Το πατρικό της διεθνούς φήμης ζωγράφου J. Kordos στη Μεσσηνία

     

 Το πατρικό της διεθνούς φήμης  ζωγράφου J. Kordos στη Μεσσηνία

      Καλοκαίρι 1986, σ΄ ένα πυρωμένο πέτρινο πεζούλι από την καλοκαιρινή θέρμη, στην πλατεία του οικισμού Κάτω Αμπελοκήπων, κάθεται μια πρόσχαρη νεαρή έφηβη πρωτοετής φοιτήτρια του μήματος των Τεχνών του Monash University της Μελβούρνης.  Έχει φθάσει πριν λίγες μέρες στην ιδιαίτερη πατρίδα της οικογένειάς της για να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές της στην Ελλάδα. Ήρεμη και χαλαρή, εστιάζει για αρκετή ώρα το βλέμμα της στο πατρικό σπίτι της μητέρας της, που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από αυτήν.  Ο ήλιος, λίγες μέρες μετά το θερινό ηλιοστάσιο, ρίχνει άπλετα το φως πάνω στο παραδοσιακό κτήριο.  Πρόκειται για ένα μικρό λιθόκτιστο κεραμοσκεπές σπίτι, κλειστό από χρόνια λόγω του κύματος μεταναστευτικής φυγής της δεκαετίας του 1960.  Χτισμένο, σύμφωνα με την παράδοση, τα πρώτα μεταεπαναστατικά χρόνια, αποτελεί ένα από τα παλαιότερα σπίτια του οικισμού, ενώ η περίτεχνες λιθόκτιστες καμπυλωτές κατασκευές γείσων από λαξευμένη πέτρα στα παράθυρα και την πόρτα, μαρτυρούν την ιδιαίτερη καλαίσθητη τεχνοτροπία, που πιθανόν να είναι έργο Λαγκαδινών μαστόρων.  Οι όποιες τεχνικές επεμβάσεις στις κατοικίες του οικισμού κατά την διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών, ως αποτέλεσμα συντηρήσεων και ανακαινίσεων, δεν επηρέασαν αντίστοιχα το συγκεκριμένο κτήριο, καθώς η απουσία κατοίκισης κατά τις τελευταίες δεκαετίες, άφησε ανέπαφα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του, όπως τα προαναφερθέντα, τα οποία πιθανόν να είχαν αλλοιωθεί από πιθανές εργασίες συντήρησης.      

      Η νεαρή Joanna θα ανοίξει ένα μπλοκ ζωγραφικής και θα αρχίσει να σχεδιάζει το μικρό γραφικό σπίτι.  Ιστορίες, γεγονότα και ιδιαίτερες οικογενειακές στιγμές, καρπός αφηγήσεων της οικογένειας προς αυτήν κατά το παρελθόν στην μακρινή Αυστραλία, στα πλαίσια προσπάθειας της οικογένειας να μεταφέρει νοερά στη μικρή το ελληνικό τους νοσταλγικό παρελθόν, ζωντανεύουν στη θέα του μικρού σπιτιού.  Έτσι, η έφηβη ζωγράφος, δεν σχεδιάζει απλά ένα κτήριο, αλλά αποτυπώνει ιστορίες και ακούσματα σε μια προσπάθεια επικοινωνίας με το μακρινό παρελθόν της οικογένειάς της.  Βλέπει τις παιδικές εικόνες των γονέων της να ζωντανεύουν μέσα από την ζωγραφική σπουδή της, ενώ αφηγήσεις και εικόνες της ελληνικής κληρονομίας της προσπαθούν να αναδυθούν στο σύντομο ελληνικό καλοκαιρινό παρόν της.  Φευγαλέες σκέψεις και γραμμές ολοκληρώνουν στη θέρμη του καλοκαιριού το εφηβικό της έργο, καθώς το πατρικό σπίτι γίνεται το ζωγραφικό μέσο για να διερευνήσει την ελληνική καταγωγή της.  Μια γέφυρα με το παρελθόν από πέτρα και χρόνο, μια νέα ελληνική αφετηρία για το ταξίδι στο κόσμο της ζωγραφικής, εκεί στα πάτρια χώματα με όχημα το φως και το χρώμα της ελληνικής κληρονομιάς της. 

      Η ιδιαίτερη σπουδή με το πατρικό της οικογένειάς της, μαζί με κάποια άλλα ιδιαίτερα έργα που θα σχεδιάζει κατά το σύντομο χρονικό διάστημα που θα μείνει στην Μεσσηνία, θα αποτελέσουν ένα ιδιαίτερο συμβολικό κομμάτι των αποσκευών της κατά το ταξίδι της επιστροφή της στην Μελβούρνη, αλλά και μια γλυκιά ελληνική ανάμνηση από το σύντομο ελληνικό της καλοκαίρι στην ιδιαίτερη πατρίδα της οικογένειας.  Το μέλλον θα επιφύλασσε μια καταξιωμένη διεθνή πορεία, ενώ το πλούσιο καλλιτεχνικό της έργο θα αντικατοπτρίζει πάντα την ελληνική ταυτότητα και κληρονομιά της.  Ωστόσο, στο ταξίδι στον κόσμο της Τέχνης θα εμπνευστεί από ρομαντικούς καλλιτέχνες και ποιητές, όπως τον  Delacroix, τoν Oscar Wilde και τον Lord Byron, που ύμνησαν την έννοια του αγώνα, του πνεύματος και της ελευθερίας, ενώ το καλλιτεχνικό δημιουργικό πνεύμα της θα οραματιστεί συμβολικά την έννοια της ελευθερίας και της δημιουργικότητας στο μεγάλο τρίπτυχο πορτραίτο της που αποθανατίζει τον οικουμενικό Έλληνα συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη.

      Οι γέφυρες με το παρελθόν θα μείνουν πάντα ζωντανές στα χρόνια που κύλισαν, καθώς η καταξιωμένη ζωγράφος θα συνδέσει και πάλι, με όχημα την ζωγραφική της, το παρελθόν και την ελληνική της καταγωγή με το σήμερα.  Έτσι, δημιουργώντας πρόσφατα ένα εμβληματικό ζωγραφικό έργο που αποθανατίζει το εγκαταλειμμένο δημοτικό σχολείο του οικισμού καταγωγής της οικογένειάς της, επιδιώκει όχι μόνο να βοηθήσει στην αποκατάσταση του διατηρητέου κτηρίου, αλλά να συνδέσει τις αναμνήσεις των γενεών που φοίτησαν στο ιστορικό σχολείο με την κληρονομιά και την ταυτότητα των νέων γενεών.  Πρόκειται για μια πολιτισμική προσπάθεια όπου το παρελθόν συναντά το μέλλον, ενώ ευελπιστεί να παρουσιάσει μια μελλοντική έκθεση της στο χώρο του εμβληματικού σχολείου, ως ελάχιστο φόρο τιμής στους γονείς της που εκεί έμαθαν τα πρώτα τους γράμματα.

      Ωστόσο, το ταξίδι στην ελληνική ταυτότητα και κληρονομιά της δεν σταματά εδώ, καθώς, με αφορμή την καθιέρωση της ιστορικής μάχης στα Κάτω Μηνάγια στη Μεσσηνία ως Δημόσιας Εορτής Τοπικής Σημασίας από το Δήμο Πύλου Νέστορος, η ρομαντική καλλιτέχνιδα ετοιμάζεται να σχεδιάσει αφιλοκερδώς ένα εμβληματικό μνημείο για την μάχη αυτή, που θα συμβολίζει την αντίσταση και τον αγώνα των Ελλήνων για την ελευθερία καθώς και την επέτειο των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση.  Τέλος, η καταξιωμένη καλλιτέχνιδα, δεν κρύβει τους σχεδιασμούς της για μια μεγάλη έκθεση στην πρωτεύουσα της Ελλάδας, την Αθήνα, κατά το 2021, σε ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό χώρο, αν και το θέμα της έκθεσης παραμένει ακόμη επτασφράγιστο μυστικό από την ίδια, καθώς πρόκειται για μια έκθεση που θα προσελκύσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, όχι μόνο λόγω της καλλιτεχνικής της δημιουργικής καινοτομίας και ιδιαιτερότητας, αλλά και λόγω του εμβληματικού θεματικού πεδίου στο οποίο θα εστιάζουν τα έργα της.