Ιδιαίτερη χρονιά με περισσότερες από 1.300 φωλιές της θαλάσσιας χελώνας η Μεσσηνία
Τελευταία
Ενημέρωση: 06/10/2013
Πρώτος μεσογειακός
σταθμός για τη θαλάσσια χελώνα καρέττα καρέττα αναδείχθηκε φέτος η Μεσσηνία, με
τον Κυπαρισσιακό κόλπο να αποτελεί τη σημαντικότερη περιοχή ωοτοκίας. Τη φετινή
περίοδο οι φωλιές στον πυρήνα του βιότοπου, ο οποίος εντοπίζεται στο νοτιότερο
τμήμα του Κόλπου και δη στα 10 χλμ. περίπου παραλίας μεταξύ του ποταμού Νέδας
και του Καλού Νερού, σύμφωνα με τον «ΑΡΧΕΛΩΝ», ξεπέρασαν τις 1.300. Βεβαίως, σε
αυτές προστίθενται οι 28 του Ρωμανού, οι 3 του Λαγκούβαρδου, οι 5 της
Φοινικούντας, οι 46 της Κορώνης και πολλές άλλες ακόμα!
Όπως, μάλιστα, επισημαίνει ο Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας: «Ο αριθμός των φωλιών κατά τη φετινή περίοδο ωοτοκίας έρχεται να επιβεβαιώσει τη σημασία αυτού του σπάνιου οικοσυστήματος και να υπενθυμίσει στην ελληνική δημόσια διοίκηση ότι πρέπει να προβεί άμεσα στην κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου διαχείρισης της περιοχής, το οποίο θα περιλαμβάνει αποτελεσματικά μέτρα προστασίας»!
Στις 30 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε το ερευνητικό πρόγραμμα πεδίου του Συλλόγου «ΑΡΧΕΛΩΝ» στην περιοχή του Νότιου Κυπαρισσιακού Κόλπου, ύστερα από λειτουργία 5 σχεδόν μηνών. Εμείς μιλήσαμε με τη συντονίστρια Προγράμματος Πελοποννήσου, Παναγιώτα Θεοδώρου, και της ζητήσαμε να μας κάνει έναν απολογισμό της φετινής καλοκαιρινής περιόδου, σε ό,τι αφορά την ωοτοκία και τις φωλιές της θαλάσσιας χελώνας, αλλά και για το πώς «κύλησε», μέσα στο γνωστό κλίμα που επικρατεί στην περιοχή, με κόντρες, θέσεις και αντιπαραθέσεις.
Όπως μας είπε η κα Θεοδώρου: «Ήταν μια πραγματικά ιδιαίτερη χρονιά, από πολλές απόψεις. Κατ’ αρχάς, από επιστημονικής άποψης, έχει μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός ότι η Μεσσηνία αποτέλεσε την περίοδο ωοτοκίας 2013 τον πρώτο μεσογειακό προορισμό για την caretta caretta. Οι φωλιές του προστατευόμενου είδους ξεπέρασαν τις 1.300 στο Νότιο Κυπαρισσιακό Κόλπο και συγκεκριμένα μεταξύ του ποταμού Νέδας και του χωριού Καλό Νερό, μήκους 10 χλμ. περίπου, που αποτελεί και τον πυρήνα του βιότοπου ωοτοκίας, με 86% όλων των φωλιών του Κόλπου. Είναι η πρώτη φορά που ο βιότοπος της Ζακύνθου “έχασε την πρωτιά” στην αναπαραγωγική δραστηριότητα. Το γεγονός αυτό σήμαινε από μόνο του ιδιαίτερα αυξημένο φόρτο εργασίας για τους ερευνητές - εθελοντές του Συλλόγου. Η καθημερινή συλλογή επιστημονικών στοιχείων, η καταγραφή και προστασία των φωλιών, απαιτούσαν πολύωρη παρουσία στην παραλία, που άρχιζε την αυγή και ελάχιστες φορές ολοκληρώθηκε πριν από τη 1.00».
Κάνοντας μια αναδρομή στη συλλογή επιστημονικών στοιχείων στην περιοχή, την παρουσία και τη δράση του «ΑΡΧΕΛΩΝ» στο Νότιο Κυπαρισσιακό κόλπο, σημείωσε: «Η συλλογή των επιστημονικών στοιχείων στην περιοχή του Νότιου Κυπαρισσιακού Κόλπου μετρά πλέον μια ιστορία 30 ετών. Οι πρώτες παρατηρήσεις έγιναν τις περιόδους 1982 και 1983 από κλιμάκιο φοιτητών που εγκατέστησε στην περιοχή το τότε υπουργείο Περιβάλλοντος. Την περίοδο 1984-1991 έγινε συστηματική καταγραφή της ωοτοκίας και αξιολόγηση των απειλών. Ταυτόχρονα, δοκιμάζονταν διάφορες μέθοδοι προστασίας φωλιών, σύμφωνα με τα κρατούντα διεθνή πρότυπα και ελεγχόταν η αποτελεσματικότητά τους στο πεδίο. Η μαζική προστασία των φωλιών με το πλέγμα ξεκίνησε το 1992.
Πρέπει να αναφερθεί στο σημείο αυτό ότι, επειδή ο αριθμός χελωνών που ωοτοκεί κάθε χρόνο μπορεί να παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις, τα ετήσια στοιχεία με την πάροδο των ετών αποκτούν τεράστια σημασία, διότι, αφενός, τεκμηριώνουν τη σημασία της κάθε παραλίας και, αφετέρου, μπορούν να δείξουν μακροπρόθεσμες πληθυσμιακές τάσεις.
Η βαθμιαία αύξηση του αριθμού των φωλιών στον πυρήνα του βιοτόπου του Νότιου Κυπαρισσιακού Κόλπου άρχισε να εμφανίζεται το 2006. Παράλληλη ανάλυση των δεδομένων της νυχτερινής παρατήρησης στην ίδια περίοδο έδειξε αύξηση του ποσοστού των “νέων” χελωνών στην περιοχή. Τα δύο αυτά στοιχεία, σε συνδυασμό με την ηλικία έναρξης ωρίμανσης της caretta caretta στη Μεσόγειο (14-16 έτη), πιθανολογούν ότι η παρατηρούμενη αύξηση μπορεί να οφείλεται στα μέτρα προστασίας φωλιών που λαμβάνονται συστηματικά από το 1992».
Αναφερόμενη στη φετινή περίοδο του προγράμματος, σημείωσε το «πολεμικό» κλίμα που αντιμετώπισε ο Σύλλογος και οι εθελοντές, τονίζοντας: «Οι εθελοντές και τα στελέχη του «ΑΡΧΕΛΩΝ» κλήθηκαν φέτος να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα μέρους της τοπικής κοινωνίας. Για πρώτη φορά μετά από παρουσία 30 ετών στην περιοχή του Κυπαρισσιακού Κόλπου, ο “ΑΡΧΕΛΩΝ” παρουσιάστηκε από μερίδα της τοπικής κοινωνίας, αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης, που εξυπηρετούν επιχειρηματικά μικροσυμφέροντα, ως ο “μπαμπούλας” που θέλει να καταστρέψει την περιοχή, να διώξει τον κόσμο από τις περιουσίες του, να “ερημοποιήσει” την παραλία. Τα στελέχη του Συλλόγου κατασυκοφαντήθηκαν και δεν ήταν λίγες οι φορές που απειλήθηκαν. Οι 100 και πλέον εθελοντές που ήρθαν από κάθε γωνιά του κόσμου για να προστατέψουν το φυσικό πλούτο της χώρας μας, βρήκαν μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά αρμόζει σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Παρακολουθούνταν καθημερινά, παρενοχλούνταν σκοπίμως στο έργο τους, δέχτηκαν τραμπουκισμούς, απειλές για την ασφάλεια και τη σωματική τους ακεραιότητα, εξυβρίστηκαν. Δεν ήταν λίγες οι φορές δε, που χρειάστηκε να ζητηθεί η συνδρομή της Αστυνομίας και του Λιμενικού για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Ευλόγως, λοιπόν, διερωτώμαι: Πώς συνάδει η ανωτέρω περιγραφόμενη συμπεριφορά ορισμένων που έδρασαν με την ανοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης και των αρχών αυτού του τόπου, με τα σχέδια για την πολυπόθητη τουριστική ανάπτυξη; Είναι πραγματικά παράλογο να ισχυρίζεσαι, από τη μια πλευρά, ότι επιθυμείς την ανάδειξη της περιοχής σου σε τουριστικό προορισμό και, από την άλλη, να δείχνεις το χειρότερό σου πρόσωπο σε νέους ανθρώπους που ήρθαν από την Αγγλία, τη Γερμανία, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Γαλλία, τη Βραζιλία, το Μεξικό και πολλές άλλες χώρες, ορμώμενοι από το φυσικό πλούτο αυτού εδώ του τόπου».
Καταλήγοντας, η συντονίστρια Προγράμματος Πελοποννήσου του «ΑΡΧΕΛΩΝ» επισήμανε: «Εν μέσω μιας πολύ δύσκολης συγκυρίας για την Ελλάδα, όπου υφίσταται κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική και, κυρίως, ηθικών αξιών, της οποίας θύμα είναι, μεταξύ άλλων, το περιβάλλον, φρονώ ότι είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσει ο Έλληνας πολίτης, αφενός, την ανάγκη αναθεώρησης των υφιστάμενων προτύπων και των κατεστημένων νοοτροπιών διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος, και, αφετέρου, τη σημασία εκπόνησης και ανάδειξης στρατηγικών και σχεδίων δράσης και διαμόρφωσης εναλλακτικών ολοκληρωμένων προτάσεων για μια ποιοτική ανάπτυξη με γνώμονα τη διαφύλαξη των φυσικών πόρων της χώρας μας.
Η οικονομική κρίση και η ανεργία που υπάρχουν στη χώρα μας δεν πρέπει να αποτελέσουν δικαιολογίες για σπασμωδικές και αμελέτητες ενέργειες που θα οδηγήσουν στην αλόγιστη καταστροφή βιοτόπων και περιοχών μεγάλης οικολογικής αξίας. Αυτές οι περιοχές είναι η περιουσία όλων μας που θα αποδώσει μακροχρόνια πολύ περισσότερα από μια βραχύβια οικοδομική δραστηριότητα. Είναι σαν να σφάζουμε την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά»!
Όπως, μάλιστα, επισημαίνει ο Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας: «Ο αριθμός των φωλιών κατά τη φετινή περίοδο ωοτοκίας έρχεται να επιβεβαιώσει τη σημασία αυτού του σπάνιου οικοσυστήματος και να υπενθυμίσει στην ελληνική δημόσια διοίκηση ότι πρέπει να προβεί άμεσα στην κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου διαχείρισης της περιοχής, το οποίο θα περιλαμβάνει αποτελεσματικά μέτρα προστασίας»!
Στις 30 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε το ερευνητικό πρόγραμμα πεδίου του Συλλόγου «ΑΡΧΕΛΩΝ» στην περιοχή του Νότιου Κυπαρισσιακού Κόλπου, ύστερα από λειτουργία 5 σχεδόν μηνών. Εμείς μιλήσαμε με τη συντονίστρια Προγράμματος Πελοποννήσου, Παναγιώτα Θεοδώρου, και της ζητήσαμε να μας κάνει έναν απολογισμό της φετινής καλοκαιρινής περιόδου, σε ό,τι αφορά την ωοτοκία και τις φωλιές της θαλάσσιας χελώνας, αλλά και για το πώς «κύλησε», μέσα στο γνωστό κλίμα που επικρατεί στην περιοχή, με κόντρες, θέσεις και αντιπαραθέσεις.
Όπως μας είπε η κα Θεοδώρου: «Ήταν μια πραγματικά ιδιαίτερη χρονιά, από πολλές απόψεις. Κατ’ αρχάς, από επιστημονικής άποψης, έχει μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός ότι η Μεσσηνία αποτέλεσε την περίοδο ωοτοκίας 2013 τον πρώτο μεσογειακό προορισμό για την caretta caretta. Οι φωλιές του προστατευόμενου είδους ξεπέρασαν τις 1.300 στο Νότιο Κυπαρισσιακό Κόλπο και συγκεκριμένα μεταξύ του ποταμού Νέδας και του χωριού Καλό Νερό, μήκους 10 χλμ. περίπου, που αποτελεί και τον πυρήνα του βιότοπου ωοτοκίας, με 86% όλων των φωλιών του Κόλπου. Είναι η πρώτη φορά που ο βιότοπος της Ζακύνθου “έχασε την πρωτιά” στην αναπαραγωγική δραστηριότητα. Το γεγονός αυτό σήμαινε από μόνο του ιδιαίτερα αυξημένο φόρτο εργασίας για τους ερευνητές - εθελοντές του Συλλόγου. Η καθημερινή συλλογή επιστημονικών στοιχείων, η καταγραφή και προστασία των φωλιών, απαιτούσαν πολύωρη παρουσία στην παραλία, που άρχιζε την αυγή και ελάχιστες φορές ολοκληρώθηκε πριν από τη 1.00».
Κάνοντας μια αναδρομή στη συλλογή επιστημονικών στοιχείων στην περιοχή, την παρουσία και τη δράση του «ΑΡΧΕΛΩΝ» στο Νότιο Κυπαρισσιακό κόλπο, σημείωσε: «Η συλλογή των επιστημονικών στοιχείων στην περιοχή του Νότιου Κυπαρισσιακού Κόλπου μετρά πλέον μια ιστορία 30 ετών. Οι πρώτες παρατηρήσεις έγιναν τις περιόδους 1982 και 1983 από κλιμάκιο φοιτητών που εγκατέστησε στην περιοχή το τότε υπουργείο Περιβάλλοντος. Την περίοδο 1984-1991 έγινε συστηματική καταγραφή της ωοτοκίας και αξιολόγηση των απειλών. Ταυτόχρονα, δοκιμάζονταν διάφορες μέθοδοι προστασίας φωλιών, σύμφωνα με τα κρατούντα διεθνή πρότυπα και ελεγχόταν η αποτελεσματικότητά τους στο πεδίο. Η μαζική προστασία των φωλιών με το πλέγμα ξεκίνησε το 1992.
Πρέπει να αναφερθεί στο σημείο αυτό ότι, επειδή ο αριθμός χελωνών που ωοτοκεί κάθε χρόνο μπορεί να παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις, τα ετήσια στοιχεία με την πάροδο των ετών αποκτούν τεράστια σημασία, διότι, αφενός, τεκμηριώνουν τη σημασία της κάθε παραλίας και, αφετέρου, μπορούν να δείξουν μακροπρόθεσμες πληθυσμιακές τάσεις.
Η βαθμιαία αύξηση του αριθμού των φωλιών στον πυρήνα του βιοτόπου του Νότιου Κυπαρισσιακού Κόλπου άρχισε να εμφανίζεται το 2006. Παράλληλη ανάλυση των δεδομένων της νυχτερινής παρατήρησης στην ίδια περίοδο έδειξε αύξηση του ποσοστού των “νέων” χελωνών στην περιοχή. Τα δύο αυτά στοιχεία, σε συνδυασμό με την ηλικία έναρξης ωρίμανσης της caretta caretta στη Μεσόγειο (14-16 έτη), πιθανολογούν ότι η παρατηρούμενη αύξηση μπορεί να οφείλεται στα μέτρα προστασίας φωλιών που λαμβάνονται συστηματικά από το 1992».
Αναφερόμενη στη φετινή περίοδο του προγράμματος, σημείωσε το «πολεμικό» κλίμα που αντιμετώπισε ο Σύλλογος και οι εθελοντές, τονίζοντας: «Οι εθελοντές και τα στελέχη του «ΑΡΧΕΛΩΝ» κλήθηκαν φέτος να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα μέρους της τοπικής κοινωνίας. Για πρώτη φορά μετά από παρουσία 30 ετών στην περιοχή του Κυπαρισσιακού Κόλπου, ο “ΑΡΧΕΛΩΝ” παρουσιάστηκε από μερίδα της τοπικής κοινωνίας, αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης, που εξυπηρετούν επιχειρηματικά μικροσυμφέροντα, ως ο “μπαμπούλας” που θέλει να καταστρέψει την περιοχή, να διώξει τον κόσμο από τις περιουσίες του, να “ερημοποιήσει” την παραλία. Τα στελέχη του Συλλόγου κατασυκοφαντήθηκαν και δεν ήταν λίγες οι φορές που απειλήθηκαν. Οι 100 και πλέον εθελοντές που ήρθαν από κάθε γωνιά του κόσμου για να προστατέψουν το φυσικό πλούτο της χώρας μας, βρήκαν μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά αρμόζει σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Παρακολουθούνταν καθημερινά, παρενοχλούνταν σκοπίμως στο έργο τους, δέχτηκαν τραμπουκισμούς, απειλές για την ασφάλεια και τη σωματική τους ακεραιότητα, εξυβρίστηκαν. Δεν ήταν λίγες οι φορές δε, που χρειάστηκε να ζητηθεί η συνδρομή της Αστυνομίας και του Λιμενικού για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Ευλόγως, λοιπόν, διερωτώμαι: Πώς συνάδει η ανωτέρω περιγραφόμενη συμπεριφορά ορισμένων που έδρασαν με την ανοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης και των αρχών αυτού του τόπου, με τα σχέδια για την πολυπόθητη τουριστική ανάπτυξη; Είναι πραγματικά παράλογο να ισχυρίζεσαι, από τη μια πλευρά, ότι επιθυμείς την ανάδειξη της περιοχής σου σε τουριστικό προορισμό και, από την άλλη, να δείχνεις το χειρότερό σου πρόσωπο σε νέους ανθρώπους που ήρθαν από την Αγγλία, τη Γερμανία, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Γαλλία, τη Βραζιλία, το Μεξικό και πολλές άλλες χώρες, ορμώμενοι από το φυσικό πλούτο αυτού εδώ του τόπου».
Καταλήγοντας, η συντονίστρια Προγράμματος Πελοποννήσου του «ΑΡΧΕΛΩΝ» επισήμανε: «Εν μέσω μιας πολύ δύσκολης συγκυρίας για την Ελλάδα, όπου υφίσταται κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική και, κυρίως, ηθικών αξιών, της οποίας θύμα είναι, μεταξύ άλλων, το περιβάλλον, φρονώ ότι είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσει ο Έλληνας πολίτης, αφενός, την ανάγκη αναθεώρησης των υφιστάμενων προτύπων και των κατεστημένων νοοτροπιών διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος, και, αφετέρου, τη σημασία εκπόνησης και ανάδειξης στρατηγικών και σχεδίων δράσης και διαμόρφωσης εναλλακτικών ολοκληρωμένων προτάσεων για μια ποιοτική ανάπτυξη με γνώμονα τη διαφύλαξη των φυσικών πόρων της χώρας μας.
Η οικονομική κρίση και η ανεργία που υπάρχουν στη χώρα μας δεν πρέπει να αποτελέσουν δικαιολογίες για σπασμωδικές και αμελέτητες ενέργειες που θα οδηγήσουν στην αλόγιστη καταστροφή βιοτόπων και περιοχών μεγάλης οικολογικής αξίας. Αυτές οι περιοχές είναι η περιουσία όλων μας που θα αποδώσει μακροχρόνια πολύ περισσότερα από μια βραχύβια οικοδομική δραστηριότητα. Είναι σαν να σφάζουμε την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου