Βοστώνη ή Καλαμάτα;

Του Αθανασιου Ελλις

Το πυροτέχνημα της υπόθεσης της ΕΡΤ βασίστηκε σε σωστή στρατηγική επιλογή, αλλά έπεσε θύμα πρόχειρων τακτικών κινήσεων. Λόγω της λανθασμένης επικοινωνιακής προσέγγισης απειλήθηκε για άλλη μια φορά η ουσία που είναι, ή πρέπει να είναι, η διάσωση της χώρας, στόχος που υπό τις παρούσες συνθήκες υπηρετείται από τη συνέχιση της τρικομματικής κυβέρνηση συνεργασίας.
Η μετωπική σύγκρουση με το «βαθύ κράτος» του ελληνικού δημόσιου τομέα, που έλαβε τη μορφή του κλεισίματος της ΕΡΤ, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί σε ερασιτεχνικούς σχεδιασμούς. Δεν χρειαζόταν να είναι κανείς επικοινωνιακή ιδιοφυΐα για να αντιληφθεί ότι το «μαύρο» στην οθόνη θα ήταν αποκρουστικό, ακόμη και για πολίτες που συμφωνούσαν με τον τελικό στόχο.
Ο πρωθυπουργός έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει ότι δεν φτιάχνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αβγά.
Οφείλει, όμως, να πείσει για την ορθότητα των αποφάσεών του τόσο την κοινή γνώμη όσο και τους εταίρους του. Δεν μπορεί να οικοδομεί την κοινή πορεία σε διαρροές εις βάρος άλλων ηγετών.

 Σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα απαιτείται σχεδιασμός, όχι σπασμωδικές κινήσεις, και παράλληλα μεγαθυμία, όχι αλαζονεία, ενημέρωση, όχι παρασκηνιακές μικρότητες, και προσεκτική προεργασία, όχι διαστρεβλωτικές διαρροές.

Αλήθεια, είναι τόσο δύσκολο για κάποιους στο Μέγαρο Μαξίμου αντί να κινούνται καθημερινά με βάση υπολογισμούς και μετρήσεις για το πώς μια κίνηση θα «περάσει» στον κόσμο την επόμενη μέρα, να αναζητούν τα μακροπρόθεσμα οφέλη για τη χώρα, που στη συγκεκριμένη συγκυρία αν εξασφαλισθούν θα ενισχύσουν και τη Ν.Δ.;
Κάποιοι στη Ν.Δ. έδειξαν να «απειλούν» με πρόωρες εκλογές, παραγνωρίζοντας ότι αυτές θα πλήξουν το όλο εγχείρημα της ανάκαμψης. Αλλωστε, δεν θα δώσουν αυτοδυναμία στη Ν.Δ., αλλά ακόμη και να συνέβαινε αυτό, ο Γολγοθάς θα ήταν πολύ πιο δύσκολος καθώς μια μονοκομματική κυβέρνηση της Ν.Δ. θα είχε πλέον «απέναντι» όχι μόνο τα «άκρα», αλλά και τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους των σημερινών κυβερνητικών εταίρων, έστω και αν αυτοί εξασφάλιζαν μικρότερα ποσοστά.
Οσο για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, καλό θα ήταν να αντιληφθούν και αυτοί ότι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, είτε θα σωθούν είτε θα πνίγουν μαζί με τη Ν.Δ. Οποιος επιλέξει να ρίξει την κυβέρνηση παριστάνοντας τον ήρωα πριονίζει όχι μόνο την καρέκλα του κ. Σαμαρά, αλλά και τη δική του. Η υπέρβαση της κρίσης και η ανάκαμψη είναι το κοινό στοίχημα για όλα τα κόμματα της κυβέρνησης.
Οταν και αν ξεπεραστεί η ενδοκυβερνητική κρίση και υπάρξει τελικά λύση, το στοίχημα και ένα σημαντικό δείγμα γραφής για το μέλλον θα είναι η στελέχωση της νέας δημόσιας τηλεόρασης με απόλυτα αξιοκρατικά κριτήρια. Και επειδή ο πήχυς έχει ανεβεί πλέον ψηλά, και ευλόγως η προσοχή όλων, ιδιαίτερα των μέσων ενημέρωσης, είναι στραμμένη στην ΕΡΤ, δεν μπορεί να επαναληφθούν αμαρτίες του παρελθόντος. Η κοινή γνώμη που αρχικά υποδέχθηκε πολύ θετικά τη στρατηγική επιλογή του κ. Σαμαρά, απαιτεί από τον πρωθυπουργό πραγματικές ρήξεις με το παρελθόν, αλλά και συναίνεση για την οικοδόμηση ενός διαφορετικού μέλλοντος.

 Δεν είναι εύκολο. Ομως, είναι στιγμές που αισθάνεσαι ότι η χώρα είναι σε καλά χέρια. Οτι ο φοιτητής που σπούδασε στη Βοστώνη, τη Μέκκα της αμερικανικής αριστείας, ο νεαρός πολιτικός που εκτοξεύθηκε στην κορυφή για να βιώσει στη συνέχεια μια επώδυνη μοναχική πορεία, ο εργασιομανής πρωθυπουργός που κυνηγά επενδύσεις στο Βερολίνο, το Παρίσι, το Πεκίνο και τη Σαγκάη, είναι ο ηγέτης που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στη νέα εποχή. Και μετά, παρατηρείς τον μικροκομματικό επικοινωνιακό σχεδιασμό, τα ραβασάκια προς στον κ. Μανιτάκη για να μην «αγγίξει» τον τάδε ή τον δείνα, τις προσωπικές και κομματικές εξυπηρετήσεις για τη στελέχωση του Τελωνείου ή και της ίδιας της «αμαρτωλής» ΕΡΤ που σήμερα καταγγέλλει, και αναρωτιέσαι αν τα όσα συζητάς για τον Αντώνη Σαμαρά με ανθρώπους επιρροής στην Ουάσιγκτον, στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή μήπως παραμένει τελικά ο Μεσσήνιος πολιτικός που διόριζε συντοπίτες του στο υπουργείο Πολιτισμού.

Αναρωτιέσαι αν όντως έχει κάνει την «υπέρβαση». Και ελπίζεις.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ