Αναφορά Λαμπρόπουλου σε Άρειο Πάγο
Τα δισεκατομμύρια «έστησαν χορο» στον πεσμένο δρόμο
Έρευνα για τυχόν ευθύνες σε πράξεις ή παραλείψεις των κατασκευαστών και συγκεκριμένα αν εφάρμοσαν τις μελέτες και αν χρησιμοποίησαν τα υλικά που προβλέπονταν, όλου του προσωπικού της 2ης ΔΕΚΕ Τρίπολης που είχε κάθε μορφής εμπλοκή κατά τη διάρκεια της κατασκευής, αλλά ιδιαίτερα των προϊσταμένων και των εχόντων την επίβλεψη, όπως και κατά παντός άλλου που με κάθε τρόπο είχε εμπλακεί στην κατασκευή του έργου, ζητά με αναφορά του προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για το δρόμο Παραδείσια – Τσακώνα ο βουλευτής Μεσσηνίας της Ν.Δ. Ι. Λαμπρόπουλος. Ο κ. Λαμπρόπουλος κατέθεσε χθες την αναφορά του στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Μπόμπολη, στην οποία αναφέρει ότι το συγκεκριμένο έργο έχει κοστίσει 87 εκατ. ευρώ περίπου ή 29,62 δισ. δρχ., από τα 8,44 εκατ. ευρώ ή τα 2,88 δισ. δρχ. που είχαν συμφωνηθεί βάσει των εκπτώσεων και των διαγωνισμών.
Η αναφοράΣύμφωνα με όσα αναφέρονται από τον κ. Λαμπρόπουλο, «το τμήμα Παραδείσια – Τσακώνα της Ν.Ε.Ο Τρίπολης - Καλαμάτας παραδόθηκε στην κυκλοφορία το Μάρτιο του 2000 και τον Ιανουάριο του 2003 κατέρρευσε και κατεστράφη ολοσχερώς.Το ως άνω τμήμα κατασκευάσθηκε σε δύο φάσεις: Κατά την α’ φάση εκτελέσθηκαν οι χωματουργικές εργασίες και τα βασικά τεχνικά (θολωτοί και πλακοσκεπείς οχετοί, κάτω διαβάσεις). Κατά τη β’ φάση κατασκευάσθηκαν τα επιφανειακά τεχνικά (τοίχοι αντιστήριξης, επενδεδυμένοι τάφροι, New jersey κ.λπ.) και η ανωδομή (στρώση σφράγισης, οδοστρωσία, ασφαλτικά, σήμανση οριζόντια και κατακόρυφος).Για την πρώτη εργολαβία (α’ φάση) έγινε δημοπράτηση στις 23-12-1991 και το συμφωνητικό υπεγράφη στις 27-2-1992.Η έκπτωση που επιτεύχθηκε έφθασε το 72,66% και ανάδοχος εργολάβος ήταν η εταιρεία Α.Τ.Τ.Ε.Ν.Ε Α.Ε..Με προϋπολογισμό του έργου 2 δισ. δρχ., το ποσό που θα ελάμβανε η κατασκευάστρια εταιρεία, μετά την έκπτωση, θα ήταν 751.269.950 δρχ.Διευθύνουσα υπηρεσία είναι η 2η ΔΕΚΕ Τρίπολης.Οι εργασίες της α’ φάσης περατώθηκαν την 30-6-1995 και στις 14-2-1996 εκδόθηκε η με αριθ. πρωτ. 229 βεβαίωση περαίωσης των εργασιών του έργου από τον τότε προϊστάμενο της 2ης ΔΕΚΕ Τρίπολης.Προκειμένου να καταβληθούν τα χρήματα στην εταιρεία συντάχθηκαν οι 1ος και 2ος συγκριτικοί πίνακες από τη 2η ΔΕΚΕ.Μετά από διαδοχικές προσφυγές του αναδόχου στο Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης, εκδόθηκαν οι 41, 42 και 43/1996 αποφάσεις του, που έκαναν όλως παραδόξως δεκτές τις προσφυγές.Για τον 3ο συγκριτικό πίνακα εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 121/1998 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου με την οποία έγινε δεκτή η προσφυγή της εταιρείας. Ο ανάδοχος για τον 5ο συγκριτικό πίνακα υπέβαλε στις 25-9-1999 προσφυγή προς το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης, που εξέδωσε την με αριθ. 419/2003 απόφαση, με την οποία έγιναν δεκτές οι θέσεις του αναδόχου.Κατά των αποφάσεων 41, 42, 43/1996, παρά το ότι η οικονομική επιβάρυνση του έργου από την εκτέλεσή των ήταν πολύ μεγάλη, δεν ασκήθηκε αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του ΣτΕ, γιατί οι λόγοι των αντίστοιχων αιτήσεων αναιρέσεως κρίθηκαν αβάσιμοι από την τριμελή επιτροπή του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους – Δικαστικό Γραφείο Ναυπλίου, με σύμφωνη γνώμη του Προέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.Κατά των αποφάσεων 121 και 122/1998 ασκήθηκαν ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας αιτήσεις αναιρέσεως του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, που έγιναν δεκτές και παραπέμφθηκε η υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης για νέα κρίση.Ακολούθως, το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης στις 14-1-2003 εξέδωσε τις με αριθμό 418 και 419/2003 αποφάσεις, με τις οποίες έγινε δεκτή στο σύνολό της η προσφυγή του αναδόχου.Παράλληλα, εξέδωσε και τη με αριθ. 420/2003 απόφασή του, που επίσης δέχεται την προσφυγή του αναδόχου για τόκους υπερημερίας.Παρά το ότι η οικονομική επιβάρυνση του έργου από την εκτέλεση των 418/2003, 419/2003 και 420/2003 αποφάσεων επίσης ήταν υπέρογκη, δεν ασκήθηκε κατ’ αυτών αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του ΣτΕ και κατέστησαν αμετάκλητες.Έτσι ο ανάδοχος έχει εισπράξει τουλάχιστον 77.375.677,67 ευρώ ή 26.365.764.085 δρχ., ενώ είχε αναλάβει την εκτέλεση της α’ φάσης του έργου με το ποσό των 2.204.754,09 ευρώ ή 751.269.956 δρχ. και επιπλέον εκκρεμούν σε βάρος του Δημοσίου και άλλες αναγκαστικές κατασχέσεις.Η Διευθύνουσα Υπηρεσία (2η ΔΕΚΕ Τρίπολης) κατά τη σύνταξη του 1ου Π.Κ.Τ.Μ.Ν.Ε δεν ακολούθησε τις οδηγίες που είχαν δοθεί με την αριθ. πρωτ.: Δ1α/5/247/14-7-1993 απόφαση του Υπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε σχετικά με την τιμολόγηση των νέων εργασιών “λιθορριπή κοιτοστρώσεως και καθαρή μεταφορά λίθων” και τις τιμολόγησε με μεγαλύτερη τιμή μονάδος.Η 2η ΔΕΚΕ κατά την ανασύνταξη του 1ου Σ.Π. μετέφερε τις ανωτέρω νέες εργασίες από το κεφάλαιο Α’ χωματουργικά έργα, στο κεφάλαιο Β’ τεχνικά έργα, αφενός χωρίς να αιτιολογεί τη μεταφορά αυτή στην τεχνική έκθεση και αφετέρου χωρίς να της έχει δοθεί τέτοια εντολή, ενέργεια που αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία όλων όσων προέκυψαν μετέπειτα με τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης.Η μεταφορά αυτή των νέων εργασιών μείωσε «τεχνητά» τη δαπάνη του κεφαλαίου Α’ χωματουργικά έργα, με αποτέλεσμα να μην προκύψει υπέρβαση του 100% της συμβατικής δαπάνης.Η 2η ΔΕΚΕ δεν αναγνώρισε, με κανέναν από τους εγκριθέντες στη συνέχεια 2ο, 3ο και 4ο Συγκριτικούς Πίνακες (πέραν του 1ου ο οποίος και ανακλήθηκε), την ύπαρξη υπερσυμβατικών ποσοτήτων στο κεφάλαιο Α’ χωματουργικά έργα, και αυτό γιατί με τον τρόπο που τους συνέταξε, δεν προέκυπτε υπέρβαση του 100% της συμβατικής δαπάνης.Η ενέργεια αυτή, η γενεσιουργός αιτία όλων όσων προέκυψαν μετέπειτα με τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης (μεταφορά των νέων εργασιών από το κεφάλαιο Β’ τεχνικά έργα), στέρησε από τη ΔΕΚΕ τη δυνατότητα που είχε σύμφωνα με το άρθρο 44 του Π.Δ. 609/1985, είτε να διαπραγματευτεί με τον ανάδοχο τις νέες ειδικές τιμές και να επιτύχει την εκτέλεση των υπερσυμβατικών ποσοτήτων, που θα προέκυπταν αν είχαν κατακυρωθεί οι νέες εργασίες στο κεφάλαιο Α’ χωματουργικά έργα με τιμές, που θα ήταν πλησίον στις συμβατικές, είτε αν ο ανάδοχος απαιτούσε τελικά τις τιμές που του επιδίκασαν από το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης, να διαλύσει τη σύμβαση και να επαναδημοπρατήσει το έργο, όπως είχε δικαίωμα σύμφωνα με την παραγ. 1 του άρθρου 9 του Ν. 1418/1984.Τα ποσά που εισπράχθηκαν από τον ανάδοχο από τις παραπάνω δικαστικές αποφάσεις, προέρχονται όλα από εθνικούς πόρους.Με ευθύνη της 2ης ΔΕΚΕ οι τιμές διαμορφώθηκαν για παράδειγμα σε 449 δρχ./μ3 για εκσκαφή σε γαιοημιβραχώδη και 1664 δρχ./μ3 για εκσκαφή σε βραχώδη, ενώ οι αντίστοιχες συμβατικές τιμές ήταν 74 δρχ./μ3 και 258 δρχ./μ3.Οι εργασίες της α’ εργολαβίας περατώθηκαν στις 30-6-1995 και επειδή είχαν παρέλθει από τότε οι 15 μήνες που προέβλεπε η σύμβαση για τη συντήρηση του έργου, θεωρήθηκε ότι έγινε αυτοδίκαια η οριστική παραλαβή του, 30 ημέρες μετά την από 7-10-1996 όχληση του αναδόχου, σύμφωνα με το άρθρο 55 παραγ. 2 του Π.Δ. 609/1985.Από τις 23-2-1996 είχε συγκροτηθεί τριμελής επιτροπή για την προσωρινή παραλαβή των εργασιών του έργου.Η τελική επιμέτρηση υποβλήθηκε από τον ανάδοχο την 15-1-1996 και εγκρίθηκε από τον επιβλέποντα μηχανικό της 2ης ΔΕΚΕ.Η επιτροπή πρότεινε την προσωρινή παραλαβή των εργασιών του έργου στις 21-11-1996 και έγινε παραλαβή του έργου, παρά το ότι την ίδια χρονική περίοδο (Ιούλιος του 1995), σε αναφορά των συνεργαζομένων γραφείων (Π. Μαρίνος και Μ. Καββαδάς), προς τη Δ/νση Μελετών της Γ.Γ.Δ.Ε/ΥΠ.ΧΩ.Δ.Ε., επισημαίνεται ότι παρουσιάσθηκαν προβλήματα στο έργο.Ακόμη και αυτή η 2η ΔΕΚΕ μετά την παραπάνω αναφορά με το 1433/19-7-1995 έγγραφό της απευθύνεται προς το Κεντρικό Εργαστήριο Δημ. Έργων (ΚΕΔΕ), ζητώντας τη βοήθειά του, διατυπώνοντας για πρώτη φορά ανησυχία για την περιοχή κατολίσθησης.Στη συνέχεια, αν και έγιναν μελέτες και τα προβλήματα επιβεβαιώνονταν, η ΔΕΚΕ με σύμφωνη γνώμη του Υπουργείου Δημοσίων Έργων προχώρησε σε δημοπράτηση της β’ φάσης (ασφαλτικά κ.λπ.) και στην παράδοση σε κυκλοφορία το Μάρτιο του 2000, όταν πλέον όλοι μιλούσαν (καθηγητές του Πολυτεχνείου κ.κ. Π. Μαρίνος και Μ. Καββαδάς) για φαινόμενο σε εξέλιξη και προέβλεπαν την καταστροφή.Η β’ εργολαβία (β’ φάση) δημοπρατήθηκε στις 4-5-1998 με επιτευχθείσα τεκμαρτή έκπτωση 49,32% και ανάδοχο την NESTOS A.E..Το συνολικό κόστος της β’ εργολαβίας ανήλθε σε 3.259.364.242 δρχ. με ΦΠΑ ή 9.565.265,57 ευρώ, ενώ η αρχική σύμβαση ήταν 2.125.837.710 δρχ. ή 6.238.702,01 ευρώ.Τρία χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 2003, έγιναν εκτεταμένες κατολισθήσεις και ο δρόμος κατεστράφη ολοσχερώς.Στο τμήμα Παραδείσια – Τσακώνα, σύμφωνα με πληροφορίες, προβλεπόταν να κατασκευασθούν κοιλαδογέφυρες και σήραγγα, αλλά κατά ανεξήγητο τρόπο δεν έγιναν και υπήρξε τεράστιος όγκος χωματουργικών εργασιών (εκσκαφές, μπαζώματα κλπ.), λίαν επικερδής για τους αναδόχους.Προέκυψαν μπαζώματα που σε σημεία έφθασαν και τα 140 μέτρα ύψος και που συνέβαλαν στην κατάρρευση.Πάνω στα μπαζώματα κατασκεύασαν τεχνικά, που, όπως ήταν φυσικό, μετά από λίγο χρόνο κατέρρευσαν.Σε τεχνικές εκθέσεις που συντάχθηκαν από το 2007 και μετά για λογαριασμό της κοινοπραξίας που ξανακατασκευάζει το δρόμο, προκειμένου να ελέγξουν τα τεχνικά που είχαν κατασκευαστεί, για το αν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν στον καινούργιο δρόμο ή να τα καταστρέψουν, διαπιστώθηκαν μεγάλες κακοτεχνίες και παραλείψεις, όπως τεχνικά με άοπλο σκυρόδεμα και πολλά άλλα που δεν ήταν σύμφωνα με τις συμβατικές υποχρεώσεις των τότε κατασκευαστών και που προφανώς οι υπεύθυνοι της 2ης ΔΕΚΕ (επιβλέποντες, προϊστάμενοι κ.λπ.) δεν είδαν!!Ήταν τέτοιες οι κακοτεχνίες και οι ζημίες που προκλήθηκαν και που διαπιστώθηκαν μετά το έτος 2007 κατά τη διάρκεια των μελετών και εκσκαφών, ώστε χρειάστηκε να ξηλωθεί όλος ο δρόμος από τα Παραδείσια μέχρι την Τσακώνα και να κατασκευασθεί νέος αυτοκινητόδρομος.Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έμεινε ούτε ένα μέτρο από τον παλαιό δρόμο.Δαπανήθηκαν συνολικά για τις δύο εργολαβίες (α΄ και β΄ φάση) του δρόμου τουλάχιστον 86.940.943,24 ευρώ ή 29.625.128.327 δρχ. από 8.443.456,10 ευρώ ή 2.877.107.666 δρχ., που ήταν το κόστος κατασκευής του έργου μετά τις εκπτώσεις που είχαν επιτευχθεί και σήμερα δαπανάμε ακόμη, πλέον των 120 εκατ. ευρώ για την επανακατασκευή του.Από την πτώση του δρόμου το 2003 μέχρι περίπου το τέλος του 2010, στην παλαιά εθνική οδό που ξαναχρησιμοποιείται, έχουν σημειωθεί δεκάδες ατυχήματα, με εξήντα δύο τραυματίες, δύο νεκρούς και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές».
Επιμέλεια: Χάρης Χαραλαμπόπουλος