ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ
Κάποτε, πολλά χρόνια πριν, ένας μεγάλος ηγέτης της αριστεράς (Ηλίας Ηλίου) απευθυνόμενος προς τους κυβερνώντες του μετεμφυλιακού κράτους είχε πει «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα». Κι αν τότε, στις δικαιοπολιτικά ανώμαλες συνθήκες του μετεμφυλιακού κράτους, η νομιμότητα ήταν ζητούμενο, σήμερα, στις συνθήκες της δημοσιονομικής κατοχής και της λεηλασίας της αξιοπρέπειας της χώρας και των πολιτών, είναι αναγκαιότητα.
Η νομιμότητα είναι προϋπόθεση, κριτήριο και προδιαγραφή της νεωτερικότητας. Η διεκδίκηση της συνιστά υποχρέωση κάθε πολίτη και προεχόντως κάθε προοδευτικής και ιδίως κάθε αριστερής πολιτικής δύναμης. Τι σημαίνει όμως νομιμότητα; Απλώς, νομιμότητα σημαίνει ότι το κράτος και τα όργανά του υποχρεούνται να πράττουν μόνον ότι τους επιτρέπει ρητώς το Σύνταγμα και οι νόμοι, σε αντίθεση με τους ιδιώτες, που μπορούν να πράττουν ελεύθερα ό,τι δεν τους απαγορεύει το ισχύον δίκαιο. Με άλλη διατύπωση το κράτος και τα όργανά του δεν μπορούν να παραβιάζουν τους νόμους, δεν μπορούν να ενεργούν με τρόπο, που προσβάλλει και αποδομεί το ηθικό, πολιτικό και κοινωνικό συμβόλαιο, στο οποίο αντιστοιχεί το Σύνταγμα της χώρας.
Παρά τις παραπάνω αυτονόητες παρατηρήσεις, στη χώρα μας η κρατική ανομία και κυρίως η ανομία της εκτελεστικής λειτουργίας σε όλες της τις μορφές δεν αποτελεί αξιοπερίεργη και σπάνια εξαίρεση αλλά το συνήθη κανόνα διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας. Το επίπεδο της δομικής διαφθοράς του πολιτικού προσωπικού και τμήματος της κρατικής γραφειοκρατίας σε συνδυασμό με την υιοθέτηση και τη χρήση μεθόδων συναλλαγής, ρουσφετιού και χειραγώγησης για την κτήση και τη διατήρηση της εξουσίας αποδεικνύουν, ότι τα περί νομιμότητας είναι έπεα πτερόεντα για το πολιτικό προσωπικό της τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, που προφανώς δεν είναι στο σύνολο του διεφθαρμένο αλλά έχει αποκτήσει βαριά ανοσία στη διαφθορά.
Όλες οι παραπάνω σκέψεις εκκινούν από το γάργαρο νόημα της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος που ορίζει ότι η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Έτσι, κάθε πολίτης είναι από το Σύνταγμα φύλακας και εγγυητής του Συντάγματος και συγχρόνως διεκδικητής της νομιμότητας, που οικοδομούν οι διατάξεις του.
Οι παραπάνω σκέψεις έχουν αφορμή, τεκμηρίωση και παράδειγμα. Στην Κορώνη, μια πόλη ζωντανών και δραστήριων ανθρώπων υπάρχει ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, το οποίο βρίσκεται στη θέση «Μεμί» επί του αιγιαλού, τουλάχιστον κατά τα 3/4 αυτού (βλ. ΦΕΚ Δ’ 538/28.12.2011). Ως γνωστόν, με βάση τη νομοθεσία ο αιγιαλός, όπως και η παραλία αποτελούν κοινόχρηστα πράγματα και πρέπει να είναι ελεύθερα. Επίσης, είναι γνωστό ότι απαγορεύεται επί του αιγιαλού κάθε κατασκευή από οποιονδήποτε κι αν αυτό απαγορεύεται για τους ιδιώτες απαγορεύεται προεχόντως για το κράτος, σε κάθε εκδοχή του. Το γήπεδο της Κορώνης, το χειμώνα γίνεται βορά της θάλασσας και των αλατισμένων κυμάτων της, που φτάνουν σχεδόν επί του εφαπτόμενου με το γήπεδο δρόμου. Στην Κορώνη, επίσης, υπάρχει ένα αθλητικό σωματείο, ο «ΑΚΡΙΤΑΣ», που προφανώς γεμίζει με υπερηφάνεια την τοπική κοινωνία, ιδίως λόγω της ανοδικής αγωνιστικής του πορείας. Η υπερηφάνεια και η αγάπη των Κορωναίων για την ομάδα τους, απολήγει να θεωρούν το υφιστάμενο γήπεδο κεκτημένο δικαίωμα, ας είναι επί του αιγιαλού, δηλαδή παράνομο, αφού απλουστευτικά και ο αιγιαλός κορωνέικος είναι. Ο Δήμος Πύλου- Νέστορος και ειδικότερα ο πρώην αλλά και νυν δήμαρχος αντιμετωπίζοντας εργαλειακά, δηλαδή μικρόθυμα και κοντόφθαλμα την κατάσταση έδρασαν με βάση την απλούστευση. Αφού, για την Κορώνη το γήπεδο είναι μείζον ζήτημα, αποτελεί για μένα (το Δήμαρχο) ευκαιρία και συγχρόνως εργαλείο χειραγώγησης της τοπικής κοινωνίας. Ας πάει και το παλιάμπελο, δηλαδή στα τσακίδια η νομιμότητα. Και έτσι, ο Δήμος Πύλου- Νέστορος αποφάσισε να διαθέσει 235.000 ευρώ αναθέτοντας το έργο στον «Γενάτο Θεοφάνη ΕΔΕ», προκειμένου να τοποθετηθεί στο ως άνω γήπεδο φυσικός χλοοτάπητας, αδιαφορώντας για το ότι τα ¾ του γηπέδου βρίσκονται στον αιγιαλό, χωρίς να υφίσταται μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και με υπαρκτό και βέβαιο τον κίνδυνο, να πάρει σηκωτό το χλοοτάπητα η οργισμένη θάλασσα το χειμώνα, για να τον πάει δώρο στον Ποσειδώνα εις βάρος του δημοτικού χρήματος. Στο σημείο αυτό πρέπει να παρατηρηθεί, ότι η ανάθεση και η εκτέλεση του ως άνω έργου είναι πλημμελής για μια σειρά λόγων που ενσωματώνονται στο υπ’ αρ. πρωτ. 509197/22.2.012 έγγραφο του Γενικού Γραμματέα του ΕΟΤ. Ειδικότερα, το έγγραφο αυτό αναφέρει ότι :
«1. Η παραλία «Μεμί» είναι μια από τις δημοφιλέστερες παραλίες της περιοχής της Κορώνης, με έντονη τουριστική κίνηση κατά τη θερινή περίοδο.
2. Στην περιοχή, σε μικρή ακτίνα από το σημείο εφαρμογής του γηπέδου, υπάρχουν τουριστικά καταλύματα.
3. Η θέση του γηπέδου είναι πολύ κοντά στην ακτογραμμή.
4. Η συγκεκριμένη εγκατάσταση – περιφραγμένος χώρος 4.947,19 τμ. κυριολεκτικά δίπλα στην περιοχή των λουόμενων- διακόπτει την αισθητική και λειτουργική συνέχεια της παραλίας.
5. Όπως προκύπτει από την εξέταση του επισυναπτόμενου, φωτογραφικού υλικού, υπάρχουν κατασκευαστικά σφάλματα που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια τόσο των αθλητών, όσο και των θεατών (πολύ μεγάλη υψομετρική διαφορά μεταξύ πρώτης βαθμίδας κερκίδων και εδάφους, ελάχιστη απόσταση μεταξύ των ορίων του γηπέδου και της περίφραξης, μικρό ύψος περίφραξης του γηπέδου στην πλευρά μπροστά από τις κερκίδες των θεατών και προς τη θάλασσα, απουσία προστατευτικών κιγκλιδωμάτων στις κερκίδες).
Επιπλέον, η λειτουργία ενός γηπέδου ποδοσφαίρου (αν και περιοδική) συνεπάγεται:
• Ηχητική όχληση.
• Αύξηση της περιβαλλοντικής ρύπανσης.
• Αυξημένη κυκλοφοριακή κίνηση και πληθώρα σταθμευμένων οχημάτων.
Πιστεύουμε μάλιστα, πως τέτοιου είδους εγκαταστάσεις, ακριβώς επειδή επισύρουν συμπληρωματικές εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης (χώρους στάθμευσης, υγρούς χώρους εξυπηρέτησης θεατών και αθλητών, εντευκτήρια, κ.α), αλλά και λόγω των αυξημένων παραμέτρων ασφάλειας που πρέπει να διασφαλίζονται, πρέπει να χωροθετούνται και να κατασκευάζονται βάσει ολοκληρωμένων, οργανωμένων μελετών και όχι άναρχα και αυθαίρετα.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω θεωρούμε πως η χωροθέτηση της συγκεκριμένης εγκατάστασης, στη συγκεκριμένη θέση είναι ασύμβατη με το χαρακτήρα και φυσιογνωμία της περιοχής. Από τουριστικής μάλιστα άποψης, κρίνεται επιζήμια. Ως εκ τούτου η υπηρεσία μας δεν είναι σύμφωνη με το αίτημα νομιμοποίησης του γηπέδου ποδοσφαίρου και των συνοδών εγκαταστάσεων εξυπηρέτησής του (κερκίδες και κτίριο αποδυτηρίων) στην παραλία «Μεμί» στην Κορώνη Μεσσηνίας.»
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ο Δήμος ξόδεψε ένα κάρο λεφτά για ένα γήπεδο, αδιαφορώντας για τη νομιμότητα και συγχρόνως αδιαφορώντας για το ότι το επίμαχο έργο θα υποστεί τις αρνητικές συνέπειες της φύσης. Πρέπει δε να τονιστεί ότι το συγκεκριμένο έργο παραβιάζει ευθέως και την αρχή της οικονομικότητας, αφού εκτός των προβλημάτων της νομιμότητας, δεν επαρκεί για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των αθλητικών σωματείων της δημοτικής ενότητας Κορώνης και το δικαίωμα της τοπικής κοινωνίας στην άθληση. Η Κορώνη χρειάζεται ένα σύγχρονο αθλητικό κέντρο, ικανό να εξυπηρετεί και τις ανάγκες των υπαρχόντων αθλητικών σωματείων αλλά και να διευκολύνει την άθληση της νεολαίας και των κατοίκων, όντας συγχρόνως επαρκές για να υποδεχθεί και άλλες αθλητικές δραστηριότητες (μπάσκετ, βόλεϊ, στίβος κλπ.). Δηλαδή, ο Δήμος σπατάλησε χάριν εντυπώσεων, με το μάτι στραμμένο στο χθες και στις εκλογές που πέρασαν, ένα ποσό που δε θα πιάσει τόπο, καθώς η τοπική κοινωνία χρειάζεται ένα σύγχρονο αθλητικό κέντρο που δεν υπάρχει και συγχρόνως δε λαμβάνεται καμία πρόνοια για να δημιουργηθεί. Βέβαια, στην Ελλάδα ζούμε και το μέγεθος της ματιάς μας φτάνει έως το μέγεθος της εφήμερης σκιάς μας.
Μετά τα παραπάνω, ανακύπτει ένα κρίσιμο ερώτημα : πώς ο αρμόδιος Επίτροπος θα θεωρήσει το σχετικό χρηματικό ένταλμα, που θα εκδώσει ο Δήμος με ανάδοχο την εταιρεία «Γενάτο Θεοφάνη ΕΔΕ», για ένα έργο με υπαρκτές και ανίατες πλημμέλειες ;
Βέβαια, τα παραπάνω συνδέονται και δένουν με τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με την περιβόητη βίλλα της Κορώνης και τα εγκλήματα των ιδιοκτητών της εις βάρος του περιβάλλοντος και του αιγιαλού με την ανοχή των αρμοδίων αρχών μεταξύ των οποίων και του Δήμου Πύλου – Νέστορος. Η ανοχή από όργανα του κράτους της παραβίασης της νομιμότητας, την οποία κάνουν συστηματικώς γαργάρα, αποδεικνύει τη βαθιά και δομική διαφθορά, που μας έχει φτάσει ως εδώ, καθώς η κρίση μας δεν είναι κρίση οικονομική αλλά κρίση νοοτροπίας και πολιτισμού. Για να κλείσουμε, μέχρι να επανέλθουμε, ας υπογραμμίσουμε ένα ακόμη ερώτημα. Δημοσιεύτηκε, ότι ο βασιλιάς του τσιμέντου ή η εταιρεία του «JAROSITE LTD.» δώριζε περιπολικά ή μοτοσυκλέτες στην ΕΛ.ΑΣ και παραχωρούσε χρήματα για εργασίες στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας. Αν αυτά αληθεύουν, και ακόμα δεν έχουν διαψευσθεί, είναι προφανείς οι υπόγειες διαδρομές του ενταφιασμού των καταγγελιών και του τσιμενταρίσματος της νομιμότητας. Διερευνητέο είναι ακόμη, αν η ως άνω γαλαντομία έμεινε στα ήδη δημοσιευθέντα ή συνδυάστηκε με μαύρο πολιτικό χρήμα και προς ποιους;
Κάποτε, πολλά χρόνια πριν, ένας μεγάλος ηγέτης της αριστεράς (Ηλίας Ηλίου) απευθυνόμενος προς τους κυβερνώντες του μετεμφυλιακού κράτους είχε πει «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα». Κι αν τότε, στις δικαιοπολιτικά ανώμαλες συνθήκες του μετεμφυλιακού κράτους, η νομιμότητα ήταν ζητούμενο, σήμερα, στις συνθήκες της δημοσιονομικής κατοχής και της λεηλασίας της αξιοπρέπειας της χώρας και των πολιτών, είναι αναγκαιότητα.
Η νομιμότητα είναι προϋπόθεση, κριτήριο και προδιαγραφή της νεωτερικότητας. Η διεκδίκηση της συνιστά υποχρέωση κάθε πολίτη και προεχόντως κάθε προοδευτικής και ιδίως κάθε αριστερής πολιτικής δύναμης. Τι σημαίνει όμως νομιμότητα; Απλώς, νομιμότητα σημαίνει ότι το κράτος και τα όργανά του υποχρεούνται να πράττουν μόνον ότι τους επιτρέπει ρητώς το Σύνταγμα και οι νόμοι, σε αντίθεση με τους ιδιώτες, που μπορούν να πράττουν ελεύθερα ό,τι δεν τους απαγορεύει το ισχύον δίκαιο. Με άλλη διατύπωση το κράτος και τα όργανά του δεν μπορούν να παραβιάζουν τους νόμους, δεν μπορούν να ενεργούν με τρόπο, που προσβάλλει και αποδομεί το ηθικό, πολιτικό και κοινωνικό συμβόλαιο, στο οποίο αντιστοιχεί το Σύνταγμα της χώρας.
Παρά τις παραπάνω αυτονόητες παρατηρήσεις, στη χώρα μας η κρατική ανομία και κυρίως η ανομία της εκτελεστικής λειτουργίας σε όλες της τις μορφές δεν αποτελεί αξιοπερίεργη και σπάνια εξαίρεση αλλά το συνήθη κανόνα διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας. Το επίπεδο της δομικής διαφθοράς του πολιτικού προσωπικού και τμήματος της κρατικής γραφειοκρατίας σε συνδυασμό με την υιοθέτηση και τη χρήση μεθόδων συναλλαγής, ρουσφετιού και χειραγώγησης για την κτήση και τη διατήρηση της εξουσίας αποδεικνύουν, ότι τα περί νομιμότητας είναι έπεα πτερόεντα για το πολιτικό προσωπικό της τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, που προφανώς δεν είναι στο σύνολο του διεφθαρμένο αλλά έχει αποκτήσει βαριά ανοσία στη διαφθορά.
Όλες οι παραπάνω σκέψεις εκκινούν από το γάργαρο νόημα της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος που ορίζει ότι η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Έτσι, κάθε πολίτης είναι από το Σύνταγμα φύλακας και εγγυητής του Συντάγματος και συγχρόνως διεκδικητής της νομιμότητας, που οικοδομούν οι διατάξεις του.
Οι παραπάνω σκέψεις έχουν αφορμή, τεκμηρίωση και παράδειγμα. Στην Κορώνη, μια πόλη ζωντανών και δραστήριων ανθρώπων υπάρχει ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, το οποίο βρίσκεται στη θέση «Μεμί» επί του αιγιαλού, τουλάχιστον κατά τα 3/4 αυτού (βλ. ΦΕΚ Δ’ 538/28.12.2011). Ως γνωστόν, με βάση τη νομοθεσία ο αιγιαλός, όπως και η παραλία αποτελούν κοινόχρηστα πράγματα και πρέπει να είναι ελεύθερα. Επίσης, είναι γνωστό ότι απαγορεύεται επί του αιγιαλού κάθε κατασκευή από οποιονδήποτε κι αν αυτό απαγορεύεται για τους ιδιώτες απαγορεύεται προεχόντως για το κράτος, σε κάθε εκδοχή του. Το γήπεδο της Κορώνης, το χειμώνα γίνεται βορά της θάλασσας και των αλατισμένων κυμάτων της, που φτάνουν σχεδόν επί του εφαπτόμενου με το γήπεδο δρόμου. Στην Κορώνη, επίσης, υπάρχει ένα αθλητικό σωματείο, ο «ΑΚΡΙΤΑΣ», που προφανώς γεμίζει με υπερηφάνεια την τοπική κοινωνία, ιδίως λόγω της ανοδικής αγωνιστικής του πορείας. Η υπερηφάνεια και η αγάπη των Κορωναίων για την ομάδα τους, απολήγει να θεωρούν το υφιστάμενο γήπεδο κεκτημένο δικαίωμα, ας είναι επί του αιγιαλού, δηλαδή παράνομο, αφού απλουστευτικά και ο αιγιαλός κορωνέικος είναι. Ο Δήμος Πύλου- Νέστορος και ειδικότερα ο πρώην αλλά και νυν δήμαρχος αντιμετωπίζοντας εργαλειακά, δηλαδή μικρόθυμα και κοντόφθαλμα την κατάσταση έδρασαν με βάση την απλούστευση. Αφού, για την Κορώνη το γήπεδο είναι μείζον ζήτημα, αποτελεί για μένα (το Δήμαρχο) ευκαιρία και συγχρόνως εργαλείο χειραγώγησης της τοπικής κοινωνίας. Ας πάει και το παλιάμπελο, δηλαδή στα τσακίδια η νομιμότητα. Και έτσι, ο Δήμος Πύλου- Νέστορος αποφάσισε να διαθέσει 235.000 ευρώ αναθέτοντας το έργο στον «Γενάτο Θεοφάνη ΕΔΕ», προκειμένου να τοποθετηθεί στο ως άνω γήπεδο φυσικός χλοοτάπητας, αδιαφορώντας για το ότι τα ¾ του γηπέδου βρίσκονται στον αιγιαλό, χωρίς να υφίσταται μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και με υπαρκτό και βέβαιο τον κίνδυνο, να πάρει σηκωτό το χλοοτάπητα η οργισμένη θάλασσα το χειμώνα, για να τον πάει δώρο στον Ποσειδώνα εις βάρος του δημοτικού χρήματος. Στο σημείο αυτό πρέπει να παρατηρηθεί, ότι η ανάθεση και η εκτέλεση του ως άνω έργου είναι πλημμελής για μια σειρά λόγων που ενσωματώνονται στο υπ’ αρ. πρωτ. 509197/22.2.012 έγγραφο του Γενικού Γραμματέα του ΕΟΤ. Ειδικότερα, το έγγραφο αυτό αναφέρει ότι :
«1. Η παραλία «Μεμί» είναι μια από τις δημοφιλέστερες παραλίες της περιοχής της Κορώνης, με έντονη τουριστική κίνηση κατά τη θερινή περίοδο.
2. Στην περιοχή, σε μικρή ακτίνα από το σημείο εφαρμογής του γηπέδου, υπάρχουν τουριστικά καταλύματα.
3. Η θέση του γηπέδου είναι πολύ κοντά στην ακτογραμμή.
4. Η συγκεκριμένη εγκατάσταση – περιφραγμένος χώρος 4.947,19 τμ. κυριολεκτικά δίπλα στην περιοχή των λουόμενων- διακόπτει την αισθητική και λειτουργική συνέχεια της παραλίας.
5. Όπως προκύπτει από την εξέταση του επισυναπτόμενου, φωτογραφικού υλικού, υπάρχουν κατασκευαστικά σφάλματα που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια τόσο των αθλητών, όσο και των θεατών (πολύ μεγάλη υψομετρική διαφορά μεταξύ πρώτης βαθμίδας κερκίδων και εδάφους, ελάχιστη απόσταση μεταξύ των ορίων του γηπέδου και της περίφραξης, μικρό ύψος περίφραξης του γηπέδου στην πλευρά μπροστά από τις κερκίδες των θεατών και προς τη θάλασσα, απουσία προστατευτικών κιγκλιδωμάτων στις κερκίδες).
Επιπλέον, η λειτουργία ενός γηπέδου ποδοσφαίρου (αν και περιοδική) συνεπάγεται:
• Ηχητική όχληση.
• Αύξηση της περιβαλλοντικής ρύπανσης.
• Αυξημένη κυκλοφοριακή κίνηση και πληθώρα σταθμευμένων οχημάτων.
Πιστεύουμε μάλιστα, πως τέτοιου είδους εγκαταστάσεις, ακριβώς επειδή επισύρουν συμπληρωματικές εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης (χώρους στάθμευσης, υγρούς χώρους εξυπηρέτησης θεατών και αθλητών, εντευκτήρια, κ.α), αλλά και λόγω των αυξημένων παραμέτρων ασφάλειας που πρέπει να διασφαλίζονται, πρέπει να χωροθετούνται και να κατασκευάζονται βάσει ολοκληρωμένων, οργανωμένων μελετών και όχι άναρχα και αυθαίρετα.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω θεωρούμε πως η χωροθέτηση της συγκεκριμένης εγκατάστασης, στη συγκεκριμένη θέση είναι ασύμβατη με το χαρακτήρα και φυσιογνωμία της περιοχής. Από τουριστικής μάλιστα άποψης, κρίνεται επιζήμια. Ως εκ τούτου η υπηρεσία μας δεν είναι σύμφωνη με το αίτημα νομιμοποίησης του γηπέδου ποδοσφαίρου και των συνοδών εγκαταστάσεων εξυπηρέτησής του (κερκίδες και κτίριο αποδυτηρίων) στην παραλία «Μεμί» στην Κορώνη Μεσσηνίας.»
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ο Δήμος ξόδεψε ένα κάρο λεφτά για ένα γήπεδο, αδιαφορώντας για τη νομιμότητα και συγχρόνως αδιαφορώντας για το ότι το επίμαχο έργο θα υποστεί τις αρνητικές συνέπειες της φύσης. Πρέπει δε να τονιστεί ότι το συγκεκριμένο έργο παραβιάζει ευθέως και την αρχή της οικονομικότητας, αφού εκτός των προβλημάτων της νομιμότητας, δεν επαρκεί για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των αθλητικών σωματείων της δημοτικής ενότητας Κορώνης και το δικαίωμα της τοπικής κοινωνίας στην άθληση. Η Κορώνη χρειάζεται ένα σύγχρονο αθλητικό κέντρο, ικανό να εξυπηρετεί και τις ανάγκες των υπαρχόντων αθλητικών σωματείων αλλά και να διευκολύνει την άθληση της νεολαίας και των κατοίκων, όντας συγχρόνως επαρκές για να υποδεχθεί και άλλες αθλητικές δραστηριότητες (μπάσκετ, βόλεϊ, στίβος κλπ.). Δηλαδή, ο Δήμος σπατάλησε χάριν εντυπώσεων, με το μάτι στραμμένο στο χθες και στις εκλογές που πέρασαν, ένα ποσό που δε θα πιάσει τόπο, καθώς η τοπική κοινωνία χρειάζεται ένα σύγχρονο αθλητικό κέντρο που δεν υπάρχει και συγχρόνως δε λαμβάνεται καμία πρόνοια για να δημιουργηθεί. Βέβαια, στην Ελλάδα ζούμε και το μέγεθος της ματιάς μας φτάνει έως το μέγεθος της εφήμερης σκιάς μας.
Μετά τα παραπάνω, ανακύπτει ένα κρίσιμο ερώτημα : πώς ο αρμόδιος Επίτροπος θα θεωρήσει το σχετικό χρηματικό ένταλμα, που θα εκδώσει ο Δήμος με ανάδοχο την εταιρεία «Γενάτο Θεοφάνη ΕΔΕ», για ένα έργο με υπαρκτές και ανίατες πλημμέλειες ;
Βέβαια, τα παραπάνω συνδέονται και δένουν με τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με την περιβόητη βίλλα της Κορώνης και τα εγκλήματα των ιδιοκτητών της εις βάρος του περιβάλλοντος και του αιγιαλού με την ανοχή των αρμοδίων αρχών μεταξύ των οποίων και του Δήμου Πύλου – Νέστορος. Η ανοχή από όργανα του κράτους της παραβίασης της νομιμότητας, την οποία κάνουν συστηματικώς γαργάρα, αποδεικνύει τη βαθιά και δομική διαφθορά, που μας έχει φτάσει ως εδώ, καθώς η κρίση μας δεν είναι κρίση οικονομική αλλά κρίση νοοτροπίας και πολιτισμού. Για να κλείσουμε, μέχρι να επανέλθουμε, ας υπογραμμίσουμε ένα ακόμη ερώτημα. Δημοσιεύτηκε, ότι ο βασιλιάς του τσιμέντου ή η εταιρεία του «JAROSITE LTD.» δώριζε περιπολικά ή μοτοσυκλέτες στην ΕΛ.ΑΣ και παραχωρούσε χρήματα για εργασίες στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας. Αν αυτά αληθεύουν, και ακόμα δεν έχουν διαψευσθεί, είναι προφανείς οι υπόγειες διαδρομές του ενταφιασμού των καταγγελιών και του τσιμενταρίσματος της νομιμότητας. Διερευνητέο είναι ακόμη, αν η ως άνω γαλαντομία έμεινε στα ήδη δημοσιευθέντα ή συνδυάστηκε με μαύρο πολιτικό χρήμα και προς ποιους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου