Να μιλήσουμε με Τουρκία για την ΑΟΖ;
της Ελίνας Γαληνού
Σύμφωνα με την πρόσφατη δήλωση του Αμερικανού αξιωματούχου Γκόρντον, η Ελλάδα καλόν είναι να αποφύγει τις μονομερείς ενέργειες όσον αφορά την ανακήρυξη της ΑΟΖ και να μιλήσει καλύτερα με την Τουρκία. Η δήλωση αυτή, προφανώς εκπλήσσει όσους περίμεναν διακαώς κάποια πρόοδο αυτού του ζητήματος, το οποίο θα αναβάθμιζε την αξία της χώρας μας.
Οι λόγοι αυτής της αναβάθμισης, μάλλον δεν χρειάζονται ανάλυση γιατί είναι ήδη γνωστοί. Τα ενεργειακά αποθέματα της λεκάνης Λεβιάθαν μέσα στην οποία είχαμε την τύχη ή ατυχία, να συμπεριλαμβάνονται νοτιοανατολικά τμήματα του ελλαδικού χώρου, αποτελούν σαφέστατη εξήγηση..
Η ανακήρυξη της ΑΟΖ για την Ελλάδα, υπήρξε εκτός των άλλων και ένα δυνατό προεκλογικό χαρτί για κάποια κόμματα κυρίως της κεντροδεξιάς, μεταξύ των οποίων και η ΝΔ. Είναι βέβαιο ότι πολλοί ψηφοφόροι ελκύστηκαν απ΄αυτήν την δέσμευση και μόνο, και έτσι αποφάσισαν να δώσουν την ψήφο τους σ΄αυτά. Ομως τώρα, τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται πάλι και ίσως να μην φταίνε πάλι τα κόμματα, τα οποία σίγουρα θα κατηγορηθούν ότι χρησιμοποίησαν ένα σοβαρό θέμα για προεκλογικό τέχνασμα...Και ίσως, οι μετεκλογικές ριξιές στις οποίες είμαστε πια συνηθισμένοι, να μην αφορούν και την ΑΟΖ.
Αυτά όμως φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρουν τους διεθνείς παράγοντες όπως οι ΗΠΑ, οι οποίοι κατά τα άλλα, δηλώνουν σφόδρα ενδιαφερόμενοι για την περίπτωση της Ελλάδας. Αναγνωρίζουμε βέβαια ότι οι ΗΠΑ δήλωσαν φιλία και υποστήριξη προς την χώρα μας, σε μια εποχή όπου όλη σχεδόν η Ευρώπη βάλει εναντίον μας. Εμείς άλλωστε δεν υπήρξαμε ποτέ αχάριστοι προς τους συμμάχους μας. Εδώ όμως, ανακύπτει μια απορία..
Παρακολουθώντας εδώ και έναν περίπου χρόνο τη συμπεριφορά της Τουρκίας, οι ΗΠΑ εννοείται ότι έχουν σαφέστατη εικόνα περί αυτής και των τακτικών της, όσον αφορά την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της νοτιοανατολικής Μεσογείου, καθώς και όλες τις προσπάθειές της να δημιουργήσει εμπλοκές και προβλήματα. Είναι γνωστή η οργή της Τουρκίας για την συνεργασία Κύπρου και Ισραήλ, όπως και οι διάφορες πρωτοβουλίες που θα ήθελε να αναλάβει, προκειμένου να ικανοποιήσει το όραμα του "στρατηγικού βάθους", εκμεταλλευόμενη πιθανώς τις αναταραχές λόγω αραβικής άνοιξης. Μαζί μ΄αυτά όμως, ασφαλώς θα πρέπει να είναι γνωστές και οι ορέξεις της περί το Αιγαίο και τη Θράκη, που άλλωστε δεν κάνει κάν τον κόπο να κρύψει. Και είναι πιθανότατο ότι μια ενέργεια μονομερής εκ μέρους της Ελλάδας για την ανακήρυξη της ΑΟΖ, μπορεί να λειτουργήσει σαν τη σπίθα στο χυμένο πετρέλαιο. Η Τουρκία θα επικαλεστεί νόμους και προφήτες κατά τη συνήθειά της, κυρίως όμως την συμφωνία Μαδρίτης του 97, όπου η Ελλάδα παραιτήθηκε από τις μονομερείς διεκδικήσεις για να είναι αρεστή στους εταίρους της ΕΕ υιοθετώντας τον ρόλο του κατευναστή της Τουρκίας.
Δυστυχώς όμως, τα πράγματα από τότε έως σήμερα (ή καλύτερα προχτές με την "κρουαζιέρα" της τουρκικής φρεγάτας στη Μύκονο), μας έδειξαν ότι η Τουρκία ουδόλως εκτίμησε τις δικές μας υποχωρήσεις οι οποίες αποσκοπούσαν στη συμφιλίωση και την αποφυγή εντάσεων μεταξύ μας. Ουδόλως εκτιμήθηκε ακόμα η δική μας διευκολυντική στάση όταν άρχισαν οι συνομιλίες για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της γείτονος στην ΕΕ. Ολα αυτά τα χρόνια, από το 97 και έπειτα, το καρνέ των αναμνήσεών μας είναι γεμάτο με τουρκικές προκλήσεις. Μάλλον όμως και η Τουρκία θα θυμάται πολύ καλά πόσες φορές μας έκανε τον άγριο και εμείς δεν απαντήσαμε όπως θα έπρεπε...Μια επιβεβαίωση αυτών, συνιστάται από τις δηλώσεις του Γκιλμάζ περί πυρκαγιών της Ελλάδας, τον περασμένο Δεκέμβριο. Αποκλείεται να υπήρξε κάποιος Ελληνας πατριώτης που να μην εξοργίστηκε μ΄αυτές τις δηλώσεις!
Θα μου πείτε τώρα, τι σχέση έχουν όλα αυτά με τις ΗΠΑ και τις δηλώσεις του Αμερικανού αξιωματούχου...Ας μην κάνουμε κριτική για τον τρόπο που σχεδιάζουν οι ΗΠΑ την εξωτερική τους πολιτική, γιατί αυτό δεν είναι δική μας δουλειά. Είναι όμως δικό μας χρέος να περιφρουρούμε τα δικαιώματά μας και ένα απ΄αυτά, είναι η ανακήρυξη της ΑΟΖ μας, βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Αν αυτό προκαλούσε δυσαρέσκεια στην Τουρκία, επειδή παραβίαζε τη Συμφωνία της Μαδρίτης, εμείς θα είχαμε σαν ανταπάντηση τις τόσες προκλητικές παραβιάσεις του εναερίου και υδάτινου χώρου μας λόγω (δήθεν) στρατιωτικών ασκήσεων, με αποκορύφωμα την πρόβα απόβασης τουρκικών δυνάμεων σε ελληνικό νησί, την κρουαζιέρα στη Μύκονο, όπως και τις απίστευτες προκλητικές προθέσεις που επιδεικνύονται μέσω του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή και διάφορα άλλα..Με βάση αυτά, θα ήταν αυταπόδεικτο ότι οι σχέσεις καλής γειτνίασης δεν μπορούν να τηρούνται μονομερώς, και άρα, δεν γίνεται να ισχύουν μονομερώς και οι δεσμεύσεις..
Πιθανόν η θέση των ΗΠΑ να είναι κατά μιας μονομερούς ενέργειας για το θέμα της ΑΟΖ, ώστε να αποφευχθούν εντάσεις και επιπλοκές, σε μια εποχή γενικού αναβρασμού. Η Ελλάδα όμως από την άλλη μεριά, έχει τις δικές της ανάγκες και έχει πληρώσει πάρα πολλά από την πολιτική κατευνασμού που ακολούθησε προς την Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι δίκαιο να είμαστε συνεχώς και ριγμένοι και δαρμένοι...Οσο δε για την Τουρκία, κάπου θα πρέπει πλέον να αναγνωρίσουν όλοι οι σύμμαχοι, ότι όσο χώρο της δίνουν, άλλο τόσο επιδιώκει να καταλαμβάνει...
Σύμφωνα με την πρόσφατη δήλωση του Αμερικανού αξιωματούχου Γκόρντον, η Ελλάδα καλόν είναι να αποφύγει τις μονομερείς ενέργειες όσον αφορά την ανακήρυξη της ΑΟΖ και να μιλήσει καλύτερα με την Τουρκία. Η δήλωση αυτή, προφανώς εκπλήσσει όσους περίμεναν διακαώς κάποια πρόοδο αυτού του ζητήματος, το οποίο θα αναβάθμιζε την αξία της χώρας μας.
Οι λόγοι αυτής της αναβάθμισης, μάλλον δεν χρειάζονται ανάλυση γιατί είναι ήδη γνωστοί. Τα ενεργειακά αποθέματα της λεκάνης Λεβιάθαν μέσα στην οποία είχαμε την τύχη ή ατυχία, να συμπεριλαμβάνονται νοτιοανατολικά τμήματα του ελλαδικού χώρου, αποτελούν σαφέστατη εξήγηση..
Η ανακήρυξη της ΑΟΖ για την Ελλάδα, υπήρξε εκτός των άλλων και ένα δυνατό προεκλογικό χαρτί για κάποια κόμματα κυρίως της κεντροδεξιάς, μεταξύ των οποίων και η ΝΔ. Είναι βέβαιο ότι πολλοί ψηφοφόροι ελκύστηκαν απ΄αυτήν την δέσμευση και μόνο, και έτσι αποφάσισαν να δώσουν την ψήφο τους σ΄αυτά. Ομως τώρα, τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται πάλι και ίσως να μην φταίνε πάλι τα κόμματα, τα οποία σίγουρα θα κατηγορηθούν ότι χρησιμοποίησαν ένα σοβαρό θέμα για προεκλογικό τέχνασμα...Και ίσως, οι μετεκλογικές ριξιές στις οποίες είμαστε πια συνηθισμένοι, να μην αφορούν και την ΑΟΖ.
Αυτά όμως φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρουν τους διεθνείς παράγοντες όπως οι ΗΠΑ, οι οποίοι κατά τα άλλα, δηλώνουν σφόδρα ενδιαφερόμενοι για την περίπτωση της Ελλάδας. Αναγνωρίζουμε βέβαια ότι οι ΗΠΑ δήλωσαν φιλία και υποστήριξη προς την χώρα μας, σε μια εποχή όπου όλη σχεδόν η Ευρώπη βάλει εναντίον μας. Εμείς άλλωστε δεν υπήρξαμε ποτέ αχάριστοι προς τους συμμάχους μας. Εδώ όμως, ανακύπτει μια απορία..
Παρακολουθώντας εδώ και έναν περίπου χρόνο τη συμπεριφορά της Τουρκίας, οι ΗΠΑ εννοείται ότι έχουν σαφέστατη εικόνα περί αυτής και των τακτικών της, όσον αφορά την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της νοτιοανατολικής Μεσογείου, καθώς και όλες τις προσπάθειές της να δημιουργήσει εμπλοκές και προβλήματα. Είναι γνωστή η οργή της Τουρκίας για την συνεργασία Κύπρου και Ισραήλ, όπως και οι διάφορες πρωτοβουλίες που θα ήθελε να αναλάβει, προκειμένου να ικανοποιήσει το όραμα του "στρατηγικού βάθους", εκμεταλλευόμενη πιθανώς τις αναταραχές λόγω αραβικής άνοιξης. Μαζί μ΄αυτά όμως, ασφαλώς θα πρέπει να είναι γνωστές και οι ορέξεις της περί το Αιγαίο και τη Θράκη, που άλλωστε δεν κάνει κάν τον κόπο να κρύψει. Και είναι πιθανότατο ότι μια ενέργεια μονομερής εκ μέρους της Ελλάδας για την ανακήρυξη της ΑΟΖ, μπορεί να λειτουργήσει σαν τη σπίθα στο χυμένο πετρέλαιο. Η Τουρκία θα επικαλεστεί νόμους και προφήτες κατά τη συνήθειά της, κυρίως όμως την συμφωνία Μαδρίτης του 97, όπου η Ελλάδα παραιτήθηκε από τις μονομερείς διεκδικήσεις για να είναι αρεστή στους εταίρους της ΕΕ υιοθετώντας τον ρόλο του κατευναστή της Τουρκίας.
Δυστυχώς όμως, τα πράγματα από τότε έως σήμερα (ή καλύτερα προχτές με την "κρουαζιέρα" της τουρκικής φρεγάτας στη Μύκονο), μας έδειξαν ότι η Τουρκία ουδόλως εκτίμησε τις δικές μας υποχωρήσεις οι οποίες αποσκοπούσαν στη συμφιλίωση και την αποφυγή εντάσεων μεταξύ μας. Ουδόλως εκτιμήθηκε ακόμα η δική μας διευκολυντική στάση όταν άρχισαν οι συνομιλίες για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της γείτονος στην ΕΕ. Ολα αυτά τα χρόνια, από το 97 και έπειτα, το καρνέ των αναμνήσεών μας είναι γεμάτο με τουρκικές προκλήσεις. Μάλλον όμως και η Τουρκία θα θυμάται πολύ καλά πόσες φορές μας έκανε τον άγριο και εμείς δεν απαντήσαμε όπως θα έπρεπε...Μια επιβεβαίωση αυτών, συνιστάται από τις δηλώσεις του Γκιλμάζ περί πυρκαγιών της Ελλάδας, τον περασμένο Δεκέμβριο. Αποκλείεται να υπήρξε κάποιος Ελληνας πατριώτης που να μην εξοργίστηκε μ΄αυτές τις δηλώσεις!
Θα μου πείτε τώρα, τι σχέση έχουν όλα αυτά με τις ΗΠΑ και τις δηλώσεις του Αμερικανού αξιωματούχου...Ας μην κάνουμε κριτική για τον τρόπο που σχεδιάζουν οι ΗΠΑ την εξωτερική τους πολιτική, γιατί αυτό δεν είναι δική μας δουλειά. Είναι όμως δικό μας χρέος να περιφρουρούμε τα δικαιώματά μας και ένα απ΄αυτά, είναι η ανακήρυξη της ΑΟΖ μας, βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Αν αυτό προκαλούσε δυσαρέσκεια στην Τουρκία, επειδή παραβίαζε τη Συμφωνία της Μαδρίτης, εμείς θα είχαμε σαν ανταπάντηση τις τόσες προκλητικές παραβιάσεις του εναερίου και υδάτινου χώρου μας λόγω (δήθεν) στρατιωτικών ασκήσεων, με αποκορύφωμα την πρόβα απόβασης τουρκικών δυνάμεων σε ελληνικό νησί, την κρουαζιέρα στη Μύκονο, όπως και τις απίστευτες προκλητικές προθέσεις που επιδεικνύονται μέσω του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή και διάφορα άλλα..Με βάση αυτά, θα ήταν αυταπόδεικτο ότι οι σχέσεις καλής γειτνίασης δεν μπορούν να τηρούνται μονομερώς, και άρα, δεν γίνεται να ισχύουν μονομερώς και οι δεσμεύσεις..
Πιθανόν η θέση των ΗΠΑ να είναι κατά μιας μονομερούς ενέργειας για το θέμα της ΑΟΖ, ώστε να αποφευχθούν εντάσεις και επιπλοκές, σε μια εποχή γενικού αναβρασμού. Η Ελλάδα όμως από την άλλη μεριά, έχει τις δικές της ανάγκες και έχει πληρώσει πάρα πολλά από την πολιτική κατευνασμού που ακολούθησε προς την Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι δίκαιο να είμαστε συνεχώς και ριγμένοι και δαρμένοι...Οσο δε για την Τουρκία, κάπου θα πρέπει πλέον να αναγνωρίσουν όλοι οι σύμμαχοι, ότι όσο χώρο της δίνουν, άλλο τόσο επιδιώκει να καταλαμβάνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου