Η συνεχιζόμενη... αφλογιστία του Δ. Δράκου προκαλεί ακόμη και το... κοινό αίσθημα

Και ενώ ένα ακόμη σημαντικό γεγονός λάμβανε χώρα στην Κορώνη, ο συνδυασμός του Δ. Δράκου δήλωνε για μία ακόμη φορά την απουσία του, από πάσης φύσεως εκδηλώσεις και συμβαίνοντα πράγματα στον τόπο μας και την Πελοπόννησο. Λες και έχουν... καπριτσιώσει και κάνουν μούτρα στον κόσμο!!!

Η απόσχιση από τη... λογική της παρουσίας ενός συνδυασμού (μάλιστα της Μείζονος Μειοψηφίας του Π.Σ.) που είχε(;), έχει(;), μάλλον δεν... έχει, ως βάση του Μεσσηνία, δεν προκαλεί και ερωτηματικά εδώ που τα λέμε. Η απαξίωση όμως όλων εκείνων και ήταν πολλοί, απλοί πολίτες, που στήριξαν τον συνδυασμό του κου Δράκου, είναι φανερή πλέον.Και δεν είναι η... ανυπαρξία – αδυναμία εκπροσώπησης (έστω για το τυπικό μέρος) είναι και αυτό που έλεγε κάποιος χθες στην εκδήλωση ''...βρε παιδιά, ο Δράκος του αντικειμένου δεν είναι (σ.σ. Γεωπόνος); Πού εξαφανίστηκε;''

Σίγουρα δεν τον πήρε το... Εύρηκα, όπως χαριτολογώντας ανέφερε παλιά μια διαφήμιση. Ωστόσο, σίγουρα και δεν τον... εύρηκα ούτε χθες, ούτε και σχεδόν καθόλου το καλοκαίρι πουθενά, όταν άλλες χρονιές... σάρωνε τα πανηγύρια και τις εκδηλώσεις.

Η πραγματικότητα είναι ότι η εν γένει στάση του συνδυασμού του Δ. Δράκου – και ο ίδιος ο επικεφαλής του - δεν χαρακτηρίζονται από την παρουσία τους, αλλά την εγγενή αδυναμία συντονισμού, κατεύθυνσης, την ανυπαρξία του αυτονόητου και το ''...δεν βαριέσαι τώρα, που να κάτσω να τρέχω εγώ. Κάτσε εδώ που είσαι καλά''. Και άμα έχει και... αγγούρια (ιδιοκαλλιέργεια) ακόμη καλύτερα.

Αντίθετα, ο Πέτρος Τατούλης όχι απλά βρέθηκε και έδωσε και με την θεσμική του ιδιότητα ένα ακόμη τόνο στην πολύ καλή εκδήλωση, αλλά στάθηκε σε μια περιοχή και συνομίλησε με τους ανθρώπους, τους φορείς και τους κατοίκους, που ήταν εκεί και παρά το φορτισμένο ''πολεμικά'' κλίμα που κάποιοι στο πρόσφατο παρελθόν επιχείρησαν να διαμορφώσουν απέναντί του. Που κάτι τέτοιο, πάντως, δεν διεφάνη καθόλου από την συζήτηση και την επικοινωνία του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, που κερδίζει καθημερινά... πόντους, ''χτενίζοντας'' κάθε τόπο και ''αλωνίζοντας'' μόνος του.