Πύλος: 28η Οκτωβρίου 1940 - Ένας αυτόπτης μάρτυρας θυμάται...!
"Ένα Λόχος του 9ου Συντάγματος Πεζικού Καλαμάτας είχε αποσπαστεί στην Πύλο. Μέσα στο όλο πρόγραμμα των ασκήσεων ήταν και η άσκηση «Απόκρουση Απόβασης». Έπιαναν θέσεις από το Γυμνάσιο μέχρι την Παλαιά Τράπεζα και έριχναν ντουφεκιές ο κάθε στρατιώτης. Τα πολυβόλα του Λόχου στις κατάλληλες θέσεις τοποθετημένα, έμεναν βουβά. Ούτε μια σφαίρα. Οικονομία, οικονομία. Όλα με το σταγονόμετρο. Δύσκολη χρονιά για όλους μας.
Κηρύχτηκε ο πόλεμος! Ήταν ξημερώματα Δευτέρας. Η σειρήνα χτύπησε στ΄ αληθινά πρωί πρωί ( το κουμπί το πάταγε ο Θανάσης ο Πάγκαλος). Πήγαμε στο Γυμνάσιο. Είμαστε μέσα στην τάξη. Ακούστηκε βόμβος αεροπλάνων. Ο καθηγητής Θαν. Κοκκίνης, είπε λόγια συγκινητικά. Τα κορίτσια βάλανε τα κλάματα. Σχολάσαμε.
Ένα πολυβόλο ήταν τοποθετημένο μπροστά από το Γυμνάσιο κάτω από τη διπλανή συκιά δεξιά. Κινητικότητα, ανησυχία στην πλατεία. Ένας διαβολεμένος αέρας (σορόκος) ανακάτωνε και στριφογύριζε τα φύλλα από τις λεύκες και τα πλατάνια. Ο Λόχος μετά την άσκηση, ανέβηκε στο κάστρο-εκει ήταν ο καταυλισμός του-άφησαν τα όπλα και κατέβαινε σε παράταξη και τραγουδώντας. Ήρθε και παρατάχτηκε στην πλατεία με τους αξιωματικούς και τους διμοιρίτες τους δύο δόκιμους έφεδρους Ανθυπολοχαγούς Νίκο Τριανταφύλλου και Α. Παπαδόπουλο δάσκαλους και το Λοχία Γεργιο Ορφανό από τη Χρυσοκελλαριά. Η παράταξη έγινε μπροστά από το ηρώο των τριών Ναυάρχων. Και περίμεναν. Και τότε- σε λίγο-πρόβαλε ο Διοικητής του Λόχου Υπολοχαγός Παναγιώτης Πατσάκος πάνω στο ωραίο κάτασπρο άλογο. Προχώρησε και σταμάτησε μπροστά από το ηρώο έφιππος. Γενική ακινησία και ησυχία. Έβγαλε έναν δεκάρικο λόγο όπως απαιτούσε η περίσταση. Όλοι συγκινήθηκαν. Οι στρατιώτες πετούσαν, ζητωκραυγάζοντας, τα δίκοχα στον αέρα και ξέρανε ότι φεύγανε για τον πόλεμο. Η κρυμμένη σπίθα μέσα τους άναψε, έγινε ΦΛΟΓΑ πατριωτισμού.
Όσο περνούσε η ώρα, πύκνωσε η σύναξη στην πλατεία από επίστρατους της πόλης και από τα χωριά. Και ξάφνου μεγάλος σαματάς προς τα Δουβραίικα και του Καραμπάτσου τα καταστήματα. Τι συμβαίνει, τι συμβαίνει; Νάσου και ξεκάμπισε η ορχίστρα του Καγιανά! Έβαλες τη σφραγίδα σου στο σπουδαιότερο χαρτί της Νεότερης Ιστορίας της Πατρίδας. Δεν σε διέταξε κανείς, ούτε σε παρακάλεσε. Εθελοντής! Προσήλθες Εθελοντής. Όπως και οι εφτακόσιοι Θεσπιείς στη μάχη των Θερμοπυλών, πολέμησαν, έπεσαν μαζί με τους τριακόσιους Σπαρτιάτες αλλά κανείς δεν τους μνημονεύει! Δούλευε το κλαρίνο και το τούμπανο, ντουμ-ντουμ, ντουμ ντουρουντουντούμ και έγινε ανάστα ο Κύριος. Πήρε στροφή γύρω από την πλατεία.
Ενθουσιασμός. Ανάψανε τα αίματα! Απόκοντα εμείς τα πιτσιρίκια χορεύοντας και πηδώντας σαν σπουργητάκια. Έγινε πανζουρλισμός! Ανεπανάληπτες, μοναδικές, αξέχαστες στιγμές…………..
Λεωφορεία το 1940 υπήρχαν ελάχιστα, έτσι επιστρατεύτηκαν και τα φορτηγά-σακαράκες τα περισσότερα- για τη μεταφορά των στρατευμάτων. Παρατάχτηκαν στην Ανατολική πλευρά της πλατείας. Η δύσκολη ώρα του αποχωρισμού! Αγκαλιές, φιλιά, δάκρυα, αναφιλητά και ανέβαιναν πάνω στα φορτηγά. Στην καρότσα και ο φτωχός Μήτσακας. Με το μελαμψό, ξεροψημένο πρόσωπο από την αρμύρα της θάλασσας και τα ροζιασμένα χέρια που τραβούσαν τα σχοινιά της τράτας. Το καλοκαίρι που είχε περάσει, είχε βουτήξει στα θολά νερά του Ναβαρίνου χωρίς μάσκα, αναπνευστήρα, βατραχοπέδηλα, οξυγόνο-δεν υπήρχαν αυτά τότε- και έβγαλε έναν πνιγμένο. Τώρα ανεβασμένος πάνω στην κασόνα του φορτηγού, ακουμπισμένο το αριστερό χέρι στην κουπαστή, το δεξιό ν΄ ανεμίζει ψηλά και με τη διαπεραστική, λίγο βραχνή αγριοφωνάρα του-αυτή στιγμή τον βλέπω και τον ακούω-να βροντοφωνάζει: «ΣΤΗ ΡΩΜΗ, ΣΤΗ ΡΩΜΗ, ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΡΩΜΗ!!!»"
*Απόσπασμα από το βιβλίο «Μεσσηνιακά και άλλα σε ευρύτερη ματιά» του Αντωνίου Καλύβα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου