Απέραντο καφενείο

 23 Ιουλίου 2012

Tου Aγγελου Σταγκου

Κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε χαρακτηρίσει την Ελλάδα «απέραντο φρενοκομείο». Είχε κάνει λάθος. Η Ελλάδα δεν είναι «απέραντο φρενοκομείο», αλλά «απέραντο καφενείο».

Τελευταία απόδειξη η ανησυχία που προκάλεσε και η κουβέντα που άνοιξε όταν μια άσχετη δασκάλα μπέρδεψε τους ήχους με τα γράμματα και έσπευσε να καταγγείλει ότι κάποιες δυνάμεις προσπαθούν να μας φάνε από αλφάβητο το ω και το η ή κάτι παρόμοιο. Αλλο που δεν ήθελαν μίντια, μπλογκ, δημοσιογράφοι αυτόκλητοι «εθνοφρουροί» των ιερών και των οσίων και γενικά οι απανταχού και πάμπολλοι καφενόβιοι για να πάρουν φόρα και να αποδυθούν σε ακατάσχετη μπουρδολογία.

Αν αυτό το παράδειγμα όμως προκαλεί γέλια, υπάρχουν άλλα που εύκολα μπορούν να προκαλέσουν κλάματα. Οπως, ας πούμε, ότι η χώρα έκανε μια γυροβολιά γύρω από τον εαυτό της, πήγε σε δύο εκλογές, άλλαξε το πολιτικό σκηνικό, ασχολήθηκε με έναν δημόσιο διάλογο επιπέδου καφενείου γύρω από την καταγγελία ή την αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου ερήμην της άλλης πλευράς, έχασε τρεις και περισσότερους μήνες και βρέθηκε ακριβώς στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκίνησε την πρόσφατη άσκηση στρουθοκαμηλισμού.

Πρέπει και πάλι να εξοικονομήσει 11,6 δισεκατομμύρια ευρώ για να μηδενίσει το πρωτογενές έλλειμμα ώς το 2014. Γι’ αυτό αγωνιά και πασχίζει η σημερινή κυβέρνηση, όπως ακριβώς πάσχιζε και αγωνιούσε η κυβέρνηση Παπαδήμου και πριν από αυτήν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η αμείλικτη πραγματικότητα και ειδικά οι αριθμοί δεν αλλάζουν όμως με εξορκισμούς και κουβέντες καφενείου. Αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει πλέον αντιληπτό με την εμπειρία των τριών τελευταίων ετών, έστω και αν ως έθνος έχουμε παράδοση στην καφενειακή ασυναρτησία και τον συλλογικό παραλογισμό. Αλλά πώς να γίνει αντιληπτό, όταν παραλλαγές καφενείου είναι στην πλειοψηφία τους τα δελτία ειδήσεων των τηλεοράσεων και οι ενημερωτικές εκπομπές των μίντια; Ή όταν το κλίμα το δημιουργούν διάφορα ανεύθυνα (και συχνά καθόλου αθώα) μπλογκ μαζί με τα σχόλια που γράφουν στο Διαδίκτυο εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, ακραίοι αργόσχολοι καφενόβιοι νέας γενιάς;

Θα περίμενε κανείς ότι τουλάχιστον το πολιτικό προσωπικό θα έκανε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τον καφενειακό τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων, αλλά δυστυχώς ούτε αυτό συμβαίνει. Αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική, οι αγορεύσεις βουλευτών στη Βουλή θα πρόσφεραν διασκέδαση ανάλογη των κωμωδιών του παλαιότερου ελληνικού σινεμά. Αερολογία και κενολογία χωρίς αρχή, μέση και τέλος και κυρίως δίχως στοιχεία. Ετσι, κουβέντα να γίνεται…

Τον τόνο μάλιστα τον δίνουν οι αρχηγοί. Από τη μία οι της συμπολίτευσης που προσπαθούν πεισματικά να κρύψουν την πραγματικότητα, από την άλλη οι της αντιπολίτευσης που πλασάρουν καφενειακό «τσαμπουκά» και ανέφικτες λύσεις, σαν αυτές που έχουν πάντα έτοιμες οι θαμώνες των ανά την επικράτεια καφενέδων.

Ισως αυτός ωστόσο να είναι ένας τρόπος φυγής από την πραγματικότητα που στην Ελλάδα τον έχουμε αναπτύξει με θεαματικά αποτελέσματα, αφού η Μέρκελ λέει ότι για να τελειώσει η ύφεση στην Ευρώπη (αφήστε την Ελλάδα) θα πρέπει να ολοκληρώσει τον κύκλο της…