Κωστής Τσικλητήρας, ο ήρωας Ολυμπιονίκης

Επιμέλεια: Θανάσης Κρεκούκιας

                                

Σαν σήμερα πριν 101 χρόνια, την Πρωταπριλιά του 1912, ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας, ο μεγαλύτερος αθλητής στην ιστορία του ελληνικού στίβου, ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος άνευ φοράς με άλμα στα 3.47 μέτρα. Με αυτή την αφορμή, το Sport24.gr κάνει μια μικρή αναδρομή στη ζωή ενός από τους θρύλους του ελληνικού αθλητισμού (φωτογραφίες & video)

                                          2                                      

101 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τότε που ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος άνευ φοράς.
Το Sport24.gr θυμάται τον μεγάλο Έλληνα αθλητή, τις επιδόσεις, τα μετάλλια και το πρόωρο τέλος του, σε ηλικία 25 ετών.

ADVERTISEMENT

Συμπληρώνονται σήμερα 101 χρόνια από τη μέρα που ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας, την Πρωταπριλιά του 1912, ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος άνευ φοράς με άλμα στα 3.47 μέτρα. Λίγους μήνες αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης, ο Τσικλητήρας ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο συγκεκριμένο άθλημα. Ποιος ήταν όμως ο άνθρωπος που πρόλαβε να κερδίσει τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια και να πάρει μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13, πριν αφήσει την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 25 ετών; Το Sport24.gr κάνει μια μικρή αναδρομή στη ζωή ενός από τους θρύλους του ελληνικού αθλητισμού.

ΠΗΔΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΑΝΤΡΑ

Ο Τσικλητήρας γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1888 στην Πύλο της Μεσσηνίας από εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν γιατρός και αποτελούσε εξέχον μέλος της τοπικής αριστοκρατίας. Από μικρός ο Τσικλητήρας έδειξε την κλίση του στον αθλητισμό και πρωταγωνιστούσε σε όλους τους αυτοσχέδιους αλλά και αργότερα στους μαθητικούς αγώνες σε διαφορετικά αγωνίσματα. Διηγούνται πως πήδαγε τρία άλογα δεμένα μαζί και πως η πόρτα του σπιτιού του δεν τον έβλεπε ποτέ, αφού του άρεσε να μπαίνει μέσα πηδώντας πάνω από τη μάντρα.

Το σπίτι-μουσείο του Τσικλητήρα στην Πύλο. Εντυπωσιάζει πραγματικά το ύψος της μάντρας που πηδούσε καθημερινά ο νεαρός Κωστής για να μπει και να βγει από το σπίτι του.

Στα 17 του ανέβηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει οικονομικά στην Εμπορική Ακαδημία, αλλά τον απορρόφησε κυριολεκτικά ο αθλητισμός. Γράφτηκε στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο και ακολούθησε την συμβουλή των προπονητών του να ασχοληθεί αποκλειστικά με τα άλματα εις μήκος και εις ύψος άνευ φοράς. Άρχισε εντατικές προπονήσεις ανεβάζοντας συνεχώς τις προσωπικές του επιδόσεις σε επίπεδα πλέον ανταγωνιστικά όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Ο Τσικλητήρας διέθετε πλούσια χαρίσματα, τόσο ως αθλητής, όσο και ως χαρακτήρας.
«Σπάνιες οι ψυχικές του αρετές, έξοχες οι σωματομετρικές του ικανότητες», διαβάζουμε στην ιστορία του Πανελλήνιου Γ.Σ. Ήταν ψηλός – 1.90 μ. – με θαυμάσια αλτικότητα, που οφειλόταν στα δυνατά του πόδια και στο εκπληκτικό σπάσιμο της μέσης του. Η βελτίωσή του συνεχίστηκε με ταχείς ρυθμούς, όμως η «τρέλα» του για τον αθλητισμό τον έσπρωξε και σε άλλα σπορ. Ασχολήθηκε περιστασιακά με το πόλο, τον ακοντισμό και την πάλη, ενώ υπήρξε ο πρώτος τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού (που ίδρυσε το 1908 ο συναθλητής του στον Πανελλήνιο, Γεώργιος Καλαφάτης με την επωνυμία Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών).

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

Ο Τσικλητήρας πριν από προσπάθειά του στο ύψος άνευ φοράς.

Το 1906 πήρε μέρος στους Πανελλήνιους αγώνες, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς με άλμα 2.83μ. Ένα χρόνο αργότερα, το 1907, κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια στους Πανιώνιους Αγώνες της Σμύρνης: στο άλμα εις ύψος με 1.65μ., στο ύψος άνευ φοράς με 1.40μ. και στο μήκος άνευ φοράς με 3.25μ. Εκεί γνώρισε για πρώτη φορά την αποθέωση από τους θεατές και του απονεμήθηκε τιμητικά ο Χρυσός Σταυρός του Πανιωνίου. Το 1908 ήταν Ολυμπιακή χρονιά και ο Τσικλητήρας ήταν πλέον έτοιμος για την μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του: το βάθρο στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου.
Είχε ήδη πάρει μέρος στην Μεσολυμπιάδα των Αθηνών (το 1906), αλλά δεν τα είχε πάει καλά. Κατετάγη 6ος στο ύψος άνευ φοράς με 1.30μ. ενώ στο μήκος άνευ φοράς αποκλείστηκε στον προκριματικό. Στους αγώνες της Αθήνας όμως είχε την ευκαιρία να παρατηρήσει προσεκτικά τις κινήσεις  του Αμερικανού Ray Ewry, ήδη χρυσού Ολυμπιονίκη στο Παρίσι (το 1900), στο Σεντ Λούις (το 1904) αλλά και στο Παναθηναϊκό Στάδιο, τόσο στο μήκος όσο και στο ύψος, αμφότερα άνευ φοράς.

ΛΟΝΔΙΝΟ 1908, ΤΑ ΔΥΟ ΑΣΗΜΕΝΙΑ

Η προσπάθεια που του χάρισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912, με μόλις ένα εκατοστό διαφορά από τον δεύτερο, Αμερικανό Πλατ Άνταμς.

Ο Τσικλητήρας έφτασε στο Λονδίνο έχοντας ψηλώσει ακόμα περισσότερο (ήταν πλέον 1.92μ.) και έχοντας τελειοποιήσει την τεχνική του. Εκεί κατέκτησε δυο αργυρά μετάλλια: στο ύψος άνευ φοράς με 1.55μ. και στο μήκος άνευ φοράς με 3.25μ. Και στα δυο αθλήματα βρέθηκε πίσω από τον Ρέι Έουρι, απόλυτο κυρίαρχο του ψηλότερου σκαλιού στο βάθρο.
Το γράμμα που στέλνει στους δικούς του στην Πύλο είναι ενδεικτικό: «Το φέρω πολύ βαρέως που έχασα. Μα ήταν η πρώτη φορά που αγωνιζόμουν σε ξένη χώρα και είναι αλήθεια ότι σάστισα μόλις βρέθηκα στο στάδιο του Λονδίνου, ασφυκτικώς γεμάτο και ανάμεσα στους πανύψηλους συναθλητάς μου Αμερικανούς και Σουηδούς. Τώρα επήρα θάρρος, θα επιδοθώ με μεγαλύτερο ζήλο και είμαι βέβαιος ότι θα γίνω πρώτος Ολυμπιονίκης».
Εξίσου ενδεικτικό είναι και το κείμενο για τον Τσικλητήρα που στέλνει ο ανταποκριτής της εφημερίδας «Χρόνος» από το Λονδίνο, ο γνωστός λογοτέχνης Ζαχαρίας Παπαντωνίου: «Είναι σώμα υψηλόν, λεπτόν, καλογραμμένο. Εις το σχέδιον του μελαχρινού προσώπου του, των μήλων, των ματιών, των χειλέων, του πώγωνος νομίζεις ότι επέρασεν ελαφρώς, ολίγον κοντύλι Γκύζη. Από πάνω ως κάτω ο νέος αυτός έχει ευγενεστάτην γραμμήν. Μελαχρινός, πολύ υψηλός σχετικώς με την νεότητα του, πόδια μεγάλα και λαστιχένια, ως σκύλου πόιντερ, σύμμετρον και χαριτωμένον σύνολον. Το μόνον μειονέκτημά του είναι ότι δεν έχει, ακόμη, την αθλητικήν ανάπτυξιν που του χρειάζεται. Πολύ ολίγον έχει γυμνασθεί και είναι μάλλον αδύνατος. Αλλά η νίκη του εις το αγγλικόν στάδιον του έδειξε τον δρόμον και είναι αρκετά έξυπνος ώστε να μην τον χάσει. Από τώρα και εις το εξής πρέπει να ζει διαρκώς μέσα εις τα γυμναστήρια».

ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ 1912, ΤΟ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΟ ΧΡΥΣΟ

Οι τρεις πρώτοι στο μήκος άνευ φοράς στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912. Από αριστερά, Μπεν Άνταμς (χάλκινο), Πλατ Άνταμς (ασημένιο), Κωστής Τσικλητήρας (χρυσό).

Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Τσικλητήρας ξεκίνησε για τη Στοκχόλμη, έχοντας σα μοναδικό στόχο το χρυσό. Πιο ώριμος αλλά και καλύτερα προετοιμασμένος από την προηγούμενη φορά, ο Έλληνας αθλητής που είχε πλέον συμπληρώσει τα 24 χρόνια, ήταν ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στην επίτευξη του παιδικού του ονείρου. Ήθελε να γίνει χρυσός Ολυμπιονίκης. Λίγους μήνες πριν, την Πρωταπριλιά του 1912, είχε ισοφαρίσει το παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος άνευ φοράς με επίδοση 3.47 μ. (Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Παναθηναϊκό Στάδιο). Στον Πειραιά, πριν επιβιβαστεί στο πλοίο για το μακρινό ταξίδι στη Σκανδιναβία, ο ποιητής Σπύρος Ματσούκας του παρέδωσε την ελληνική σημαία και του ανακοίνωσε ότι θα είναι σημαιοφόρος στην τελετή έναρξης. Ο Τσικλητήρας συγκινημένος, του υποσχέθηκε πως θα επιστρέψει νικητής. Και κράτησε την υπόσχεσή του.
Με άλμα στα 3.37 μ. στο μήκος άνευ φοράς και μετά από επική μάχη με τους Αμερικανούς αδελφούς Άνταμς, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο και ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Συμπλήρωσε την θριαμβευτική του παρουσία κατακτώντας και το χάλκινο μετάλλιο στο ύψος άνευ φοράς με επίδοση 1.55 μ. Ο ελληνικός Τύπος εξύμνησε τον Τσικλητήρα, η μεγαλύτερη όμως στιγμή για τον αθλητή της Πύλου, ήταν όταν επέστρεψε στην Αθήνα, στις 24 Ιουλίου του 1912.

Η υποδοχή του ΠΓΣ στον Τσικλητήρα (που ξεχωρίζει από το ύψος του στη μέση της φωτογραφίας).

Στον σταθμό Λαρίσης του επιφυλάχθηκε αποθεωτική υποδοχή από χιλιάδες κόσμου που παραληρούσαν και ζητωκραύγαζαν όταν σήκωσε ψηλά τα δυο μετάλλια δείχνοντάς τα στο συγκεντρωμένο πλήθος. Αμέσως μετά ο Έλληνας Ολυμπιονίκης χάθηκε στις αγκαλιές γνωστών και αγνώστων ζώντας τον απόλυτο θρίαμβο. Μέσα στην πρώτη άμαξα της μεγάλης πομπής, πέρασε από την Ομόνοια και κατέληξε στο γυμναστήριο του Πανελλήνιου Γ. Σ. Εκεί τον συνεχάρη η κυβέρνηση δίνοντάς του ένα αγαλματίδιο της Νίκης και ο Δήμος που του χάρισε ένα αγαλματίδιο της Αθηνάς.
Ο Πανελλήνιος Γ. Σ. του δώρισε ένα χρυσό ρολόι στο οποίο αναγραφόταν η ημερομηνία της νίκης του στο μήκος (25 Ιουνίου). Στα πρακτικά της συνέλευσης του ΠΓΣ αναφέρονται τα εξής: «Πανταχόθεν, από πάντα τον πεπολιτισμένον κόσμον ο σύλλογος εδέχθη συγχαρητήρια δια την νίκην τάυτην, ήτις απέδειξεν ότι η μικρή Ελλάς δεν υστέρησε της πάλαι προγονικής δόξης, αλλά αναδείξασα τον Τσικλητήρα αθλητή εφάμιλλον των αρχαίων, εκέρδισε την δόξαν της ισχύος και εξησφάλισε την τιμήν και την αθανασίαν».

ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Η είδηση του θανάτου του Τσικλητήρα σε αθηναϊκή εφημερίδα της εποχής.

Λίγους μήνες μετά την Ολυμπιάδα της Στοκχόλμης ξέσπασε ο Βαλκανικός πόλεμος. Ο Τσικλητήρας θεωρώντας ότι σαν Ολυμπιονίκης που ήταν, έπρεπε να δώσει πρώτος το καλό παράδειγμα, πήγε γραμμή στο γραφείο κατάταξης στην Καλαμάτα και δήλωσε παρών στο κάλεσμα της πατρίδας. Εκεί του πρότειναν να τον στείλουν στο Φρουραρχείο Αθηνών, αλλά αυτός αρνήθηκε. Ζήτησε να πάει στο μέτωπο για να μην κατηγορηθεί πως απολάμβανε ευνοϊκής μεταχείρισης.
Εκεί, στην πρώτη γραμμή, προσβλήθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα από μηνιγγίτιδα. Ο πρίγκιπας Νικόλαος έδωσε εντολή για άμεση μεταφορά του αρρώστου στην πρωτεύουσα, ήταν όμως πολύ αργά. Στις 10 Φεβρουαρίου του 1913 ο μεγάλος – από κάθε άποψη – ήρωας άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, σε ηλικία μόλις 25 ετών. Στην κηδεία του τον συνόδευσαν χιλιάδες Αθηναίοι, ραίνοντας το φέρετρό του με μυρτιές, δάφνες και λουλούδια. Τάφηκε στο Α’ Νεκροταφείο Πατρών, στο οικογενειακό μνήμα. Πάνω στην πλάκα υπάρχουν οι 5 Ολυμπιακοί κύκλοι, αφού τρία μέλη της οικογένειας είχαν πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.   

ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ

Η αναμνηστική πλάκα που βρίσκεται στη μάντρα του σπιτιού του Τσικλητήρα στην Πύλο.

1ος – Ολυμπιακοί Αγώνες, Στοκχόλμη 1912 (μήκος άνευ φοράς: 3.37 μ.)
2ος – Ολυμπιακοί Αγώνες, Λονδίνο 1908 (μήκος άνευ φοράς: 3.25 μ.)
2ος – Ολυμπιακοί Αγώνες, Λονδίνο 1908 (ύψος άνευ φοράς: 1.55 μ.)
3ος – Ολυμπιακοί Αγώνες, Στοκχόλμη 1912 (ύψος άνευ φοράς: 1.55 μ.)
19 φορές Πρωταθλητής Ελλάδας, από το 1906 έως το 1913
- 6 χρυσά μετάλλια στο μήκος άνευ φοράς
- 6 χρυσά μετάλλια στο ύψος άνευ φοράς
- 4 χρυσά μετάλλια στο ύψος
- 3 χρυσά μετάλλια στο πένταθλο

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑ

Ο τάφος του Τσικλητήρα με τους Ολυμπιακούς κύκλους και τη φωτογραφία του (στη μέση) στο Α΄Νεκροταφείο Πατρών.

Το 1963, ο Πανελλήνιος Γ.Σ. για να τιμήσει τη μνήμη του μεγάλου αθλητή του, αποφάσισε την ετήσια διεξαγωγή ενός μίτινγκ στίβου, το οποίο ονόμασε «Τσικλητήρεια». Κάποια στιγμή το μίτινγκ σταμάτησε και αναβίωσε ξανά στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Διεξήχθη ανελλιπώς από το 1998 μέχρι και το 2009 (ανήκε στην κορυφαία κατηγορία αγώνων στίβου με την ονομασία «Athens Grand Prix Tsiklitiria»), όμως καταργήθηκε το 2010 λόγω έλλειψης χορηγών.
Όσοι περάσετε από την Πύλο, μπορείτε να δείτε το αναπαλαιωμένο πατρικό σπίτι-μουσείο του Τσικλητήρα (το οποίο αναμένεται να στεγάσει τη Βιβλιοθήκη και Πινακοθήκη της πόλης) και να μείνετε έκπληκτοι από το ύψος της μάντρας, την οποία πηδούσε καθημερινά για να μπει στο σπίτι του. Η ανάμνηση μπορεί να είναι μακρινή, αλλά αντέχει ακόμα στο χρόνο. Μαζί με τον θαυμασμό για το «τέλειο μοντέλο αθλητή», όπως τον χαρακτήρισε μια βρετανική εφημερίδα το 1908, σημειώνοντας πως κάπως έτσι θα πρέπει να ήταν οι αρχαίοι Έλληνες αθλητές που έπαιρναν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Πηγές: pylos.net, pylos.info, athletix.org, tsiklitiria.org, sansimera.gr, olympic-medallists.com, wiki

Βίντεο: Ολυμπιακοί Αγώνες, μήκος άνευ φοράς. Οι προσπάθειες των αδερφών Άνταμς (ΗΠΑ) και του Κωστή Τσικλητήρα. Ο Έλληνας πρωταθλητής είναι ο τελευταίος στο βίντεο.

 
 

  

Παύση υποστήριξης σε πολεοδομικά και τεχνικά θέματα του Δήμου Πύλου – Νέστορος από το Δήμο Καλαμάτας

Παύση υποστήριξης σε πολεοδομικά και τεχνικά θέματα του Δήμου Πύλου – Νέστορος από το Δήμο Καλαμάτας                                            
30/10/2015        
Με απόφαση του δημάρχου Καλαμάτας διαπιστώνεται η παύση διοικητικής υποστήριξης σε πολεοδομικά και τεχνικά θέματα του Δήμου Πύλου – Νέστορος από τις υπηρεσίες του Δήμου Καλαμάτας, σε εκτέλεση της υπ’ αριθμ. 509/2014 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου. Καθορίζεται ως χρόνος έναρξης της εκτέλεσης της εν λόγω απόφασης η 15η Νοεμβρίου. Από τον ως άνω χρόνο οι υπηρεσίες του Δήμου Καλαμάτας θα σταματήσουν να δέχονται πάσης φύσεως αιτήματα σχετικά με πολεοδομικά και τεχνικά θέματα της αρμοδιότητας του Δήμου Πύλου – Νέστορος. Εκκρεμείς υποθέσεις πολεοδομικής και τεχνικής φύσεως θα διεκπεραιωθούν από τις υπηρεσίες του Δήμου Καλαμάτας. Η συνδρομή σε ειδικά τεχνικά, πολεοδομικά κ.λπ. θέματα που άπτονται ειδικοτήτων μηχανικών τις οποίες δε διαθέτει ο Δήμος Πύλου –Νέστορος, θα παρέχεται κατά περίπτωση, έπειτα από αίτημα του Δήμου Πύλου –Νέστορος και σύμφωνα με το Ν. 3852/2010, ύστερα από έκδοση απόφασης του γενικού γραμματέα του Δήμου Καλαμάτας. Η παράδοση του αρχείου οικοδομικών αδειών στο Δήμο Πύλου – Νέστορος θα πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι 31-3-2016, πλην των φακέλων που αντιστοιχούν σε εκκρεμείς υποθέσεις, οι οποίοι θα παραδίδονται σταδιακά με την ολοκλήρωση κάθε υπόθεσης.


http://www.tharrosnews.gr

Διεθνής διαγωνισμός για τα σκουπίδια του Δήμου Πύλου - Νέστορος !!!!!

Διεθνής διαγωνισμός για τα σκουπίδια του Δήμου Πύλου - Νέστορος
 Γράφτηκε από την  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Online

Ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων με ανοιχτό διεθνή διαγωνισμό ετοιμάζει ο Δήμος Πύλου - Νέστορος, για να σταματήσει η ντροπή της χωματερής και των δεματοποιημένων σκουπιδιών που σαπίζουν στον Αγιο Νικόλαο.

Και μάλιστα, έχει καθυστερήσει στην προώθηση του σημαντικού αυτού έργου.
Πρόσφατα το Δημοτικό Συμβούλιο: Ενέκρινε και παρέλαβε με μεγάλη πλειοψηφία την τεχνική μελέτη και τα τεύχη δημοπράτησης του έργου με τίτλο "Διαχείριση απορριμμάτων Δήμου Πύλου - Νέστορος (προμήθεια και λειτουργία)", προϋπολογισμού 1.868.847 ευρώ. Αποφάσισε την υλοποίηση του έργου και τη διενέργεια ανοιχτού διεθνούς ηλεκτρονικού διαγωνισμού. Εξουσιοδότησε το δήμαρχο Δημήτρη Καφαντάρη για τις περαιτέρω νόμιμες ενέργειες.
Ο αντιδήμαρχος Γιάννης Σαρδέλης ενημέρωσε ότι «το έργο αφορά, την κατασκευή και λειτουργία Κέντρου Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) μη επικίνδυνων Αστικών Στερεών Απόβλητων (ΑΣΑ), καθώς και κομποστοποίησης οργανικών αποβλήτων προερχόμενα από τη διαλογή των αποβλήτων στην υφιστάμενη θέση λειτουργίας της μέχρι στιγμής διαχείρισης
απορριμμάτων. Συγκεκριμένα, περιλαμβάνεται: α) Η εγκατάσταση ενός κτηρίου για τη διαλογή ανακυκλώσιμων υλικών (Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών - ΚΔΑΥ), οργανικών υλικών και των υλικών των ΑΣΑ που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εναλλακτικό καύσιμο. β) Η εγκατάσταση στεγανοποιημένου χώρου ανοικτής κομποστοποίησης. γ) Η μεταφόρτωση των συμπιεσμένων και διαχωρισμένων ανακυκλώσιμων υλικών ανά κατηγορία υλικού προς τις βιομηχανίες ανακυκλώσιμων υλικών. δ) Η διάθεση προς τελική χρήση της παραγόμενης ποσότητας εδαφοβελτιωτικού -
κομπόστ ανάλογα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. ε) Η διάθεση του υπολείμματος σε ειδικούς αδειοδοτημένους χώρους της Περιφέρειας. στ) Η λειτουργία όλων των παραπάνω εγκαταστάσεων.
Τα εν λόγω έργα θα κατασκευαστούν στη θέση Αγ. Νικόλαος εντός των διοικητικών ορίων της ΔΕ Πύλου, σε έκταση 45 στρεμμάτων περίπου. Η έκταση αυτή περικλείει και το ΧΑΔΑ της Πύλου, επιφάνειας 7,5 στρεμμάτων.

Ο ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΟΥ – ΝΕΣΤΟΡΟΣ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΜΕ ΤΟ «ΧΡΥΣΟ» ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

        

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                                           

     ΝΟΜΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ 

ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΟΥ-ΝΕΣΤΟΡΟΣ 

Ταχ. Δ/νση: Πλατεία Νέστορος  

[Σύμβολο]  :  27230 23523         

         27230 23522(Fax)    

E-mail: dkafantaris@gmail.com  

Website: www.pylos-nestor.gr  

 

  ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

 

Ο ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΟΥ – ΝΕΣΤΟΡΟΣ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΜΕ ΤΟ «ΧΡΥΣΟ» ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ 

 

Για άλλη μια φορά ο δήμος Πύλου - Νέστορος μονοπωλεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον με την αποκάλυψη του τάφου του πολεμιστή,  που χρονολογείται περίπου το 1500 π.Χ. Περισσότερα από χίλια πεντακόσια σπάνια κτερίσματα, εξαιρετικής σημασίας, ήρθαν στο φως. 

 

Η προβολή της διαχρονικής πολιτιστικής κληρονομιάς του δήμου μας,  ξεκίνησε με την ανασκαφή του μυκηναϊκού ανακτόρου από τον Carl Blegen, το οποίο ταύτισε με το παλάτι του Νέστορα.  Συνεχίστηκε συστηματικά από το 2011 ως το 2014, όταν εντάχθηκαν τα έργα αποκατάστασης και ανάδειξης των σημαντικότερων μνημείων της Πύλου, της Κορώνης, της Μεθώνης και της Χώρας, με κορυφαίο το νέο στέγαστρο του ανακτόρου του Νέστορα και την ανάδειξη του περιβάλλοντα χώρου του. 

 

Είναι εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός, ότι το νέο Μουσείο της Πύλου, στο κτήριο Μαιζώνος, που ξεκίνησε το 2013, προχωρά και θα ολοκληρωθεί στο τέλος του 2015, ενώ παράλληλα, με ειδική χρηματοδότηση από τον δήμο μας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (συγκεκριμένα την Εφορεία Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας), έχει ανατεθεί η εκπόνηση μελέτης αποκατάστασης και εκσυγχρονισμού του αρχαιολογικού μουσείου της Χώρας, ώστε εκεί, ελπίζουμε να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος για να εκτεθούν τα μοναδικά ευρήματα από τον λακκοειδή τάφο του πολεμιστή, που πρόσφατα αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη των ερευνητών J. L. Davis και S. R. Stocker, από το Πανεπιστήμιο του Cinccinati. 

 

Για τα έργα Πολιτισμού στον Δήμο Πύλου-Νέστορος και την δημιουργία των καταδυτικών αρχαιολογικών πάρκων Πύλου και Μεθώνης, εργαστήκαμε συστηματικά με την κυβέρνηση Σαμαρά. 

 

Όλα μαζί δίνουν μια σημαντική αναπτυξιακή διάσταση στην περιοχή μας, βελτιώνοντας  το επίπεδο των δημοτών μας και αυξάνοντας την επισκεψιμότητα στον τόπο μας.  

Χρυσός και πάνοπλος στη σκιά του Νέστορα ο πολεμιστής της Πύλου

   30/10/2015   

Η Αμερικανίδα αρχαιολόγος, Σάρον Στόκερ, που συμμετέχει στην ανασκαφή με το σύζυγό της, καθηγητή Αρχαιολογίας Τζακ Ντέιβις, εξηγεί τη σημασία του μοναδικού ευρήματος για την Προϊστορική Αρχαιολογία

Μια πόλη έψαχναν και βρήκαν μια μοναδική ταφή. Έναν κτιστό λακκοειδή τάφο, όχι μόνο γεμάτο πολύτιμους θησαυρούς που προκάλεσε το ενδιαφέρον και του διεθνούς Τύπου, αλλά ένα εύρημα που ρίχνει φως στο λαβύρινθο των ταφικών εθίμων και όχι μόνο του προϊστορικού κόσμου.
«Ξεκινήσαμε να αναζητούμε την πόλη που θεωρούσαμε ότι πλαισίωνε το ανάκτορο της Πύλου. Είχαμε στο νου μας σπίτια, εργαστήρια, υποδομές υποστηρικτικές προς το παλάτι. Καταλαβαίνετε την έκπληξή μας, όταν σε απόσταση περίπου 150 μ. από το ανάκτορο του Νέστορα βρήκαμε τη συγκεκριμένη ταφή», μας λέει η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Σάρον Στόκερ, που μαζί με το σύζυγό της, καθηγητή Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι και μέλος του Συμβουλίου Ιδρύματος του ΕΚΠΑ, Τζακ Ντέιβις, αλλά και πολυμελή διεθνή επιστημονική ομάδα, έφεραν στο φως τον τάφο του «γρύπα – πολεμιστή», όπως τον βάφτισαν ατύπως, λόγω του γρύπα, της μυθολογικής μορφής με σώμα λιονταριού, κεφάλι και φτερά αετού που απεικονίζεται σε ένα ελεφαντοστέινο πλακίδιο που βρέθηκε στα πόδια του νεκρού.
«Όταν πέσαμε πάνω σε ένα χάλκινο αντικείμενο, καταλάβαμε ότι κάτι συμβαίνει. Και η έκπληξή μας ήταν τεράστια, αφού γνωρίζουμε και το μεγάλο πρόβλημα αρχαιοκαπηλίας που υπάρχει», συνεχίζει η Στόκερ, δεδομένου ότι δίπλα βρίσκεται ο μεγάλος συλημένος θολωτός τάφος IV του Εγκλιανού. Όμως, ο τάφος αυτός – ο πλουσιότερος που έχει εντοπιστεί στην ηπειρωτική Ελλάδα τα τελευταία 65 χρόνια – ήταν άθικτος, με εξαίρεση μια λίθινη πλάκα βάρους ενός τόνου, η οποία πιθανόν αποτελούσε το κάλυμμά του και είχε καταπέσει καταστρέφοντας το ξύλινο φέρετρο στο εσωτερικό του λάκκου.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ. Το πρώτο χάλκινο αντικείμενο, βεβαίως, μοιάζει σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο θησαυρό που έφεραν στο φως τις επόμενες ημέρες, χωρίς ωστόσο τα φώτα της δημοσιότητας πάνω από το σκάμμα, χωρίς καθημερινά δελτία Τύπου και χωρίς ήρωες – διεκδικητές του θησαυρού να εναλλάσσονται σε τηλεοπτικές αρχαιολογικές κόντρες όπως συνέβη στην Αμφίπολη. Κι ας είχε ξεκινήσει η ανασκαφή στα μέσα Μαΐου. Χάλκινα όπλα και αγγεία, ένα ξίφος με ελεφαντοστέινη λαβή καλυμμένη με χρυσό και διακοσμημένο με μια σπάνια τεχνική που θυμίζει κέντημα κι ένα εγχειρίδιο στο αριστερό στήθος του νεκρού. Περισσότεροι από 50 σφραγιδόλιθοι, τέσσερα χρυσά σφραγιστικά δαχτυλίδια με σαφείς μινωικές αναφορές, χρυσά κι ασημένια κύπελλα, μια χρυσή αλυσίδα και αναρίθμητες χρυσές ψήφοι, κατάλοιπα από τη χάλκινη πανοπλία και το οδοντόφρακτο κράνος από χαύλιους αγριόχοιρου – είναι μερικά μόνο από τα 1.400 κτερίσματα στην τελευταία κατοικία του άνδρα ηλικίας 30-35 ετών που χρονολογείται περί το 1500 π.Χ.
«Τρεις λόγοι είναι εκείνοι που καθιστούν το συγκεκριμένο εύρημα μοναδικό. Το γεγονός ότι δε βρέθηκε καθόλου κεραμική στον τάφο, ίσως επειδή ο νεκρός ήταν πολύ πλούσιος και δεν είχε ανάγκη από πήλινα αντικείμενα. Δεύτερον, επειδή μέσα στον τάφο βρέθηκε μόνο ένας νεκρός και δεν πρόκειται για ομαδική ταφή, όπως ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή. Και τρίτον, λόγω του πλούτου των κτερισμάτων καθώς όλα είναι φτιαγμένα από πολύτιμα υλικά ή ημιπολύτιμους λίθους», εξηγεί η Στόκερ για τον τάφο που ανακαλύφθηκε στο πλαίσιο ανασκαφής της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών με άδεια του υπουργείου Πολιτισμού.
Τα εντυπωσιακά από πλευράς όχι μόνο ποσότητας αλλά και τεχνοτροπίας ευρήματα – πώς να μην προσέξει κάποιος την υπέροχη χρυσή αλυσίδα που βρέθηκε κοντά στο λαιμό του νεκρού με άκρα που καταλήγουν σε φύλλα κισσού – μπορεί να κάνουν το γύρο του κόσμου, ωστόσο όταν είδαν για πρώτη φορά το φως ύστερα από 3.515 χρόνια δεν ήταν εξίσου γοητευτικά. «Μια μάζα από χώμα, σπόρους, ρίζες. Αυτή ήταν η εικόνα για παράδειγμα που αντίκρισα μέχρι να καταφέρω να εντοπίσω ότι μέσα της υπήρχαν έξι χτένια από ελεφαντοστό», μας περιγράφει ο συντηρητής της ανασκαφικής ομάδας Αλέξανδρος Ζώκος. «Χρειάστηκε πολλή κι επίπονη δουλειά για να σταθεροποιηθεί η μάζα των υλικών, τα οποία είναι εύθραυστα και είχαν υποστεί έντονες φθορές, αλλά θα χρειαστεί ακόμη περισσότερη καθώς έως τώρα ό,τι κάναμε ήταν σε επίπεδο σωστικό».
Τι σημαίνει, τελικά, αυτός ο θησαυρός; «Είναι ενδείξεις της ένδοξης γενιάς της πρώιμης μυκηναϊκής περιόδου, 150 χρόνια δηλαδή πριν από τη δημιουργία των ανακτόρων, μιας εποχής κατά την οποία σχηματίζονται τα σύμβολα κύρους του υλικού μυκηναϊκού πολιτισμού. Και παράλληλα αποδεικνύουν την άμεση επαφή με την Κρήτη, καθώς αντίστοιχα ευρήματα δείχνουν ότι η ελίτ της μινωικής Κρήτης και της μυκηναϊκής Πελοποννήσου ήταν σε ανοικτό, σχεδόν καθημερινό, διάλογο», μας εξηγεί ενθουσιασμένος από το εύρημα ο προϊστορικός αρχαιολόγος του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, Κώστας Πασχαλίδης.

-Της Μαίρης Αδαμοπούλου, αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» της 29^ης Οκτωβρίου

 http://www.tharrosnews.gr

ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΚΑΦΗ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ!!!

ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΚΑΦΗ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ!!!

Από ΦΟΙΒΟΣ ΜΟΥΣΙΓΕΤΗΣ 29/10/2015.
Φίλοι μου γεια σας. Όλα αυτά τα ΟΛΥΜΠΙΑ σκάφοι που βλέπετε στις φωτογραφίες είναι τραβηγμένα στην Πύλο την ημέρα της παρελάσεως την 28η Οκτωβρίου. Καθόλου τυχαίο γεγονός. Όπως σας έχω ξαναπεί η Πύλος είναι ένας ενεργειακότατος τόπος από αρχαιοτάτων χρόνων, εξού και το ΠΥΛΟΣ με Υ από τις αστρικές ΠΥΛΕΣ που υπάρχουν στην περιοχή. Από αυτές τις Πύλες μπαινόβγαιναν από τα αρχαία χρόνια τα σκάφη των ΟΛΥΜΠΙΩΝ γεγονός το οποίο συνεχίζεται και στις μέρες μας. Συνεπώς μιλάμε για μή Γήινη τεχνολογία από εκείνα τα χρόνια. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στην μυθολογία μας η οποία είναι αληθινότατη και θα καταλάβουμε πολλά πράγματα. Για παράδειγμα εάν διαβάσουμε τα αργοναυτικά θα δούμε ότι η ΑΡΓΩ ταξίδευε πάνω από τη θάλασσα, ξαφνικά βρίσκονταν πάνω από στεριές, ταξίδευε μεγάλες αποστάσεις σε μικρό χρόνο, άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα πλοίο με κουπιά. Η ΑΡΓΩ ήταν ιπτάμενο σκάφος όχι γήινων προδιαγραφών. Να σας δώσω άλλο ένα παράδειγμα. Όλοι γνωρίζουμε τις στυμφαλίδες όρνιθες που σκότωσε ΗΡΑΚΛΗΣ. Εδώ να πούμε ότι ο ΗΡΑΚΛΗΣ δεν ήταν απλά ένα πρόσωπο. ΗΡΑΚΛΗΣ ονομάστηκαν κάποιες ΑΝΔΡΟΜΕΔΙΕΣ-ΟΛΥΜΠΙΕΣ αποστολές. Αυτός που ηγούταν σε κάποια από τις αποστολές έπαιρνε και το όνομα ΗΡΑΚΛΗΣ. Οι αποστολές αυτές είχαν να κάνουν με τη ΔΙΑσωση της ανθρωπότητας όταν αυτή είχε βρεθεί στα όρια κάποιων καταστροφών από τους αποστάτες. Έτσι και τώρα βρισκόμαστε στα πρόθυρα άλλης μίας αποστολής για την ΔΙΑσωση της ανθρωπότητας από τους αποστάτες στην οποία θα ηγείται ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ(το βασικό όνομα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ είναι ΙΗ, τα υπόλοιπα προσωνύμια που έχει είναι, ΑΠΟΛΛΩΝ-ΜΟΥΣΙΓΕΤΗΣ-ΣΙΤΑΛΚΑΣ-ΠΑΙΑΝΑΣ-ΚΡΑΤΑΙΟΣ-ΦΟΙΒΟΣ-ΣΑΥΡΟΚΤΟΝΟΣ-ΗΝΙΟΧΟΣ και άλλα πολλά ακόμα. Δωρικά ο ταχέως  ερχόμενος να μας σώσει λέγεται ΣΟΥΣ. Εδώ βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας). Εάν διαβάσουμε λοιπόν για τις στυμφαλίδες όρνιθες, περιγράφονται σαν μεταλλικά πουλιά με σιδερένια ράμφη τα οποία πέταγαν από τα φτερά τους βέλη και έκαναν τόσο θόρυβο που ο κόσμος έτρεμε από το φόβο του. Άρα μόνο για πουλάκια δεν μιλάμε αλλά για πολεμικά αεροσκάφη τα οποία πέταγαν πυραύλους. Αυτά είναι δύο παραδείγματα από τα πάρα πολλά που υπάρχουν για να αρχίσουμε σιγά-σιγά να προβληματιζόμαστε για όλα αυτά που μας μάθαιναν από μικρά παιδιά. Να επανέλθω στα ΟΛΥΜΠΙΑ σκάφη την ημέρα της παρέλασης. Ο λόγος που εμφανίζονται όπου υπάρχει κόσμος σε ενεργειακούς χώρους όπως στην ΠΥΛΟ και ΕΙΔΙΚΆ σε αρχαιολογικούς χώρους υψίστης σημασίας είναι ο εξής. Οι χειριστές αυτών των σκαφών μπορούν να ακτινοβολήσουν με τα σκάφη τους την ατμόσφαιρα με νετρίνα. Τα νετρίνα είναι ευεργετικά για το ανθρώπινο D.N.A (εάν αντικαταστήσουμε τα αγγλικά γράμματα με ΕΛΛΑΝΙΑ έχουμε Δ.Ν.Α=ΔΙΑΝΟΙΑ=Ο ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΑ, όλες οι ιατρικές ορολογίες είναι κλεμμένες από την ΕΛΛΑΝΙΑ). Τα νετρίνα λοιπόν είναι ικανά για να ενεργοποιήσουν τις ανενεργές έλικες του D.N.A που υπάρχουν μέσα μας. Γι' αυτό γίνεται και το πείραμα του ΝΕΣΤΩΡ στην περιοχή μας το οποίο δεν έχει καμμία σχέση με αυτά που μας λεν. Ο σκοπός τους είναι να καταρίψουν με το υπερόπλο HAARP αυτά τα σκάφη όταν θα επέμβουν στον πλανήτη. Κούνια που τους κούναγε. Η εδώ τεχνολογία είναι παιχνιδάκι σε σχέση με την τεχνολογία των ΟΛΥΜΠΙΩΝ-ΑΝΔΡΟΜΕΔΙΩΝ. Αυτά τα λίγα και για σήμερα φίλοι μου και είπαμε όποιος δεν τα πιστεύει ας πει ότι διάβασε ένα ωραίο παραμυθάκι για μεγάλους. ΕΣΘ' ΗΜΑΡ ΟΤΕ ΦΟΙΒΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΛΙΝ ΕΛΕΥΣΑΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣ ΑΕΙ ΕΣΤΕ!!!