81 χρόνια από το αιματοκύλισμα των εργατών στο λιμάνι, 97 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ
22 Δεκ2015
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Πέμπτη 10 του Μάη 1934 και ο «Ριζοσπάστης» γράφει στο πρωτοσέλιδο του: «Ο Τσαλδάρης ματοκύλισε τους εργάτες της Καλαμάτας. Κάτω η δολοφόνα κυβέρνηση των αλευροβιομηχάνων! 7 Σκοτωμένοι, δεκάδες τραυματισμένοι εργάτες στην Καλαμάτα». Το τι ακριβώς συνέβη την προηγουμένη, 9 Μάη, στο λιμάνι της Καλαμάτας και στη συνέχεια σε όλη την πόλη και τι ακολούθησε τις επόμενες ημέρες, ήταν το θέμα της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας στο αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου από την τοπική κομματική οργάνωση του ΚΚΕ. Μια εκδήλωση που είχε σκοπό να αναδείξει το ρόλο του ΚΚΕ στους αγώνες της εργατικής τάξης, ενόψει του γιορτασμού των 100 χρόνων του, το 2018…
Πέμπτη 10 του Μάη 1934 και ο «Ριζοσπάστης» γράφει στο πρωτοσέλιδο του: «Ο Τσαλδάρης ματοκύλισε τους εργάτες της Καλαμάτας. Κάτω η δολοφόνα κυβέρνηση των αλευροβιομηχάνων! 7 Σκοτωμένοι, δεκάδες τραυματισμένοι εργάτες στην Καλαμάτα». Το τι ακριβώς συνέβη την προηγουμένη, 9 Μάη, στο λιμάνι της Καλαμάτας και στη συνέχεια σε όλη την πόλη και τι ακολούθησε τις επόμενες ημέρες, ήταν το θέμα της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας στο αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου από την τοπική κομματική οργάνωση του ΚΚΕ. Μια εκδήλωση που είχε σκοπό να αναδείξει το ρόλο του ΚΚΕ στους αγώνες της εργατικής τάξης, ενόψει του γιορτασμού των 100 χρόνων του, το 2018…
«Στις 8 Μάη του 1934 ο στρατός και η χωροφυλακή κινητοποιούνται, εφτά νεκροί και δεκάδες τραυματίες ο απολογισμός του μακελειού. Η εντολή ήταν σαφής ΄΄χτυπήστε στο ψαχνό΄΄. Η Καλαμάτα σηκώνεται στο πόδι. Οι νεκροί στα χέρια των συναδέλφων τους γίνονται ομπροσθοφυλακή της οργισμένης εργατικής διαδήλωσης. Κύμα απεργιών σηκώνεται σε όλη την Ελλάδα. Η εξέλιξη αυτού του αγώνα σημαδεύεται από την προσπάθεια των σοσιαλφασιστών και εργοδοτικών συνδικαλιστών να τον βάλουν στο χέρι, να τον οδηγήσουν στην εκτόνωση και στην ήττα. Το μέτωπό του απέναντί τους σηκώνει ο ΄΄Ριζοσπάστης΄΄, που με τις αποκαλύψεις του δυσκολεύει τους σχεδιασμούς τους, συμβάλει να διαμορφωθούν προϋποθέσεις εκδήλωσης της εργατικής αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα. Απεργούν για αλληλεγγύη στους λιμενεργάτες της Καλαμάτας 25.000 εργάτες και εργάτριες σε διάφορες πόλεις σε όλη την Ελλάδα», τόνισε η Λουίζα Ράζου, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, η οποία έκανε και την κεντρική ομιλία της εκδήλωσης, που συνεχίστηκε με ένα εξαιρετικό μουσικοθεατρικό αφιέρωμα για την απεργία των λιμενεργατων και μυλεργατών της Καλαμάτας, βασισμένο στα άρθρα και τα ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη».
Τις αφηγήσεις έκαναν η Λεμονιά Μπίνη, η Αγγελική Κανδυλιώτη και η Βάσια Αντωναροπούλου, ενώ στο μουσικό μέρος συμμετείχαν ο Γιώργος Κουφαλάκος στο τραγούδι, ο Γιώργος Τσούλος στο μπουζούκι, ο Ηλίας Σαμαρτζής στην κιθάρα και στο τραγούδι, ο Γιάννης Τέτρας στο πιάνο και ο Περικλής Παπακωνσταντίνου στο μπάσο.
Λουίζα Ράζου
Η Λουίζα Ράζου, αναφερόμενη στα γεγονότα του Μάη του ’34 τόνισε ότι σημάδεψαν την πορεία της ταξικής πάλης στη χώρα μας και πρόσθεσε: «Φάνηκε ανάγλυφα ότι οι 300 λιμενεργάτες και μυλεργάτες της Καλαμάτας, με την απεργιακή τους κινητοποίηση σίγουρα τάραξαν και την εργοδοσία και το αστικό κράτος της εποχής. Οι διεκδικήσεις τους συνάντησαν και την αδιαλλαξία της κυβέρνησης και των εργοδοτών, γιατί πάντα, από την εμφάνιση του καπιταλιστικού συστήματος, μέχρι και τον οριστικό ενταφιασμό του, νόμος του καπιταλισμού θα είναι το δίκιο του κεφαλαιοκράτη, η απόσπαση του μέγιστου κέρδους, η μεγαλύτερη σχετική και απόλυτη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Έτσι λοιπόν τα σιλό στην εποχή τους για τους λιμενεργάτες δεν ήταν το αναγκαίο εργαλείο για να ελαφρύνει τη δουλειά τους, για να δουλέψουν λιγότερες ώρες, με καλύτερους όρους και να πάρουν καλύτερα μεροκάματα, ήταν ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός της καπιταλιστικής παραγωγής που για τους βιομήχανους θα εξασφάλιζε περισσότερα κέρδη οδηγώντας τους εργάτες στην ανεργία και στην εντατικοποίηση της δουλειάς τους. Γι’ αυτό έπεσε επάνω τους βαρύς ο πέλεκυς της αιματηρής καταστολής».
Αναφερόμενη στη συμπλήρωση των 100 χρόνων του ΚΚΕ η Λουίζα Ράζου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Βαδίζουμε προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του κόμματός μας, το 2018, φιλοδοξώντας να αναδείξουμε όλο τον πλούτο της ιστορικής πείρας από την πρώτη ημέρα ίδρυσης του κόμματός μας μέχρι και σήμερα. Να αναδείξουμε την ανωτερότητα του νέου κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, για το οποίο ασίγαστα παλεύουμε, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. (…) Το μέλλον ανήκει στην εργατική τάξη, σε αυτή που παράγει όλο το πλούτο και όχι στο ξεπερασμένο, σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί, παρά τη βαριά ήττα που υπέστη το επαναστατικό κίνημα με την ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, πριν 25 χρόνια, το πισωγύρισμα αυτό, όσο βαρύ και αν είναι, είναι προσωρινό. Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την κοινωνική εξέλιξη, η πορεία της ταξικής πάλης θα βγάλει νικητές την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης, της σχετικής και απόλυτης φτώχιας, των πολέμων και της προσφυγιάς, απάντηση είναι η χειραφέτηση των εργατικών λαϊκών μαζών από τους στόχους και τους επικίνδυνους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Στο κόμμα μας έχουμε επίγνωση των δυσκολιών, υπολογίζουμε το ταξικά αρνητικό συσχετισμό δύναμης, όπως έχει καταγραφεί. Έχουμε επίγνωση του μεγάλου βάρους και της ευθύνης που φέρουμε απέναντι στην εργατική τάξη, το λαό που βασανίζεται ώστε να ανταποκριθούμε στο καθήκον της αναγέννησης του εργατικού κινήματος, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μπουν στο επίκεντρο οι σύγχρονες διεκδικήσεις με κριτήριο τις εργατικές λαϊκές ανάγκες στην πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό. Από αυτή την πλευρά, η μελέτη και η εξαγωγή συμπερασμάτων με βάση την πείρα μας από τη σχεδόν εκατοντάχρονη πορεία του κόμματός μας, η κριτική προσέγγισή της, μας κάνει σίγουρα πιο δυνατούς, πιο ώριμους να ανταποκριθούμε στα στρατηγικά μας καθήκοντα. Η τόλμη και η αποφασιστικότητά μας αυτή βασίζεται στη συλλογική μας απόφαση να μην αφήσουμε ζωτικό χώρο στους κονδυλοφόρους της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού να αυθαιρετούν και να διαστρεβλώνουν την ιστορία του κομμουνιστικού και του εργατικού κινήματος στη χώρας και διεθνώς. Δεν θα αφήσουμε, σε ό,τι εξαρτάται από το κόμμα μας, να δηλητηριάζουν τα μυαλά ιδιαίτερα της νέας γενιάς, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης της χώρας μας, με διαφόρου τύπου ιδεολογήματα, όπως περί ολοκληρωτικών ιδεολογιών, εμφύλιων αλληλοσπαραγμών, μαύρου και κόκκινου φασισμού, τη λαθολογία του συμβιβασμού, των μονοδρόμων του κεφαλαίου, την αποσιώπηση και παραχάραξη της συμβολής του ΚΚΕ σε κρίσιμες ιστορικές καμπές του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας».
Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό του Βασίλη Μπίζα, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Μεσσηνίας του ΚΚΕ.
Στ.Μ.
Βασίλης Μπίζας
http://www.kalamatajournal.gr/bouquet/ekdiloseis/81-xronia-apo-to-aimatokylisma-ton-ergaton-sto-limani-97-xronia-apo-tin-idrysi-tou-kke
Τις αφηγήσεις έκαναν η Λεμονιά Μπίνη, η Αγγελική Κανδυλιώτη και η Βάσια Αντωναροπούλου, ενώ στο μουσικό μέρος συμμετείχαν ο Γιώργος Κουφαλάκος στο τραγούδι, ο Γιώργος Τσούλος στο μπουζούκι, ο Ηλίας Σαμαρτζής στην κιθάρα και στο τραγούδι, ο Γιάννης Τέτρας στο πιάνο και ο Περικλής Παπακωνσταντίνου στο μπάσο.
Λουίζα Ράζου
Η Λουίζα Ράζου, αναφερόμενη στα γεγονότα του Μάη του ’34 τόνισε ότι σημάδεψαν την πορεία της ταξικής πάλης στη χώρα μας και πρόσθεσε: «Φάνηκε ανάγλυφα ότι οι 300 λιμενεργάτες και μυλεργάτες της Καλαμάτας, με την απεργιακή τους κινητοποίηση σίγουρα τάραξαν και την εργοδοσία και το αστικό κράτος της εποχής. Οι διεκδικήσεις τους συνάντησαν και την αδιαλλαξία της κυβέρνησης και των εργοδοτών, γιατί πάντα, από την εμφάνιση του καπιταλιστικού συστήματος, μέχρι και τον οριστικό ενταφιασμό του, νόμος του καπιταλισμού θα είναι το δίκιο του κεφαλαιοκράτη, η απόσπαση του μέγιστου κέρδους, η μεγαλύτερη σχετική και απόλυτη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Έτσι λοιπόν τα σιλό στην εποχή τους για τους λιμενεργάτες δεν ήταν το αναγκαίο εργαλείο για να ελαφρύνει τη δουλειά τους, για να δουλέψουν λιγότερες ώρες, με καλύτερους όρους και να πάρουν καλύτερα μεροκάματα, ήταν ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός της καπιταλιστικής παραγωγής που για τους βιομήχανους θα εξασφάλιζε περισσότερα κέρδη οδηγώντας τους εργάτες στην ανεργία και στην εντατικοποίηση της δουλειάς τους. Γι’ αυτό έπεσε επάνω τους βαρύς ο πέλεκυς της αιματηρής καταστολής».
Αναφερόμενη στη συμπλήρωση των 100 χρόνων του ΚΚΕ η Λουίζα Ράζου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Βαδίζουμε προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του κόμματός μας, το 2018, φιλοδοξώντας να αναδείξουμε όλο τον πλούτο της ιστορικής πείρας από την πρώτη ημέρα ίδρυσης του κόμματός μας μέχρι και σήμερα. Να αναδείξουμε την ανωτερότητα του νέου κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, για το οποίο ασίγαστα παλεύουμε, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. (…) Το μέλλον ανήκει στην εργατική τάξη, σε αυτή που παράγει όλο το πλούτο και όχι στο ξεπερασμένο, σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί, παρά τη βαριά ήττα που υπέστη το επαναστατικό κίνημα με την ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, πριν 25 χρόνια, το πισωγύρισμα αυτό, όσο βαρύ και αν είναι, είναι προσωρινό. Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την κοινωνική εξέλιξη, η πορεία της ταξικής πάλης θα βγάλει νικητές την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης, της σχετικής και απόλυτης φτώχιας, των πολέμων και της προσφυγιάς, απάντηση είναι η χειραφέτηση των εργατικών λαϊκών μαζών από τους στόχους και τους επικίνδυνους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Στο κόμμα μας έχουμε επίγνωση των δυσκολιών, υπολογίζουμε το ταξικά αρνητικό συσχετισμό δύναμης, όπως έχει καταγραφεί. Έχουμε επίγνωση του μεγάλου βάρους και της ευθύνης που φέρουμε απέναντι στην εργατική τάξη, το λαό που βασανίζεται ώστε να ανταποκριθούμε στο καθήκον της αναγέννησης του εργατικού κινήματος, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μπουν στο επίκεντρο οι σύγχρονες διεκδικήσεις με κριτήριο τις εργατικές λαϊκές ανάγκες στην πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό. Από αυτή την πλευρά, η μελέτη και η εξαγωγή συμπερασμάτων με βάση την πείρα μας από τη σχεδόν εκατοντάχρονη πορεία του κόμματός μας, η κριτική προσέγγισή της, μας κάνει σίγουρα πιο δυνατούς, πιο ώριμους να ανταποκριθούμε στα στρατηγικά μας καθήκοντα. Η τόλμη και η αποφασιστικότητά μας αυτή βασίζεται στη συλλογική μας απόφαση να μην αφήσουμε ζωτικό χώρο στους κονδυλοφόρους της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού να αυθαιρετούν και να διαστρεβλώνουν την ιστορία του κομμουνιστικού και του εργατικού κινήματος στη χώρας και διεθνώς. Δεν θα αφήσουμε, σε ό,τι εξαρτάται από το κόμμα μας, να δηλητηριάζουν τα μυαλά ιδιαίτερα της νέας γενιάς, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης της χώρας μας, με διαφόρου τύπου ιδεολογήματα, όπως περί ολοκληρωτικών ιδεολογιών, εμφύλιων αλληλοσπαραγμών, μαύρου και κόκκινου φασισμού, τη λαθολογία του συμβιβασμού, των μονοδρόμων του κεφαλαίου, την αποσιώπηση και παραχάραξη της συμβολής του ΚΚΕ σε κρίσιμες ιστορικές καμπές του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας».
Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό του Βασίλη Μπίζα, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Μεσσηνίας του ΚΚΕ.
Στ.Μ.
Βασίλης Μπίζας
http://www.kalamatajournal.gr/bouquet/ekdiloseis/81-xronia-apo-to-aimatokylisma-ton-ergaton-sto-limani-97-xronia-apo-tin-idrysi-tou-kke
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου