Η "τίμια χείρα" του Αγ. Νεκταρίου από αύριο στην Καλαμάτα

Γράφτηκε από την  Γιούλα Σαρδέλη

• ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Την "τίμια χείραν" του Αγίου Νεκταρίου υποδέχεται αύριο ο ενοριακός ναός του Αγίου Νικολάου Φλαρίου Καλαμάτας. Η τελετή της υποδοχής θα γίνει στις 6 το απόγευμα στην οδό 23ης Μαρτίου απέναντι από το καφέ "Πάνθεον" και θα ακολουθήσει λιτανεία ως το ναό. Εκεί το τμήμα του λειψάνου θα παραμείνει για 4 μέρες. Το τίμιο λείψανο θα συνοδεύσει ο μητροπολίτης Υδρας, Σπετσών και Αιγίνης Εφραίμ. 

Για τη ζωή, το έργο και τις διδαχές του θαυματουργού Αγίου Νεκταρίου, ο αρχιμανδρίτης Φίλιππος Χαμαργιάςεφημέριος του ναού του Αγίου Νικολάου της Καλαμάτας μίλησε στην "Ε".

- Τι σας οδήγησε στο να προσκαλέσει η ενορία σας την αποστολή αυτή από την Αίγινα;

"Ως νέος εφημέριος του ενοριακού Ναού Αγίου Νικολάου του Φλαρίου,  από την πρώτη ημέρα προσπάθησα να επαναφέρω την ζωή της εκκλησίας στα δεδομένα των αναγκών της εποχής μας, χαράσσοντας  μια νέα πορεία στην ενορία, αρχίζοντας από την λειτουργική και λατρευτική ζωή της, από την κίνηση των κατηχητικών μέχρι και την πνευματική αναγέννηση και ανανέωση των ευσεβών ενοριτών μας πάντοτε μέσα στα πλαίσια της ορθόδοξης παράδοσής μας. Σε αυτό βέβαια βρήκα ανταπόκριση από τους εκκλησιαστικούς επιτρόπους και τους εξυπηρετούντες τον ναό, ιεροψάλτες, εθελοντές, προσωπικό κ.λπ. Εξάλλου σύμφωνα και με την τοπική εκκλησιαστική παράδοση η μεταφορά προς προσκύνηση ιερών λειψάνων και κειμηλίων συνηθιζόταν από την εποχή του Α΄ επισκόπου Μεσσηνίας Ιωσήφ, ο οποίος συνιστούσε στους τότε ιερείς της επαρχίας του να ευλαβούνται τα τίμια λείψανα και να πρωτοστατούν στην τέλεση ιερών λιτανειών.  

Ετσι λοιπόν και τώρα μέσα στο πλαίσιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αποφασίσαμε να υποδεχθούμε τον Αγιο στην ενορία μας θέλοντας να δώσουμε αφενός μεν τη δυνατότητα στους πιστούς να προσκυνήσουν τον Αγιο ο οποίος βρίσκεται στην Αίγινα και δεν είναι εύκολη η μετάβασή τους εκεί, αφετέρου να ενισχυθούμε πνευματικά, ως μέλη μιας εκκλησιαστικής κοινότητας, από την παρουσία ενός τόσο μεγάλου Αγίου στην πόλη μας".  

- Ποιο θεωρείτε ότι σήμερα παραμένει το πιο φωτεινό κομμάτι της διδασκαλίας του Αγίου, ο  οποίος εργάστηκε πολλά χρόνια στην εκπαίδευση;

"Ο Αγιος είχε πάντοτε στα χείλη του τη φράση «Μη λυπήσεις ποτέ τον Εσταυρωμένο Χριστό». Αυτό δίδασκε τους μαθητές του στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, αυτό προέτρεπε στα πνευματικά του παιδιά, αυτό έκανε και ο ίδιος πράξη στη ζωή του. Και αυτή η φράση είναι διαχρονική και επίκαιρη, ακόμη και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε. Ολοι καλούμεθα ακούγοντας αυτή τη φράση να αναλογιστούμε αν και κατά πόσο με τον τρόπο που ζούμε εντέλει θα χαροποιήσουμε ή θα λυπήσουμε το Χριστό". 

- Ο Αγιος Νεκτάριος υπηρέτησε το ποίμνιο και μάλιστα για ένα μεγάλο διάστημα, χωρίς να λαμβάνει καθόλου χρήματα. Υπάρχουν σήμερα τέτοιοι πνευματικοί και θρησκευτικοί ηγέτες;

"Δε νομίζω πως τα χρήματα είναι δέλεαρ για να επιτελέσει κάποιος σωστά και ευσυνείδητα το καθήκον του, όταν το επιτελεί με φόβο Θεού και φιλότιμο πάνω απ’ όλα. Και βέβαια υπάρχουν σήμερα πνευματικοί και θρησκευτικοί ηγέτες τέτοιου ήθους. Και όχι μόνο ηγέτες και υψηλά ιστάμενοι στην ιεραρχία, αλλά και απλοί παπάδες που χτυπούν την καμπάνα σε χωριά 10-15 κατοίκων. Πιστεύετε αλήθεια πως αυτοί κάθονται στα χωριά γιατί παίρνουν «καλό μισθό»;".

- Πιστεύει σήμερα ο κόσμος σε μορφές όπως αυτές του Αγίου Νεκταρίου, ή ο μηδενισμός της εποχής έχει βάλει και εδώ... το χέρι του;

"Ευτυχώς ο κόσμος πιστεύει και μάλιστα αληθινά και σε βάθος κι όχι επιφανειακά ή περιστασιακά. Και επειδή πιστεύει γι’ αυτό δεν χάνει την ελπίδα του. Και αυτά τα πρότυπα, όπως του Αγίου Νεκταρίου, πρέπει να προσφέρουμε στην κοινωνία". 

- Οταν κάποιος αρνείται τα θαύματα των αγίων, όπως αυτά του Νεκταρίου, τι απαντάτε σε αυτόν;

"«Ερχου και ίδε» και «βάλε τον δάκτυλόν σου εις τον τύπον των ήλων… και μη γίνου άπιστος αλλά πιστός»". 

- Τελικά ο Αγιος Νεκτάριος όσο ζούσε απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα; Γιατί για ένα μεγάλο διάστημα ταλαιπωρήθηκε πολύ λόγω της ιδιομορφίας αυτής. Ηταν τότε η ελληνική γραφειοκρατία που του τη στερούσε ή ραδιουργίες ανθρώπων που τον ζήλευαν;

"Γνωρίζουμε από τη βιογραφία του Αγίου ότι αντιμετώπιζε πρόβλημα διορισμού του ως ιεροκήρυκος στην ελληνική επικράτεια λόγω στέρησης της ελληνικής υπηκοότητας. Αν εντέλει ο σκόπελος αυτός ξεπεράστηκε μέσω της παραχώρησης της υπηκοότητας ή όχι δεν αναφέρεται. Σημασία έχει πως ο Αγιος κατέστη φωτεινό παράδειγμα για τους όπου γης Ελληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς, χωρίς να γνωρίζουν αν είχε εντέλει την υπηκοότητα ή όχι. Εξάλλου οι Αγιοι δεν έχουν πατρίδα, είναι οικουμενικοί. Δεν ήταν λοιπόν η υπηκοότητα που τον έκανε λαοφιλή και Αγιο. Οσον αφορά το δεύτερο σκέλος θα σας απαντήσω ευθέως. Είναι λογικό να ήθελαν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης να τηρήσουν το νόμο. Είναι όμως και οφθαλμοφανές πως ο φθόνος και οι ραδιουργίες των εχθρών του Αγίου τον συνόδευαν μέχρι  τέλους. Αρκεί να θυμηθούμε πως η «συγγνώμη» στο πρόσωπο του Αγίου από την Εκκλησία της Αλεξανδρείας ήρθε μόλις το 1998, ενώ είχε ήδη ανακηρυχθεί Αγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο από το 1961".