Στα μέσα του 1934 το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα τεταμένο. Είχε προηγηθεί η ήττα των βενιζελικών στις εκλογές του 1933, το αποτυχημένο κίνημα Πλαστήρα στις 6 Μαρτίου και η διαφυγή του στο εξωτερικό μέσω των Ιταλοκρατούμενων Δωδεκανήσων ενώ εκκρεμούσε εις βάρος του εισαγγελικό ένταλμα σύλληψης. Στην νέα βουλή σχετικής αντιβενιζελικής πλειοψηφίας, ο Ιωάννης Μεταξάς αρχηγός των "Ελευθεροφρόνων" κατηγόρησε τον Βενιζέλο ως βασικό υποκινητή του Πλαστηρικού κινήματος ζητώντας να διεξαχθεί επείγουσα δικαστική έρευνα. Ο Βενιζέλος από το βήμα της βουλής προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά όταν αναφέρθηκε επαινετικά στον Πλαστήρα για τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει στην Ελλάδα κατά το παρελθόν διεκόπη από τις φωνές και τα σφυρίγματα αντιβενιζελικών βουλευτών που δεν του επέτρεπαν να συνεχίσει παρά τις προσπάθειες του Βοζίκη (πρόεδρος βουλής) αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού Τσαλδάρη. Ο Βενιζέλος αποχώρησε συγχυσμένος δηλώνοντας πως δεν σκόπευε να επανέλθει στην βουλή υπό αυτές τις συνθήκες. Ακολούθησε η αποτρόπαια απόπειρα δολοφονίας εις βάρος του Βενιζέλου στην οδό Κηφισίας στις 6 Ιουνίου 1933, γεγονός που δηλητηρίασε το πολιτικό κλίμα και έθεσε τις δύο παρατάξεις σε τροχιά σύγκρουσης (στον περίφημο "δεύτερο διχασμό").
η συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου