Γερμανική ομίχλη πάνω από την Ευρώπη

Σε ναυάγιο οδηγήθηκε η Ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής, ενώ στην Ευρωζώνη διεξάγονται πυρετώδεις διαβουλεύσεις για τις αποφάσεις που θα δώσουν διέξοδο στο ελληνικό ζήτημα. Ερχονται στο προσκήνιο οι κίνδυνοι που συνεπάγεται η γερμανική πολιτική για την ευρωπαϊκή συνοχή και την παγκόσμια οικονομία.

Η εικόνα μιας ακόμη Συνόδου Κορυφής να οδηγείται σε ναυάγιο, στο τέλος μιας εβδομάδας που σφραγίστηκε από την αποτυχία του Eurogroup να λάβει απόφαση για το ζήτημα της Ελλάδας, αναδεικνύει με τον πιο δραματικό τρόπο τα αδιέξοδα στα οποία οδηγείται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα από τις άτολμες, αντιφατικές και χωρίς όραμα επιλογές της γερμανικής ηγεσίας.

Τη στιγμή που η Ευρωζώνη κλονίζεται από την κρίση χρέους και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες κυρίως της Ανατολικής Ευρώπης αναζητούν περισσότερους πόρους ώστε να συντηρήσουν στοιχειωδώς τις οικονομίες τους, το Βερολίνο τροφοδοτεί περισσότερο την αβεβαιότητα, υπονομεύοντας κάθε ελπίδα αντιστροφής του κλίματος και ανάκαμψης των ευρωπαϊκών οικονομιών, αφήνοντας αυτή την «ομίχλη» να πλανάται πάνω από κάθε γωνιά της Ευρώπης.

Στο ερώτημα που υπήρχε μέχρι πριν από μερικούς μήνες για το εάν το Βερολίνο επιθυμεί να συμβάλει ή όχι στη διατήρηση της Ευρωζώνης, επιχείρησε να απαντήσει η ίδια η κ. Μέρκελ διαβεβαιώνοντας ότι η επιλογή της είναι υπέρ της παραμονής όλων των χωρών στο ενιαίο νόμισμα. Το πρόβλημα είναι όμως ότι σχεδόν όλες οι ενέργειες και οι δηλώσεις των Γερμανών αξιωματούχων, με πρώτο τον Β. Σόιμπλε, οδηγούν στην αντίθετη κατεύθυνση. ‘Η στην καλύτερη περίπτωση δεν συμβάλλουν στην αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης και την επίδειξη αποφασιστικότητας που είναι αναγκαία για την επιβίωση της Ευρωζώνης.

Ρεσιτάλ ασυνέπειας στην ελληνική υπόθεση έδωσε με τη στάση του στο περασμένο Eurogroup o Β. Σόιμπλε

Για τους Γερμανούς πολύ περισσότερο τώρα που έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, σε κεντρικό θέμα αναδεικνύεται το να μην πληρώσει ο Γερμανός φορολογούμενος. Κάτι που όλοι γνωρίζουν ότι στο τέλος θα συμβεί, και μάλιστα, με τους αποτυχημένους χειρισμούς του Βερολίνου, το κόστος θα είναι ακόμη πιο μεγάλο.

Η προβληματική συμπεριφορά και στάση των Γερμανών όμως δεν εξαντλείται μόνο στο ελληνικό ζήτημα.

Μετά από μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων, οι ηγέτες των 27 προσέρχονταν την Πέμπτη στις Βρυξέλλες για να λάβουν σημαντικότατες αποφάσεις σχετικά με τον κοινοτικό Προϋπολογισμό της επταετίας 2014-2020.

Η κρ. Λαγκάρντ επιδιώκει να εκφράσει όλες εκείνες τις δυνάμεις που είναι αντίθετες στην προσπάθεια της «γερμανικής κυριαρχίας»

Οσοι είχαν αμυδρές ελπίδες για έναν ισορροπημένο συμβιβασμό, άλλαξαν γνώμη όταν άκουσαν την Α. Μέρκελ να δηλώνει πριν αναχωρήσει από το Βερολίνο ότι πιθανότατα θα χρειαστεί και νέα Σύνοδος Κορυφής στις αρχές του 2013.

Το «Νάιν» της Α. Μέρκελ εξέφραζε την εμμονή της χώρας της αλλά και της Βρετανίας για νέες περικοπές του ήδη κομμένου προϋπολογισμού. Περικοπές οι οποίες θα πλήξουν τις αγροτικές επιδοτήσεις που είχαν ανάγκη περισσότερο η Γαλλία και η Πολωνία αλλά και τα έργα υποδομής από τα οποία περιμένουν να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη οι χώρες όχι μόνο της Νότιας αλλά και της Ανατολικής Ευρώπης.

Η απόφαση για την οριστική αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος καθυστερεί και αναβάλλεται εβδομάδα με εβδομάδα και μήνα με μήνα, λόγω και των αμφιταλαντεύσεων της Γερμανίας και της απροθυμίας της Α. Μέρκελ να εξηγήσει στους ψηφοφόρους της το διακύβευμα για το οποίο πρέπει και οι ίδιοι να επωμιστούν ένα σημαντικό κόστος.

Αντ’ αυτού καλλιεργήθηκε ανθελληνικό κλίμα το οποίο δαιμονοποιούσε τους «τεμπέληδες, καλοπληρωμένους και σπάταλους» Ελληνες και άλλους νότιους εταίρους, καθιστώντας πιο δύσκολη τη λήψη αποφάσεων από την ίδια τη γερμανική κυβέρνηση.

Συγχρόνως η θεοποίηση της λιτότητας, που ξέφυγε πια από τα όρια της επίτευξης δημοσιονομικής πειθαρχίας και ισορροπίας, οδήγησε σε μεγαλύτερα αδιέξοδα και τις χώρες που ασφυκτιούν από την κρίση όπως η Ελλάδα, αλλά απειλεί και εκείνες που «ευημερούν» πλήττοντας την εσωτερική κατανάλωση.

ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

Ο ΣΟΪΜΠΛΕ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ
Αλλάζει γραμμή μέρα με τη μέρα…

Το δίδυμο Μέρκελ – Σόιμπλε, με τον δεύτερο να καταρρίπτει το ρεκόρ συνεντεύξεων και δηλώσεων πολλές από τις οποίες είναι αλληλοσυγκρουόμενες και αντιφατικές, έδωσε ρεσιτάλ ασυνέπειας στην ελληνική υπόθεση.

Την περασμένη Δευτέρα έγινε η μυστική συνάντηση των Γερμανίας, Ιταλίας, Γαλλίας και Ισπανίας στο Παρίσι  , όπου συζητήθηκαν τρόποι υπέρβασης του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, ώστε την επομένη οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης να μπορούν να λάβουν απόφαση για την εκταμίευση της δόσης προς τη χώρα μας.

Το κείμενο δεκαπέντε σελίδων, το οποίο μάλιστα διανεμήθηκε στους υπουργούς, είχε εγκριθεί από τον ίδιο τον κ. Σόιμπλε.

Αδιέξοδο
Και ενώ υπήρχε κλίμα αισιοδοξίας, λίγες ώρες αργότερα ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός υπαναχώρησε, οδηγώντας σε αδιέξοδο το Eurogroup αδιαφορώντας για την έκθεση της Ευρωζώνης σε όλο και μεγαλύτερους κινδύνους.

Την επομένη ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε και πάλι έκανε λόγο για αύξηση του EFSF κατά 10 δισ. ευρώ για την επαναγορά ελληνικών ομολόγων, με μοναδικό αποτέλεσμα να αρχίσει όπως ήταν φυσικό ράλι των ομολόγων αυτών στις αγορές, μειώνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας κίνησης στην απομείωση του ελληνικού χρέους.

Κανείς δεν έδειξε επίσης να ενδιαφέρεται στο Βερολίνο για τις πολιτικές συνέπειες που είχε ο τορπιλισμός της απόφασης για την Ελλάδα στο εσωτερικό της χώρας μας, καθώς κλονίζει τα τελευταία ίχνη εμπιστοσύνης για τους εταίρους, μιας κοινής γνώμης που πλήττεται καθημερινά και εξαντλούνται οι αντοχές της.

Καθυστέρηση
Το Βερολίνο  κάνει τα πάντα με τρομακτική καθυστέρηση και με μεγάλη δυστοκία κι αυτή η τακτική βραχυκυκλώνει όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και οργανισμούς όπως το Διεθνές Νομασματικό Ταμείο που λειτουργούν με πολύ πιο ανελαστικές, λόγω καταστατικού και εσωτερικών ισορροπιών, διαδικασίες.

Οι αντιδράσεις απο Ουάσιγκτον και Πάρισι
Η σύγκρουση με το ΔΝΤ και οι συνέπειες

Η σύγκρουση της Γερμανίας με το ΔΝΤ, το οποίο η ίδια έφερε και επέβαλε στην Ευρώπη, λαμβάνει και άλλες διαστάσεις, καθώς αφορά και την προσπάθεια του Βερολίνου να κυριαρχήσει οικονομικά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μια προσπάθεια που όχι μόνο η Ουάσιγκτον αλλά και τα αγγλοσαξονικά (κερδοσκοπικά) κεφάλαια δεν είναι διατεθειμένα να αφήσουν ανεξέλεγκτη.

Η κ. Λαγκάρντ μπορεί να θέτει ως «κόκκινη γραμμή» την ανάγκη να πληρώσει και ο δημόσιος τομέας της Ευρώπης και τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης ένα μέρος του τιμήματος για τη διάσωση της Ελλάδας (με τη διαγραφή χρέους OSI), αλλά κυρίως επιδιώκει να εκφράσει όλες εκείνες τις δυνάμεις που είναι αντίθετες στην παράδοση της Γηραιάς Ηπείρου στη γερμανική κυριαρχία.

Μια τέτοια αντίληψη δεν βρίσκει καθόλου αντίθετο ούτε το  Παρίσι ούτε πολύ περισσότερο τον πρόεδρο Ομπάμα, καθώς η συνέχιση της κρίσης στην Ευρωζώνη έχει επιπτώσεις και στις δικές του προσπάθειες να τραβήξει την αμερικανική οικονομία από το χείλος του δημοσιονομικού γκρεμού.

Το μεγάλο ερώτημα, που προς το παρόν αναζητεί ακόμη απάντηση, είναι εάν η γερμανική αυτή πολιτική που θέτει σε κίνδυνο την Ευρωζώνη, την ίδια την ευρωπαϊκή συνοχή αλλά και την παγκόσμια οικονομία είναι το αποτέλεσμα απλώς των μικροκομματικών προεκλογικών σκοπιμοτήτων της Α. Μέρκελ και του κόμματός της, ή τελικά η Γερμανία αναζητά για τρίτη φορά τα τελευταία εκατό χρόνια επέκταση και επιβολή της οικονομικής και πολιτικής τουλάχιστον κυριαρχίας της σε ολόκληρη την Ευρώπη.