Τιμή και Κλέος,
στους απόγονους του φιλέλληνα Σαντόρε ντι Σανταρόζα,
Μάρκο Γκάλντι και Τζοβάνι Μοσκατιέλο.
«..Τούτ’ η γη των Παρθενώνων, βγάζει πλήθος ημιόνων. Τούτ’ η γη των καφενέδων, βγάζει πλήθη κουνενέδων Τούτ’ η γη με τους κοτίνους, βγάζει πλήθος Αρλεκίνους και κηφήνας και παλιάτσους.»[1] Γ. Σουρής
Λαέρτης ο Πύλιος
Πρόλογος: Πέρασε ένας χρόνος, από τότε που οι αιρετοί Ιταλοί δήμαρχοι και φιλέλληνες, Μάρκο Γκάλντι : (46 ετών, καθηγητής της Νομικής σχολής του Σαλέρνο, δήμαρχος της κωμόπολης Κάβα Ντέι Τιρένι, με 53454 κατοίκους, έξω από την πόλη Σαλέρνο της Νότιας Ιταλίας, Οι μηνιαίες απολαβές του, αντιστοιχούν σε 1.100 ευρώ), έβαλε τα κλάματα μιλώντας για τις Θερμοπύλες και ο Τζοβάνι Μοσκατιέλο: (δήμαρχος της κωμόπολης Μπαρονίσι, 15266 κάτοικοι, έξω από την πόλη Σαλέρνο της Νότιας Ιταλίας, oι μηνιαίες απολαβές του, αντιστοιχούν σε 780 ευρώ), κατασυγκινημένος απήγγειλε Καβάφη! [2]. Οι δυο δήμαρχοι συνέβαλλαν με το συμβολικό ποσό των 1880 ευρώ για ένα χρόνο καταρχήν, με προοπτική να συνεχίσουν έως το τέλος της θητείας τους. Τα χρήματα αυτά δίνονται στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και η διαχείρισή τους ελέγχεται. Πράγματι, ο Μάρκο Γκάλντι και Τζοβάνι Μοσκατιέλο- προκάλεσαν ιδιαίτερη συγκίνηση, με τα λόγια τους να διαπνέονται από έντονη αγάπη και ευγνωμοσύνη για την αρχαία ελληνική γραμματεία, τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και την ιστορία της χώρας μας. «Χωρίς τη χιλιετή ελληνική ιστορία, τον πλούτο γνώσης και σοφίας, δεν θα υπήρχε σήμερα η Ευρώπη» είπε ο Τζοβάνι Μοσκατιέλο και πρόσθεσε: «Χρειαζόμαστε χιλιάδες για να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Λεωνίδα και των Σπαρτιατών», δήλωσε από την πλευρά του ο Μάρκο Γκάλντι, δήμαρχος του Κάβα ντε Τιρένι, αναφερόμενος στην πρωτοβουλία των δήμων [3]. Η προσπάθειά μας ανταποκρίνεται σε λογικές της καρδιάς. Αλλά έχει κι ένα βαθύτερο, πολιτικό νόημα. Να ξεκινήσουμε από το λαό, από τους δήμους, από την Εκκλησία του Δήμου. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε μια πολιτική Ευρώπη»[4]. Οι Γκάλντι και Μοσκατιέλο προώθησαν και προωθούν επίσης την σύσταση ενός «Δικτύου Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης με στόχο την επαναφορά της Ευρώπης στις ιδρυτικές της αξίες». «Προσπαθούμε να συνενώσουμε σταγόνες όπου θα συμπλέκονται ιταλικοί, ελληνικοί δήμοι και δήμοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρωτοβουλία έχει ένα βαθύτερο νόημα. Να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ελληνικό λαό για όλα όσα προσέφερε στον πολιτισμό», είπε χαρακτηριστικά ο ένας από τους Ιταλούς δημάρχους, ο Μάρκο Γκάλντι [5].
Οι δυο πολιτικοί από την «Μεγάλη Ελλάδα» εξέφρασαν το φιλοελληνικό ιδεολογικό- πολιτικό κίνημα αλλά και το λογοτεχνικό ρεύμα, που εκδηλώνει τα φίλια αισθήματα προς την Ελλάδα, που καθιερώθηκε, κυρίως κατά τον Αγώνα της ανεξαρτησίας του 1821. Οι δύο Ιταλοί ακλούθησαν τη φιλελληνική αυτοθυσία του συμπατριώτη τους, κόμη Σαντόρε ντι Σανταρόζα (1783 - 1825), που ως απλός αγωνιστής φέροντας το όνομα Ντερόσι ακολούθησε τον Γ. Κουντουριώτη και τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο στην προς Πυλία εκστρατεία τους και στις 20 Απριλίου του 1825 κατάφερε και εισήλθε στο φρούριο Νεόκαστρο της Πύλου [6]. Στις 7 Μαρτίου, όταν πριν λίγες ημέρες ο αγωνιζόμενος από τη νήσο Σφακτηρία Αναγνωσταράς ζήτησε βοήθεια - ενισχύσεις από το έναντι αυτής Νεόκαστρο, μεταξύ των 100 περίπου αγωνιστών που εστάλησαν ήταν και ο Ντερόσι. Όταν την επόμενη ημέρα 8 Μαΐου ξεκίνησε την επίθεση κατά της Σφακτηρίας ο Αιγύπτιος στρατηγός Ιμπραήμ Πασάς, ο Ντερόσι τραυματίσθηκε βαριά, αρνούμενος όμως να παραδοθεί ένας Αιγύπτιος στρατιώτης τον φόνευσε και στη συνέχεια του αφαίρεσε από τα ρούχα του κάποια χρήματα και μία σφραγίδα από την οποία και πληροφορήθηκε περί της τύχης του ένας φίλος του Σανταρόζα που υπηρετούσε στον αιγυπτιακό στόλο όπως έγραψε αργότερα στο ημερολόγιό του [7]. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι συγκεκριμένοι Ιταλοί δήμαρχοι εκδήλωσαν με αυτό τον τρόπο, την συμπαράσταση τους στο δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό, καταθέτοντας από την μια την ψυχική και την πνευματικά τους αλληλεγγύη και από την άλλη ενίσχυσαν και οικονομικά την χώρα μας, παραχωρώντας συμβολικά τους αυτοδιοικητικούς μισθούς τους. Οι Αρχαίο-Ελληνικές αυτές αρετές αναδύονται μέσα από την Ιταλική κοινωνία των πολιτών, αφενός λόγω της ριζωμένης αρχαίας ελληνικής - νεότερης γραμματείας και αφετέρου λόγω της δημοκρατική τους κουλτούρας, διδάσκοντας τους πάντες ότι η πολιτική είναι άθλημα της ανιδιοτέλειας, του αλτρουισμού, της αυταπάρνησης, της φιλαλληλίας, της αυτοθυσίας, της εθελοθυσίας, της αυτοπροσφοράς, της φιλοκαλίας, της οικολογικής συντροπίας, της φιλοπατρίας, της ποιότητας ως οργανωμένη ετοιμότητα διαχείρισης των κοινών. Αυτές είναι οι πολιτικές δράσεις που παράγουν τις ακατάλυτες σχέσεις στον χρόνο, δωρίζοντας με τις συγκεκριμένες πολιτικές δράσεις στη κοινωνία, «πολυτίμητα» πράγματα και γεγονότα όπως : η ποιότητα ζωής, η χαρά της συνύπαρξης, η δυναμική της ομαδικής δημιουργίας και καλλιέργειας, της ελευθερίας και της πραγματικής δημοκρατίας. Αναρωτιέμαι ότι μετά από ένα χρόνο στον ιστορικό και ηλιόλουστο δήμο Πύλου -Νέστορος, εκείνοι που επέλεξαν τους χρισμένους από τα κόμματα αντιπροσώπους, για να μας κυβερνήσουν σε όλους τους τοπικούς και κρατικούς θεσμούς, θα πρέπει να ντρέπονται, καθόσον για όλα αυτά που είπαν και έπραξαν οι δύο Ιταλοί δήμαρχοι, τα αντιπροσωπευτικά τους εξουσιαστικά κοπίδια τα έχουν γραμμένα στις σόλες των παλαιών υποδημάτων τους. Πράγματι οι διαχειριστές της νομοθετικής και της αυτοδιοικητικής εξουσίας (οι ανεπάγγελτοι-επεγγελματίες), ασκούν την πολιτική ως το άθλημα του αρχολίπαρου, της σπουδαρχίας, της ιδιοτέλειας, της φιλαυτίας, του αναρριχητισμού, του ναρκισσισμού, της προσωπικής επιβίωσης, της περιβαλλοντικής εντροπίας, της συμφεροντολογίας, του εγωκεντρισμού, του φιλοτομαρισμού, της οσφυοκαμψίας και της δουλοφροσύνης. Αυτές είναι οι σημερινές πολιτικές δράσεις που παράγουν την φτώχεια, καθόσον η μείωση των μισθών – συντάξεων, η άγρια φορολόγηση των απλών ανθρώπων και μικρομεσαίων, δημιούργησαν και δημιουργούν τον όλεθρο-δυστυχία, τον παρασιτισμό, το κομματικό γκανγκστερισμό, την ανομία την αλογία, το ρουσφέτι, το χαφιεδισμό, την διαπλοκή, τη διαφθορά, το φακελάκι, τον παράνομο πλουτισμό και την φοροδιαφυγή. Σε αυτή την ομολογουμένως πρωτοφανή κρίση, η ασυδοσία και το πολιτικό ψέμα εδραιώνουν την κομματοκρατία, η οποία καταπιέζει αυταρχικά την κοινωνία και βολεύει τις δουλικές μετριότητες. Ως εκ τούτο, εκών άκων, στη σημερινή Ελλάδα παρατηρείται η μεγάλη αντίθεση μεταξύ, των ξένων φιλελλήνων δήμαρχων που δωρίζουν την αντιμισθία τους στο ελληνικό κράτος και των «εθνοπατέρων νεοελληναράδων» που με το αζημίωτο, ανατροφοδοτούν το μεγάλο φαγοπότι εις βάρος των πολιτών. Ειρήσθω εν παρόδω, τα ντόπια αιρετά κομματικά φινοκαλίδια, παντός είδους συμπλεγματικοί ανίκανοι νάρκισοι-σκοντζόχοιροι-, κουτοπόνηροι αφρικανοί-ανθυποκλητήρες με τα κοκοσαίνια τους, αναπαράγονται με το εργαλείο της αθεμιτοπραγίας, μέσα από ένα αποδεκτό κοινωνικά, εθιμικό δίκαιο κομματικής «κλίκας». Ελπίδα για μας τους πολίτες-δημότες για μια καλύτερη ζωή δεν υπάρχει, καθόσον και εφόσον οι ουτιδανοί καμποτίνοι των τοπικών κομματικών σπουδαρχιδών και αρχολίπαρων, κρύβονται πίσω από εφαρμοστικούς νόμους για να δικαιολογούσουν το «τσέπωμα» της αποζημίωσης και της αντιμισθίας, οι μεν για τις υπηρεσίες «υπερχρέωσης» της χώρας , οι δε για τις υπηρεσίες δημιουργίας ενός δήμου «χρεμύλου». Ο μεγάλος διαχρονικός Γ. Σουρής τους σατιρίζει καταπληκτικά «…..Τούτ’ η γη των Παρθενώνων, βγάζει πλήθος ημιόνων. Τούτ’ η γη των καφενέδων, βγάζει πλήθη κουνενέδων Τούτ’ η γη με τους κοτίνους, βγάζει πλήθος Αρλεκίνους και κηφήνας και παλιάτσους……..»
Επίλογος: Είναι φανερό ότι η μισθοδοσία των βουλευτών και αυτοδιοικητικών δεν είναι παράνομη. Προκύπτει από τη νομοθεσία. Έχει όμως ηθική βάση, ειδικά στην περίοδο φτώχιας που περνά το μεγάλο μέρος των Ελλήνων; Γι αυτούς όλους προφανώς δεν ισχύει η πολιτική λιτότητας που έχει συντρίψει τον μέσο Έλληνα….. Το ηθικό λοιπόν θέμα είναι πάνω απʼ όλα πολιτικό, γιατί αναφερόμαστε σε ανθρώπους που – θεωρητικά- μπήκαν μπροστά για να βοηθήσουν εθελοντικά τον τόπο τους… Κι όμως, αντί να παραδειγματιστούν από τους δυο φιλέλληνες Ιταλούς δημάρχους, η συμμετοχή πολλών απʼ αυτούς κατάντησε προκλητική. Είναι φανερό ότι οι ξεδιάντροπες προκλητικές δράσεις τους, προέρχονται από την πολιτική ενασχόληση των νοδών της ναρκισσιστικής οίησης, των μουντζουρωμένων δουλικών ζεμπερεκίων, των σαλίγκαρων ρουφιανοανθοπόδων, των κομματικών πεχλιβάνηδων, των κρατικοδίαιτων εσμών συμβούλων και ασκεριών λακέδων – μιζαδόρων, που στήριξαν και έδωσαν την δυνατότητα στο σάπιο πολιτικό σύστημα να εφαρμόσει τα πολιτικά εργαλεία «ἀμαθία, ἀκρασία, ἐπαριστερότα, ἀμνημοσύνη»[8], δηλαδή «άγνοια, γνωρίζεις το Καλό και Πράττεις το Κακό, ἔλλειψη δεξιότητας , αμνημοσύνη» ώστε να επιβάλλει και να κάνει «μόδα» τον Μιθριδατισμό, χρησιμοποιώντας τις ξεπεσμένες προτροπές : «μη θίγεις τα κακώς κείμενα», «δεν θα βγάλω εγώ το φίδι απ’ την τρύπα», «έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τ’ αφήσουμε», «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας», «ωχ, αδελφέ», «ναι μωρέ» και άλλα παρόμοια… Με αυτά και με εκείνα, δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι η ελληνική κοινωνία τελεί υπό την κατοχή ενός δυναστικού κράτους, που το έχει οικειοποιηθεί η πολιτική τάξη, μεταλλαγμένη σε κομματοκρατία. Βρισκόμαστε στην «Επί ξυρού ακμής» (στην κόψη του ξυραφιού), γι αυτό επιβάλλεται εθνική αντίσταση και συλλογική προσπάθεια, ώστε η χώρα μας να βγει από την κρίση. Το όποιο εγχείρημα προϋποθέτει τον ολικό αναπροσανατολισμό του μνημονίου που θα στοχεύσει την αιτία του ελληνικού αδιεξόδου, δηλαδή την αποδόμηση της κομματοκρατίας, την ανασυγκρότηση του δυναστικού κράτους και την κατάργηση της νομοθεσίας που θεσμοθετεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά [9]. Το δρόμο της πολιτικής με εθελοντική προσφορά και προσωπική κατάθεση ζωής, σε περίοδο κρίσης και υποδούλωσης, μας την έδειξαν διαχρονικά οι Φιλέλληνες που έδωσαν και την ζωή τους για να υπερασπιστούν την εθνική μας ανεξαρτησία, και πρωτοστάτησαν στην εδραίωση της Ελευθερίας και της δημοκρατίας, «εστ’ ημάρ ότε δημοκτατία πάλιν έλεύσεται και εσ’ αεί έσεται» δηλαδή «θα έλθει μέρα που η δημοκρατία θα επιστρέψει και θα μείνει για πάντα». Εμείς οι «ἀκοσμοῦντες» δημότες, διαχωρίζουμε και αποδοκιμάζουμε από την μια, τους αμνήμονες χρισμένους αντιπροσώπους του κομματικού μαντριού, που υπερασπίζονται, άνευ αιδούς, την ιδιοτελή τους στάση και την αδαμιαία πατριωτική τους περιβολή και από την άλλη χαιρετίζουμε και δαφνοστεφανώνουμε, μετά από ένα χρόνο, τους φιλέλληνες ιταλούς αδελφούς μας (nostril fratelli Italiani) για την προσφορά τους και την αλληλεγγύη τους προς τους έλληνες πολίτες : Τιμή και Κλέος, στους απόγονους του φιλέλληνα Σαντόρε ντι Σανταρόζα, Μάρκο Γκάλντι και Τζοβάνι Μοσκατιέλο.
Πηγές:
[5] http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/03/blog-post_4702.html Το μεγάλο πλεονέκτημα του Ελληνισμού είναι η μοναδικότητα!
