Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗΣ Ο ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ, το αηδόνι της Μυτιλήνης που ξετρελάθηκε από την Χαρά της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ και έκανε ευλογημένες σαλότητες για να μας συνετίσει εν ΧΡΙΣΤΩ.
Όταν του δείξαμε το απόκομμα της παραπάνω φωτογραφίας που ήταν πρωτοσέλιδο γνωστής αθηναϊκής εφημερίδας  η οποία γνώριζε από τότε , εν ζωή  τα πνευματικά κατορθώματα του.
Έσκυψε το κεφάλι και όταν το σήκωσε μας  χαμογελούσε  λέγοντας .
Είδες με βλακείες γίνεσαι και πρωτοσέλιδο, τέλος πάντων ποιος δημοσιογράφος τα έγγραψε αυτά για να τον ευχαριστήσω;
Όποιος συναντούσε  τον Παπά- ΦΩΤΗ ήταν σαν να εισερχόταν  σε ένα λουλουδιαστό πνευματικό περιβόλι.

«Οι σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;»

Με το «ευλογείται Γέροντα», αυτή την φράση μας  έλεγε κάθε φορά που τον συναντούσαμε  επί 20 και συναπτούς χρόνους γνωριμίας.

Τότε αναρωτιόμουν γιατί το έλεγε κατ’ επανάληψη και πεισματικά ενώ σήμερα το βιώνουμε όλοι μας.
Όταν έλεγε αυτή την φράση το πρόσωπο του μόρφωνε συσπάσεις οργής , πονούσε πάρα πολύ και επί πολλά χρόνια για τα δόλια σχέδια που εξύφαιναν εναντίον της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας μας.
Στα γαλάζια μάτια του έβλεπες ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ.
Μετά την συζήτηση πάντα, μα πάντα μας αποχαιρετούσε με το « ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»  για την πατρίδα και καλή αντάμωση στην επουράνια Πατρίδα μας.
5-3-1988, συγκράτησα αυτή την ημερομηνία γιατί ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στην Μυτιλήνη για να προσκυνήσω τους Νεοφανείς Αγίους της, τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ, τον ΔΙΑΚΟΝΟ ΝΙΚΟΛΑΟ και την ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΙΡΗΝΗ.
Τον πρώτο άνθρωπο που συναντήσαμε  μόλις βγήκαμε από το πλοίο της γραμμής, εκεί κοντά στην καταπακτή, ήταν ένας ρακένδυτος Λευίτης με γυμνά πόδια που έσερνε ένα καροτσάκι με παλιοσίδερα και πέτρες.
-Μα καλά τι έπαθε αυτός αναρωτήθηκα, τρελάθηκε;
Την απορία μου την έλυσε ο ταξιτζής.
– «είναι ο Παπά Φώτης από τα Πάμφυλα και όλη μέρα γυρίζει μαζεύοντας από εδώ και από εκεί υλικά και με αυτά μόνος του κτίζει Εκκλησία».
Πέρασε λίγος καιρός και σε επόμενο ταξίδι μου στην Μυτιλήνη τον αναζητήσαμε  .
Τον βρήκαμε  μέσα στον ελαιώνα των Παμφύλων στον δρόμο προς την ΘΕΡΜΗ της ΛΕΣΒΟΥ.
Ήταν μεσοκαλόκαιρο και ο Γέροντας αναπαυόταν στην ψηφιδωτή από μαρμαράκια απλωταριά που είχε κτίσει με τα χεράκια του έμπροσθεν του Ιερού Ναίσκου του Αγίου Λουκά του Νεομάρτυρα του εκ Παμφύλων που είχε τον κατασκευαστικό ρυθμό των Ναών του Μυστρά.
-«Ευλογείται Γέροντα, την ευχή σας»
του φώναξα έξω από τον βοτσαλωτό περιτείχισμα που περιέβαλε τα κτίσματα.
Δεν μας μίλησε, επέμενα και τότε με κοίταξε αυστηρά και μου λέει
«εγώ δεν έχω ευλογία και ευχή»
και συνέχισε
«οι σιωνιστές εργάζονται παλληκάρι μου, εμείς τι κάνουμε; Τώρα το ρίξαμε στο ραχάτι, σε λίγο να δεις τι θα γίνει».
Αμάν πέσαμε σε σαλεμένο μονολόγησα και  έκανα να φύγω.
«έλα μέσα να ξεκουρασθείς» μας λέει.
Από τότε αυτή η κατά ΧΡΙΣΤΟ Σαλότητα όσες φορές και κατά ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ τον συναντήσαμε  και σε όποιο μέρος βρεθήκαμε μαζί του  πάντα μας ανάπαυε και γιομίζαμε  με την « άλλη Χαρά»  φυσικά όχι αυτή του κόσμου.
Σε αυτές τις απρόσμενες συναντήσεις πολλές φορές μου εκμυστηρεύθηκε γεγονότα των βιωματικών διαδρομών του που λόγω χώρου επιλεκτικά αναφέρουμε .
«Ο Γέροντάς μου ονόματι Παυλίδης ήταν γιατρός, σπουδαγμένος στο Παρίσι και στην Κωνσταντινούπολη, μόναζε στην Μεγίστη Λαύρα του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.
Κάποια μέρα με φώναξε και μου ζήτησε να τον βοηθήσω να σχίσει τα πτυχία του, λέγοντας μου…αυτά δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στο ΠΤΥΧΙΟ που δίνει Ο ΘΕΟΣ…».

Ρωτήσαμε  τον Παπα- Φώτη

«Γέροντα αυτή την εποχή…» ήταν μέσα δεκαετίας του ’90 «…βγαίνουν βιβλία για τον Γέροντα Παίσιο, τι γνώμη έχετε;».
«Αυτός παιδί μου είναι το διαμάντι της Εκκλησίας μας, τον γνώρισα καλά γιατί μαζί βοηθούσαμε  τον Παπά Τύχωνα.
-Εμείς είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε μεγάλους Γεροντάδες και μαζεύαμε το πνευματικό μέλι τους απλόχερα.
– Έτσι γνώρισα και τον Γέροντα ΑΓΙΟ ΣΙΛΟΥΑΝΟ και με έπιασε τότε μια όρεξη μέσα από τις Αγιορείτικες Βιβλιοθήκες και τα συναξάρια του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ να συγκεντρώσω όλους τους γνωστούς μέχρι εκείνα τα χρόνια ΑΓΙΟΥΣ της Νήσου Λέσβου και βρήκα πολλούς Αγίους και Νεομάρτυρες της τοπικής Εκκλησίας. Όταν επέστρεψα στην Μυτιλήνη παρήγγειλα την πρώτη Εικόνα τους και την Ασματική Ακολουθία τους από το Άγιο Όρος.
Επειδή καταγινόμουν με τους τοπικούς Αγίους, την εποχή που εργαζόμουν στην Ιερά Μητρόπολη με φώναξε ο Μακαριστός Ιάκωβος ο εκ Σιατίστης και με ρώτησε τι γνώμη έχω για τις Θαυμαστές Εμφανίσεις των Νεοφανών ΑΓΙΩΝ στον λόφο των Καρυών της Θερμής… ήταν το ’59-’60…, προσπαθώντας να λύσει τις απορίες του, πως είναι δυνατόν να εμφανίζονται οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη ολοζώντανα σε απλοϊκούς ανθρώπους;
Είπα στον Σεβασμιότατο να μην αμφιβάλλει καθόλου γιατί και εγώ μικρό προσφυγόπουλο από τα Βουρλά της Μ. Ασίας, όταν έβοσκα πρόβατα στον Ένηπτο λόφο των Καρυών αξιώθηκα να τους δω πολλές φορές μέσα σε ΦΩΣ ολοζώντανα δίχως να γνωρίζω τότε τα ονόματα τους.
Αυτοί οι Άγιοι παιδί μου οι Νεοφανείς είναι πολύ μεγάλοι ΑΓΙΟΙ και κοσμούν το στερέωμα της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας.
Αυτό το νησί έχει μεγάλες Ευλογίες από την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ γιατί κράτησε Εικονόφιλη στάση στους Εικονομαχικούς χρόνους.
Από σεβασμό στην ΜΗΤΕΡΑ του ΚΥΡΙΟΥ μας στην ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣΣΟΥ παρήγγειλα πριν πολλούς χρόνους στον Γέροντα Γεράσιμο τον Μικραγιαννίτη τον Παρακλητικό Κανόνα της Εφέστιας Εικόνας ΤΗΣ».
Μας  τα έλεγε αυτά  ο Παπά- Φώτης και απέναντι μας ατενίζαμε  έναν ρακένδυτο Αρχιμανδρίτη, πολλές φορές ανυπόδητο όπως τον συναντούσαμε  μέσα στις αστικές συγκοινωνίες των Αθηνών , όταν κατέβαινε από την Λέσβο για να πάει να λειτουργήσει σε φυλακές και νοσοκομεία.
Διέδραμε με ένα τρίχινο ταγάρι όλη την Ελλάδα όπου υπήρχε αναγκεμένος λαμβάνοντας άνωθεν πληροφορία. Ο ίδιος μας  είπε…
«Την δεκαετία της φτώχειας του ’40 με βαρύ χειμωνιά έπρεπε νύκτα να πάω από ένα χωρίο σε άλλο διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς, οι χωριανοί μού έδωσαν ένα φακό για τον δρόμο, αλλά στα μέσα του δρόμου με περικύκλωσε ένα κοπάδι λύκων, τρόμαξα και άρχισα να λέω τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, τότε είδα κάτι πρωτόγνωρο οι λύκοι ερχόταν ένας-ένας και ακουμπούσαν με τις τρίχες τους το ράσο μου και με ξεπερνούσαν βαδίζοντας πιο μπροστά από μένα. Αυτό γινόταν όσο έλεγα τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
Τώρα που πλάκωσαν ¨βαρείς λύκοι ¨στην πατρίδα μας το ίδιο να κάνετε και εσείς!!!»
Ο Παπά Φώτης ήταν πολύ καλός γνώστης της Ελληνικής Ιστορίας και μάλιστα της Εκκλησιαστικής, όμως η αγάπη του για τους Δογματικούς Πατέρες της Εκκλησίας ήταν μοναδική, σε σημείο μάλιστα πάνω σε αποκόμματα χαρτονένια που τα έβρισκε από εδώ και εκεί να γράφει σε αυτά τους Λόγους των Θεοφόρων Πατέρων και να τα μοιράζει στον κόσμο αντί ευλογίας.
Πάντα μέσα στο ταγάρι του είχε ένα μικρό ψαλιδάκι με το οποίο αποσπούσε από αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών Εικόνες Αγίων γιατί θεωρούσε μεγάλη ασέβεια να ρίχνονται στα σκουπίδια.
Στις δογματικές εκτροπές ήταν λάβρος κατά πάντων και δεν έκανε εκπτώσεις.
Προγνώριζε την πρώτη  επίσκεψη του Πάπα στην Ελλάδα το 2001 και τι ¨ευλογίες¨ έφερνε αυτή η επίσκεψη…στην πατρίδα μας.
Την δεύτερη επίσκεψη του Πάπα το 2016 ευτυχώς δεν την είδε γιατί ήταν πλέον στην θριαμβεύουσα Εκκλησία και έτσι γλύτωσαν οι επίσημοι παριστάμενοι από τις ¨σαλότητες ¨ του Παπά- Φώτη
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 τον ρωτήσαμε

Παπά Φώτη τι θα γίνει με τους Τούρκους απέναντι;

και μας απάντησε αφοπλιστικά
¨Τώρα θα κάνουμε τον ψόφιο κοριό!!
Λίγη υπομονή και θα γίνει το ΑΓΙΟ ΘΕΛΗΜΑ του ΘΕΟΥ σε αυτούς και σε εμάς.
Όμως να ξέρεις κάτι την Μ. Ασία την χάσαμε το ’20 γιατί ο Ελληνικός Στρατός έβριζε τα ΘΕΙΑ και οι ανώτεροι αξιωματικοί του κατέλυαν στα χαμαιτυπεία της εποχής που φρόντισαν οι Κεμαλιστές να έχουν κατασκόπους!!¨
Μια άλλη φορά και για το ίδιο θέμα που αφορούσε τους γείτονες μας είπε:
Θα έρθουν χρόνοι που οι τούρκοι θα ξεδοντιαστούν από μόνοι τους ( εννοούσε εσωτερικά προβλήματα) και όταν θα έρθουν να μας επιτεθούν θα μοιάζουν σαν ένα λυσσασμένο  σκυλί δίχως δόντια.
Ιανουάριος του 2003, σε οικία πνευματικών αδελφών χαρίζουμε  στο Παπά Φώτη ένα δώρο-κλειστό δέμα και αυτός σαν αντίδωρο μας  χαρίζει ένα χαρτόνι πάνω στο οποίο με βυζαντινή γραφή και εκκλησιαστικές μικρογραφίες έχει γράψει το κατά ΙΩΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ που διαβάζεται στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
«Παπά Φώτη, άνοιξε γρήγορα το δέμα που σου έδωσα»
ο παπά Φώτης έκανε ¨υπακοή¨ άνοιξε το δέμα και ασπάσθηκε την εικόνα της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ που του είχαμε χαρίσει.
Πως άραγε γνώριζε τον τύπο της Εικόνας μας με αυτό το ιδιόγραφο  δώρο του  – κείμενο του Ευαγγελίου;
Σε εκείνη την συνάντηση μας έδωσε την ευχή του για την συγγραφή του βιβλίου μας « ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ» δίχως να του έχουμε πει τίποτε σχετικό.
Μας έκανε εντύπωση η φράση του
¨ ότι λέγεται , διαβάζεται και ακούγεται για ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΟ θα σώσει πολλούς από το παγκόσμιο τρελοκομείο που ήδη άνοιξε¨
Νοέμβριο του 2009 τον επισκεπτόμαστε για τελευταία φορά στο φιλόξενο σπίτι που τον γηροκομούσε με αγάπη στην Αθήνα.
Ο Γέροντας είχε το βλέμμα του προσηλωμένο αλλού.
Αυτή την φορά δεν μας  υποδέχθηκε με την γνωστή φράση του «οι σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;».
Απόλυτη σιωπή σε όλες τις ερωτήσεις μας  που με αγωνία του εκθέσαμε καθότι η πατρίδα μας ένα μήνα πριν άρχισε να μπαίνει στο καμίνι των δοκιμασιών της( περίοδος προθέρμανσης και εισαγωγής  για τα μνημόνια)
Ο Γέροντας  μόνο τραγουδούσε με την γλυκεία φωνή του και μονολογούσε  «τα ρούχα τα μελιτζανιά».
Τότε μας  διευκρίνισαν ότι όταν είναι στενοχωρημένος τραγουδά αυτό το τραγούδι!!
Που να σκεφτώ τότε ότι κάποιοι ήδη φόρεσαν στην πατρίδα μας μωβ σάβανο…
Σε λίγο ο Γέροντας ανασηκώθηκε από το κρεβάτι και έδειξε απέναντι του μια πανέμορφη Εικόνα της Αναστάσεως του Κυρίου μας, χαμογέλασε γλυκύτατα και είπε:
ΩΡΑΙΟ, ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ, ΑΥΤΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ!!!
Σαν να μας  φάνηκε να τον είδαμε  να σέρνει το καροτσάκι του, όπως την πρώτη φορά που τον αντικρίσαμε στις 5 Μαρτίου του 1988  με την μόνη διαφορά, ότι τώρα αστραποβολούσε και μέσα στο καροτσάκι του δεν είχε άχρηστα μπάζα αλλά προσευχές και ικεσίες για να τις εναποθέσει στον Θρόνο του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ να σώσει την ΠΙΣΤΗ και την ΠΑΤΡΙΔΑ, αυτά τα δύο για τα οποία νοιαζόταν σε όλη την επίγεια βιωτή του και πολεμούσε για αυτά με την κατά ΧΡΙΣΤΟ ΑΓΙΑ ΣΑΛΟΤΗΤΑ του.
Ας έχουμε την ευχή και την προσευχή ΤΟΥ σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που διερχόμαστε.
Με Πίστη και Ελπίδα
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας