Σκοτώνουν τὴν βαρειὰ βιομηχανία τῆς Ἑλλάδος.....
Τα εγκλήματα που γίνονται εναντίον της χώρας από τις υπαλληλικές κυβερνήσεις της με τις εντολές των δανειστών δεν σκοτώνουν μόνο για ένα διάστημα την οικονομία αλλά την διαλύουν για πάντα.
Να μην μπορέσει με οποιονδήποτε τρόπο να σηκώσει κεφάλι παραγωγικά, για τον επόμενο αιώνα τουλάχιστον.
...
Με αφορμή την δήθεν ανάπτυξη και τον δήθεν ανταγωνισμό καταφέρνουν να βάλουν ταφόπλακα στην πραγματική οικονομία της Ελλάδας. που δεν είναι άλλη από την μοναδικότητα των γεωργικών της και κατά συνέπεια κτηνοτροφικών της προϊόντων.
Η Ελλάδα ποτέ δεν θα μπορούσε να «κτυπήσει» τις αγορές του κόσμου σε επίπεδο ποσοτήτων.
Η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδας ήταν πάντα η ασύγκριτη ποιότητα των προϊόντων της λόγω της βιοποικιλότητας της ελληνικής γης.
Η ελληνική φέτα ύστερα από μάχη δεκαετιών είχε κατορθώσει να λάβει γεωγραφική ονομασία προελεύσεως κυρίως γιατί το αιγοπρόβειο γάλα, με το οποίο παρασκευάζεται, προέρχεται από ελληνικές φυλές που έχουν την δυνατότητα να βόσκουν σε αυτή την μοναδική χλωρίδα.
Τώρα, μετά τον Καναδά, εκχωρείται και σε αφρικανικές χώρες μετά την συμφωνία της Ε.Ε την οποία προχθές υπέγραψε και η χώρα.
Ακολουθεί το ελληνικό γιαούρτι, ενώ στην συμφωνία ως πακέτο είναι και οι ελιές Καλαμών.
Σημειωτέον ότι νωρίτερα είχε εκχωρηθεί χωρίς μάχη η μοναδική ποικιλία λαδοελιάς κορωναίικη, την οποία εξέλιξαν οι Ισπανοί μετατρέποντάς την σε κοντή ελιά και κατεβάζοντας δραματικά το κόστος παραγωγής της.
Μη έχοντας κατοχυρώσει την πατέντα (royalties) την αφήσαμε να την οικειοποιηθούν οι Ισπανοί, όπως οι Τούρκοι το ελληνικό γιαούρτι και εσχάτως και οι Τσέχοι ή οι Καναδοί, οι Δανοί και οι Γάλλοι την φέτα.
Σε ότι αφορά στην ελληνική μαύρη ελιά (Καλαμών) είναι η μοναδική στον κόσμο όχι μόνο για την γεύση αλλά και για το γεγονός πως όλοι οι υπόλοιποι ανταγωνιστές μας Ιταλοί, Ισπανοί, Τούρκοι δεν μπορούν να την παράξουν και αναγκάζονται να την «μαυρίζουν» με χημική επεξεργασία.
Είχε κι αυτή κατοχυρωθεί ως Προϊόν Ονομασίας Προελεύσεως, αλλά οι συνθήκες του Εμπορίου, όπως υποδηλώνει και η διατλαντική συμφωνία (ΤΤΙP) Ευρώπης – ΗΠΑ που βρίσκεται στα σκαριά, δείχνουν την τάση.
Οι νόμοι του διεθνούς εμπορίου δεν καταλαβαίνουν από κουλτούρες, ιστορία ή μύθους…
Προς την κατεύθυνση αυτή και η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και οι φόροι σε κρασί, τσίπουρο και μπύρα που τείνουν να διαλύσουν την παραγωγική βάση της χώρας και να την παραδώσουν βορά, μαζί με τα προϊόντα της, στις πολυεθνικές.
Η Ελλάδα ποτέ δεν θα μπορούσε να «κτυπήσει» τις αγορές του κόσμου σε επίπεδο ποσοτήτων.
Η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδας ήταν πάντα η ασύγκριτη ποιότητα των προϊόντων της λόγω της βιοποικιλότητας της ελληνικής γης.
Η ελληνική φέτα ύστερα από μάχη δεκαετιών είχε κατορθώσει να λάβει γεωγραφική ονομασία προελεύσεως κυρίως γιατί το αιγοπρόβειο γάλα, με το οποίο παρασκευάζεται, προέρχεται από ελληνικές φυλές που έχουν την δυνατότητα να βόσκουν σε αυτή την μοναδική χλωρίδα.
Τώρα, μετά τον Καναδά, εκχωρείται και σε αφρικανικές χώρες μετά την συμφωνία της Ε.Ε την οποία προχθές υπέγραψε και η χώρα.
Ακολουθεί το ελληνικό γιαούρτι, ενώ στην συμφωνία ως πακέτο είναι και οι ελιές Καλαμών.
Σημειωτέον ότι νωρίτερα είχε εκχωρηθεί χωρίς μάχη η μοναδική ποικιλία λαδοελιάς κορωναίικη, την οποία εξέλιξαν οι Ισπανοί μετατρέποντάς την σε κοντή ελιά και κατεβάζοντας δραματικά το κόστος παραγωγής της.
Μη έχοντας κατοχυρώσει την πατέντα (royalties) την αφήσαμε να την οικειοποιηθούν οι Ισπανοί, όπως οι Τούρκοι το ελληνικό γιαούρτι και εσχάτως και οι Τσέχοι ή οι Καναδοί, οι Δανοί και οι Γάλλοι την φέτα.
Σε ότι αφορά στην ελληνική μαύρη ελιά (Καλαμών) είναι η μοναδική στον κόσμο όχι μόνο για την γεύση αλλά και για το γεγονός πως όλοι οι υπόλοιποι ανταγωνιστές μας Ιταλοί, Ισπανοί, Τούρκοι δεν μπορούν να την παράξουν και αναγκάζονται να την «μαυρίζουν» με χημική επεξεργασία.
Είχε κι αυτή κατοχυρωθεί ως Προϊόν Ονομασίας Προελεύσεως, αλλά οι συνθήκες του Εμπορίου, όπως υποδηλώνει και η διατλαντική συμφωνία (ΤΤΙP) Ευρώπης – ΗΠΑ που βρίσκεται στα σκαριά, δείχνουν την τάση.
Οι νόμοι του διεθνούς εμπορίου δεν καταλαβαίνουν από κουλτούρες, ιστορία ή μύθους…
Προς την κατεύθυνση αυτή και η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και οι φόροι σε κρασί, τσίπουρο και μπύρα που τείνουν να διαλύσουν την παραγωγική βάση της χώρας και να την παραδώσουν βορά, μαζί με τα προϊόντα της, στις πολυεθνικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου