Τα Ορλωφικά του Αντώνη Σαμαρά

Ο Αντώνης Σαμαράς υποδέχεται στο Μέγαρο Μαξίμου τον διευθύνοντα σύμβουλο της Gazprom Αλεξέι Μίλερ

Η υπόθεση ιδιωτικοποίησης των ελληνικών κρατικών εταιρειών φυσικού αερίου είναι παλαιά. Ο Νίκος Χριστοδουλάκης επιχείρησε να τις πουλήσει το 2003. Παρ’ ότι έλαβε προσφορές από τους ενδιαφερόμενους τότε Ισπανούς, η υπόθεση θάφτηκε από τους νεοδημοκράτες διαδόχους του, οι οποίοι ήθελαν αυτοί να ορίσουν το παιχνίδι της πώλησης. Αλλά ούτε αυτοί τα κατάφεραν.

Τελευταίως, και υπό την πίεση του μνημονίου και της τρόικας, το θέμα επανήλθε δριμύτερο. Η κυβέρνηση Σαμαρά ενέταξε τις δύο εταιρείες, κατ’ απόλυτη προτεραιότητα, στο ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Μάλιστα, προπαρασκεύασε το πεδίο και προχώρησε σε απευθείας διαπραγματεύσεις με τους ρώσους επισήμους, οι οποίοι δήλωναν δημοσίως το ισχυρό ενδιαφέρον τους.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι διατυμπάνιζαν πως η Ελλάδα είναι στα στρατηγικά σχέδιά τους, ότι τη θεωρούν κόμβο ενεργειακό και ότι θα δώσουν τα περισσότερα δυνατόν χρήματα προκειμένου να κερδίσουν τις δύο εταιρείες.

Ο περιβόητος Μίλερ της Gazprom ήλθε τρεις φορές στην Αθήνα τον τελευταίο χρόνο προκειμένου να συναντήσει τον Πρωθυπουργό, τον υπουργό Οικονομικών και άλλους αρμόδιους επίσημους παράγοντες.

Στις αλλεπάλληλες συναντήσεις μαζί του λύθηκαν θέματα και προβλήματα και, το κυριότερο, επιβεβαιώθηκε η διάθεση των αγοραστών για υψηλό τίμημα.

Οι Ευρωπαίοι επίσης, όπως και οι Αμερικανοί, παρ’ ότι παρασκηνιακώς μετέδιδαν τη δυσφορία τους για το ενδεχόμενο διαμόρφωσης συνθηκών ρωσικού μονοπωλίου στην ελληνική αγορά ενέργειας, επισήμως άφηναν να εννοηθεί ότι δεν νοιάζονται, ότι δεν τους ενοχλεί η ρωσική εμπλοκή.

Κάπως έτσι, με τον καιρό διαμορφώθηκαν προσδοκίες ότι οι Ρώσοι πρόκειται να τοποθετηθούν δυναμικά στην ελληνική αγορά ενέργειας.

Παρά ταύτα, το ευρωαμερικανικό λόμπι δούλευε σκληρά και φανέρωνε τις πραγματικές του διαθέσεις.

Τις τελευταίες ημέρες, παραμονές του διαγωνισμού για τη ΔΕΠΑ και τη ΔΕΣΦΑ, η δράση του πύκνωσε. Κατά μία εκδοχή, αποδέκτης των πιέσεων ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Αντ. Σαμαράς. Αλλά όπως απεδείχθη και οι ενδιαφερόμενοι Ρώσοι εδέχθησαν ουκ ολίγες οχλήσεις.

Το δυστύχημα για την περίπτωσή μας είναι ότι οι πιέσεις απέδωσαν. Τη Δευτέρα λοιπόν, οι πολλά υποσχόμενοι ρώσοι ενδιαφερόμενοι δεν εμφανίστηκαν καν, δεν κατέθεσαν προσφορές και εγκατέλειψαν το θεωρούμενο μέγα στρατήγημά τους. Ούτε μία προσφορά για την τιμή των όπλων δεν κατέθεσαν. Μόνο οι Αζέροι εμφανίστηκαν με προσφορά για τη ΔΕΣΦΑ, αφήνοντας πίσω τους ελπίδες ότι μπορεί απ’ όλη αυτή την επιχείρηση να μας μείνει η διέλευση του αζερικού αερίου από το έδαφός μας.

Η στάση των Ρώσων φάνταζε απολύτως προβληματική. Ηταν σαν να ζήσαμε τα Ορλωφικά του Αντώνη Σαμαρά.

Ευλόγως λοιπόν, διερωτάται κάποιος τι μπορεί να συνέβη και κατά πόσον η διεκδικούμενη ανάκαμψη μπορεί να είναι εξαρχής υπονομευμένη από μία νέου τύπου γεωπολιτική ανακατανομή, σαν εκείνη της μεταπολεμικής Γιάλτας, που είτε έμεινε κρυφή είτε απλώς τώρα διαμορφώνεται και εμείς δεν την έχουμε αντιληφθεί.

Η Μόσχα πάντως φαίνεται να υπέκυψε στις παρασκηνιακές πιέσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών. Δεν εξηγείται αλλιώς η αιφνιδιαστική κατάρρευση του ενδιαφέροντός της. Μόνο για υπέρτερα συμφέροντα θα θυσίαζε ένα σχέδιο επέκτασης στα θεωρούμενα τμήματα των διευρωπαϊκών ενεργειακών δικτύων.