ΠΥΛΟΣ

Πύλος

"Κι ο ήλιος βγήκε, αφήνοντας τη λίμνη την πανώρια,
μες στον πολύχαλκο ουρανό, φως στους θεούς να φέρει
και στους ανθρώπους τους θνητούς στη γη την καρποδότρα.
Κι αυτοί ήρθαν στην καλόχτιστη τη χώρα του Νηλέα..."
Όμηρος, Οδύσσεια γ, 1-4.

" Η Πύλος είναι μια μικρή κωμόπολις με πληθυσμό γύρω στους 3.000 κατοίκους στην Νοτιοδυτική Πελοπόνησο. Είναι χτισμένη στον φυσικό κόλπο του Ναβαρίνου, που ορίζεται από την νήσο Σφακτηρία. Βρίσκεται σε απόσταση 52 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα, την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας. Μπορεί να προσεγγιστεί οδικώς από την Πάτρα (216 χμ) μέσω της διαδρομής Πάτρας-Πύργου-Κυπαρισσίας η οποία είναι ως επί το πλείστον παραθαλάσσια, ενώ από την Αθήνα (305 χμ.) προτιμάται η διαδρομή μέσω Κορίνθου-Αρτεμισίου-Τριπόλεως-Μεγαλόπολης-Καλαμάτας. 



Όλες οι οδικές δίοδοι είναι κατά το μεγαλύτερό τους μέρος αυτοκινητόδρομοι, εκτός από την διαδρομή Καλαμάτας-Πύλου, η οποία είναι κανονικός ασφαλτόδρομος.

Ο Δήμος Πύλου περιλαμβάνει εκτός από την Πύλο, και τους συνοικισμούς Ελαιόφυτο, Σχοινόλακκα και Γιάλοβα. Η ρυμοτομία της Πύλου βασίζεται σε σχέδια των αξιωματικών του Γάλλου στρατηγού Μαιζόνος, του 1828.

Χαρακτηριστικό στοιχείο της πόλης, εκτός από την θεαματική αμφιθεατρική της δόμηση που προσφέρει εξαιρετική θέα του οικισμού και της νήσου Σφακτηρίας καθώς ο επισκέπτης κατεβαίνει προς το λιμάνι, είναι η παραθαλάσσια Πλατεία των Τριών Ναυάρχων, στο κέντρο της πόλης, με τα εντυπωσιακά, αιωνόβιά της πλατάνια.

Η Πύλος είναι επίσης η γενέτειρα του Κωστή Τσικλητήρα, Ολυμπιονίκη στο άλμα κατά την Ολυμπιάδα του 1912 στη Στοκχόλμη. Το σπίτι του υπάρχει ακόμα και έχει πρόσφατα ανακαινιστεί από τον Δήμο Πύλου, αφού αγοράστηκε από την Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, για να χρησιμοποιηθεί ως πολιτιστικό κέντρο.

Το Αντωνοπούλειο Μουσείο της Πύλου βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από την κεντρική πλατεία ενώ λίγα λεπτά πιο πέρα βρίσκεται το κάστρο, για το οποίο υπάρχει και πρόσβαση μέσω του πευκοδάσους στην παραλία της Πύλου."

 Για περισσότερες πληροφορίες: http://pylos.net/ 

Έχω επισκευτεί την Πύλο στο παρελθόν άλλες 3 φορές σε πολύ μικρή ηλικία για να θυμάμαι κάτι άλλο πέρα από τις συνεχείς στροφές της διαδρομής Καλαμάτας-Πύλου και το λιμάνι. Οπότε η αγωνία που είχα να την δω όταν αποφασίσαμε να την επισκεφτούμε ήταν νομίζω δικαιολογημένη.

Η διαδρομή ήταν σχεδόν όπως την θυμόμουν. Στροφές - φουρκέτες.. Με αρκετούς Ούνους, Γότθους και Βίκινγκς οδηγούς να εκμεταλλεύονται τις κλειστές στροφές και τις μικρές ευθείες για να δείξουν τις οδηγικές τους ικανότητες. Ελλάδα, η χώρα όπου το WRC έγινε θρησκεία.. Αυτοκίνητα με αεροτομές σιδερώστρες μεγαλύτερες από τα φτερά ενός F16, εξατμίσεις να αγκομαχούν σαν τρελές και λαμπάκιa σε κάθε ακμή του μετάλλου (ανθρακωνήματα wannabe)που θύμιζαν φορτηγά πλανόδιων πωλητών στα πανηγύρια του 90. Χμμμ.. ΟΚ συμβαίνει και τώρα αυτό με τα πανηγύρια.. Δεν έλειπαν βέβαια και τα οικογενειακά αυτοκίνητα, συνήθως Αθηναίων που λόγω της πίεσης που βιώνουν στην πρωτεύουσα οδηγούν αρκετά στην τσίτα λες και μετά την επόμενη φουρκέτα μας περιμένει φανάρι και πρέπει να φτάσουν πρώτοι ώστε να έχουν το προβάδισμα στο πρώτο δευτερόλεπτο που θα ανάψει πάλι πράσινο.. Και τι είναι αυτό με τους Ευρωπαίους οδηγούς; Υποτίθεται ότι οδηγούν συντηρητικά αλλά μάλλον μόλις πατάνε το πόδι τους (ή τη ρόδα τους) στην Ελληνική άσφαλτο μεταλλάσσονται. Πέρα από τους καμικάζι και τους κουρσάρους της ασφάλτου η διαδρομή είναι πολύ όμορφη. Θέα στην θάλασσα με το Χελωνάκι και τα υπόλοιπα νησάκια να κλέβουν την παράσταση. Και πράσινο. Πολύ πράσινο.. :D

Μπαίνοντας σιγά σιγά στην πόλη συνάντησα ένα γνώριμο σκηνικό. Οι στροφές φουρκέτες συνεχίζονται καθώς κατεβαίνεις το βουνό προς τη θάλασσα μέσα σε ένα στενό δρόμο περιστοιχισμένο από μικρά όμορφα σπιτάκια, μαγαζιά και συνεργεία. Σαν να βλέπω μια μικρογραφία της Καβάλας (την οποία έφαγα για αρκετά χρόνια με το κουτάλι) αλλά με πιο στενούς δρόμους και σχετικά λιγότερη κίνηση. Γραφικό αστικό τοπίο και ανάμεσα στα σπίτια να ξεπροβάλει η θάλασσα.

Μετά από μερικά ζικ-ζακ φτάσαμε στο επίπεδο της θάλασσας. Η πλατεία των 3ων ναυάρχων είναι αρκετά μεγάλη και σφύζει από ζωή. Γύρω από την πλατεία συναντάς εστιατόρια ταβέρνες ξενοδοχεία ζαχαροπλαστεία και πάνω της φυσικά βρίσκεις τα τραπεζάκια του εκάστοτε μαγαζιού. Τεράστια πλατάνια στέκονται σε διάφορα σημεία της και προσφέρουν απλόχερα τη σκιά τους.

Κάτω από την πλατεία βρίσκεται το λιμανάκι με ένα μεγάλο μώλο για να δένουν φυσικά από ψαρόβαρκες, θαλάσσια ταξί μέχρι κότερα. Δίπλα ακριβώς υπάρχει το δημοτικό parking το οποίο φυλάσσεται μεν από το λιμενικό αλλά είναι τσάμπα. (!) Και εκεί κοντά σαφώς υπάρχουν καφετέριες και ταβέρνες που προσφέρουν θέα προς το νότιο άκρο της νήσου Σφυκτηρίας και τα στενά του λιμανιού της Πύλου. (Άνωθεν φωτογραφία) :P Μην ξεχάσουμε και το δημαρχείο..

Άλλα αξιοθέατα δεν επισκέφτηκα για να πω την αλήθεια λόγω του ότι και στις δύο εκδρομές φτάσαμε απόγευμα στην Πύλο και αφιερώσαμε χρόνο μόνο για καφέ, φαΐ και περιπάτους στην πλατεία και το λιμανάκι. Άντε και καμιά μπύρα. Θα ήθελα όμως πάρα πολύ να επισκεφτώ το Νιόκαστρο. Ήδη σκέφτομαι ένα ταξίδι προς την Πύλο και την γύρω περιοχή αλλά αυτή την φορά θα επικεντρωθώ στα αξιοθέατα και όχι τόσο στην θάλασσα.

Η Πύλος είναι μια ήσυχη κωμόπολη που βρίσκεται στην άκρη ενός πολύ όμορφου κόλπου (κόλπος του Ναβαρίνου) με φανταστική αμμώδης παραλία, τον ήλιο να βαράει κατά κούτελα και το μαύρισμα (ή το έγκαυμα) να έρχεται άμεσα. Υπάρχουν αρκετά camping με full ανέσεις και ξενοδοχεία ή δωμάτια για να μείνει κάποιος. Λειτουργούν επίσης μερικά 24ωρα καταστήματα με προϊόντα παντός τύπου. Από ρούχα μέχρι τρόφιμα οπότε δεν υπάρχει έλλειψη σε τίποτα.. Ακόμη και οι στροφές στον δρόμο δεν κάνουν τις διαδρομές κουραστικές γιατί προσφέρουν ποικιλία στον οδηγό και τους επιβάτες αν και το γερό στομάχι είναι καλό να υπάρχει. Το μόνο μειονέκτημα είναι τα κουνούπια λόγω της λίμνης Διβαρίου, η οποία δεν ψεκάζεται μιας και είναι αναγνωρισμένος υδροβιότοπος, αλλά με ένα φιδάκι ή ένα εντομοαπωθητικό το πρόβλημα ξεπερνιέται.

Αυτός που ψάχνει έντονη νυχτερινή ζωή και beach bars, μαγαζιά και τα σχετικά καλά θα κάνει να πάει προς την Φοινικούντα ή στη Μεθώνη από ότι άκουσα τουλάχιστον γιατί ο κόλπος της Πύλου προσφέρει ακριβώς α αντίθετα. Ηρεμία και χαλάρωση. Ααα και ξεκούραση.. :P