Είναι αδιανόητη μια οικονομική εισβολή των Τούρκων επί κυβέρνησης Σαμαρά
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Ο Τίτος Φλάβιος Βεσπασιανός ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των Φλαβίων το 69 μ.Χ. Ανάμεσα στα διάφορα που έκανε, ήταν να φορολογήσει την χρήση των δημόσιων τουαλετών. Περπατούσε λοιπόν με κάποιον, που του εξέφρασε την απέχθεια του στην ιδέα το κράτος να μαζεύει χρήματα από τα ούρα και τα κόπρανα. Ο Βεσπασιανός έβγαλε μια χούφτα νομίσματα από την τσέπη του και τα έχωσε κάτω από την μύτη του συνομιλητή του. «Είδες», του είπε, «δεν μυρίζουν».
Ο κ. Στουρνάρας δήλωσε, πως δεν πιστεύει στην «παγκοσμιοποίηση αλά καρτ», πως θέλει «παγκοσμιοποίηση χωρίς όρια» και πως αν οι Τούρκοι θέλουν να αγοράσουν οποιοδήποτε από τα ιμάτια μας, καλοδεχούμενοι, διότι προφανώς το χρήμα δεν μυρίζει. Στο ίδιο μήκος κύματος, μαθαίνω κι ακούω, είναι κι άλλοι υπουργοί και βουλευτές.
Κυρίως όμως μερικοί παχιοί – παχιοί τραπεζίτες μας. Πληροφορίες μας λένε, πως ετοιμάζουν κάτι μεγάλο, μια τουρκοελληνική σύμπραξη στην Θράκη, που θα εξομαλύνει τις σχέσεις κλπ. Κάποιοι φτιάχνουν κλίμα με αδηφάγο βλέμμα…
Το να φορολογήσεις τους βόθρους είναι γκροτέσκο αλλά σίγουρα δεν κινδυνεύει από αυτό η Πατρίδα. Το πολύ – πολύ να σε πάρουν στο μεζέ οι πολίτες. Το ν’ ανοίξεις διάπλατα τις πόρτες για να βάλουν πόδι τουρκικά κεφάλαια στην Θράκη, στις μαρίνες ή οπουδήποτε αλλού, είναι όμως άλλο ζήτημα.
Όταν τα συμφέροντα σου το επιβάλλουν, η παγκοσμιοποίηση είναι και αλά καρτ και ότι άλλο επιβάλλει η εθνική στρατηγική σου, αν έχεις. Κι υπάρχουν κι αφανείς τρόποι να ελέγξεις το παιχνίδι. Οι επιχειρησιακές βάσεις της ΜΙΤ, που ακολουθούν, πχ τα υποκαταστήματα συγκεκριμένων τουρκικών τραπεζών κι εταιρειών στο εξωτερικό, εκφεύγουν της «ελευθέρας διακίνησης κεφαλαίων, αγαθών κι υπηρεσιών».
Το πρόβλημα μας με την Τουρκία, με την ισλαμοφασιστική συμμορία που την κυβερνά, δεν είναι πως δεν έχουμε αρκετά οικονομικά νταραβέρια, πως μας λείπει η ώσμωση, πως δεν έχουν μπλέξει αρκετά τους μηρούς τους τα χλιδάτα κοχίμπα μας με τα δικά τους. Το 1955 οι Έλληνες κυριαρχούσαν στην οικονομική ζωή της Πόλης κι είχαν ακόμη σημαντική επιρροή σε όλη την τουρκική οικονομία. Αυτό δεν εμπόδισε να χαθούν όλα εν μια νυκτί στα Σεπτεμβριανά.
Δίπλα μας είναι ένα κράτος που ταυτίζεται με το παρακράτος και τις εγκληματικές οργανώσεις, με στενές πια σχέσεις με την ισλαμική τρομοκρατία, ένα κράτος δουλέμπορος, που τα κονομάει από κάθε δύστυχο κατσαπλιά, που θέλει να περάσει στην Ευρώπη. Υπονομεύουν τον κοινωνικό μας ιστό και παράλληλα βγάζουν μερικά χιλιάρικα από κάθε λαθρομετανάστη. Για το χάλι με την λαθρομετανάστευση, που προσπαθεί φιλότιμα να διορθώσει η κυβέρνηση, είναι τεράστια η δόλια ευθύνη της Άγκυρας. Είναι όπλο και ο Ερντογάν το χρησιμοποιεί ως όπλο. Είναι πόλεμος.
Η Τουρκία δεν είναι Βέλγιο ή Λουξεμβούργο. Δεν είναι Γαλλία ή Γερμανία. Είναι απειλή. Είναι ο πρωταθλητής των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ο γενοκτόνος Ελλήνων, Αρμενίων και Κούρδων και δηλώνει περήφανη γι’ αυτό, προσβάλλοντας με ελεεινά ψεύδη την μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων της βαρβαρότητας της. Είναι μια χιτλερική Γερμανία που δεν ηττήθηκε στρατιωτικά. Ακόμη. Δεν είναι απλά ένας επενδυτής, είναι ο σφαγέας και καταπατητής της Κύπρου, ο φονιάς του Νίκου Σιαλμά και του Κώστα Ηλιάκη, αυτουργός αλληλουχίας εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, από φόνους, βιασμούς και δημιουργία αγνοουμένων, ως την λεηλασία της πολιτιστικής κληρονομίας άλλων λαών. Δεν είναι απλά επιχειρηματίες κι επενδυτές, έχουν πίσω τους αυτούς που χρόνια τώρα, με άντρο το Προξενείο στην Κομοτηνή κι ένα δίκτυο πρακτόρων και μπράβων, απεργάζονται την αποσταθεροποίηση κι αρπαγή της Θράκης. Τα λένε, τα γράφουν, τα διαλαλούν με λέξεις και ιταμές πράξεις. Με πολιτικές, όπλα αλλά και χρήμα.
Στις μεγάλες οικονομικές συναλλαγές κι επενδύσεις τα κριτήρια δεν μπορούν να είναι μόνον οικονομικά. Δεν πουλιούνται όλα ούτε σε οποιονδήποτε. Ποτέ και πουθενά δεν συμβαίνει αυτό. Κι ακόμη κι αν συνέβαινε, εδώ δεν πρέπει να συμβεί. Οι νεοφιλελεύθεροι, οι αριστεροί εθνομηδενιστές κι οι αλαζόνες γιάπηδες του Κολωνακίου, ας διαβάσουν λίγο Ιστορία κι ας δουν τον χάρτη.
Βέβαια δεν απαιτώ πατριωτισμό κι εθνικό σχέδιο από τους μπατιρημένους τραπεζίτες της διαπλοκής. Ποιος τα ‘χασε για να τα βρουν; Αυτοί που δεκαετίες παίρνανε τα χρήματα του κόσμου για ψίχουλα και τα δανείζανε με τοκογλυφικό τόκο, αυτοί που ήταν κολλητοί με τους νταβαντζήδες, βασικά εξαρτήματα του μηχανισμού λεηλασίας και παρακμής της χώρας, δεν έχω την ψευδαίσθηση πως θα τους πιάσει ο πόνος για το Έθνος και την ασφάλεια του. Υποψιάζομαι πως την τάξη θα την φέρουν οι ξένοι. Παραδόξως στο ζήτημα της διαπλοκής και των ελληνικών τραπεζών, θα ταυτιστούν τα συμφέροντα των δανειστών και του ελληνικού λαού! Αυτοί δεν θέλουν να δίνουν λεφτά σε πορτοφολάδες με κουστούμια κι ο λαός θα απαλλαγεί από τριτοκοσμικούς νταραβεριτζήδες. Θα καθαρίσουν για μας!
Η ανακεφαλαιοποίηση των μαγαζιών τους, αναγκαίων σε μια δυτική ελεύθερη οικονομία, θα γίνει με το αίμα του ελληνικού λαού, με χρήμα που ο λαός δανείζεται και που θα εγγραφεί στο δημόσιο χρέος. Άρα, το ξαναείπαμε, οι τράπεζες τους πρέπει να περάσουν στον έλεγχο του Έθνους. Δεν μπορούν να είναι τα κέρδη δικά τους κι οι ζημιές δικές μας.
Αυτό όμως που σίγουρα δεν μπορεί να γίνει, είναι να μας τα παίρνουν, για να κάνουν κολλεγιές σε βάρος των εθνικών συμφερόντων με δυνάμεις που απειλούν την Πατρίδα.
Και φυσικά από μεγαλοσαράφηδες απάτριδες και δη σχεδόν άφραγκους, δεν έχουμε και πολλές απαιτήσεις. Έχουμε όμως από την κυβέρνηση, που έχει κορμό την ΝΔ, την απαίτηση να μαζέψει τα λουριά σε τραπεζίτες και πολιτικά στελέχη και να κάνει επιλογές στις μεγάλες επενδύσεις, που δεν θα μας κοστίσουν αργότερα ο κούκος αηδόνι.
Είπαμε, τα λάθη μας, η μη αυτοδυναμία, μας ρίξανε στην ανάγκη των Βενιζέλων και λοιπών συγγενών, όχι όμως να χάσουμε και την ψυχή μας και να φτύσουμε τα ίδια μας τα μούτρα, τις ίδιες μας τις ιδέες, το ηθικό DNA του λαού μας, να υπονομεύσουμε την εθνική μας ασφάλεια, πουλώντας την σε νεοφιλελεύθερο τούρκικο παζάρι.
Δεν είναι δυνατόν, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά, να ζήσουμε οικονομική εισβολή των Τούρκων στην Ελλάδα. Διότι εν προκειμένω, το χρήμα, δεν μυρίζει απλώς. Βρωμάει αίμα…