Να σταματήσει τώρα η πολιτική υποκρισία
Όπως είπε στην συνέντευξή του στην ΕΡΤ ο πρώην καγκελάριος Γκερχαντ Σρέντερ, εάν πτωχεύσει η Ελλάδα, οι κερδοσκόποι, οι αποκαλούμενοι και οικονομικοί δολοφόνοι, θα επιλέξουν τον επόμενο στόχο. Κατά την σημερινή συγκυρία, η ευρωζώνη βρίθει από στόχους.
Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας αγγίζει τα 2 τρις ευρώ, η Ισπανία και η Ελλάδα μαστίζονται από το πρόβλημα της ανεργίας, ενώ σε όλες τις χώρες το σύνολο των μη εξυπηρετούμενων δανείων ξεπερνά το 1 τρις ευρώ. Εύκολα οι κερδοσκόποι θα διαλέξουν τον επόμενο στόχο.
Η ευρωζώνη έχει φθάσει στο σημείο μηδέν. Ή οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα αποφασίσουν την συνοχή της ή η ευρωζώνη θα αποτελέσει παρελθόν. Υπάρχουν οπαδοί και των δύο κατευθύνσεων. Οι χώρες του βορρά, οι κατά κανόνα με ισχυρές οικονομίες, δεν βλέπουν με άσχημο μάτι την διάλυση της ευρωζώνης, χωρίς όμως να λογαριάζουν ότι πριονίζουν το κλαδί που κάθονται. Αν ο νότος διαλυθεί, θα διαλυθούν και οι δικές τους οικονομίες. Ήδη η ατμομηχανή του βορρά, η Γερμανία, θα παρουσιάσει θετικό πρόσημο ανάπτυξης μόνον 0,5%. Η ύφεση δεν είναι μακρυά, απέχει μόνον μισή μονάδα!...
Δέσμιοι του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν κατεννόησαν ότι η πολιτική ένωση πρέπει να προηγηθεί της οικονομικής. Με κοντόφθαλμη πολιτική, την οικονομική τους επέκταση στις χώρες του νότου, έπλασαν την ευρωζώνη με πολιτική απόφαση, αλλά της έδωσαν οικονομική ανάσα. Τώρα προσπαθούν να συμμαζέψουν τα όχι ασυμμαζευτα, ευτυχώς. Ένα βήμα πριν από το γκρεμό, η Άγκελα Μέρκελ και ο Φρανσουά Ολάντ συναντώνται μία ημέρα πριν από το ταξίδι του Αντώνη Σαμαρά στο Βερολίνο και δύο ημέρες πριν από την επίσκεψή του στο Παρίσι, όπου θα έχει κρίσιμες συνομιλίες μαζί τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα τους απασχολήσει κυρίως το ελληνικό πρόβλημα, το οποίο όμως βρίσκεται σε απόλυτη συνάφεια με όλη την πορεία της ευρωζώνης. Οι επιλογές τους θα είναι καθοριστικές για την τύχη της ευρωζώνης.
Οι γερμανικές εκλογές
Το κυριότερο εμπόδιο στο να δει με ψυχραιμία τα πράγματα η Άγκελα Μέρκελ, είνα οι εθνικές γερμανικές εκλογές σε ένα χρόνο. Την μεγαλύτερη αντιπολίτευση για φιλοευρωπαϊκές αποφάσεις δεν την κάνουν οι πολιτικοί της αντίπαλοι, αλλά οι συνέταιροί της στην κυβέρνηση χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας και οι φιλελεύθεροι δημοκράτες, του αντικαγκελαρίου Φίλιπ Ρέσλερ, που μάλλον δεν θα εκπροσωπούνται στην επόμενη Βουλή. Και τα δύο κόμματα έχουν επιδοθεί σε μια σκληρή κριτική απέναντι στην Ελλάδα, στοχεύοντας στην αλίευση ψήφων από το ανθελληνικό κλίμα που έχουν δημιουργήσει τα έντυπα του μεγιστάνα των ΜΜΕ, Εβραίου Μέρντοχ, κυρίως η «Μπίλντ». Δεν διστάζουν μάλιστα τα «τσιράκια» του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου να καταφεύγουν σε ανήθικες προβοκάτσιες. Δεν δίστασαν να αποδώσουν τις αντιευρωπαϊκές δηλώσεις του ακροδεξίου Φιλανδού ηγέτη Τίμο Σόινι στον υπουργό Εξωτερικών της φιλανδικής κυβέρνησης Έρι Τουομιόγια. Οι μετέπειτα διαψεύσεις αλλά και οι δηλώσεις του υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Αλεξάντερ Στουμπ ότι η χώρα του παραμένει 100% προσηλωμένη στην ευρωζώνη, αποκατέστησαν την πραγματικότητα, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Ακόμα και σήμερα κυριαρχεί η άποψη ότι οι Φιλανδοί θέλουν την διάλυση της ευρωζώνης.
Το ελληνικό πρόβλημα
Η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε μέσα σε ιδιότυπες συνθήκες κρατικού καπιταλισμού, που την καθορισαν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και θάλλει ακόμα η διαφθορά. Την συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών την αποτελούν ακόμα και σήμερα δικηγόροι, γιατροί και πολιτικοί μηχανικοί . Ψηφίστηκαν νόμοι που ικανοποιούσαν τα συντεχνιακά συμφέροντά τους, με αποτέλεσμα σήμερα οι τομείς της δικαιοσύνης, της υγείας και των κατασκευών να καρινοβατούν, με ριγμένο τον τομέα που έπρεπε να αποτελέσει την ατμομηχανή της ανάπτυξης, την παιδεία. Έλληνες επιστήμονες συμβάλλουν αποφασιστικά στην ανάπτυξη ξένων χωρών και οι Έλληνες βουτούν καθημερινά στην φτώχεια και την ανεργία.
Για να εξασφαλίσουν οι πολιτικοί την επιβίωσή τους, όχι με το αζημίωτο, δημιούργησαν στρατιές ψηφοφόρων διορισμένων στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Δημιούργησαν ένα δημόσιο τέρας, που έπρεπε, μαζί με την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, να δανειζόμαστε υπερβολικά και πάνω από τις δυνάμεις μας για να το συντηρούμε. Δεν είναι υπερβολή, πέρα από τις φιλοδοξίες ορισμένων, αν ισχυριστεί κάποιοι ότι οι αναθέσεις των ολυμπιακών έργων, χαριστική βολή στην κατάρρευση της οικονομίας, έγινε για εξυπηρέτηση συμφερόντων. Έτσι φθάσαμε στο σημερινό χάλι μας. Το δυστύχημα είναι ότι στην Ευρώπη γνώριζαν τα πάντα, αλλά τους εμπόδισε η κοντόφθαλμη πολιτική τους να πιέσουν σε αλλαγή πορείας στην Ελλάδα. Αντίθετα πίεζαν να προβαίνουμε σε υπερβολικές αμυντικές δαπάνες και εισαγωγές των πολεμικών βιομηχανιών τους, μη αντιλαμβανόμενοι, ότι η Ελλάδα βαδίζει στην καταστροφή και μαζί της θα συμπαρασύρει και τους ίδιους. Δεν είναι μόνον η Ελλάδα που πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να αλλάξει όλη η ΕΕ.
Τα πολιτικά όπλα του Α. Σαμαρά
Πέρα από το κλείδωμα των μέτρων για την περιστολή και εξοικονόμηση των 11,5 δις ευρώ, ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για την σημερινή κυβέρνηση είναι πολιτικός. Όσα οικονομικά μέτρα και να ληφθούν, όσες ακόμα θυσίες και να κάνει ο ελληνικός λαός, όλα θα πάνε στο βρόντο, αν δεν γίνει αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, αν το δημόσιο δεν γίνει φιλικό προς τον πολίτη. Είναι ντροπή και ανήθικο πολιτικές δυνάμεις να υπερασπίζονται έναν δημόσιο τομέα σαθρό, με την ελπίδα ότι θα κερδίσουν κάποια πολιτικά ωφέλη σε ψήφους. Όπως και οι δικοί μας επιχειρηματίες να προσδοκούν από την κρίση διάλυση των εργασιακών σχέσεων και μισθούς πείνας για τους υπαλλήλους τους. Οι οικονομικές δυνατότες της Ελλάδας δεν επιτρέπουν την αισιοδοξία ότι οι εξαγωγές θα κινήσουν την αγορά. Την ελληνική αγορά την κινούσε και θα την κινεί η αγοραστική δύναμη του Έλληνα καταναλωτή. Δεν γίναμε ξαφνικά Γερμανία. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν και οι έξω, που πιέζουν για ακόμα μεγαλύτερη χαλάρωση των εργασιακών σχέσεων και μεγαλύτερη ακόμα μείωση των μισθών.
Το κυριότερο όπλο του Αντώνη Σαμαρά πρέπει να είναι πολιτικό. Και πρώτα από όλα θα πρέπει να απαιτήσει από την Μέρκελ και τον Ολάντ να καθορίσει ποια είναι η θέση της χώρας μας στο ευρώ και ποια θα πρέπει να είναι η πορεία της στο μέλλον. Το αν θα γίνει περικοπή 11,5 δις ευρώ ή θα δοθούν νέα δάνεια, είναι τεχνικά προβλήματα που λύνονται με πολιτικές αποφάσεις. Θα πρέπει εκ των προτέρων οι δύο ξένοι ηγέτες να αποφασίσουν για την πορεία της ευρωζώνης και να καθορίσουν την πορεία των μελών της ισότιμα και με βάση το κοινοτικό κεκτημένο. Οι αγελάδες που έτρεφαν τις οικονομίες του βορρά αδυνάτισαν υπερβολικά και ψόφησαν. Δεν έχει κανένα μεγαλύτερο κέρατο ο Γερμανός εργαζόμενος, για να περνάει καλύτερα από τον Έλληνα, τον Ιταλό, τον Ισπανό και τον Πορτογάλο εργαζόμενο. Σε μια Ευρώπη των λαών παλαιοαποικιακές νοοτροπίες δεν έχουν θέση. Για αυτά πρέπε να πείσει, πρώτα, ο Έλληνας πρωθυπουγός τους άλλους ηγέτες και μετά να βάλει στο τραπέζι περιστολή του δημόσιο τομέα, περιστολή των δημοσίων δαπανών και αποκρατικοποιήσεις. Δεν υπάρχει επιστροφή από τον δρόμο της διάλυσης, αν πρώτα δεν ληφθούν οι πολιτικές αποφάσεις που θα αναστρέψουν την πορεία.
Η κακομοιριά του εσωτερικού
Στην ουσία ο πρωθυπουργός είναι υποχρέωμενος να διεξάγει έναν διμέτωπο αγώνα, προς το εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας. Για το εσωτερικό ο αγώνας είναι πιο δύσκολος, αφού πρέπει να πείσει αυτούς που υφίστανται τις θυσίες ότι υπαρχει φως στο βάθος της σήραγγας. Δεν είναι εύκολο, από την στιγμή που η αντιπολίτευση εκμαυλίζει τους πολίτες με τις κατηγορίες για αναλγησίες και εθνικό ξεπούλημα. Την ενδιαφέρει αποκλειστικά η δημιουργία χάους και η αλίευση ψήφων από την θολούρα της παντελούς διάλυσης. Από την δημιουργία του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου και απελευθέρωση των εισαγωγών έχουν καταργηθεί οι προστατευτικές διατάξεις μιας εθνικής οικονομίας.
Ή θα καταντήσουμε σαν το τελευταίο απολίθωμα του κομμουνισμού, την Κούβα, ή θα μετατραπούμε σε νεόσκλαβους των μισητών καπιταλιστών. Τότε αυτά για τα οποία κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση, φτώχεια, ανεργία και εθνικό ξεπούλημα, θα μας βρουν σε πολύ χειρότερο βαθμό.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Άραγε είναι μόνον η προσωπική φιλοδοξία κάποιων του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσουν ή είναι ταγμένοι να οδηγήσουν τους Έλληνες στην απόλυτη γενικευμένη φτώχεια; Όσο για τους άλλοτε κραταιούς κομμουνιστές, όχι στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως, θυμίζουν τον επιθανάτιο ρόγχο του Βυζαντίου, που ονόμαζε τον ευατό του Αυτοκρατορία, αλλά τα όριά του έφθαναν λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη και τον Μοριά.
Αυτή την στιγμή ο Αντώνης Σαμαράς είναι απογυμνωμένος από το να δείξει στον κόσμο ότι κάτι άλλαξε. Δεν μπορεί να τιμωρήσει τους αίτιους που επέτειναν την κατρακύλα. Η στήριξη που προσφέρει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνησή του είναι ανασταλτικός παράγοντας. Μην λησμονούμε ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος διετέλεσε υπουργός Άμυνας, αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομίας στις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου. Όσοι απομένουν στο ΠΑΣΟΚ είναι, δυστυχώς βουτηγμένοι στον παλαιοκομματισμό και επιζητούν να διασώσουν την πολιτική ύπαρξή τους. Δεν χωρεί άλλη ερμηνεία να ασκούν τώρα κριτική στα μέτρα των 11,5 δις ευρώ, την στιγμή που οι ίδιοι ψήφισαν την επιβολή τους. Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα του Αντώνη Σαμαρά στο εσωτερικό, να ξεριζώσει τον παλαιοκομματισμό και τα απομεινάρια του κρατισμού που σιτίζονται στον Πρυτανείο… βρέξει-χιονίσει! Η πολιτική υποκρισία έχει και τα όριά της.
Ας ελπίσουμε ότι η ανάσα ξεκούρασης στην αγαπημένη του Μεσσηνία τον έχει γεμίσει με θετική ενέργεια να πετύχει τους στόχους του τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. Η απόσταση από την σωτηρία και την παραμονή στο ευρώ μέχρι την καταστροφή και την επιστροφή στη δραχμή, απέχει όσο εκείνη από το έδρανο του πρωθυπουργού μέχρι το έδρανο του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος φαίνεται να υιοθετεί ανοιχτά πλέον τις απόψεις της συνιστώσας της δραχμής (Λαφαζάνης – Στρατούλης και Σία) συνεχίζοντας το πολιτικό εμπόριο φόβου και απελπισίας των πολιτών.
Με θετική ενέργεια από τη Μεσσηνία ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μπαίνει στην κρίσιμη μάχη για την παραμονή στο ευρώ και την αποφυγή της πτώχευσης
Γράφει ο
Θανάσης Κουκοβίστας
Θανάσης Κουκοβίστας
Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας αγγίζει τα 2 τρις ευρώ, η Ισπανία και η Ελλάδα μαστίζονται από το πρόβλημα της ανεργίας, ενώ σε όλες τις χώρες το σύνολο των μη εξυπηρετούμενων δανείων ξεπερνά το 1 τρις ευρώ. Εύκολα οι κερδοσκόποι θα διαλέξουν τον επόμενο στόχο.
Η ευρωζώνη έχει φθάσει στο σημείο μηδέν. Ή οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα αποφασίσουν την συνοχή της ή η ευρωζώνη θα αποτελέσει παρελθόν. Υπάρχουν οπαδοί και των δύο κατευθύνσεων. Οι χώρες του βορρά, οι κατά κανόνα με ισχυρές οικονομίες, δεν βλέπουν με άσχημο μάτι την διάλυση της ευρωζώνης, χωρίς όμως να λογαριάζουν ότι πριονίζουν το κλαδί που κάθονται. Αν ο νότος διαλυθεί, θα διαλυθούν και οι δικές τους οικονομίες. Ήδη η ατμομηχανή του βορρά, η Γερμανία, θα παρουσιάσει θετικό πρόσημο ανάπτυξης μόνον 0,5%. Η ύφεση δεν είναι μακρυά, απέχει μόνον μισή μονάδα!...
Δέσμιοι του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν κατεννόησαν ότι η πολιτική ένωση πρέπει να προηγηθεί της οικονομικής. Με κοντόφθαλμη πολιτική, την οικονομική τους επέκταση στις χώρες του νότου, έπλασαν την ευρωζώνη με πολιτική απόφαση, αλλά της έδωσαν οικονομική ανάσα. Τώρα προσπαθούν να συμμαζέψουν τα όχι ασυμμαζευτα, ευτυχώς. Ένα βήμα πριν από το γκρεμό, η Άγκελα Μέρκελ και ο Φρανσουά Ολάντ συναντώνται μία ημέρα πριν από το ταξίδι του Αντώνη Σαμαρά στο Βερολίνο και δύο ημέρες πριν από την επίσκεψή του στο Παρίσι, όπου θα έχει κρίσιμες συνομιλίες μαζί τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα τους απασχολήσει κυρίως το ελληνικό πρόβλημα, το οποίο όμως βρίσκεται σε απόλυτη συνάφεια με όλη την πορεία της ευρωζώνης. Οι επιλογές τους θα είναι καθοριστικές για την τύχη της ευρωζώνης.
Οι γερμανικές εκλογές
Το κυριότερο εμπόδιο στο να δει με ψυχραιμία τα πράγματα η Άγκελα Μέρκελ, είνα οι εθνικές γερμανικές εκλογές σε ένα χρόνο. Την μεγαλύτερη αντιπολίτευση για φιλοευρωπαϊκές αποφάσεις δεν την κάνουν οι πολιτικοί της αντίπαλοι, αλλά οι συνέταιροί της στην κυβέρνηση χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας και οι φιλελεύθεροι δημοκράτες, του αντικαγκελαρίου Φίλιπ Ρέσλερ, που μάλλον δεν θα εκπροσωπούνται στην επόμενη Βουλή. Και τα δύο κόμματα έχουν επιδοθεί σε μια σκληρή κριτική απέναντι στην Ελλάδα, στοχεύοντας στην αλίευση ψήφων από το ανθελληνικό κλίμα που έχουν δημιουργήσει τα έντυπα του μεγιστάνα των ΜΜΕ, Εβραίου Μέρντοχ, κυρίως η «Μπίλντ». Δεν διστάζουν μάλιστα τα «τσιράκια» του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου να καταφεύγουν σε ανήθικες προβοκάτσιες. Δεν δίστασαν να αποδώσουν τις αντιευρωπαϊκές δηλώσεις του ακροδεξίου Φιλανδού ηγέτη Τίμο Σόινι στον υπουργό Εξωτερικών της φιλανδικής κυβέρνησης Έρι Τουομιόγια. Οι μετέπειτα διαψεύσεις αλλά και οι δηλώσεις του υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Αλεξάντερ Στουμπ ότι η χώρα του παραμένει 100% προσηλωμένη στην ευρωζώνη, αποκατέστησαν την πραγματικότητα, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Ακόμα και σήμερα κυριαρχεί η άποψη ότι οι Φιλανδοί θέλουν την διάλυση της ευρωζώνης.
Το ελληνικό πρόβλημα
Η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε μέσα σε ιδιότυπες συνθήκες κρατικού καπιταλισμού, που την καθορισαν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και θάλλει ακόμα η διαφθορά. Την συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών την αποτελούν ακόμα και σήμερα δικηγόροι, γιατροί και πολιτικοί μηχανικοί . Ψηφίστηκαν νόμοι που ικανοποιούσαν τα συντεχνιακά συμφέροντά τους, με αποτέλεσμα σήμερα οι τομείς της δικαιοσύνης, της υγείας και των κατασκευών να καρινοβατούν, με ριγμένο τον τομέα που έπρεπε να αποτελέσει την ατμομηχανή της ανάπτυξης, την παιδεία. Έλληνες επιστήμονες συμβάλλουν αποφασιστικά στην ανάπτυξη ξένων χωρών και οι Έλληνες βουτούν καθημερινά στην φτώχεια και την ανεργία.
Για να εξασφαλίσουν οι πολιτικοί την επιβίωσή τους, όχι με το αζημίωτο, δημιούργησαν στρατιές ψηφοφόρων διορισμένων στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Δημιούργησαν ένα δημόσιο τέρας, που έπρεπε, μαζί με την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, να δανειζόμαστε υπερβολικά και πάνω από τις δυνάμεις μας για να το συντηρούμε. Δεν είναι υπερβολή, πέρα από τις φιλοδοξίες ορισμένων, αν ισχυριστεί κάποιοι ότι οι αναθέσεις των ολυμπιακών έργων, χαριστική βολή στην κατάρρευση της οικονομίας, έγινε για εξυπηρέτηση συμφερόντων. Έτσι φθάσαμε στο σημερινό χάλι μας. Το δυστύχημα είναι ότι στην Ευρώπη γνώριζαν τα πάντα, αλλά τους εμπόδισε η κοντόφθαλμη πολιτική τους να πιέσουν σε αλλαγή πορείας στην Ελλάδα. Αντίθετα πίεζαν να προβαίνουμε σε υπερβολικές αμυντικές δαπάνες και εισαγωγές των πολεμικών βιομηχανιών τους, μη αντιλαμβανόμενοι, ότι η Ελλάδα βαδίζει στην καταστροφή και μαζί της θα συμπαρασύρει και τους ίδιους. Δεν είναι μόνον η Ελλάδα που πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να αλλάξει όλη η ΕΕ.
Τα πολιτικά όπλα του Α. Σαμαρά
Πέρα από το κλείδωμα των μέτρων για την περιστολή και εξοικονόμηση των 11,5 δις ευρώ, ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για την σημερινή κυβέρνηση είναι πολιτικός. Όσα οικονομικά μέτρα και να ληφθούν, όσες ακόμα θυσίες και να κάνει ο ελληνικός λαός, όλα θα πάνε στο βρόντο, αν δεν γίνει αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, αν το δημόσιο δεν γίνει φιλικό προς τον πολίτη. Είναι ντροπή και ανήθικο πολιτικές δυνάμεις να υπερασπίζονται έναν δημόσιο τομέα σαθρό, με την ελπίδα ότι θα κερδίσουν κάποια πολιτικά ωφέλη σε ψήφους. Όπως και οι δικοί μας επιχειρηματίες να προσδοκούν από την κρίση διάλυση των εργασιακών σχέσεων και μισθούς πείνας για τους υπαλλήλους τους. Οι οικονομικές δυνατότες της Ελλάδας δεν επιτρέπουν την αισιοδοξία ότι οι εξαγωγές θα κινήσουν την αγορά. Την ελληνική αγορά την κινούσε και θα την κινεί η αγοραστική δύναμη του Έλληνα καταναλωτή. Δεν γίναμε ξαφνικά Γερμανία. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν και οι έξω, που πιέζουν για ακόμα μεγαλύτερη χαλάρωση των εργασιακών σχέσεων και μεγαλύτερη ακόμα μείωση των μισθών.
Το κυριότερο όπλο του Αντώνη Σαμαρά πρέπει να είναι πολιτικό. Και πρώτα από όλα θα πρέπει να απαιτήσει από την Μέρκελ και τον Ολάντ να καθορίσει ποια είναι η θέση της χώρας μας στο ευρώ και ποια θα πρέπει να είναι η πορεία της στο μέλλον. Το αν θα γίνει περικοπή 11,5 δις ευρώ ή θα δοθούν νέα δάνεια, είναι τεχνικά προβλήματα που λύνονται με πολιτικές αποφάσεις. Θα πρέπει εκ των προτέρων οι δύο ξένοι ηγέτες να αποφασίσουν για την πορεία της ευρωζώνης και να καθορίσουν την πορεία των μελών της ισότιμα και με βάση το κοινοτικό κεκτημένο. Οι αγελάδες που έτρεφαν τις οικονομίες του βορρά αδυνάτισαν υπερβολικά και ψόφησαν. Δεν έχει κανένα μεγαλύτερο κέρατο ο Γερμανός εργαζόμενος, για να περνάει καλύτερα από τον Έλληνα, τον Ιταλό, τον Ισπανό και τον Πορτογάλο εργαζόμενο. Σε μια Ευρώπη των λαών παλαιοαποικιακές νοοτροπίες δεν έχουν θέση. Για αυτά πρέπε να πείσει, πρώτα, ο Έλληνας πρωθυπουγός τους άλλους ηγέτες και μετά να βάλει στο τραπέζι περιστολή του δημόσιο τομέα, περιστολή των δημοσίων δαπανών και αποκρατικοποιήσεις. Δεν υπάρχει επιστροφή από τον δρόμο της διάλυσης, αν πρώτα δεν ληφθούν οι πολιτικές αποφάσεις που θα αναστρέψουν την πορεία.
Η κακομοιριά του εσωτερικού
Στην ουσία ο πρωθυπουργός είναι υποχρέωμενος να διεξάγει έναν διμέτωπο αγώνα, προς το εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας. Για το εσωτερικό ο αγώνας είναι πιο δύσκολος, αφού πρέπει να πείσει αυτούς που υφίστανται τις θυσίες ότι υπαρχει φως στο βάθος της σήραγγας. Δεν είναι εύκολο, από την στιγμή που η αντιπολίτευση εκμαυλίζει τους πολίτες με τις κατηγορίες για αναλγησίες και εθνικό ξεπούλημα. Την ενδιαφέρει αποκλειστικά η δημιουργία χάους και η αλίευση ψήφων από την θολούρα της παντελούς διάλυσης. Από την δημιουργία του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου και απελευθέρωση των εισαγωγών έχουν καταργηθεί οι προστατευτικές διατάξεις μιας εθνικής οικονομίας.
Ή θα καταντήσουμε σαν το τελευταίο απολίθωμα του κομμουνισμού, την Κούβα, ή θα μετατραπούμε σε νεόσκλαβους των μισητών καπιταλιστών. Τότε αυτά για τα οποία κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση, φτώχεια, ανεργία και εθνικό ξεπούλημα, θα μας βρουν σε πολύ χειρότερο βαθμό.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Άραγε είναι μόνον η προσωπική φιλοδοξία κάποιων του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσουν ή είναι ταγμένοι να οδηγήσουν τους Έλληνες στην απόλυτη γενικευμένη φτώχεια; Όσο για τους άλλοτε κραταιούς κομμουνιστές, όχι στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως, θυμίζουν τον επιθανάτιο ρόγχο του Βυζαντίου, που ονόμαζε τον ευατό του Αυτοκρατορία, αλλά τα όριά του έφθαναν λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη και τον Μοριά.
Αυτή την στιγμή ο Αντώνης Σαμαράς είναι απογυμνωμένος από το να δείξει στον κόσμο ότι κάτι άλλαξε. Δεν μπορεί να τιμωρήσει τους αίτιους που επέτειναν την κατρακύλα. Η στήριξη που προσφέρει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνησή του είναι ανασταλτικός παράγοντας. Μην λησμονούμε ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος διετέλεσε υπουργός Άμυνας, αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομίας στις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου. Όσοι απομένουν στο ΠΑΣΟΚ είναι, δυστυχώς βουτηγμένοι στον παλαιοκομματισμό και επιζητούν να διασώσουν την πολιτική ύπαρξή τους. Δεν χωρεί άλλη ερμηνεία να ασκούν τώρα κριτική στα μέτρα των 11,5 δις ευρώ, την στιγμή που οι ίδιοι ψήφισαν την επιβολή τους. Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα του Αντώνη Σαμαρά στο εσωτερικό, να ξεριζώσει τον παλαιοκομματισμό και τα απομεινάρια του κρατισμού που σιτίζονται στον Πρυτανείο… βρέξει-χιονίσει! Η πολιτική υποκρισία έχει και τα όριά της.
Ας ελπίσουμε ότι η ανάσα ξεκούρασης στην αγαπημένη του Μεσσηνία τον έχει γεμίσει με θετική ενέργεια να πετύχει τους στόχους του τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. Η απόσταση από την σωτηρία και την παραμονή στο ευρώ μέχρι την καταστροφή και την επιστροφή στη δραχμή, απέχει όσο εκείνη από το έδρανο του πρωθυπουργού μέχρι το έδρανο του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος φαίνεται να υιοθετεί ανοιχτά πλέον τις απόψεις της συνιστώσας της δραχμής (Λαφαζάνης – Στρατούλης και Σία) συνεχίζοντας το πολιτικό εμπόριο φόβου και απελπισίας των πολιτών.
Με θετική ενέργεια από τη Μεσσηνία ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μπαίνει στην κρίσιμη μάχη για την παραμονή στο ευρώ και την αποφυγή της πτώχευσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου