Σαντόρε Σανταρόζα (Santorre di Santa Rosa)
1783 – 1825
Σαντόρε Σανταρόζα (Santorre di Santa Rosa): Ιταλός πολιτικός και επαναστάτης, ένας από τους σημαντικότερους φιλέλληνες. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στη Σφακτηρία στις 26 Απριλίου 1825. Σαντόρε Σανταρόζα
Ιταλός πολιτικός και επαναστάτης, ένας από τους σημαντικότερους φιλέλληνες. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στη Σφακτηρία στις 26 Απριλίου 1825.O Σαντόρε Ανίμπαλε ντε Ρόσι ντι Πομερόλο, κόμης της Σάντα Ρόζα (Santorre Annibale De Rossi di Pomerolo, Count of Santa Rosa) γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1783 στο Σαβιλιάνο του Πεδεμοντίου, που τότε ανήκε στο Βασίλειο της Σαρδηνίας. Ήταν γιος αξιωματικού του στρατού, που σκοτώθηκε στη Μάχη του Μοντοβί (21 Απριλίου ), πολεμώντας τους Γάλλους του Ναπολέοντα. Η οικογένειά του μπορεί να είχε αποκτήσει τίτλους ευγενείας, αλλά δεν ήταν πλούσια.
Ο Σανταρόζα ακολούθησε από νωρίς στρατιωτική καριέρα και συμμετείχε σε πολλές μάχες κατά του Ναπολέοντα. Το 1808 διορίστηκε δήμαρχος της γενέτειράς του και το 1812 βοηθός επάρχου στη Λα Σπέτσια, όταν το Βασίλειο της Σαρδηνίας είχε προσαρτηθεί στη Γαλλία. Μετά την αποχώρηση των Γάλλων το 1814 και την αποκατάσταση της βασιλικής εξουσίας, ο Σανταρόζα συνέχισε να υπηρετεί και τη νέα κατάσταση.
H συντηρητική πολιτική του βασιλιά Βίκτωρος Εμμανουήλ Α' προκαλούσε τα φιλελεύθερα αισθήματα μιας δυναμικής μερίδας των υπηκόων του, που αγωνιζόταν για την ιταλική ενοποίηση. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο Σανταρόζα, που ίδρυσε μια μυστική επαναστατική εταιρεία με την ονομασία Concordia (Ομόνοια), με φαινομενικά μορφωτικό σκοπό.
Το 1821 υπήρξε ηγετική μορφή της επανάστασης του Πεδεμοντίου, που ανέτρεψε τον βασιλιά. Στη βραχύβια επαναστατική κυβέρνηση διετέλεσε υπουργός Στρατιωτικών, όμως μετά την καταστολή της, συνελήφθη. Κατόρθωσε να δραπετεύσει και μέσω Ελβετίας και Γαλλίας, κατέφυγε στο Λονδίνο.
Εκεί ήλθε σε επαφή με φιλελληνικούς κύκλους και πήρε την απόφαση να κατέλθει στην επαναστατημένη Ελλάδα για να αγωνιστεί στο πλευρό των κατοίκων της. «Αισθάνομαι αγάπη για την Ελλάδα. Είναι η πατρίδα του Σωκράτη. Ο ελληνικός λαός είναι γενναίος και καλός. Οι αιώνες σκλαβιάς δεν του έχουν καταστρέψει τον καλό χαρακτήρα. Πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι αδελφό έθνος» έλεγε στον συμπολεμιστή του Τζιαντσίντο ντι Κολένιο, μετέπειτα ηγετική μορφή της Ιταλικής Ενοποίησης.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1824 έφθασε στο Ναύπλιο, αλλά μόλις τον Μάρτιο του 1825 έλαβε απάντηση από τις ελληνικές αρχές και κατετάγη ως εθελοντής στις επαναστατικές δυνάμεις με το όνομα Ντερόσι. Στις 24 Απριλίου μπήκε με το στρατιωτικό σώμα του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στο πολιορκημένο από τον Ιμπραήμ κάστρο της Πύλου (Νεόκαστρο).
Με πρόταση του Αναγνωσταρά τοποθετήθηκε στη Σφακτηρία για την ενίσχυση της φρουράς του νησιού. Στη μάχη εναντίον των αιγυπτιακών δυνάμεων του Ιμπρήμ έπεσε ηρωικά μαχόμενος στις 26 Απριλίου 1825.
Ο Χρήστος Αναγνωσταράς ήταν αρματολός, φιλικός και οπλαρχηγός της Επανάστασης. Γεννήθηκε το 1760 στη Aγριλό Αρκαδίας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Χρήστος Παπαγεωργίου. Την προσωνυμία αυτή έλαβε επειδή ήταν αναγνώστης και στην εκκλησία, αλλά και λόγω της ρωμαλέας σωματικής του διάπλασης. ’ρχισε να ασχολέιται με το εμπόριπ, αλλά σύντομα συγκρούστηκε με τον ροεστό Δ. Δικαίο τον οποίο και σκότωσε. Έτσι βγήκε κλέφτης και συγκρότησε δικό του σώμα. Το 1785 ήταν αρχηγός ομάδας κλεφτών στην επαρχία Λεονταρίου. Τότε συνεργάστηκε με τον Ζαχαριά, τον Κολοκοτρώνη και τον Πετμεζά.
Το 1804, κατά το διωγμό των κλεφτών και των αρματολών από τους Τούρκους, κατέφυγε στα Επτάνησα (Ζάκυνθο) και κατατάχτηκε με το βαθμό του ταγματάρχη στον ρωσικό στρατό. Το 1807, όταν κατέλαβαν τα Επτάνησα με συνθήκη οι Γαλλοι, υπηρέτησε σαν ταγματάρχης στον γελλικό στρατό. Στο τάγμα του υπηρετούσαν πολλοί Έλληνες. Αργότερα όταν τα Επτάησα κατελήφθησαν από τους ’γγλους, υπηρέτησε και στον Αγγλικό στρατό. Μετά τη διάλυση των Αγγλικών Ταγμάτων ο Αναγνωσταράς είχε ήδη χάσει και του δυο γιους του σε ναυάγιο και ήταν σε κακή οικονομοκή κατάσταση. Έτσι έφυγε στη Ρωσία μαζί με τους οπλαρχηγούς Η. Χρυσοσπάθη και Π. Δημητρόπουλο. Το 1817 όλοι τους μυήθηκαν στην Φιλική Εταιρία και ήταν ο πρώτοι στρατιωτικοί εταίροι της. Έκτοτε ο Αναγνωσταράς στα πλαίσια της Φ. Ε. θα αναπτύξει πλούσια δράση και σημαντική εθνεγερτική δραστηριότητα. Λίγο αργότερα επέστρεψαν στην Ελλάδα και μύησαν κι άλλους. Ο Αναγνωσταράς μύησε μεταξύ άλλων τον Κολοκοτρώνη και Παπαφλέσσα.
Με την κήρυξη της επανάστασης είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή στην κατάληψη της Καλαμάτας (23 Μαρτίου 1821) μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, τον Κολοκοτώνη και τους Κουμουνδουράκηδες. Έλαβε μέρος επίσης στην πολιορκία της Τριπολιτσάς, στη μάχη του Βαλτετσίου και σε άλλες μάχες. Λόγω της προχωρημένης του ηλικίας και της αντιπάθειας που είχε για τον Κολοκοτρώνη, αποσύρθηκε από την πολεμική δράση και αφιερώθηκε στην πολιτική. Υπήρξε επίσης σύμβουλος του Δημήτριου Υψηλάντη. Στις εμφύλιες διαμάχες πήρε το μέρος της κυβέρησης του Κουντουριώτη. Το Μάϊο του 1823 έγινε Υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Κουντουριώτη από την οποία πολέμησε τον Κολοκοτρώνη. Κατά την εισβολή του Ιμπραήμ στη Πελοπόννησο συμμετείχε στον αγώνα για την απόκρουσή του. Τελικά σκοτώθηκε το 1825 κατά την πολιορκία της Σφακτηρίας από τους Αιγυπτίους.
 |
Ναυμάχος της Ελληνικής Επανάστασης. Από μικρός ασχολήθηκε με το ναυτικό επάγγελμα και με την κήρυξη της Επανάστασης μετέτρεψε το πλοίο του σε πολεμικό. Το 1821 με την υδραϊκή ναυτική μοίρα έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Αιγαίου και στον Παγασητικό. Αλλά και στα επόμενα χρόνια συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις ναυτικές εκστρατείες στο Αιγαίο, τα Πελοποννησιακά παράλια και τον Κορινθιακό. Το 1825 κατέπλευσε στο Νεόκαστρο με τρόφιμα και πολεμικό υλικό και κατόρθωσε να εφοδιάσει το φρούριο που πολιορκούσε ο Ιμπραήμ. O Tσαμαδός σκοτώθηκε στη Σφακτηρία κατά την επίθεση των δυνάμεων του Iμπραήμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου