Οι πανελλήνιες τελείωσαν, το νέο Λύκειο αρχίζει και η εκπαίδευση τραβά ολοταχώς προς τα πίσω!
ΚΑΘΕ εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, από την μεταπολίτευση και μετά, είναι επικεντρωμένη στις εισαγωγικές εξετάσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, ενώ για τις δύο άλλες βαθμίδες έχουν γίνει ελάχιστα και κατά κανόνα στραβά. Αίτια είναι ότι η εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ σημαίνει και επαγγελματική αποκατάσταση. Η εκπαίδευση στην Ελλάδα ουδέποτε διαμόρφωσε πολίτες, αλλά διαμόρφωσε υπηκόους. Με άλλα λόγια η εκπαίδευση ήταν πάντα πολιτικά κατευθυνόμενη, που δεν έχει φύγει από την μεσαιωνική αντίληψη να είναι συνυφασμένη με την θρησκεία. Σε κανένα κράτος της Δύσης δεν υπάρχει κοινό Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Στηριγμένη στην πολιτική του «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» κινήθηκε πάντα σε στερεότυπα και μύθους. Επειδή το σύνθημα αυτό κατά κόρον χρησιμοποιήθηκε από την επτάχρονη δικτατορία, η έξοδος από τα στερεότυπα, που είχαν επιβληθεί, οδήγησε στην αντίθετη πλευρά και η εκπαίδευση άρχισε να παίρνει τον κατήφορο. Η αρχή έγινε με την καθιέρωση της Δημοτικής σαν επίσημης γλώσσας. Οι Έλληνες έχασαν το εργαλείο της ακριβούς έκφρασης και είναι η απόφαση του Γεωργίου Ράλλη η αρχή της λεξιπενίας που μαστίζει τους κληρονόμους της πιο πλήρους και πλούσιας γλώσσας.
Τα πράγματα έγιναν χειρότερα με την θέσπιση του μονοτονικού συστήματος. Είναι αξιοπερίεργο ότι είναι από τα τρία ή τέσσερα πρώτα νομοσχέδια που έφερε η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Δεκέμβριο του 1981 (Οκτώβριο είχε κερδίσει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ) ο τότε υπουργός Λευτέρης Βερυβάκης έφερε το νομοσχέδιο στην Βουλή. Ψηφίστηκε τον Ιανουάριο του 1982 σαν τροπολογία σε άσχετο άλλο νομοσχέδιο, με την ανοχή και σιωπηρή αποδοχή της ΝΔ. Η τροπολογία συζητήθηκε μετά τα μεσάνυχτα. Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης ήταν περισσότεροι. Τότε, οι βουλευτές της ΝΔ απεχώρησαν, τάχα, γιατί διαφωνούσαν και έτσι έδωσαν την ευκαιρία η τροπολογία να ψηφιστεί.
Από εκεί και πέρα μπήκε μπροστά η βιομηχανία ίδρυσης νέων πανεπιστημίων, ΤΕΙ και σχολών που κατασπάρθηκαν στην ελληνική επικράτεια. Χιλιάδες νέοι καθηγητές και διδακτικό προσωπικό διορίστηκαν στις νέες σχολές και τμήματα από το υπουργείο. Δεν βολεύτηκαν μόνον τα «δικά τους παιδιά», αλλά επιπλέον φόρτωσαν το υπουργείο με δυσβάστακτες λειτουργικές δαπάνες, με αποφοίτους ΤΕΙ που ακόμα δεν έχουν διασφαλίσει επαγγελματικά δικαιώματα.
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Στην ουσία, το υπουργείο και όσοι ανέλαβαν την τύχη του, ελάχιστα ενδιαφέρθηκαν για την ποιότητα των σπουδών σε όλες τις βαθμίδες. Βασικός προσανατολισμός υπήρξε το χάιδεμα των αφτιών για την εκλογική πελατεία που θα εξασφάλιζε την επανεκλογή της κυβέρνησης. Έφθανε ένας κυβερνητικός βουλευτής να ζητήσει να ιδρυθεί μια σχολή στην περιφέρεια εκλογής του και αμέσως το αίτημα το ικανοποιούσε ο υπουργός. Το τί και ποιοι θα δίδασκαν και ποια ποιότητα σπουδών θα πρόσφερε ήταν… ψιλά γράμματα μπροστά στο πολιτικό όφελος!
Ακολούθησαν και άλλα τραγικά ευτράπελα, όπως ήταν η κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών. Ας μη λησμονούμε ότι ο πατριάρχης της ανθελληνικής εκπαιδευτικής πολιτικής και πολυτιμώμενος Εμμανουήλ Κριαράς χαρακτήρισε τα αρχαία ελληνικά νεκρή και ξένη γλώσσα κι ας κάνουμε ακόμα χρήση ομηρικών λέξεων. Ώσπου ήλθε η λαίλαπα της συμφωνίας της Μπολώνια για την ενοποίηση του ευρωπαϊκού εκπαιδευτικού συστήματος. Ό,τι έχει αποφασιστεί από εκεί και μετά είναι αποτέλεσμα αυτής της Συμφωνίας.
Οι ευρωβουλευτές τριών κομμάτων την ψήφισαν στην Ευρωβουλή, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ (τότε ΣΥΝ) και ας ξεσηκώνουν οι νεολαίοι τον κόσμο για τα εξωτερικά συμβούλια και την λειτουργία των ξένων κολεγίων.
Αυτό στην ουσία ψήφισαν. Για τους ακραίους αριστερούς φοιτητές η αντίθεση εξαντλείται στην άρνηση σαν επαναστατική πράξη χωρίς πρόταση. Ενώ η αντίθεση του ΚΚΕ εδράζεται στην πεποίθηση ότι μόνον μια εκπαίδευση που θα είναι βουτηγμένη στα νάματα της Οκτωβριανής Επανάστασης είναι αποδεκτή!...
Το τελειωτικό κτύπημα στη λειτουργία των πανεπιστημίων έφεραν τρία πράγματα:
● Το πρώτο ήταν η συμμετοχή των συνδικαλιστών φοιτητών στα πρυτανικά συμβούλια. Οι ίδιοι οι καθηγητές την έχουν καταγγείλει σαν ύποπτη συναλλαγή.
● Το δεύτερο είναι ο υπερτονισμός του ασύλου, με αποτέλεσμα τις παράνομες καταλήψεις, αλλά και την μετατροπή των πανεπιστημίων σαν καταφύγιο παραβατών του κοινού ποινικού δικαίου. Ενώ τα αντιπολιτευόμενα κόμματα σπεκουλάρισαν πολιτικά οφέλη πάνω στο άσυλο.
● Το τρίτο είναι η διαφθορά που εμφώλευσε στα πανεπιστήμια. Πρύτανης πέθανε στην φυλακή και άλλοι φυλακίστηκαν για υπεξαίρεση. Μπορεί να μην είναι εκτεταμένο το φαινόμενο, αλλά η συμπεριφορά τους δημιούργησε στρεβλά πρότυπα και η ευθύνη τους σε αυτό είναι μεγαλύτερη από το έγκλημά τους.
ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ
Τόσο η καθιέρωση της Δημοτικής σαν επίσημης γλώσσας και του μονοτονικού συστήματος, όσο και κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων, ήταν λαϊκίστικα μέτρα επιβράβευσης της ήσσονος προσπάθειας. Κανένας συνδικαλιστικός φορέας δεν διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτό το έγκλημα αυτό κατά του ελληνικού πολιτισμού. Όλα εξαντλήθηκαν στις προσωπικές διαμαρτυρίες, που όμως δεν είχαν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ενώ, οι περισσότεροι τα δέχθηκαν, γιατί μαζί με τον φόρτο των μαθητών ελαφρώθηκε και ο δικός τους φόρτος. Κανένας φορέας δεν διαμαρτυρήθηκε για την Συμφωνία της Μπολόνια, που έχει επιπτώσεις σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Μόνον οι πρυτανικές αρχές διαμαρτυρήθηκαν για την αξιολόγηση και τον διορισμό εξωτερικών συμβουλίων. Οι πάπες δεν δέχονται έλεγχο και αμφισβήτηση του αλάθητου εξ αιτίας της αξιολόγησης.
Ποτέ δεν απασχόλησε την ΟΛΜΕ το γεγονός ότι οι κάκιστες επιδόσεις των υποψηφίων στις Πανελλήνιες Εξετάσεις αντανακλούν στις δικές τους ικανότητες και των φροντιστών. Έφθασε η καθιέρωση του «10» σαν βάση για μια χρονιά, για να μείνουν τμήματα και σχολές με λιγότερους ή και καθόλου φοιτητές! Τους απασχολεί ότι θα διδάσκουν δύο ώρες παραπάνω και παρουσιάζουν ψευδή στοιχεία ότι είναι οι περισσότερο εργαζόμενοι στην ΕΕ καθηγητές, όταν είναι γνωστό ότι μέχρι τώρα ο μέσος όρος διδακτικών ωρών ήταν 16 την εβδομάδα, πολύ μικρότερος από τις περισσότερες χώρες στην ΕΕ.
Έχοντας κομματικοποιηθεί πλήρως ο συνδικαλισμός, δεν ασχολείται με τα ουσιαστικά προβλήματα του κλάδου του, αλλά κινείται πάνω σε πολιτικές επιδιώξεις είτε συμφωνώντας είτε διαφωνώντας είτε συμφωνώντας με την κυβερνητική πολιτική. Αψευδέστατος μάρτυρας το σύνθημα των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ «απεργία διαρκείας για να διώξουμε την κυβέρνηση»!!! Τώρα, το τι θα απογίνουν οι μαθητές λίγο τους νοιάζει, αρκεί να πετύχουν τον πολιτικό στόχο τους. Έπειτα δεν πρέπει να ξεχνάμε τον αγώνα της ΟΛΜΕ εναντίον της κατάργησης της επετηρίδας και την αξιολόγηση της πρόσληψης καθηγητών μέσω ΑΣΕΠ. Κανένας δεν υποσχέθηκε σε όσους τελειώνουν μια παιδαγωγικού χαρακτήρα σχολή ότι «ντε και σώνει» θα διοριστούν. Αν θέλουν να συνδέσουν την φοίτηση στις σχολές με την ανάγκη διορισμών, τότε να περιοριστεί ο αριθμός των εισακτέων στις κενές θέσεις που θα δημιουργηθούν και τότε να ισχύσει επετηρίδα.
ΤΟ ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ
Η αλήθεια είναι ότι οι Πανελλήνιες Εξετάσεις δεν είναι εξετάσεις αξιολόγησης, αλλά επιλογής. Δεν εξετάζονται οι γνώσεις των μαθητών, αλλά η επίδοσή τους που θα τους επιτρέψει να λάβουν βαθμό εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, η καλή επίδοση είναι θέμα τύχης και όχι γνώσεων. Αυτό φαίνεται και στην επιλογή θεμάτων SOS τόσο από τους φροντιστές όσο και από τους ίδιους τους υποψηφίους. Αν έχουν τύχη διαβαίνουν τις πόρτες ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Αυτό τον χαρακτήρα επιλογής, και όχι αξιολόγησης, τον περνά σε όλες τις τάξεις του Λυκείου το νέο νομοσχέδιο. Κατ’ αρχήν θα συνυπολογίζονται οι βαθμοί όλων των κατατακτηρίων εξετάσεων μαζί με τον βαθμό των πανελληνίων. Θα συσταθεί εθνική εξεταστική επιτροπή θεμάτων, που θα δημιουργήσει τράπεζα θεμάτων. Από τα θέματα αυτά θα επιλέγεται το 50% των θεμάτων που θα μπαίνουν στις κατατακτήριες εξετάσεις των τάξεων του Λυκείου, Όπως λέμε, η χαρά των φροντιστών, που θα δουν την πελατεία τους να εκτινάσσεται! Κάποτε, ο αλήστου μνήμης υπουργός Παιδείας Θηβαίος είχε την τόλμη να δηλώσει ότι πρέπει να σπουδάζουν όσοι έχουν λεφτά. Ο σημερινός υπουργός Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος το έκανε πράξη, υποχρεώνοντας τους γονείς των μαθητών να πληρώνουν δυσβάστακτα δίδακτρα για φροντιστήριο επί τρία χρόνια και μάλιστα σε περίοδο δεινής οικονομικής κρίσης.
Για το τόσο σοβαρό θέμα, οι εκπρόσωποι της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΛΜΕ (Συνεργασία με 3 έδρες στο ΔΣ) προτείνουν πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες από τις πρώτες ημέρες του σχολικού έτους. Η παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Συσπειρώσεις με 2 έδρες) προτείνει απεργία διαρκείας από τις πρώτες ημέρες του σχολικού έτους. Η παράταξη της ΔΑΚΕ (Νέα Δημοκρατία με 3 έδρες) μια 48ωρη απεργία 12 και 13 Σεπτεμβρίου και γενική συνέλευση, επανεκτίμηση της κατάστασης και κλιμάκωση κινητοποιήσεων. Το ΠΑΜΕ (του ΚΚΕ) μια 48ωρη απεργία και η παράταξη της ΠΑΣΚ (ΠΑΣΟΚ με 1 έδρα) δύο 48ωρες απεργίες, 18 και 19 Σεπτεμβρίου και 25 και 26 του μήνα. Ο καθείς και η κομματική του πρόταση…
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΡΟΪΚΑ
Η οικονομική κρίση που κρέμασε την δαμόκλειο σπάθη της τρόικα πάνω από τα κεφάλια μας, δεν θα άφηνε αλώβητη την εκπαίδευση. Με καθαρά οικονομικά κριτήρια έγιναν συγχωνεύσεις σχολείων και σχολών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η αλήθεια είναι ότι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων είχαν αρχίσει πριν από την κρίση. Η ερήμωση μικρών χωριών στέρησε, κυρίως, από δημοτικά σχολεία τους μαθητές. Με εξαίρεση τα μικρά νησιά, υπήρξε αδήριτη ανάγκη να συνενωθούν σχολεία κοντινών περιοχών. Απλά, οι συνενώσεις που έκανε η Άννα Διαμαντοπούλου ήταν πέρα και πάνω από τις εκπαιδευτικές ανάγκες, με κριτήρια μόνον οικονομικά. Έτσι, καταργήθηκε το Γυμνάσιο στο Κοπανάκι και οι μαθητές της περιοχής πηγαίνουν στην Κυπαρισσία και μένουν πάνω από 8-9 ώρες μακριά από το σπίτι τους και μάλιστα μεταφερόμενοι σε δρόμους καρμανιόλες.
Οι νέες απαιτήσεις της τρόικα έφεραν το σχέδιο «Αθηνά», που ολοκλήρωσε το έγκλημα σε επίπεδο Ανώτατης Εκπαίδευσης. Υπήρξε ανάγκη να καταργηθούν σχολές, που από μόνες τους είχαν απαξιωθεί. Υπήρξε ανάγκη γειτονικές σχολές να συγχωνευθούν. Είναι όμως πέρα από κάθε λογική να καταργηθεί η Σχολή Λογοθεραπείας του ΤΕΙ Καλαμάτας, υψηλού επιπέδου κατά κοινή ομολογία και με μεγάλη κοινωνική προσφορά. Από την άλλη, ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος φάνηκε πιο «πολιτικάντης» από τους πολιτικούς. Αντίθετα με τα οικονομικά κριτήρια, διατηρήθηκε για πολιτικούς λόγους το τμήμα Πληροφορικής στην Σπάρτη και ας ανήκει στο ΤΕΙ Καλαμάτας!...
Ήλθε όμως και η κατάργηση των Επαγγελματικών Σχολών, λες και δεν υπάρχει ανάγκη να έχουμε ειδικευμένους επαγγελματίες. Γλυτώνει όμως το κράτος τα έξοδα λειτουργίας τους. Αυτό ήταν το κριτήριο. Από τις διαβεβαιώσεις του υπουργού ελάχιστοι καθηγητές θα χάσουν την δουλειά τους. Οι υπόλοιποι θα απορροφηθούν σε άλλες διδακτικές μονάδες. Και έτσι ικανοποιείται και το αίτημα της τρόικα περί κινητικότητας. Δεν υπάρχει λόγος να αρνηθούμε τις διαβεβαιώσεις του υπουργού ότι κανένας εκπαιδευτικός δεν θα απολυθεί. Αντίθετα, φαίνεται ότι τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό θα είναι λιγότερα από άλλες χρονιές.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Η πορεία της κινητικότητας, αλλά και τα κενά που θα υπάρξουν με την έναρξη του σχολικού έτους στην Μεσσηνία, είναι ενδεικτικα στοιχεία αι για τις άλλες περιοχές της χώρας. Για τον λόγο αυτό θέσαμε δύο ερωτήματα στον διευθυντή της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας, Γιάννη Πλατάρο, ο οποίος μας απάντησε για την κινητικότητα:
«Το διακύβευμα που φαίνεται να παίχθηκε κατά την διάρκεια της περιόδου των αιτήσεων , ήταν, εάν ο αριθμός των αιτήσεων θα ήταν κατ’ αρχήν μεγαλύτερος από τον αριθμό των θέσεων, σε συνδυασμό πάντα με τις προτιμήσεις. Τύχη αγαθή, αυτό έγινε , είχαμε πολύ περισσότερες αιτήσεις από τις θέσεις και έτσι δεν κινδυνεύει η θέση ουδενός καθηγητή . Αυτό μάλιστα το ανακοίνωσε επισήμως η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου δια του υπουργού Κ. Αρβανιτόπουλου».
Ενώ, για τα κενά απάντησε:
«Αυτά θα είναι εμφανώς λιγότερα από πέρυσι και θα καλυφθούν με αναπληρωτές και ωρομισθίους. Αυτό που έχει διασφαλιστεί είναι να μην υπάρξουν πλεονάσματα σε συγκεκριμένες ειδικότητες που είχαν χρόνιο πρόβλημα και το ποίο οξύνθηκε με την αύξηση του ωραρίου. Αυτές οι ειδικότητες ήταν των Γυμναστών (ΠΕ-11) των καθηγητών Πληροφορικής (ΠΕ-19 και 20) και των Αγγλικών (ΠΕ-6) καθώς και λίγα άλλα κενά, κυρίως σε ειδικότητες Ξένων Γλωσσών.
Από τα παραπάνω εξάγω το συμπέρασμα, ότι τα Σχολεία θα ανοίξουν κανονικά και φέτος, αφού ναι μεν υπάρχουν τα συνήθη προβλήματα , που αντιμετωπίζονται, δεν υπάρχει όμως κάποιο έκτακτο πρόβλημα σε σχέση με πέρυσι. Μάλιστα ένα πρόβλημα τριβών τα τελευταία χρόνια που ήταν η έγκαιρη διανομή βιβλίων, δεν υφίσταται πλέον, καθώς όλα τα βιβλία είναι ήδη σε όλα τα Σχολεία και μάλιστα έχουν πάει πριν από ένα μήνα».
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είναι φανερό ότι οι συνδικαλιστές έχουν αποτύχει στην ουσία της εκπαιδευτικής πολιτικής που είναι η απόκτηση γνώσεων. Η πρόσδεσή τους στα πολιτικά κόμματα έχει απαξιώσει τον ίδιο τον συνδικαλισμό. Το υπουργείο κινείται στις επιταγές της τρόικα και έχει γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του την μόρφωση. Έστω και μικρά, θα υπάρξουν και φέτος κενά, δεν έχουν ληφθεί μέτρα επιπλέον για τα Ειδικά Σχολεία και είναι αμφίβολη και μετακίνηση των μαθητών. Το μεγάλο ζήτημα είναι αν θα διδάσκουν δύο ώρες παραπάνω την εβδομάδα οι καθηγητές. Λύση υπάρχει, να τους πάρουν… χαρτομάντιλα οι σχολικές επιτροπές για να σκουπίζουν τον ιδρώτα τους!!!
Έτσι, λοιπόν, θριαμβεύει η άγνοια των λέξεων «αρωγή» και «ευδοκίμηση». Γράφουμε το τρελός με ένα «λ» αντί για δύο, με την ελπίδα ότι θα μετριάσουμε την… τρέλα του ασθενούς! Ορθογραφούμε την λέξη «ορθοπεδικός» με «αι». Δεν αξίζει τέτοια εκπαιδευτική πολιτική σ’ έναν λαό, που όποτε το θυμούνται, τον αποκαλούν, και είναι, κληρονόμος του πιο σπουδαίου πολιτισμού, πάνω στον οποίο εδράζεται όλος ο σύγχρονος πολιτισμός του δυτικού κόσμου. Ο νέος Μεσαίωνας που έρχεται με την παγκοσμιοποίηση, απαιτεί αγνωσία και αυτή την πολιτική υπηρετούν, δυστυχώς, όλοι ενσυνείδητα ή ασυνείδητα.
Γράφει ο
Θανάσης Κουκοβίστας
Θανάσης Κουκοβίστας
Στηριγμένη στην πολιτική του «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» κινήθηκε πάντα σε στερεότυπα και μύθους. Επειδή το σύνθημα αυτό κατά κόρον χρησιμοποιήθηκε από την επτάχρονη δικτατορία, η έξοδος από τα στερεότυπα, που είχαν επιβληθεί, οδήγησε στην αντίθετη πλευρά και η εκπαίδευση άρχισε να παίρνει τον κατήφορο. Η αρχή έγινε με την καθιέρωση της Δημοτικής σαν επίσημης γλώσσας. Οι Έλληνες έχασαν το εργαλείο της ακριβούς έκφρασης και είναι η απόφαση του Γεωργίου Ράλλη η αρχή της λεξιπενίας που μαστίζει τους κληρονόμους της πιο πλήρους και πλούσιας γλώσσας.
Τα πράγματα έγιναν χειρότερα με την θέσπιση του μονοτονικού συστήματος. Είναι αξιοπερίεργο ότι είναι από τα τρία ή τέσσερα πρώτα νομοσχέδια που έφερε η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Δεκέμβριο του 1981 (Οκτώβριο είχε κερδίσει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ) ο τότε υπουργός Λευτέρης Βερυβάκης έφερε το νομοσχέδιο στην Βουλή. Ψηφίστηκε τον Ιανουάριο του 1982 σαν τροπολογία σε άσχετο άλλο νομοσχέδιο, με την ανοχή και σιωπηρή αποδοχή της ΝΔ. Η τροπολογία συζητήθηκε μετά τα μεσάνυχτα. Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης ήταν περισσότεροι. Τότε, οι βουλευτές της ΝΔ απεχώρησαν, τάχα, γιατί διαφωνούσαν και έτσι έδωσαν την ευκαιρία η τροπολογία να ψηφιστεί.
Από εκεί και πέρα μπήκε μπροστά η βιομηχανία ίδρυσης νέων πανεπιστημίων, ΤΕΙ και σχολών που κατασπάρθηκαν στην ελληνική επικράτεια. Χιλιάδες νέοι καθηγητές και διδακτικό προσωπικό διορίστηκαν στις νέες σχολές και τμήματα από το υπουργείο. Δεν βολεύτηκαν μόνον τα «δικά τους παιδιά», αλλά επιπλέον φόρτωσαν το υπουργείο με δυσβάστακτες λειτουργικές δαπάνες, με αποφοίτους ΤΕΙ που ακόμα δεν έχουν διασφαλίσει επαγγελματικά δικαιώματα.
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Στην ουσία, το υπουργείο και όσοι ανέλαβαν την τύχη του, ελάχιστα ενδιαφέρθηκαν για την ποιότητα των σπουδών σε όλες τις βαθμίδες. Βασικός προσανατολισμός υπήρξε το χάιδεμα των αφτιών για την εκλογική πελατεία που θα εξασφάλιζε την επανεκλογή της κυβέρνησης. Έφθανε ένας κυβερνητικός βουλευτής να ζητήσει να ιδρυθεί μια σχολή στην περιφέρεια εκλογής του και αμέσως το αίτημα το ικανοποιούσε ο υπουργός. Το τί και ποιοι θα δίδασκαν και ποια ποιότητα σπουδών θα πρόσφερε ήταν… ψιλά γράμματα μπροστά στο πολιτικό όφελος!
Ακολούθησαν και άλλα τραγικά ευτράπελα, όπως ήταν η κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών. Ας μη λησμονούμε ότι ο πατριάρχης της ανθελληνικής εκπαιδευτικής πολιτικής και πολυτιμώμενος Εμμανουήλ Κριαράς χαρακτήρισε τα αρχαία ελληνικά νεκρή και ξένη γλώσσα κι ας κάνουμε ακόμα χρήση ομηρικών λέξεων. Ώσπου ήλθε η λαίλαπα της συμφωνίας της Μπολώνια για την ενοποίηση του ευρωπαϊκού εκπαιδευτικού συστήματος. Ό,τι έχει αποφασιστεί από εκεί και μετά είναι αποτέλεσμα αυτής της Συμφωνίας.
Οι ευρωβουλευτές τριών κομμάτων την ψήφισαν στην Ευρωβουλή, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ (τότε ΣΥΝ) και ας ξεσηκώνουν οι νεολαίοι τον κόσμο για τα εξωτερικά συμβούλια και την λειτουργία των ξένων κολεγίων.
Αυτό στην ουσία ψήφισαν. Για τους ακραίους αριστερούς φοιτητές η αντίθεση εξαντλείται στην άρνηση σαν επαναστατική πράξη χωρίς πρόταση. Ενώ η αντίθεση του ΚΚΕ εδράζεται στην πεποίθηση ότι μόνον μια εκπαίδευση που θα είναι βουτηγμένη στα νάματα της Οκτωβριανής Επανάστασης είναι αποδεκτή!...
Το τελειωτικό κτύπημα στη λειτουργία των πανεπιστημίων έφεραν τρία πράγματα:
● Το πρώτο ήταν η συμμετοχή των συνδικαλιστών φοιτητών στα πρυτανικά συμβούλια. Οι ίδιοι οι καθηγητές την έχουν καταγγείλει σαν ύποπτη συναλλαγή.
● Το δεύτερο είναι ο υπερτονισμός του ασύλου, με αποτέλεσμα τις παράνομες καταλήψεις, αλλά και την μετατροπή των πανεπιστημίων σαν καταφύγιο παραβατών του κοινού ποινικού δικαίου. Ενώ τα αντιπολιτευόμενα κόμματα σπεκουλάρισαν πολιτικά οφέλη πάνω στο άσυλο.
● Το τρίτο είναι η διαφθορά που εμφώλευσε στα πανεπιστήμια. Πρύτανης πέθανε στην φυλακή και άλλοι φυλακίστηκαν για υπεξαίρεση. Μπορεί να μην είναι εκτεταμένο το φαινόμενο, αλλά η συμπεριφορά τους δημιούργησε στρεβλά πρότυπα και η ευθύνη τους σε αυτό είναι μεγαλύτερη από το έγκλημά τους.
ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ
Τόσο η καθιέρωση της Δημοτικής σαν επίσημης γλώσσας και του μονοτονικού συστήματος, όσο και κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων, ήταν λαϊκίστικα μέτρα επιβράβευσης της ήσσονος προσπάθειας. Κανένας συνδικαλιστικός φορέας δεν διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτό το έγκλημα αυτό κατά του ελληνικού πολιτισμού. Όλα εξαντλήθηκαν στις προσωπικές διαμαρτυρίες, που όμως δεν είχαν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ενώ, οι περισσότεροι τα δέχθηκαν, γιατί μαζί με τον φόρτο των μαθητών ελαφρώθηκε και ο δικός τους φόρτος. Κανένας φορέας δεν διαμαρτυρήθηκε για την Συμφωνία της Μπολόνια, που έχει επιπτώσεις σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Μόνον οι πρυτανικές αρχές διαμαρτυρήθηκαν για την αξιολόγηση και τον διορισμό εξωτερικών συμβουλίων. Οι πάπες δεν δέχονται έλεγχο και αμφισβήτηση του αλάθητου εξ αιτίας της αξιολόγησης.
Ποτέ δεν απασχόλησε την ΟΛΜΕ το γεγονός ότι οι κάκιστες επιδόσεις των υποψηφίων στις Πανελλήνιες Εξετάσεις αντανακλούν στις δικές τους ικανότητες και των φροντιστών. Έφθασε η καθιέρωση του «10» σαν βάση για μια χρονιά, για να μείνουν τμήματα και σχολές με λιγότερους ή και καθόλου φοιτητές! Τους απασχολεί ότι θα διδάσκουν δύο ώρες παραπάνω και παρουσιάζουν ψευδή στοιχεία ότι είναι οι περισσότερο εργαζόμενοι στην ΕΕ καθηγητές, όταν είναι γνωστό ότι μέχρι τώρα ο μέσος όρος διδακτικών ωρών ήταν 16 την εβδομάδα, πολύ μικρότερος από τις περισσότερες χώρες στην ΕΕ.
Έχοντας κομματικοποιηθεί πλήρως ο συνδικαλισμός, δεν ασχολείται με τα ουσιαστικά προβλήματα του κλάδου του, αλλά κινείται πάνω σε πολιτικές επιδιώξεις είτε συμφωνώντας είτε διαφωνώντας είτε συμφωνώντας με την κυβερνητική πολιτική. Αψευδέστατος μάρτυρας το σύνθημα των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ «απεργία διαρκείας για να διώξουμε την κυβέρνηση»!!! Τώρα, το τι θα απογίνουν οι μαθητές λίγο τους νοιάζει, αρκεί να πετύχουν τον πολιτικό στόχο τους. Έπειτα δεν πρέπει να ξεχνάμε τον αγώνα της ΟΛΜΕ εναντίον της κατάργησης της επετηρίδας και την αξιολόγηση της πρόσληψης καθηγητών μέσω ΑΣΕΠ. Κανένας δεν υποσχέθηκε σε όσους τελειώνουν μια παιδαγωγικού χαρακτήρα σχολή ότι «ντε και σώνει» θα διοριστούν. Αν θέλουν να συνδέσουν την φοίτηση στις σχολές με την ανάγκη διορισμών, τότε να περιοριστεί ο αριθμός των εισακτέων στις κενές θέσεις που θα δημιουργηθούν και τότε να ισχύσει επετηρίδα.
ΤΟ ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ
Η αλήθεια είναι ότι οι Πανελλήνιες Εξετάσεις δεν είναι εξετάσεις αξιολόγησης, αλλά επιλογής. Δεν εξετάζονται οι γνώσεις των μαθητών, αλλά η επίδοσή τους που θα τους επιτρέψει να λάβουν βαθμό εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, η καλή επίδοση είναι θέμα τύχης και όχι γνώσεων. Αυτό φαίνεται και στην επιλογή θεμάτων SOS τόσο από τους φροντιστές όσο και από τους ίδιους τους υποψηφίους. Αν έχουν τύχη διαβαίνουν τις πόρτες ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Αυτό τον χαρακτήρα επιλογής, και όχι αξιολόγησης, τον περνά σε όλες τις τάξεις του Λυκείου το νέο νομοσχέδιο. Κατ’ αρχήν θα συνυπολογίζονται οι βαθμοί όλων των κατατακτηρίων εξετάσεων μαζί με τον βαθμό των πανελληνίων. Θα συσταθεί εθνική εξεταστική επιτροπή θεμάτων, που θα δημιουργήσει τράπεζα θεμάτων. Από τα θέματα αυτά θα επιλέγεται το 50% των θεμάτων που θα μπαίνουν στις κατατακτήριες εξετάσεις των τάξεων του Λυκείου, Όπως λέμε, η χαρά των φροντιστών, που θα δουν την πελατεία τους να εκτινάσσεται! Κάποτε, ο αλήστου μνήμης υπουργός Παιδείας Θηβαίος είχε την τόλμη να δηλώσει ότι πρέπει να σπουδάζουν όσοι έχουν λεφτά. Ο σημερινός υπουργός Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος το έκανε πράξη, υποχρεώνοντας τους γονείς των μαθητών να πληρώνουν δυσβάστακτα δίδακτρα για φροντιστήριο επί τρία χρόνια και μάλιστα σε περίοδο δεινής οικονομικής κρίσης.
Για το τόσο σοβαρό θέμα, οι εκπρόσωποι της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΛΜΕ (Συνεργασία με 3 έδρες στο ΔΣ) προτείνουν πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες από τις πρώτες ημέρες του σχολικού έτους. Η παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Συσπειρώσεις με 2 έδρες) προτείνει απεργία διαρκείας από τις πρώτες ημέρες του σχολικού έτους. Η παράταξη της ΔΑΚΕ (Νέα Δημοκρατία με 3 έδρες) μια 48ωρη απεργία 12 και 13 Σεπτεμβρίου και γενική συνέλευση, επανεκτίμηση της κατάστασης και κλιμάκωση κινητοποιήσεων. Το ΠΑΜΕ (του ΚΚΕ) μια 48ωρη απεργία και η παράταξη της ΠΑΣΚ (ΠΑΣΟΚ με 1 έδρα) δύο 48ωρες απεργίες, 18 και 19 Σεπτεμβρίου και 25 και 26 του μήνα. Ο καθείς και η κομματική του πρόταση…
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΡΟΪΚΑ
Η οικονομική κρίση που κρέμασε την δαμόκλειο σπάθη της τρόικα πάνω από τα κεφάλια μας, δεν θα άφηνε αλώβητη την εκπαίδευση. Με καθαρά οικονομικά κριτήρια έγιναν συγχωνεύσεις σχολείων και σχολών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η αλήθεια είναι ότι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων είχαν αρχίσει πριν από την κρίση. Η ερήμωση μικρών χωριών στέρησε, κυρίως, από δημοτικά σχολεία τους μαθητές. Με εξαίρεση τα μικρά νησιά, υπήρξε αδήριτη ανάγκη να συνενωθούν σχολεία κοντινών περιοχών. Απλά, οι συνενώσεις που έκανε η Άννα Διαμαντοπούλου ήταν πέρα και πάνω από τις εκπαιδευτικές ανάγκες, με κριτήρια μόνον οικονομικά. Έτσι, καταργήθηκε το Γυμνάσιο στο Κοπανάκι και οι μαθητές της περιοχής πηγαίνουν στην Κυπαρισσία και μένουν πάνω από 8-9 ώρες μακριά από το σπίτι τους και μάλιστα μεταφερόμενοι σε δρόμους καρμανιόλες.
Οι νέες απαιτήσεις της τρόικα έφεραν το σχέδιο «Αθηνά», που ολοκλήρωσε το έγκλημα σε επίπεδο Ανώτατης Εκπαίδευσης. Υπήρξε ανάγκη να καταργηθούν σχολές, που από μόνες τους είχαν απαξιωθεί. Υπήρξε ανάγκη γειτονικές σχολές να συγχωνευθούν. Είναι όμως πέρα από κάθε λογική να καταργηθεί η Σχολή Λογοθεραπείας του ΤΕΙ Καλαμάτας, υψηλού επιπέδου κατά κοινή ομολογία και με μεγάλη κοινωνική προσφορά. Από την άλλη, ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος φάνηκε πιο «πολιτικάντης» από τους πολιτικούς. Αντίθετα με τα οικονομικά κριτήρια, διατηρήθηκε για πολιτικούς λόγους το τμήμα Πληροφορικής στην Σπάρτη και ας ανήκει στο ΤΕΙ Καλαμάτας!...
Ήλθε όμως και η κατάργηση των Επαγγελματικών Σχολών, λες και δεν υπάρχει ανάγκη να έχουμε ειδικευμένους επαγγελματίες. Γλυτώνει όμως το κράτος τα έξοδα λειτουργίας τους. Αυτό ήταν το κριτήριο. Από τις διαβεβαιώσεις του υπουργού ελάχιστοι καθηγητές θα χάσουν την δουλειά τους. Οι υπόλοιποι θα απορροφηθούν σε άλλες διδακτικές μονάδες. Και έτσι ικανοποιείται και το αίτημα της τρόικα περί κινητικότητας. Δεν υπάρχει λόγος να αρνηθούμε τις διαβεβαιώσεις του υπουργού ότι κανένας εκπαιδευτικός δεν θα απολυθεί. Αντίθετα, φαίνεται ότι τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό θα είναι λιγότερα από άλλες χρονιές.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Η πορεία της κινητικότητας, αλλά και τα κενά που θα υπάρξουν με την έναρξη του σχολικού έτους στην Μεσσηνία, είναι ενδεικτικα στοιχεία αι για τις άλλες περιοχές της χώρας. Για τον λόγο αυτό θέσαμε δύο ερωτήματα στον διευθυντή της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας, Γιάννη Πλατάρο, ο οποίος μας απάντησε για την κινητικότητα:
«Το διακύβευμα που φαίνεται να παίχθηκε κατά την διάρκεια της περιόδου των αιτήσεων , ήταν, εάν ο αριθμός των αιτήσεων θα ήταν κατ’ αρχήν μεγαλύτερος από τον αριθμό των θέσεων, σε συνδυασμό πάντα με τις προτιμήσεις. Τύχη αγαθή, αυτό έγινε , είχαμε πολύ περισσότερες αιτήσεις από τις θέσεις και έτσι δεν κινδυνεύει η θέση ουδενός καθηγητή . Αυτό μάλιστα το ανακοίνωσε επισήμως η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου δια του υπουργού Κ. Αρβανιτόπουλου».
Ενώ, για τα κενά απάντησε:
«Αυτά θα είναι εμφανώς λιγότερα από πέρυσι και θα καλυφθούν με αναπληρωτές και ωρομισθίους. Αυτό που έχει διασφαλιστεί είναι να μην υπάρξουν πλεονάσματα σε συγκεκριμένες ειδικότητες που είχαν χρόνιο πρόβλημα και το ποίο οξύνθηκε με την αύξηση του ωραρίου. Αυτές οι ειδικότητες ήταν των Γυμναστών (ΠΕ-11) των καθηγητών Πληροφορικής (ΠΕ-19 και 20) και των Αγγλικών (ΠΕ-6) καθώς και λίγα άλλα κενά, κυρίως σε ειδικότητες Ξένων Γλωσσών.
Από τα παραπάνω εξάγω το συμπέρασμα, ότι τα Σχολεία θα ανοίξουν κανονικά και φέτος, αφού ναι μεν υπάρχουν τα συνήθη προβλήματα , που αντιμετωπίζονται, δεν υπάρχει όμως κάποιο έκτακτο πρόβλημα σε σχέση με πέρυσι. Μάλιστα ένα πρόβλημα τριβών τα τελευταία χρόνια που ήταν η έγκαιρη διανομή βιβλίων, δεν υφίσταται πλέον, καθώς όλα τα βιβλία είναι ήδη σε όλα τα Σχολεία και μάλιστα έχουν πάει πριν από ένα μήνα».
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είναι φανερό ότι οι συνδικαλιστές έχουν αποτύχει στην ουσία της εκπαιδευτικής πολιτικής που είναι η απόκτηση γνώσεων. Η πρόσδεσή τους στα πολιτικά κόμματα έχει απαξιώσει τον ίδιο τον συνδικαλισμό. Το υπουργείο κινείται στις επιταγές της τρόικα και έχει γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του την μόρφωση. Έστω και μικρά, θα υπάρξουν και φέτος κενά, δεν έχουν ληφθεί μέτρα επιπλέον για τα Ειδικά Σχολεία και είναι αμφίβολη και μετακίνηση των μαθητών. Το μεγάλο ζήτημα είναι αν θα διδάσκουν δύο ώρες παραπάνω την εβδομάδα οι καθηγητές. Λύση υπάρχει, να τους πάρουν… χαρτομάντιλα οι σχολικές επιτροπές για να σκουπίζουν τον ιδρώτα τους!!!
Έτσι, λοιπόν, θριαμβεύει η άγνοια των λέξεων «αρωγή» και «ευδοκίμηση». Γράφουμε το τρελός με ένα «λ» αντί για δύο, με την ελπίδα ότι θα μετριάσουμε την… τρέλα του ασθενούς! Ορθογραφούμε την λέξη «ορθοπεδικός» με «αι». Δεν αξίζει τέτοια εκπαιδευτική πολιτική σ’ έναν λαό, που όποτε το θυμούνται, τον αποκαλούν, και είναι, κληρονόμος του πιο σπουδαίου πολιτισμού, πάνω στον οποίο εδράζεται όλος ο σύγχρονος πολιτισμός του δυτικού κόσμου. Ο νέος Μεσαίωνας που έρχεται με την παγκοσμιοποίηση, απαιτεί αγνωσία και αυτή την πολιτική υπηρετούν, δυστυχώς, όλοι ενσυνείδητα ή ασυνείδητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου