναπολέοντα και θερμός φιλέλληνας. Το καλοκαίρι του 1827 κατήλθε στην Ελλάδα για να λάβει μέρος στον Αγώνα, αλλά ένα απρόοπτο δυστύχημα του έκοψε το νήμα της ζωής.
Ο Παύλος Μαρία Βοναπάρτης (Paul Marie Bonaparte) γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1808 στο Κανίνο της Ιταλίας και ήταν το ένατο από τα δεκατέσσερα παιδιά του Λουκιανού Βοναπάρτη (Lucien Bonaparte), αδελφού του Μεγάλου Ναπολέοντα.
Σε ηλικία 18 ετών ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βολωνίας (Μπολόνια), αλλά τον Μάρτιο του 1827 έφυγε κρυφά από την πόλη και με ψεύτικο όνομα έφθασε πρώτα στα Ιόνια νησιά και στη συνέχεια στο Ναύπλιο, για να λάβει μέρος στην Ελληνική Επανάσταση (24 Αυγούστου / 5 Σεπτεμβρίου 1827). Στην πρωτεύουσα των επαναστατημένων Ελλήνων τον υποδέχθηκε ο άγγλος ναύαρχος Κόχραν, διοικητής του ελληνικού στόλου.
Ο υψηλός επισκέπτης, που έμοιαζε πολύ με τον διάσημο θείο του, εντάχθηκε αμέσως στο πλήρωμα της φρεγάτας «Ελλάς», της ναυαρχίδας του ελληνικού στόλου. Όμως, στις 25 Αυγούστου / 6 Σεπτεμβρίου, καθώς καθάριζε το όπλο του, τραυματίσθηκε σοβαρά από αδέξιο χειρισμό και την επομένη άφησε την τελευταία του πνοή. Ήταν μόλις 19 ετώνΣτο Ναύπλιο δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν φήμες ότι ο θάνατος του νεαρού Βοναπάρτη δεν ήταν τυχαίος, εφόσον μάλιστα προήλθε στο πλοίο του Κόχραν, τον οποίον οι Έλληνες υποπτεύονταν ότι εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας. Πάντως, ο αμερικανός φιλέλληνας Σάμιουελ Χάου, που ήταν αυτόπτης των γεγονότων, διαβεβαιώνει ότι μόλις ο Κόχραν έμαθε ότι το τραύμα ήταν θανατηφόρο «ήρχισε να βηματίζη εις την καμπίνα του κλαίων ως παιδίον…».
 Καθώς λέγεται, η σορός του νεαρού Βοναπάρτη διατηρήθηκε επί τριετία σ’ ένα βαρέλι με ρούμι στη Μονή Αγίου Νικολάου Σπετσών, μέχρις ότου την παρέλαβε το Γαλλικό Ναυτικό. Μετά την απελευθέρωση, το 1832, το ταριχευμένο σώμα του Παύλου Μαρία Βοναπάρτη ενταφιάστηκε σε μαυσωλείο στο νησί της Σφακτηρίας, κοντά στους Γάλλους ναύτες που έπεσαν στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου.

Πηγές:
Xαρ. A. Mπάλτας

Πώς ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ ο babis vovos?

Σοβαρές καταγγελίες από τον πρώην αντιδήμαρχο Ηλία Κανάκη για το πράσινο ταμείο ανάπτυξης και την διαχείρισή του από την διοίκηση Καρβέλα

 

Δήμος Πύλου Νέστορος: Το ξωκλήσι που θα κοστίσει.. 320 χιλιάδες ευρώ

• Post author:Απο TrifiliaTV
• Post published:17 Απριλίου 2024
• Post category:
  
• Post com

Σοβαρές καταγγελίες από τον πρώην αντιδήμαρχο Ηλία Κανάκη για το πράσινο ταμείο ανάπτυξης και την διαχείρισή του από την διοίκηση Καρβέλα

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η παραίτηση του κ. Ηλία Κανάκη, από την παράταξή που μαζί με τον δήμαρχο κ. Παναγιώτη Καρβέλα είχαν κερδίσει της εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου.

Μια συνεργασία που είχε ευοδωθεί λίγο μετά την πρώτη εκλογή Καρβέλα, σε ένα αυτοδιοικητικό πάντρεμα που σίγουρα για αρκετό καιρό ήταν επιτυχημένο.

Μετά την προ ολίγων ημερών παραίτηση του Ηλία Κανάκη και την δημοσιοποίηση της επιστολής ανεξαρτητοποίησης του, στον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Πύλου Νέστορος, μια πολύ σοβαρή καταγγελία, βλέπει το φως της δημοσιότητας από τα social media του πρώην αντιδημάρχου.

Η αναφορά έχει να κάνει, με την έλλειψη οράματος αλλά και με αιχμές ως προς την μελέτη, συγκεκριμένου έργου που ήταν το μόνο που έκανε πρόταση να ενταχθεί στο πράσινο ταμείο, όπως σημειώνει ο κύριος Κανάκης.

Πρόκειται για το έργο ανάπλασης στο ξωκλήσι της Σωτήρος, στην Μεταμόρφωση (Σκάρμιγκας), το ύψος της οποίας θα φτάσει όπως τονίζει ο κύριος Κανάκης τα 320.000 χιλιάδες ευρώ.

Μάλιστα η αιχμηρή δημοσίευση, τελειώνει με τη φράση “Παπάδες+ δήμαρχος = Μπίζνα”

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση:

Η πορεία των μεγάλων επενδύσεων στο δήμο πυλου Νέστορος σταματά στο ξωκλήσι της Σωτήρος στην μεταμόρφωση ,είναι η μόνη μελέτη και το μόνο έργο που έγινε πρόταση στο πράσινο ταμείο , //ανάπλαση εξωτερικού χώρου για να τηγανίζουν μπακαλιάρο στης 6 Αυγούστου της Σωτήρος με σάλτσα από χοντροκατσαρη….// αξίας 320,000€ .Την συγκεκριμένη μελέτη την είχε δημιουργήσει η καφανταρεια διοίκηση ….και η σημερινή διοίκηση μην έχοντας άλλη μελέτη και όραμα ήταν η μοναδική πρόταση που κατέβασε στο πράσινο ταμείο .Όταν στην εκλογική διαδικασία εμπλέκονται δεσποτάδες ,παπάδες ,προτρέποντας τους πιστούς να στηρίξουν συγκεκριμένους υποψήφιους τότε καταλαβαίνουμε την εξίσωση ….παπάδες +δημαρχος=μπιζνα .Όταν ενα αναπτυξιακό έργο δεν το χαίρονται η πολίτες στην καθημερινότητα τους τότε παύει να είναι έργο είναι συναλλαγή .Η ανάπτυξη … στον δήμο πυλου Νέστορος περνά μέσα από τα μοναστήρια και τα ξωκλήσια ,καλώς μας ήρθε η ανάπτυξη….Καλημέρα .

Περιβαλλοντικό Forum: ανάδειξη μονοπατιών και προστασία βιοποικιλότητας ...

30/3/2024 Περιβαλλοντικό Forum: Δημιουργία - ανάδειξη μονοπατιών και προστασία βιοποικιλότητας Νότιας Μεσσηνίας | 29-31 Μαρτίου 2024 Ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Φοινικούντας παίρνει μια μεγάλη πρωτοβουλία. Σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Πολιτισμού Μεσσηνίας επιχειρούμε να ανοίξουμε τον δημόσιο διάλογο σχετικά με την προστασία και ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής της Νότιας Μεσσηνίας.