Η ναυμαχία του Ναβαρίνου αποτελεί σταθμό στη λύση του ελληνικού ζητήματος

Εκπολιτιστικός Σύλλογος Πύλου " το Ναυαρίνο "

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων των Ναυαρινειων ο Σύλλογος μας συνεπής
στην κατ έτος οφειλόμενη τιμη, συμμετείχε στην επιμνημόσυνη δέηση που
πραγματοποιήθηκε στην Γιάλοβα, στο μνημείο το οποίο έχει ανεγερθεί με
δαπάνες μας για τους 915 θανόντες από θερμες Γάλλους στρατιώτες του
Στρατηγού Μαιζον. Παρουσία του Γάλλου στρατιωτικού εκπροσώπου, του
Δημάρχου Πύλου Νέστορος, του Αρχηγού Στόλου, των Αρχών του Δήμου, η
Πρόεδρος μας Πολα Πολλαλη, κατέθεσε στεφάνι και η Γενική Γραμματέας μας
Έφη Μπούνα εκφώνησε τον πανηγυρικό της εκδήλωσης. Η παρουσία του
αγήματος και της Μπάντας του Π.Ν. προσέδωσε ιδιαίτερο κλίμα στους
συμμετέχοντες μεταξύ των οποίων και πολλά μέλη του Συλλόγου μας.

Κατωτέρω παραθέτουμε την ομιλία που εκφωνήθηκε:

Προσφωνήσεις…..

Στις 20 Οκτωβρίου 1827 οι στόλοι των τριών συμμαχικών δυνάμεων Αγγλίας,
Γαλλίας και Ρωσίας με επικεφαλής αντίστοιχα τους: Κόδριγκτον που είχε
το γενικό πρόσταγμα, Δεριγνύ και το Χέυδεν, συγκρούστηκαν με ηρωισμό με
τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στο Ναβαρίνο και σχεδόν τον κατέστρεψαν
ολοσχερώς.
Στην ναυμαχία του Ναβαρίνου που αποτελεί σταθμό στη λύση
του ελληνικού ζητήματος με επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων οδηγηθήκαμε
μέσα από μια ολόκληρη διαδικασία και σειρά γεγονότων. Γεγονότα που είχαν
αντίκτυπο και στη συνοχή της Ιεράς Συμμαχίας. Η Ιουλιανή συνθήκη του
Λονδίνου του 1827 μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας προέβλεπε μεταξύ
άλλων και την ανακωχή των εμπόλεμων Ελλήνων και Τούρκων.
Η
ναυμαχία του Ναβαρίνου είναι συνέπεια της συνθήκης και του μυστικού
άρθρου της που μιλούσε για μέτρα σε περίπτωση μη αποδοχής της ανακωχής
από την Πύλη. Είναι αποτέλεσμα της προσέγγισης των τριών δυνάμεων για
λύση του ελληνικού ζητήματος και της υπογραφής της παραπάνω συνθήκης.

Η μεγαλειώδης ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου στις 10 Απρίλη του 1826
είχε ξεσηκώσει υπέρ της Ελλάδας ένα χωρίς προηγούμενο φιλελληνικό κίνημα
που πίεζε υπέρ του ελληνικού αγώνα τους ισχυρούς της Ευρώπης. Μετά το
Μεσολόγγι οι ισχυροί της γης δεν μπορούσαν να κλείνουν τα μάτια στο
ελληνικό ζήτημα και να παραμένουν αδρανείς και δήθεν ουδέτεροι.
Ο
αιγυπτιακός στρατός είχε προξενήσει τεράστιες καταστροφές στις
καλλιέργειες, στις πόλεις και στα χωριά και είχε επιφέρει την ερήµωση σε
περιοχές που άλλοτε έσφυζαν από ζωή. Με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου
του Λονδίνου στις 19 Ιουλίου 1828, αποφασίσθηκε η αποστολή γαλλικών
στρατευμάτων στην Πελοπόννησο για την απομάκρυνση του Ιµπραήµ. Είχαν
ρητή υποχρέωση να περιορισθούν στην Πελοπόννησο, να δράσουν µε τρόπο που
δε θα έθετε σε κίνδυνο τις σχέσεις της Γαλλίας µε την Πύλη και τον πασά
της Αιγύπτου.
Η Γαλλική Στρατιωτική Αποστολή υπό τον Στρατηγό
Nicolas-Joseph Maison, έφθασε με 14.000 άνδρες, στις 17 Αυγούστου και
χωρίσθηκαν σε τρεις µοίρες. Ο Sebastiani αποβιβάστηκε κοντά στην
Κορώνη, ο Schneider στο Ναβαρίνο και ο Maison, αποβιβάσθηκε στο
Πεταλίδι, όπου έµεινε για λίγο προτού στρατοπεδεύσει στη Γιάλοβα,
απέναντι από την Πύλο, εκεί που σήμερα ονομάζουμε Χρυσή ακτή ή Ντιβάρι.

Το Γαλλικό εκστρατευτικό σώμα παρέμεινε για πέντε περίπου χρόνια στην
ευρύτερη περιοχή, υπερασπίζοντας την ελευθερία της χώρας μας και
διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τα συμφέροντα των συμμάχων. Με την επίβλεψη
των Γάλλων µμηχανικών αναστηλώθηκε ο Έβδοµος, κατασκευάσθηκε τάφρος και
κρυφό µμονοπάτι περιμετρικά στην ακρόπολη και επισκευάσθηκε ο
εξαγωνικός περίβολος της ακρόπολης, η οποία, τιµής ένεκεν, ονοµάσθηκε
«Πύργος του Μαιζώνα». Αποκαταστάθηκε το Νιόκαστρο, οικοδομήθηκε η
σύγχρονη πόλης της Πύλου, έξω από τα τείχη του κάστρου.
Τον
Οκτώβριο του 1828, η επιδημία της ελονοσίας (θέρμες), προσέβαλε τους
άνδρες τού στρατοπέδου, με αποτέλεσμα να νοσήσουν 4.760 άνδρες και να
καταλήξουν στον θάνατο οι 915. Όλοι αυτοί που έχασαν τη ζωή τους από
την ελονοσία τιμώνται εξ ίσου με τους πεσόντες στη μάχη ως ήρωες, διότι
υπήρξε μέγιστη η αυτοθυσία τους και ο θάνατος επήλθε μέσα σε πολεμικό
περιβάλλον.
Η παρουσία των Γάλλων στην Πελοπόννησο ωφέλησε µε
πολλούς τρόπους το νεοσύστατο κράτος. Η συνδρομή τους ήταν καθοριστική
στο έργο ανοικοδόμησης του Καποδίστρια, για τη διαμόρφωση και την
εξέλιξη των πόλεων που βλέπουμε σήµερα και τα µνηµεία που ακόµη
διατηρούνται θυµίζουν το πέρασµά τους.
Ο ίδιος ο Καποδίστριας
εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του στην ∆΄ Εθνοσυνέλευση στο Άργος στις 11
Ιουλίου του 1829 είπε: « Χάρις εις την παρουσίαν των γαλλικών
στρατευμάτων, χάρις εις τους άθλους και τους αγώνας των, χάρις εις τας
βοηθείας, όσας ο στρατός ούτος αφθόνως επέχυσε παντού, όπου
εστρατοπέδευσεν, οι επαρχίες αρχίζουν να επανορθώνονται»
Ο δε Γάλλος
ιστορικός και πολιτικός Buchon έγραφε χαρακτηριστικά: «Ξοδεύτηκαν
πολλά χρήµατα, αλλά ποτέ χρήµα δεν τοποθετήθηκε καλύτερα από κείνο που
δαπανήσαµε για την Ελλάδα. Αφήσαμε εκεί ευγενικές αναµνήσεις».

Σήμερα είναι ημέρα τιμής για όσους χάθηκαν για τα ιδανικά που πρέπει να
διατηρούμε όλοι μας. Η πατρίδα μας βρίσκεται σε πορεία ανάπτυξης και
όλοι οφείλουμε να αγωνιστούμε με ομόνοια. Η ιστορική αυτή επέτειος,
αποδεικνύει ότι οι Έλληνες με τις συμμαχίες και την αλληλεγγύη πάνω σε
κοινές αξίες και, κυρίως, με ενότητα και ομοψυχία, μπορούμε να τα
καταφέρουμε και να ελπίζουμε σε ακόμα καλύτερες ημέρες.