Ο ρόλος – ριζέλα, τα πάντα… πωλούνται με πρόστιμα
Πέρασε μια εβδομάδα και αρκετά είναι που ακούσαμε, αλλά δεν στέκομαι στις φήμες, ούτε και στις απειλές τρίτου τύπου. Πέρασε μια εβδομάδα και τελικά φτάσαμε κάπου στο περιβόητο πλέον θέμα που κάνει το γύρο της επικράτειας με το όργιο αυθαιρεσιών στο Βασιλίτσι. Φτάσαμε στο σημείο η επίδειξη ανικανότητας και η παραπλήσια αδυναμία να θεωρείται για ορισμένους… προτέρημα. Φτάσαμε
στο σημείο όπου ένα όργιο αυθαιρεσιών ξετυλίγεται και κανείς δεν μιλά, παρά μόνο κρύβονται στα… καβούκια των ευθυνών τους, επιχειρώντας να γλιτώσουν από το κράξιμο της κοινωνίας.
Στο βιλαγκέιτ του Βασιλιτσίου αντικρίζει κανείς αρθρωμένες όλες τις παθογένειες ενός κράτους που είχε φθάσει στο σημείο να διαχωρίζει τους πολίτες του σε κατηγορίες, λες και τα δικαιώματα της δημοκρατίας και της ισονομίας μας, ταυτίζονται με την τσέπη του καθενός και τον τραπεζικό του λογαριασμό στα Cayman ή τις offshore τις οποίες διατηρεί. Θωρεί κανείς το σύστημα –συστηματάκι να στριμώχνεται και να νιώθει άβολα, να… αγκομαχά προσπαθώντας να βγάλει την ουρά του απέξω, δίνοντας με τρόπο που ζήλευαν και τα… καρφιά τους άλλους, για να μείνει το ίδιο ανέγγιχτο.
Και μέσα σε όλη την παρωδία κάποιους σε ρόλο-ριζέλα να ανοιγοκλείνουν τις αγκάλες τους, να παίρνουν τις δωρεές και να χτίζουν γέφυρες με ισχυρούς προσφέροντάς τους… δήθεν πολιτική προστασία με τις αποφάσεις τους και στο τέλος να εθελοτυφλούν και να μην παίρνουν καμία θέση για τις δικές τους ευθύνες. Για όλα φταίνε οι άλλοι, λένε…
Όλοι ξέρουν κανείς δεν μιλά. Όλοι ήξεραν, αλλά δεν έκαναν τίποτε. Αποδείχθηκε με μια αδιανόητη κατάσταση, πως όπου γουστάρεις (;) και άμα γουστάρεις κάνεις και λιμάνι και παραλία και βιλάρα από πέργκολα και στη… βαπτίζουν και επένδυση.
Προσέξτε, φτάσαμε στο σημείο που για κάποιους η νομιμοφάνεια και η εδραίωσή της εξαγοράζεται με 100.000€, φτάσαμε στο σημείο υπό το… φόβο ή την άγνοια του ισχυρού το πόσο δίκιο έχει ο πολίτης «πωλείται» στο “TΑΙΠΕΔ των προστίμων”.
Ευτυχώς πάντως στη όλη υπόθεση η δικαιοσύνη κάνει το καθήκον της όπως πάντα και οι ευθύνες για τα όσα διαδραματίστηκαν θα πάνε εκεί που πρέπει.
του Θέμη Ι. Κανελλόπουλου από την εφημερίδα "Σημερινή"
Στο βιλαγκέιτ του Βασιλιτσίου αντικρίζει κανείς αρθρωμένες όλες τις παθογένειες ενός κράτους που είχε φθάσει στο σημείο να διαχωρίζει τους πολίτες του σε κατηγορίες, λες και τα δικαιώματα της δημοκρατίας και της ισονομίας μας, ταυτίζονται με την τσέπη του καθενός και τον τραπεζικό του λογαριασμό στα Cayman ή τις offshore τις οποίες διατηρεί. Θωρεί κανείς το σύστημα –συστηματάκι να στριμώχνεται και να νιώθει άβολα, να… αγκομαχά προσπαθώντας να βγάλει την ουρά του απέξω, δίνοντας με τρόπο που ζήλευαν και τα… καρφιά τους άλλους, για να μείνει το ίδιο ανέγγιχτο.
Και μέσα σε όλη την παρωδία κάποιους σε ρόλο-ριζέλα να ανοιγοκλείνουν τις αγκάλες τους, να παίρνουν τις δωρεές και να χτίζουν γέφυρες με ισχυρούς προσφέροντάς τους… δήθεν πολιτική προστασία με τις αποφάσεις τους και στο τέλος να εθελοτυφλούν και να μην παίρνουν καμία θέση για τις δικές τους ευθύνες. Για όλα φταίνε οι άλλοι, λένε…
Όλοι ξέρουν κανείς δεν μιλά. Όλοι ήξεραν, αλλά δεν έκαναν τίποτε. Αποδείχθηκε με μια αδιανόητη κατάσταση, πως όπου γουστάρεις (;) και άμα γουστάρεις κάνεις και λιμάνι και παραλία και βιλάρα από πέργκολα και στη… βαπτίζουν και επένδυση.
Προσέξτε, φτάσαμε στο σημείο που για κάποιους η νομιμοφάνεια και η εδραίωσή της εξαγοράζεται με 100.000€, φτάσαμε στο σημείο υπό το… φόβο ή την άγνοια του ισχυρού το πόσο δίκιο έχει ο πολίτης «πωλείται» στο “TΑΙΠΕΔ των προστίμων”.
Ευτυχώς πάντως στη όλη υπόθεση η δικαιοσύνη κάνει το καθήκον της όπως πάντα και οι ευθύνες για τα όσα διαδραματίστηκαν θα πάνε εκεί που πρέπει.
του Θέμη Ι. Κανελλόπουλου από την εφημερίδα "Σημερινή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου