hpim0564ab.JPG
23 ονόματα χαραγμένα στη μαρμάρινη πλάκα, μέσα στο Κάστρο της Πύλου. Σφαγιασθέντες υπό των εαμοκομμουνιστών τη 27 Σεπτεμβρίου 1944 Και άλλοι 21 αγνώστου ταυτότητος.
Τι συνέβη στις 27 Σεπτεμβρίου 1944;
Αντίθετα με την Καλαμάτα, το Μελιγαλά, το Μυστρά, τον Πύργο, τους Γαργαλιάνους και άλλες πόλεις του Μωριά που κρατούσαν οι χιλιάδες καλά οπλισμένοι Ταγματασφαλίτες, στην Πύλο δεν έγινε μάχη. Η όμορφη μικρή πόλη, που σχεδιάστηκε από Γάλλους μηχανικούς του Μαιζών, μετά την Επανάσταση του ’21, παραδόθηκε στον ίδιο τον Άρη Βελουχιώτη και τους Ελασίτες του, αφού οι Ταγματασφαλίτες, νικημένοι παντού, δεν είχαν πια κουράγιο να πολεμήσουν.
Στην πλατεία της Πύλου ένας πολιτικός της περιοχής μιλάει εμπρηστικά στον συγκεντρωμένο κόσμο’ προκαλεί το θυμικό τους.
- Εκεί είναι, φωνάζει δείχνοντας το σπίτι που κρατούνται κάποιοι ταγματασφαλίτες.
Το πλήθος όρμησε φρενιασμένο μέσα στο κτίριο, έσπασε τις πόρτες και 25 κρατούμενοι λιντσαρίστηκαν και πετάχτηκαν από τα παράθυρα στην πλατεία
Η περιγραφή, από το Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων, του Διονύση Χαριτόπουλου (σελ. 593 της οριστικής έκδοσης)
Ο Χαριτόπουλος κάνει ορισμένα τοπογραφικά λάθη – αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχουν τα ονόματα πάνω στη μαρμάρινη πλάκα. Δεν ξέρω ποιοι και πόσοι απ’ αυτούς συμμετείχαν στο όργιο βίας και θανάτου που είχαν πραγματοποιήσει τα ΤΑ, όσο οι Γερμανοί ήταν στην Πελοπόννησο – και ποιους πήρε έτσι απλά «η κακιά ώρα». Εκείνο που ξέρω είναι ότι όποιος γνωρίζει τα συμβάντα (ή, έστω, μια εκδοχή τους) φεύγει από το Κάστρο της Πύλου με έναν κόμπο στο λαιμό.
*
Έχει νόημα η λήθη; Και ποια λήθη απ’ όλες αυτές που υπάρχουν, ταιριάζει στα γεγονότα της 27ης Σεπτεμβρίου 1944;
http://panosz.wordpress.com/2007/10/07/pylos/