Η μαύρη προπαγάνδα, παραποιεί την πραγματικότητα χρησιμοποιώντας όλα τα γνωστά ύπουλα στερεότυπα τής οργανωμένης παραπλάνησης.
Ειδικώτερα:

– Αποκρύπτει πλήρως ερμηνείες όπως  αυτές που σχετίζονται με την αιτία του χρέους, που αποκαλούνται αορίστως «η φούσκα του χρηματοπιστωτικού συστήματος», ενώ πρόκειται περί του μέγιστου παγκόσμιου οικονομικού προβλήματος του παράλογου, ανήθικου και ουσιαστικά παράνομου τρόπου που εκδίδεται το χρήμα από τις κεντρικές και τις λοιπές τράπεζες, που αποτελούσαν και αποτελούν την παγκόσμια δικτατορία.
– Δέχεται ότι εμείς οι Έλληνες κάναμε λάθη, ενώ δεν κάναμε κανένα που να σχετίζεται σημαντικά αιτιωδώς με την ελληνική κρίση – πέραν της σκηνοθετημένης εμπλοκής του ΔΝΤ, γιά το οποίο βέβαια ευθύνεται ο διοργανωτής τής σκηνοθεσίας.
Διότι όλα τα κράτη έχουν χρέη και παραδόξως έχουν χρέη (υπολογιζόμενα επί τοις εκατό % επί του ΑΕΠ) συχνά εξ’ ίσου ή περισσότερο τα πιο πλούσια και προηγμένα από αυτά. 
Διότι τα χρέη όλων των κρατών του κόσμου, λόγω της διάρθρωσης του παγκόσμιου συστήματος έκδοσης του χρήματος, είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να μην αποπληρωθούν ποτέ και αντίθετα θα αυξάνονται διαρκώς μέχρι την τελική ολική παγκόσμια τεχνητή και προσχεδιασμένη οικονομική κατάρρευση. 
Διότι η αποπληρωμή τους είναι λογικά αδύνατη, αφού η επιστροφή όλων των χρεών των κρατών, αλλά και εξ ίσου των χρεών των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, αν δεν συνοδευτεί αμέσως από νέο ισόποσο δανεισμό, ισοδυναμεί με πλήρη εξάλειψη του χρήματος, αφού όλο το χρήμα πού κυκλοφορεί έχει εκδοθεί από τις τράπεζες και στην συνέχεια έχει τεθεί σε κυκλοφορία αποκλειστικά μέσω δανείων. 
Διότι άλλος τρόπος έκδοσης και κυκλοφορίας χρήματος δεν υπάρχει, δηλαδή δεν επιτρέπεται, δεν είναι θεσμοθετημένος και απαγορεύεται δια ροπάλου, διότι το εκδοτικό νομισματικό προνόμιο, που ανήκει στα κράτη, έχει καταχρηστικά (διά της βίας) παραχωρηθεί κατ’ αποκλειστικότητα, στις τράπεζες, κεντρικές και εμπορικές και το παιχνίδι είναι σικέ. 
Στίς εμπορικές η εκδοτική λειτουργία γίνεται μέσω χορήγησης δανείων πρός τους πελάτες τους με την μορφή λογιστικών εγγραφών, ουσιαστικά χωρίς αντίκρισμα – το ισοδύναμο τής έκδοσης χρήματος- και με απειροελάχιστη κεφαλαιακή κάλυψη αποδιδόμενη στην αντίστοιχη κεντρική τράπεζα, ή με ισοδύναμες παραλλαγές αυτής της μεθόδου.
Αυτό ακριβώς το σημείο, τής επανάκτησης του εκδοτικού προνομίου από το κράτος, πήγαν να διορθώσουν οι πρόεδροι των ΗΠΑ, Αβραάμ Λίνκολν (δολοφονία 1865) και Τζον Κένεντι (δολοφονία 1963) και δολοφονήθηκαν!
Κατά συνέπεια όσοι νομίζουν ότι αν κάναμε παλαιότερα ή αν κάνουμε τώρα κάτι με σωστότερο τρόπο, θα αποπληρωθούν τα χρέη, απατώνται, και αυτή είναι η απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι αν ήμασταν τίμιοι νοικοκύρηδες θα  αποπληρώναμε αυτά τα χρέη ή δεν θα τα είχαμε καθόλου.
– Υπαινίσσεται ότι μέρος του προβλήματος είναι η (ψευδής) φιλολογία ότι τα αδύναμα κράτη, λόγω των λαθών τους, συντηρούνται από τα ισχυρά, δηλαδή περίπου ότι οι «τεμπέληδες ανίκανοι» επιδοτούνται από τους «εργατικούς άξιους».
– Αποκρύπτει πλήρως την κεντρική σχεδίαση τού εγχειρήματος του εποικισμού τής Ευρώπης με πληθυσμούς από άλλες περιοχές του πλανήτη και της σταδιακής εξάλειψης και μουσουλμανοποίησης   των ευρωπαϊκών.
– Θεωρεί αυτονόητο ότι η Ευρώπη πρέπει να ενωθεί πολιτικά, δηλαδή να γίνει ομοσπονδία και να απορροφηθούν και να εξαλειφθούν τα εθνικά κράτη, σαν να είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια και χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να δηλώσει ότι σε τόσο κρίσιμες και καθοριστικές αποφάσεις πρέπει να ερωτώνται οι λαοί.
– Υποβάλλει την ψευδή ιδέα ότι η ένωση των κρατών σε υπερεθνικά μορφώματα είναι η λύση στο πρόβλημα της ειρήνης. Παραβλέπει όμως, ότι τα υπερεθνικά μορφώματα ήταν, είναι και θα είναι απολυταρχικά εκ φύσεως και δεν μπορούν να έχουν δημοκρατία παρά μόνο διακοσμητική, ότι είναι απολύτως ιδιοτελή, φιλοπόλεμα και άκρως επιθετικά και ότι αρέσκονται σε γενοκτονίες ιδίως των λαών τους, κρίνοντας πχ. και από την πρόσφατη ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας, ή βλέποντας την στρατιωτική διαγωγή των ΗΠΑ μεταπολεμικά, πού έχουν αιματοκυλίσει τον πλανήτη. Η στρατιωτική συμπεριφορά της Ευρώπης δεν θα αποτελέσει εξαίρεση, όπως ήδη διαφαίνεται.
Σε τελευταία ανάλυση, οι σφοδρά ανησυχούντες για την ειρήνη οι οποίοι και επικαλούνται την απόλυτη αναγκαιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για αυτόν τον λόγο, ας αναλογιστούν ότι υπάρχει το και ΝΑΤΟ και υπάρχει για αυτόν ακριβώς τον σκοπό, δηλαδή για την προάσπιση της ειρήνης και σε αυτό συμμετέχουν τα ευρωπαϊκά κράτη. Επομένως ο θεσμός πού καλύπτει το ζήτημα της προάσπισης της ειρήνης, υπάρχει ήδη, είναι πανίσχυρος και είναι παράλογο ή υποκριτικό να τον παραβλέπουμε, αναδεικνύοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν το δήθεν σωσίβιο της ειρήνης. Σωσίβιο βέβαια που έγινε θηλιά στον λαιμό των κρατών πού δέχθηκαν την φιλειρηνική και ανθρωπιστική στρατιωτική φροντίδα της συμμαχίας των ένθερμα συνασπισμένων δυνάμεων της Ευρωπαίκής Ένωσης του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Μάλι και έπεται συνέχεια!).
Το συγκεκριμένο ευρωπαϊκό μόρφωμα στο πρώιμο στάδιο του, για να γίνει δελεαστικό, περιβλήθηκε από μία ψευτοσυγκινητική φιλολογία περί μιάς γενιάς πονεμένων και δήθεν φωτισμένων ηγετών που επεδίωξαν την Ευρώπη των λαών, της ειρήνης, ευημερίας κλπ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για γεωπολιτικές κινήσεις σχεδιασμένες αρκετές δεκαετίες νωρίτερα, από τους ίδιους κύκλους παγκόσμιας εξουσίας.
(Το αποκορύφωμα αυτής της κατάστασης είναι βέβαια η παγκόσμια διακυβέρνηση που ήδη την υμνούν οι παπαγάλοι). 
– Τέλος, και το σπουδαιότερο,  ενσπείρει τον φόβο ότι θα χάσουμε την Ευρώπη «μας», ώστε να συσπειρώσει τους φοβισμένους για να δεχθούν την οποιαδήποτε υποχώρηση σε βάρος τους.
Η ιστορία, σε όποιον ο ίδιος επιτρέπει να τού περιορίσουν την ελευθερία του, επειδή τον έπεισαν ότι έτσι θα είναι πιό ασφαλής, δικαίως του επιφυλάσσει την μοίρα να τα χάσει και τα δύο, και την ελευθερία και την ασφάλειά του, διότι δεν του αξίζουν.