Το μπέρδεμα γραπτού και προφορικού λόγου είναι η αρχή της φωνητικής ορθογραφίας του Θανάση Κουκοβίστα.

Το μπέρδεμα γραπτού και προφορικού λόγου είναι η αρχή της φωνητικής ορθογραφίας

του Θανάση Κουκοβίστα

Η καθιέρωση της φωνητικής ορθογραφίας είναι παλιά υπόθεση. Υπέρμαχος ήταν ο Ιωάννης Βηλαράς, γιατρός του αειμνήστου Αλή πασά Τεπελενλή. Οι κομμουνιστές Πόντιοι, με επικεφαλής τον Ελισσαίο Γιαννίδη εξέδιδαν και εφημερίδα με φωνητική ορθογραφία. Η καθιέρωση της φωνητικής ορθογραφίας έχει για επόμενο βήμα την καθιέρωση του λατινικού αλφαβήτου και το κλώτσημα της γλώσσας στα τάρταρα. Και αυτή παλιά προσπάθεια, αλλά νεώτερη. Γλυτώσαμε την εφαρμογή του λατινικού αλφαβήτου χάρη στη σθεναρή αντίσταση του ακαδημαϊκού και πολιτικού Κωνσταντίνου Τσάτσου στα σχέδια του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Δεν είναι ανάγκη να το τονίσουμε, είναι παγκοίνως γνωστό, λαός που χάνει την γλώσσα του χάνεται και ο ίδιος. Οι αρχαίοι Έλληνες, που εξαπλώθηκαν στα πέρατα του κόσμου, παρέμειναν Έλληνες, γιατί διατήρησαν πρώτα από όλα την γλώσσα τους. Το βλέπουμε σήμερα στους απογόνους των μεταναστών. Σε όσα σπίτια η παράδοση τηρείται και τα παιδιά μαθαίνουν την γλώσσα, διατηρούν και τον ελληνικό πολιτισμό. Τα υπόλοιπα μαζί με την γλώσσα χάνουν και την ελληνικότητά τους. Ποτέ η γλώσσα δεν ήταν μόνον σύμβολα, για να γίνονται παιχνίδι στα χέρια του κάθε καθηγητή γλωσσολογίας. Η γλώσσα ήταν και θα είναι η μεγάλη φορτηγίδα, που κουβαλά την ιστορική και πολιτιστική ενότητα του έθνους. Αυτή την ενότητα έχουν βαλθεί να μας καταστρέψουν, με την συνεργασία κάποιων που έχουν ελαφριά την συνείδηση του έλληνα.

Διαχρονικός και διαπολιτικός ο μισελληνισμός στο υπουργείο (α) Παιδείας

Η πρώτη απόπειρα να διασπαστεί αυτή η ενότητα έγινε με την επιλογή του βιβλίου Ιστορίας της Μαρίας Ρεπούση. Αυτό είναι ακόμα πιο σκληρό κτύπημα με το βιβλίο με την επιλογή της νέας Γραμματικής για τις Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, δηλαδή στην ηλικία που εδραιώνεται η κρίση και μπαίνουν οι βάσεις της γνώσεις. Κατά «σύμπτωση» το βιβλίο της Ρεπούση εγκρίθηκε από κυβέρνηση του

ΠΑΣΟΚ και εισήχθη για διδασκαλία από την κυβέρνηση της ΝΔ, με υπουργό την Μαριέττα Γιαννάκου. Για το βιβλίο της Γραμματικής την προκήρυξη έκανε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ανάθεση συγγραφής (2005) και η έγκριση (2008) έγινε με κυβερνήσεις της ΝΔ και εισάγεται για διδασκαλία επί τρικομματικής. Και για να πάμε πιο παλιά, επίσημη έγινε η δημοτική γλώσσα επί Ράλλη και το μονοτονικό ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τον τρόπο που αυτό ψηφίστηκε.

Μετά την διαμαρτυρία δασκάλων της Ανατολικής Αττικής, όπως γράφεται στα δημοσιεύματα, υπερασπίστηκαν την συγγραφή του βιβλίου ο Ι. Καζάζης, επιστημονικός σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας και ο γνωστός καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης. Στήριξη πρόσφεραν με επιστολή τους και 140 καθηγητές πανεπιστημίου σχετικοί με την σπουδή της γλώσσας. Δεν ήξερα ότι έχουμε τόσους πολλούς καθηγητές πανεπιστημίου σχετικούς με την γλώσσα, εκτός αν ανάμεσά τους υπάρχουν και μερικοί κτηνίατροι σχετική με την γλώσσα των βοοειδών. Αυτή την φορά οι εφημερίδες δεν ανακοίνωσαν τα ονόματά τους, όχι γιατί ήταν δύσκολο να μαζευτούν 140 υπογραφές. Την είχαν πατήσει μια φορά, όταν είχαν δημοσιεύσει τα ονόματα αυτών που ήσαν υπέρ και σχεδίου Ανάν και είχαν δημοσιεύσει και τα ονόματα των υπερασπιστών της Ρεπούση. Τα περισσότερα ονόματα υπήρχαν και τους δύο καταλόγους και είχε πέσει αρκετό ξεφώνημα γι’ αυτό.

Πόσα είναι τα φωνήεντα;

Μήλο της έριδος είναι ο αριθμός των φωνηέντων. Σύμφωνα με τους συγγραφείς του βιβλίου είναι πέντε. Αυτό υποστηρίζουν και οι υπόλοιποι. Όλοι αναφέρονται στην Γραμματική Τριανταφυλλίδη, του 1940. Αυτό που ξεχνούν οι γλωσσολόγοι είναι ότι η γλωσσολογία έχει πάει μπροστά από μη γλωσσολόγους. Ο μακαρίτης Βέντρις που διάβασε και απέδειξε ότι η Γραμμικά Β΄ είναι ελληνική γραφή ήταν αρχιτέκτονας. Παρ’ όλα αυτά ο Μπαμπινιώτης δίδασκε ότι η ελληνική γλώσσα προέρχεται από την Φοινικική. Ο Μηνάς Τσικριτσής που έχει προχωρήσει τις μελέτες του για ανάγνωση της Γραμμικής Α΄ είναι καθηγητής της Πληροφορικής.

Οι υποστηρικτές των πέντε φωνηέντων λένε ότι η γλώσσα έχει πέντε φθόγγους εκφοράς του λόγου και τους φθόγγους τους ονομάζουν φωνήεντα. Μια απλή παράθεση των λέξεων χρειάζεται για να φανεί η

διαφορά, άλλο φθόγγος και άλλο φωνήεν. Η επιστήμη της γλωσσολογίας είναι συνυφασμένη με την εμφάνιση του γραπτού λόγου. Αυτό που λέμε Γραμματική και Συντακτικό είναι παρελκόμενα του γραπτού λόγου και όχι του προφορικού. Για να καθιερωθούν, μάλιστα, χρειάζεται και πολύς χρόνος, μέχρι να παγιωθεί η γραπτή γλώσσα. Από την ώρα που παγιώθηκε, μπήκαν και οι κανόνες. Άρα τα φωνήεντα είναι στοιχεία της Γραμματική και αυτά είναι επτά. Οι φθόγγοι της εκφοράς του λόγου ουδεμία αξία έχουν στην γραπτή γλώσσα. Οι Λατίνοι έλεγαν «scripta manet verba volent», δηλαδή τα γραπτά μένουν τα λόγια πετούν, χάνονται.

Η εξίσωση προφορικού και γραπτού λόγου, η εξίσωση φωνηέντων και φθόγγων γίνεται εκ του πονηρού, με απώτερο στόχο την καθιέρωση της φωνητικής ορθογραφίας.