Ο οικογενειακός τάφος των Τσικλητήρα στην Πύλο , πλην του Ολυμπιονίκη

Τσικλητήρας Σταύρος

Ο Σταύρος Τσικλητήρας, Έλληνας πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής, γεννήθηκε στην Πύλο του νομού Μεσσηνίας και αυτοκτόνησε στις 9 Ιουνίου 1935 στο χωριό Χανδρινού της επαρχίας Πυλίας. Γιος του είναι ο Ηρακλής Τσικλητήρας, ανώτατος δικαστικός και επίτιμος σύμβουλος του Συμβουλίου Επικρατείας.

Βιογραφία

Ήταν γόνος ιστορικής οικογένειας της Πύλου. Το 1812 Ο προπάππος του Νίκος Τσικλητήρας ή Τζικλητήρας ή Αλατάς, [Nikolaos Tsikliteras or Alatas] ^[1], υποπλοίαρχος εμπορικού πλοίου, έσπασε τον αποκλεισμό και εγκαταστάθηκε στη Βοστόνη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Στην πόλη δημιούργησε φιλικές σχέσεις με τον ποιητή John Pickering στον οποίο έμαθε Ελληνικά, ενώ παντρεύτηκε τη Γαλλίδα Catherine Ouvre με την οποία απέκτησε δυο παιδιά και δημιούργησε μεγάλη περιουσία. Επέστρεψε στην Ελλάδα όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση του 1821, όμως στη διάρκεια του ταξιδιού από τις κακουχίες πέθαναν η γυναίκα και η κόρη του και έμεινε στη ζωή ο γιος του Νίκος, Τσικλητήρας. Αργότερα ξαναπαντρεύτηκε, έγινε γενικός Γραμματέας της επαρχίας, αστυνόμος και λιμενάρχης Μεθώνης, μετά την κατάληψη της οποίας από τον Ιμπραήμ, ανέλαβε αρχιγραμματέας του ναυάρχου Γεωργίου Σαχτούρη, παίρνοντας μέρος σε πολλές ναυμαχίες. Ο γιος του Νίκος και παππούς του Σταύρου Τσικλητήρα, εκλέχθηκε δήμαρχος Πύλου, από το 1861 έως το 1875, καθώς και βουλευτής.

Πατέρας του ήταν ο Ηρακλής Τσικλητήρας ή Τζικλητήρας ^[2], γιατρός που είχε εκλεγεί δήμαρχος Πύλου, και διατέλεσε πρόξενος της Γαλλίας, ενώ είχε ένα μεγαλύτερο αδελφό, τον Κώστα Τσικλητήρα, μετέπειτα Ολυμπιονίκη και πρωταθλητή Ελλάδος στα άλματα άνευ φοράς, που πέθανε σε νεαρή ηλικία από φυματιώδη μηνιγγίτιδα.

Πολιτική δράση

Ανήκε μαζί με τους Φώτη Λαμπρόπουλο, Αλέκο Πολύχαρο και Βασίλη Δίζη στη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Ελεύθερη Σκέψη», που εκδόθηκε το Μάρτιο του 1929 και κυκλοφόρησε για 4 ή 5 τεύχη, από ομάδα σοσιαλιστών της Καλαμάτας. Η κυκλοφορία, αλλά και ειδικότερα η θεματογραφία του περιοδικού προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, όπως προκύπτει από επιστολή που δημοσιεύθηκε το Φεβρουάριο του 1929, στην εφημερίδα «Θάρρος», «...Η “Ελεύθερη Σκέψη” προτίθεται…{…}… να τονώσει τον αγώνα για την επιβολή της δημοτικής γλώσσας για τη μόρφωση του λαού, γιατί είναι η φυσική του γλώσσα,…{…}…προτίθεται να εξετάση όλα τα τοπικά, κοινωνικά, φιλολογικά ζητήματα κ.τ.λ. προς μόρφωσιν του λαού. …{…}… μεταξύ των συνεργατών της…{…}… συμπεριλαμβάνονται …{…}… δεδηλωμένοι ..{..}.. κομμουνισταί, άθεοι, αντίχρηστοι, ασεβείς, βλάσθημοι, υβρισταί της πατρίδος, ανατροπείς της οικογενείας κ.τ.λ….{…}…».

Ασχολήθηκε με τα θέματα της σταφίδας αλλά και γενικότερα με τα ζητήματα των ανθρώπων της υπαίθρου και αναδείχθηκε σε αγροτικό ηγέτη. Θεωρείται από τους πρωτεργάτες του Αγροτικού Κινήματος, με έντονη δράση το 1929-30 στα σταφιδικά συλλαλητήρια της Καλαμάτας. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Αγροτικού Κόμματος το 1924, υποψήφιος στις εκλογές του 1926 στις οποίες συγκέντρωσε 644 ψήφους ^[3], ενώ το 1932 εκλέχθηκε βουλευτής Μεσσηνίας. Στις εκλογές του Μαρτίου 1935 ήταν υποψήφιος με το συνδυασμό των Bασιλοφρόνων των Γεωργίου Κονδύλη και Ιωάννη Μεταξά, όμως αυτοκτόνησε το βράδυ των εκλογών, πριν ακόμη ανακοινωθούν τα αποτελέσματα.

Κυριαρχεί η άποψη ^[4] ότι, η αυτοκτονία του ήταν πράξη μεταμέλειας και πολιτικής υπευθυνότητας, καθώς αισθάνθηκε ντροπή και δεν μπόρεσε να συγχωρήσει τον εαυτό του για την ιδεολογική του την ιδεολογική του ασυνέπεια, ενώ παράλληλα είχε να αντιμετωπίσει και την αποδοκιμασία των παλαιών του συντρόφων.

Παραπομπές

1. ↑ Άλλοι πρώτοι Έλληνες της Βοστώνης diasporic.org
2. ↑ Από τον Λούη στον Tσικλητήρα Εφημερίδα «Η Καθημερινή», 18 Iουλίου 2004
3. ↑ Εκλογές 1926-Οι 2.010 πολιτευτές
4. ↑ Οι Ελευθεριακοί της Καλαμάτας ngnm.vrahokipos.net